^{1 weekend = + 4: Noordse Boszanger, Amerikaanse Goudplevier, Grote Pieper, Raddes Boszanger}

Vrijdagavond! Denken, kijken, afwegen, pijnzen! Het wordt een trektelpost, ergens langs de kust. Maar welke? Het is dan wel geen telpost meer (geloof ik), maar het Luisterduin bij Ijmuiden vond ik altijd een erg aansprekende plek. Ook Petten, De Puinhoop (Katwijk), De Vulkaan (Den Haag), Texel en De Nollen (Vlissingen) schieten door m'n gedachten heen. Christian belt om te vragen wat de plannen voor zaterdag zijn. Laat ik nu ook maar gewoon meteen de knoop doorhakken. Op De Vulkaan moet het gaan gebeuren.

Zaterdagochtend (26 september) staan we net na zonsopkomst op de telpost. De vaste Vulkaan-Crew bezet langzaam de top van de berg, gevolgd door een horde (zeker 20, maar mogelijk meer) fluisterende vogelwerkgroep-leden. De wind waait matig en komt vanuit het zuid-oosten. De zee hoor je niet, wel wat stadse geluiden. Op m'n harde schijf zijn weer wat mooie herinneringen toegevoegd. Tevreden kijk ik terug op de groepjes langsvliegende Grote Gele kwikstaarten (5), en Grote Bonte Spechten (4+3). Even zo leuk was de Goudplevier die meetrok met 2 Houtduiven en de langs snellende Duinpieper.

Noordse Boszanger (318): Om 11 uur was het gedaan met de rust. Een binnenkomend Rare Bird Alert schalde over de telpost, de telefoon werd uit de broekzak gevist en het bericht werd gelezen. "Noordse Boszanger!" Die Grote Pieper moest nog maar even wachten. Een snelle rekensom deed vermoeden dat we de boot van 13.30u zouden hebben (in 50minuten langs Amsterdam en 60 minuten later in Den Helder). Iedere seconde kon er één zijn, dus vanaf de telpost trokken Christian en ik al een klein sprintje naar de auto. In Den Helder hadden we nog snel even tijd om naar de supermarkt te gaan. Een oplettende parkeerwachter had onze haast kennelijk gezien en was iets eerder met het schrijven van een "aandenken" dan dat wij terug waren van de booschappen. Maar goed..., de boot van 13.30 was gehaald.

Met een hartelijk ontvangst kwamen we op de boot Luuk, Rein en Frank tegen. In tegenstelling tot een eerder berichtje hadden zij er toch voor gekozen een poging op Texel te gaan wagen. Leuk! Het zal rond 14.10 zijn geweest dat we op de locatie van de Noordse Boszanger aankwamen. We zagen blije gezichten, maar ook nog wat bedrukte blikken. De vogel was wel gezien, maar nog niet door iedereen. Het was een lastig beestje. Al met al zag het er allemaal vrij gunstig uit. Te laat waren we zeker niet!

Even met z'n allen naar links rennen. Toch maar weer een groepssprint naar recht. Jongens, hij zit hier weer hoor! Hup...daar gaat de hele meute weer. Nog éénmaal de klamme zweethanden aan m'n broek afvegen en...Jep, Binnen! Een letterlijke zucht van verlichting ontglipte me. Wauw...wat ongelooflijk gaaf!

Amerikaanse Goudplevier (319): Een beetje oneerbiedig is het wel, maar een half uurtje later staan we alweer op de volgende twitch-locatie. Eerder dit jaar (5 juli) stond ik hier samen met Vincent Stork te turen naar een Aziatische Goudplevier. Ditmaal staan we opnieuw in z'n achtertuin (Polder Zeeburg), maar nu opzoek naar de Amerikaanse Goudplevier. Terwijl we aan komen lopen gaan alle Goudplevieren (500+) de lucht in. "Het zal toch niet, hè!" Ze cirkelen zo'n 10 minuten rond. Twee gelukkige factoren: -1- de Amerikaan kon de gehele tijd gevolgd worden en -2- de groep plofte weer netjes voor ons in het gras neer inclusief de Amerikaanse gast.

Geen Zwarte Ibis: Een beetje verrast door het onverwachte succes gaan we terug naar de Noordse Boszanger. Opnieuw is het een kort bezoek. Bij Bloemendaal wordt een Zwarte Ibis ontdekt. Twee telefoontjes later sta ik (in gedachten) aan de rand van het Vogelmeer. Han Buckx vertelt dat de vogel ter plaatse zit en rustig de veren aan het poetsen is. Daar gaan we weer! Met een beetje lood in m'n schoenen vertel ik tegen Christian dat we alweer van het eiland gaan. Tja...het lot van een bijrijder gaat niet altijd over rozen. Eenmaal op de boot komt een nieuw bericht binnen van een Zwarte Ibis. Ditmaal op een andere locatie, niet ver van Haarlem en Bloemendaal vandaan. Han belt en vertelt dat zijn vogel sinds 15 minuten verdwenen is. In gedachten verzonken hang ik op. Naar Bloemendaal gaan en daar zoeken of richting de nieuwe locatie rijden en hopen dat ie daar teruggevonden wordt. Roy Slaterus geeft via de sms door dat de vogel op de nieuwe locatie niet gevonden is. Het is onzeker of de vogel ingevallen is. We kiezen ervoor om door te rijden. De dag was mooi genoeg.

Zondag 27 september begin ik de dag bij telpost Petten (Korfwater). Gisteravond was het opnieuw wikken en wegen. Weer speelde de vraag welke telpost ik zou nemen. Dat ritje van De Vulkaan (Den Haag) naar Texel voelde gister achteraf gezien niet helemaal lekker. Het duurde me allemaal toch net iets te lang. (Achteraf praten is natuurlijk bijzonder makkelijk op deze manier. Als er "iets" op de Maasvlakte ontdekt was, had ik natuurlijk gezegd dat De Vulkaan de perfecte keuze was geweest).

Vandaag werd het in ieder geval Petten. Ik vind dat je er leuk kan tellen en je kan er in de nabij omgeving leuk bosjes kloppen. Er zijn een 3-tal campings (De Watersnip, De Lepelaar en Aan de Noordzee) die hier prima geschikt voor zijn.

Terwijl ik door het duin loop, hoor ik van ver nummer 320 aan komen vliegen. Enkele seconden later komt ie (Grote Pieper) recht over me heen. Mission completed! Nu ik toch in de buurt ben, loop ik maar meteen door naar het Zwanenwater. Bij het Eerste Water zit een Cetti's zanger bescheiden te zingen. Die kan mooi op de september-lijst!

Raddes Boszanger (321): Het lekkere zonnige weer, nodigt uit om even de ogen te sluiten. 1,5u later stap ik in de auto en rijd naar Callantsoog om snel wat voor de lunch te halen. Een Gestreepte Strandloper, zittend in het gras tussen Goudplevieren klinkt interessant genoeg om de lunch even te onderbreken. Ik rijd naar de weilanden achter de Putten (bij Petten) om te gaan zoeken. Lang duurt het zoeken niet. Vanuit het Katwijkse wordt er een mogelijke Raddes Boszanger doorgegeven. Het klinkt allemaal spannend genoeg om in ieder geval terug richting Amsterdam te rijden. "Dat zou wat zijn", schiet door me heen. "Gister nog een Noordse en nu alweer dit! Ben benieuwd wat het wordt!"

Op de A-9 wordt aangekondigd dat de reistijd over 17km 50 minuten in beslag neemt. Lijkt me iets te veel van het goede! Bij Beverwijk sla ik van de snelweg af (net als vele andere automobilisten) en rijd binnendoor, via Zaandam naar Amsterdam. Het is niet de meest ideale route, maar het geeft nog altijd een beter gevoel dan 50 minuten doen over 17 kilometer.

Luuk belt en vertelt dat de boszanger toch wel heel erg lijkt op een Raddes. Vooral doorrijden is de boodschap dus! Eenmaal in Katwijk beland was het nog even zoeken geblazen. De locatie op zich was wel duidelijk, maar hoe er te komen een stuk minder. Het hoofdkoel houden is op zo'n moment al lastig en probeer dan nog maar eens rustig naar aanwijzingen te luisteren. Niet te doen gewoon (voor mij dan)!

Terwijl ik aan kom lopen vliegt er een vogeltje van struik tot struik. Van de andere zijde hoor ik: "Alwin, dat was hem"! 2 Vette smakken bevestigen vervolgens de mededeling. Een horde twitchers komt mijn kant opstormen. Al met al was het meteen raak. Een voor het oog grote Phylloscopus, enorm warm gekleurd en een wenkbrauwstreep die boekdelen sprak, in vol ornaat in het hek, en bovenin de struiken. Gaaf!

Vlieland gaat volgende week absoluut over deze twee dagen heen. Ik ben alleen razend benieuwd waarmee!