Koud-kouder-koudst

Huidige positie (1 april) van de Atlantic Odyssey

Op de Drake Passage was het al -1 op z'n warmst en we gingen er vanuit
dat het op Antarctica niet kouder dan -5 zou zijn. Wederom zaten we
ernaast. Het weer: windkracht 9-10 met een temperatuur van -12, ja dat
is f****'n koud (zoals een Amerikaan zei "I'm freezing my balls off"). In
de ochtend met volle verwachtingen durfden we wel naar buiten en voor
het ontbijt tickten we een andere highly wanted species; enkele Snow
Petrels volgden het schip en het eind van de dag zaten we al over de
dertig vogels, met eenmaal zelfs een groep van vijf achter het schip.
De diversiteit is vele malen lager maar de kwaliteit van de soorten des
te hoger. Door het weer is het helaas onmogelijk om aan land te gaan en
door de sneeuwval hebben we nog niet eens het continent zelf kunnen
zien. De waarnemingen van penguins zijn dus beperkt tot zwemmende vogels en vogels die op het ijs zitten.

De eerste groepjes penguins waren Gentoo Penguins die als dolfijnen uit
het water sprongen. Tot nu toe hebben we slechts enkele Adelie Penguins
op het ijs zien staan en slecht een echt dichtbij. Zoals eerder gemeld
zien we veel minder soorten, deze dag beperkt tot Southern Giant Petrel,
Antarctic Skua, Antarctic Tern en Kelp Gull.

De ijsbergen daarentegen zijn zeer indrukwekkend en zodra we een veld
met drijfijs naderen worden we al snel benaderd door Snow Petrels. Door
het slechte zicht en golfslag blijven de waarnemingen van zeezoogdieren
beperkt tot enkele Bultruggen, Antarctic Fur Seals en op het drijfijs
liggende Crabeater Seals. Hopelijk gaat de storm liggen en kunnen we
morgen aan land bij Brown Bluff.

Menno van Duijn