Er valt momenteel veel te doen en te zien! Als je je er maar voor openstelt. Zijn het geen vogels, dan kan je je prima vermaken met libellen en vlinders. Als je dat niet wil en toch de drang voelt om er opuit te gaan, dan kan je nog altijd proberen een boost (hier even kort schakelen naar de Engelse "oe-klank" en dan snel weer terug naar het Nederlands) te geven aan je dag, maand of provincielijst. En ik voorspel het al maar vast... ook planten twitchen wordt echt "hot".

De rust op het verstorende front lijkt weer even teruggekeerd te zijn. Of er valt jammer genoeg even niets te verstoren (fout fout fout) of we zijn op het niveau gekomen van bewust onbekwaam (we weten dat het niet mag, maar doen het stiekem toch nog... als niemand kijkt).

Bij de volgende gelegenheid (gelegenheid in die zin, dat er een situatie ontstaat waarbij je "iets" zou kunnen verstoren) zullen we snel genoeg kunnen constateren of we met elkaar een lerende gemeenschap zijn en langzamerhand het niveau van bewust bekwaam bereiken. Wat is dan bewust bekwaam? Tja...dat komt neer op het invulling geven aan de afspraken die je met elkaar maakt hebt (middels de gedragsregels die door en voor elkaar zijn opgesteld). Maar dat is o zo moeilijk!

Bijzonder treffend vond ik de beeldspraak van Rein Genuït ten aanzien van verstoring. Zie hiervoor z'n blog d.d. 12 juli: http://twitcher.web-log.nl

Nou...nu weer waar het om draait! Het lijssie.

Op 8 juli begon het verhaal van de Marmereend. Direct reageren lukt niet, waardoor ik samen met Christian rond een uurtje of half acht op de locatie in Westkapelle arriveerde. Het niet zien en vervolgens zoeken van de vogel lijkt dan spannend, maar achteraf is het veel boeiender om te ontdekken of ie wel "echt" is. En dan opeens blijkt het CDNA veel meer specialisten en adviseurs te hebben dan formeel op de personeelslijst staat vermeld. Gelukkig maar..., zo voor de beeldvorming! Het zal je maar gebeuren dat het selecte clubje er zelf niet meer uitkomt.

Zaterdag 11 juli hang ik van 08.00u tot 19.00u rond bij een bosje op Texel. De avond ervoor waren hier (opnieuw) 2 bijeneters ontdekt en het leek aannemelijk dat de vogels hier gingen slapen. Niet dus! Vanaf zonsopkomst waren ze weg en keerden ook de gehele dag niet terug. Om 20.00 neem ik de boot terug naar Den Helder en rijd via Den Oever, Dijkgatswijde en Twisk terug richting Amsterdam. Rond 21.30 komt via waarneming.nl een bericht van een Griel binnen, zo'n 45 rijden minuten bij Twisk vandaan. Ondanks dat ik om 21.45 aan zal komen en inschat nog een eind te moeten lopen, ga ik toch die kant op. Als ik de vogel nu niet zie, weet ik in ieder geval voor de volgende dag hoe het gebied erbij ligt. En zo verloopt de avond ook. In het half donker kom ik op de plek aan (met ondertussen een Houtsnip op de maandlijst en 2 zingende sprinkhaanzangers voor de 11 juli lijst)...

^{Ik lees overigens net (DBA alert) dat een reiger verschrikkelijk verstoord is door menselijk handelen. Het werpen van een kiezelsteen heeft ertoe geleid dat een reiger geen verdere invulling kon geven aan z'n natuurlijk jachtinstinct en wegvloog, waardoor het "nieuwe jonge leven" van een kleinst waterhoen (misschien wel tijdelijk) verlengd/ gered werd. Dat werpt natuurlijk direct een heel ander licht op "verstoring". Sinds vandaag kunnen we dus onderscheid maken in geoorloofde en ongeoorloofde verstoring.}

...en zie dat er veel te weinig licht is om nog een vogel te kunnen onderscheiden. Het enige voordeel voor nu is dus, dat ik weet waar ik morgen heen moet en niet lang hoef te zoeken.

De volgende dag, 12 juli, had ik met mezelf afgesproken om rond 08.00u op de plek van de Griel te zijn. Het regent en waait enorm, waardoor ik besluit om nog heel even in bed te blijven liggen. Maar toch...de plicht roept en met een half uur verstraging (op m'n persoonlijke schema dan) stap ik om 08.30 de vogelhut binnen. Ondanks het goede gevoel dat ik bij de melding van 11 juli had, ben ik toch behoorlijk verbaasd als even later een Griel in m'n beeld heb staan. Niet verwacht...en misschien ook niet hier, zo prompt op een zandige vlakte, aan het water, midden in een bos. Maar goed...het is er 1 en nog een hele mooie ook! Deze staat tenminste rechtop. De vorige (2008) lag, een beetje versuft en verscholen in een greppel, op een akker.

Op 17, 18 en 19 juli zat ik 's ochtend aan zee. In het bijzonder voor een vale pijl, maar in het algemeen voor alles dat langs wil vliegen. Op de 18e vloog er een Noordse pijlstormvogel langs. Niet het doel, maar een bijzonder welkome maandlijst-aanvulling en meteen ook nummer 303 voor 2009. Een dag later (de 19e) was het weer raak en nu goed ook. Halverwege de ochtend keilde een Vale pijlstormvogel voorbij. Dat voelde bijzonder lekker.

Ook op 25 en 26 juli zaten we opnieuw aan zee, in de hoop weer een Vale pijl langs te zien komen. 25 juli was ik samen met Thijs op pad. Rond een uurtje of 12 verlieten we onze vast plek, met een Kleine jager als 305e soort op zak. De route sloten we af met een steenuil, Gestreepte strandloper en enkele lachsterns.

Zondag 26 juli waren we na een lange tijd weer bijna helemaal compleet (Toy, Thijs en Christian). Met 5 man sterk (Sander Tambach) zaten we op de post aan zee en kakelden (inderdaad...zoals kippen dat ook doen) over van alles en nog wat. Christian was het minst afgeleid en wist met een scherpe blik een Vale pijl boven het grote wateroppervlak op te pikken. Toy dreigde 'm nog te gaan missen (vogel vloog sneller en dichterbij dan verwacht), maar kon met wat aanwijzingen (bootje hier, en platformpje daar) z'n lifer oppikken.

^{Blonde ruiter:} Rond 11.00u was de concentratie volledig weg en had het geen zin meer om langer te blijven zitten. Via de Putten, een Steenuil en de Belkmerweg belandden we bij de Korte Ruigeweg.

Toy stapt uit en checkt, snel als ie is, de groep steltjes op het onderwater gezette bollenveld. Toy had de conclusie snel getrokken: "behoorlijk wat kemphanen en een goede kandidaat Blonde ruiter ertussen". De scopen werden direct in stelling gebracht en Christian bevestigt meteen: "Blonde ruiter"!

Hup... m'n hartslag naar 200, oog in de scoop duwen, Blonde ruiter zien en controle kwijt (zo ging dat ongeveer). Thijs maakt een vreugde sprongetje, Toy loopt wat onrustig heen en weer en ik commandeer bot: "geen gezeik, foto's maken!" Waar die eerste 2 woorden op sloegen ben ik even vergeten.

De Blonde ruiter onderneemt onverwacht een eerste poging om op de wieken te gaan, maar zet na enkele meters de landing gelukkig weer in. Christian perst er met vereende kracht wat foto's uit en ik loop naar de auto om te gaan "Piepen".

Terwijl ik in de auto zit, merk ik dat ik te hyper/ druk ben om rustig op de kaart terug te vinden waar ik uithang (ondanks dat ik hier toch heel regelmatig ben). Ik bel Wietze Janse om te vragen mij te helpen. Het wordt een vrij kort en warrig gesprek (ook dat lukte me niet). Ik leg uit wat ik zie, waar ik ben, maar eindig het gesprek met: "nee joh, bedankt, ik doe het zelf wel. Groeten!"

Ondertussen was de Blonde ruiter alsnog vertrokken, alle kemphanen in verwarring achterlatend. Tussen onze aankomst, het vinden van de vogel, de foto's, het bellen en wegvliegen heeft hooguit 3 minuten gezeten. Gaaf!

Ook vorige week was er een kortstondig bezoek van een Blonde ruiter. Ditmaal in het Lauwersmeer. Met gezwinde spoed reed ik aan het einde van de middag naar het Noorden, helaas zonder positief resultaat.

Indien aanvaard is de Blonde ruiter nr 307 voor 2009 (mits indiensoorten als Steppekiekendief en Marmereend aanvaard worden). Vorig jaar behaalde ik op 22 augustus de 307e soort.