Sociaal vogelen

"Wat is het doel van Vlieland DT2, of... hoe gaan we het aanpakken op dat eiland"? Daarover zijn afgelopen week wat gesprekken gegaan. Ik ben volhardend in m'n eigen idee. Ik kom er voor de soorten die ik nog niet heb en welke dat dan zijn, dat maakt niet uit. Het doel van de trip is dus: (hoe verrassend)... jaarlijsten! Dat kan betekenen dat ik keuzen zal gaan maken waarbij het eigen belang voorop staat. "Sociaal vogelen" (was een nieuwe term voor me, maar de strekking ervan was snel duidelijk) is daaraan ondergeschikt. Het betekent niet dat ik als een dolle stier en einzelganger, over het eiland raas (ritje Westkapelle, Texel kan anders doen vermoeden). Het betekent wel dat er ongetwijfeld (en hopenlijk) momenten gaan ontstaan, waarbij ik keuzen zal moeten maken om zo effectief en succesvol mogelijk te zijn.

Gisteren 7 oktober werd het sociale karakter van gezamenlijk vogelen even op de proefgesteld. Om 06.15 stond ik op een carpoolplaats langs de A-7 bij Hoorn in afwachting van een reisgenoot. Gezamenlijk wilden we bij zonsopkomst in Mariendal zijn om de Rosse Franjepoot bij te kunnen schrijven. Zonsopkomst was speciaal bedacht, om daarna ruim de tijd te hebben voor landttrek, in de hoop een Grote pieper langs te horen komen. Ik smste dat ik er klaar voor was. De reactie deed me even slikken toen bleek dat m'n compaan nog thuis rustig zat te ontbijten. "Naja..." schoot het door me heen, "het is nog zeker 5 kwartier donker, dus er is geen man overboord!" Wachten in deze situatie zeker geen bezwaar, maar was ik overdag opweg geweest naar een nieuwe soort dan had het sociale karakter van vogelen een stapje terug moeten doen!

Om 07.30 zetten we de auto neer aan de West-zijde van Mariendal/ Den Helder. Dikke mist belemmerde al het zicht over het gebied. Boven ons trokken zanglijsters, koperwieken en graspiepers duidelijk hoorbaar, maar verder totaal onttrokken aan het zicht, over. In de aangrenzende bossen brachten we de tijd door, in afwachting van beter wordend zicht. Toen dat niet gebeurde struindend we, nog steeds in afwachting van betere tijden, dwars door de bossages van de Oude Vuilnisbelt. Het leverde weinig leuke soorten op, maar we hebben hiermee in ieder geval weer een prima bijdrage geleverd aan landschapsbeheer. Je ziet...., soms is het helemaal niet nodig runderen, paarden of schapen in te zetten om vegetatie kort te houden.

Tegen 10.45 trok de mist aardig op en was het zinvol om terug te gaan naar Mariendal. Met de telescoop zochten we het gebied af, maar zagen niets dat aan een franjepoot zou kunnen denken. Toen we Ruud Brouwer door de knieen zagen gaan en hij een meter of 2 voor zich uitkeek, begrepen we dat wij vrij beperkt waren gebleven in ons waarnemend vermogen.  De Rosse Franjepoot had gewoon voor onze voeten rond gezwommen en ook in de mist was ie perfect zichtbaar geweest, als we de moeite hadden genomen om te kijken.