Komkommertijd doorbroken

Ik hoor weleens zeggen dat deze tijd van het jaar de komkommertijd is op vogelgebied. Toen ik vandaag (zondag) aan het eind van de dag het resultaat bekeek bleek het tegendeel waar te zijn. De krenten waren niet minder dan: Roodhalsfuut, Witvleugelstern, Slangenarend, Grauwe Franjepoot, Poelruiter, Lachstern, Aziatische Goudplevier en Casarca.

Na diverse leuke tripjes en bijzondere soorten gemist te hebben (als gevolg van noeste arbeid) was het voor Thijs Fijen vandaag eindelijk weer eens mogelijk om mee te gaan op soorten-jacht. Het doel was Aziatische Goudplevier, dus de Ezumakeeg moest zeker even aangedaan worden.

De dag begon een half uur eerder dan verwacht. Toy belde me om 06.30 wakker met de mededeling dat ze nu voor "de" deur in Hilversum stonden en binnen een minuut of 30 langs Amsterdam konden komen. Voor mij was dat het signaal om het gebruikelijk snelle ochtend-tempo nog iets te verhogen. Krap 40 minuten later belde Toy opnieuw en vertelde dat hij net de A-7 opdraaide richting Den Oever. Naast het verhogen van het ochtend-tempo betekende dit ook een flinke stijgende lijn in de gemiddelde verplaatsingssnelheid over de weg!

De Voorhaven van Den Oever (ijsselmeer zijde) was de eerste halte. De roodhalsfuut die wij hier verwachtte dobberde over het rimpelloze wateroppervlak. Na de vogel uitvoerig gefotografeerd en geschets te hebben nam het concetratie-niveau af en was dat het moment om de reis voort te zetten. Wereldschokkend was dit niet. Het oversteken van de A-7 en het doorkruisen van de vissershaven was voldoende. De witvleugelstern waarmee we hadden afgesproken zat op z'n plek nabij de Bak op het Schor. Meer hadden we hier niet echt te zoeken, waardoor we gelukkig weer snel verder konden (lees het met een knipoog, want het is natuurlijk een aanrader om hier rond te kunnen lopen).

Via Leeuwarden (vrij logisch, dus waarom ik dat erbij zet weet ik ook niet) reden we naar het Lauwersmeer. Nabij Buitenpost ontvingen we een RB-Alert met de melding van een rondvliegende Slangenarend in het Fochteloerveen. Slecht 30 minuten verwijderd van de Aziatische Goudplevier gooide ik abrupt het stuur om en zette koers naar Ravenswoud. Of Thijs nu z'n dag en Aziaat in duigen zag vallen heb ik voor het gemak maar even niet gevraag! Abrupt het stuur omgooien klinkt heldhaftig. Het tegendeel is echter waar. Na de melding reed ik wat doelloos rond. "Weeeeer naar dat Veen toe, voor een vogel die toch z'n eigen plan trekt", was de gedachte die in me opkwam. Toy, die achter ons reed (Christian maakte naast me, mijn besluiteloosheid mee) had het door en belde. "Waar ben je mee bezig!", was z'n opmerking. "Ik heb de route allang in de TomTom staan. We gaan Nu naar die Arend toe. Volg me"! Na 50 minuten rijden en een korte wandeling betraden we de treden van nummer 7 (de spothut van Fochteloerveen). Krap 15 minuten later renden we weer de trappen af, door het bos, naar de auto om een nieuwe poging te wagen om bij de Ezumakeeg te komen. De slangenarend was bijzonder snel gevonden en pronkt als nummer 297 op de jaarlijst. Echt veel kans om de arend eens goed te bekijken kreeg ik niet. M'n spotapparaat was toegeeigend door hr Brinkman die z'n lifer likkenbaarden wilde aanschouwen

In de Ezumakeeg werden we van Noord naar Zuid gestuurd en weer terug. De plevier waarvoor we gekomen waren leek ons door te hebben en dook steeds op de cruciale momenten onder. Toch slaagden we erin de vogel strak in het vizier te krijgen. De ontlading bij Thijs mocht er zijn (en was er ook). Het feest werd compleet met alle andere soorten die we hier nog zagen. Rond 16.00uur reden Toy, Teun en Thijs terug naar Brabant. Christian en ik bleven in de Keeg om in alle rust te kijken wat er rondliep (ook daar ben ik toe in staat). Tegen de avond kwamen Sjoerd Radstaak en Thomas van der Es langs (het klinkt alsof alles naast de deur ligt, maar dat is de schrijftaal), om de Aziatische goudplevier op te zoeken. Deze was helaas al flinke tijd uitbeeld en leek ook geen aanstalten te maken terug te keren. Om de vogel zijn rust te gunnen, gingen we met z'n 4-en wat eten.

We belandden in een tob-restaurant te Lauwersoog. De kip die Sjoerd opgediend had gekregen was niet naar binnen te werken. Was dat wel gelukt, dan zou die ongetwijfeld ergens onderweg in de slokdarm zijn blijven steken. Uit klantvriendelijkheid werd Sjoerd overladen met ander voedsel (klinkt niet smakelijk, maar dat was het wel). Naast de matige kook-kunsten was plannen en organiseren ook geen sterk punt van dit restaurant. De wachtrijen waren lang en de bestellingen werden slecht opgenomen, waardoor Sjoerd ploteling twee keer hetzelfde menu kreeg opgediend.

Na de opgelopen vertraging in het restaurant, reden we met flinke snelheid terug naar de Ezumakeeg. Tja...en dan word je opeens in the middel of know where geconfronteerd met de politie-campagne "Meer Blauw op straat". Blauw was de persoon die op de motor reed niet. Dat gold overigens wel voor het zwaailicht. Ook straten kom je hier niet echt tegen. Na een boel weilanden, koeien en een enkele boerderij houdt het al snel op. Een oogverblindend fluoricerend geel pakje op een motor reed opeens voor ons en gaf een stopteken. De politie agent die in het pakje zat liet z'n zojuist nieuw aangeschafte laser-gun zien. Helaas voor ons was hij die aan het testen, terwijl wij op de Saatsenwei reden. Waar..? Ja,... daar kan het dus ook! Na de administratieve handelingen doorlopen te hebben (op nog geen 300m van de Keeg af) waagden we met z'n 4-en een laatste poging om voor Sjoerd en Thomas de - Goudplevier te vinden. Het koste uiteindelijk weinig moeite om hierin te slagen!