Het leek weer een van die rustige en gezapige weekenden in juli te worden. Slangenarend nog aanwezig, Krekelzanger zit nog braaf te zingen. De meeste vogelaars zaten hun weekend vol te plannen met vlinders en libellen; in deze tijd vaak spannender dan vogels. Maar men kan zich erg vergissen...

Op vrijdag 8 juli werd laat in de avond een Kleinste Strandloper gemeld van Westkapelle. Deze nieuwe soort voor Nederland (indien aanvaard) was ontdekt door Pim Wolf. Helaas was het voor de grote meute te laat om nog voor het donker aan te kunnen komen. Zeeuwen waren de enigen die nog op tijd konden komen, Bart Brieffies deed nog wel een ultieme poging vanuit Hellevoetssluis, en kwam helaas slechts vijf minuten te laat. Hopelijk volgt het hele verhaal van Pim over deze avond nog!
Op dezelfde vrijdagavond werd door de familie Punt een Scharrelaar gemeld bij Zuidland. Het verhaal werd me in geuren en kleuren verteld: ,,We waren op weg naar de fluisterboot voor de IJsvogel, maar die zagen we niet. Wel een vogel zo groot als een Kauw, en met omgekeerde kleuren als de IJsvogel: roodbruin van boven en blauw van onder.´´ Wat kon het anders zijn? Het bericht volgde later op de pieper.

Ofwel, dan maar met zijn allen de volgende zaterdagochtend die kanten op. Co van der Wardt zou al om half 3 vertrekken, veel noorderlingen nog vroeger. Ik polste mijn broer Hans nog even, maar die had geen zin om zo vroeg op te staan. Zelf om 4 uur eruit en 20 minuten later op stap. Walcheren is een en al wegomlegging op het moment, maar uiteindelijk er toch gekomen. Er stond al een kleine honderd man, wat langzaam aangroeide tot een dikke honderd. De vogel was nog niet gemeld bij aankomst, maar het was toen best nog donker, en koud door de wind en af en toe een miezertje. Dus maar eerst de troepen geïnspecteerd.
Het was gezellig, veel bekende gezichten die we lang niet gezien hadden, en dus lekker bijpraten bij het afzoeken van de plasjes. Helaas niets. Men verspreidde zich over het gehele gebied, maar ook dat leverde niets op. Omdat rond 8 uur de regen wat heviger werd en de meesten vanuit de auto vogelden, besloot ik even langs de bakker in Westkapelle te rijden en de benodigde bolussen in te slaan.

Vogelaars zoeken naar de Kleinste Strandloper (Albert de Jong)

Daarna weer terug en even bij Co in de auto gestapt. Ik zag een rare strandloper lopen. ,,Is dat geen Gestreepte?´´, vroeg ik aan Co. Het regende echter te hard om de scoop te pakken. Later nog maar eens bekijken. We reden door en daar zat weer dat lopertje. Nu droog, maar mijn scoop lag verderop in mijn auto, dus alleen met de scoop van Co. Toen begonnen even verderop twee vogelaars te roepen dat ze een Gestreepte Strandloper hadden. Duidelijk dus, zij hadden de determinatie net iets eerder rond dan wij. Maar goed, de vogel had er eerder niet gezeten, zat dus uit het niets opeens in de plasjes en dat gaf hoop om nog even verder te zoeken voor de Kleinste. Echter niets. Over zee alleen nog een enkele Jan van Gent.
Daarna besloten Co, Monique en ik wat te gaan eten/drinken in het restaurant. Even later kwamen Marcel Haas, Ruud Brouwer en Harm Niessen daar ook aan. Lekkere koffie met Apfelstrudel ging er goed in. Gezellig zitten kletsen over alles en nog wat (´tapen´ is een hot onderwerp tegenwoordig...) en toen reed Co achter mij aan naar de plek van de Grote Geelpootruiter. Daar aangekomen riep Hans Brinks ons toe dat even verderop een mogelijke Aziatische Goudplevier werd gezien, dus eerst maar daarheen gereden. Daar was men net uit de determinatie en konden we gelijk aanschuiven bij het schouwspel. De vogel verbleef op gepaste afstand van ons, tot dusver alleen bewijsplaatjes geschoten. Omdat het zo gezellig was ook maar wat omstanders op de plaat gezet.

De Aziatische Goudplevier wordt aandachtig bekeken en gefotografeert (Wietze Janse)

Aziatische Goudplevier Pluvialis fulva pacific Golden Polver, Wissenkerke, 9 juli 2011 (Wietze Janse)

Toen nog even door naar de andere kant, en daar was net weer de Grote Geelpootruiter teruggevonden. Die konden we dus ook nog leuk bekijken. De Aziatische Goudplevier was inmiddels in een andere hoek dichterbij gekomen, en we zagen de vogelaars/fotografen zich naar één punt begeven. Wij ook die kant op, maar de vogel was bij onze aankomst net weer opgevlogen naar de andere kant van het gebiedje. Maar later de vogel zelf ook nog leuk kunnen platen. Hierna nog een bakkie en toen richting huis gereden. Een leuke en gezellige dag. Omdat het bovenstaande al onze aandacht had werd de Scharrelaar een beetje vergeten. Er werd wel gezocht, helaas nog niets gevonden.

De noordelingen sloegen terug. Op waarneming.nl werd een Kuifkoekoek gemeld. Plek was vervaagd, maar Evenreitster-Molenkolonie is een bekende plek voor de noorderlingen. Het nieuws werd doorgegeven, maar het duurde toch nog twee uur voordat de vogel teruggevonden werd. Een schitterende juveniele vogel, die zich (zoals bij KKKK gewoon) moeilijk maar toch af en toe mooi liet bekijken.

Kuifkoekoek Clamator glandarius Great Spotted Cuckoo, Noordbroek, 10 juli 2011 (Ipe Weeber)

De volgende ochtend begonnen veel vogelaars in het hoge noorden; de Kuifkoekoek trok. Gelukkig zat de vogel er nog en konden vele vogelaars aanschuiven. Men hield elkaar via Dutch Bird Alerts goed op de hoogte, zodat iedereen de vogel zou kunnen zien.
Toen verscheen er weer een bericht op waarneming.nl. Er werden nu twee Scharrelaars gemeld bij Zuidland. Ongelofelijk bijna, maar al snel waren de eerste plaatselijke vogelaars op de plek en die bevestigden dat de vogel er zat, met een overtuigend plaatje bij de waarneming. Sprak met mijn broer Hans af bij Schiedam om daar ook even te gaan kijken.
Daar ontvingen we echter een sms'je van Pim Wolf: Pieter Dhaluin heeft een mogelijke Kleinste Strandloper in de Sophiapolder in Zeeuws-Vlaanderen. Kwam het dan allemaal toch nog helemaal goed dit weekend? Beetje paniek, keuze maken, berichten doorgeven, eerst even rustig adem halen. Al snel volgde het Dutch Bird Alerts-bericht over de Kleinste Strandloper, en de eersten gingen op weg. Mijn broer kwam eraan met zijn vrouw. We gingen uiteindelijk toch maar in twee auto's, want ik wilde na de Scharrelaar waarschijnlijk verder rijden en hij niet. We hoopten in de tussentijd op een bevestigend bericht uit Zeeuws-Vlaanderen, maar dat ligt helaas niet naast de deur. Dat zou nog wel even duren. Dus op weg naar Zuidland, met mijn broer achter me aan. Bij aankomst was de plek snel gevonden, en de Scharrelaar zat steeds mooi op een van de paaltjes langs de weg. Eigenlijk niet schuw; van fietsers die op enkele meters langsreden trok de vogel zich niets aan. We besloten halverwege op de dijk te gaan liggen, en van daar liet de vogel zich mooi bekijken en fotograferen.

Genieten van de Scharrelaar in Zuidland (Wietze Janse)

Scharrelaar Coracias garrulus European Roller, Zuidland, 10 juli 2011 (Wietze Janse)

Scharrelaar Coracias garrulus European Roller, Zuidland, 10 juli 2011 (Wietze Janse)

Scharrelaar Coracias garrulus European Roller, Zuidland, 10 juli 2011 (Wietze Janse)

Het aantal vogelaars groeide aan. Velen toch zenuwachtig over welk nieuws er uit het zuiden van het land zou komen. Er werd gebeld, wij werden weer door noorderlingen gebeld, maar positief nieuws bleef nog even uit. Totdat de kogel door de kerk ging. De boodschap dat het goed zat met de vogel deed menigeen besluiten in de auto te stappen en naar Zeeuws-Vlaanderen af te reizen. Berichten dat er onderweg files waren, die vielen uiteindelijk mee, en een kleine afsluiting na de Brouwersdam was via wat boerenweggetjes gemakkelijk te omzeilen. Rein Genuit was overgestapt bij mij in de auto. Als we de vogel binnen hadden zou hij weer bij zijn reisgenoten (Frans van Duijvenvoorde en Luuk Punt) overstappen.
Vlak voor de Westerscheldetunnel kregen we echter een heel ander bericht: vogel was waarschijnlijk toch een Temmincks strandloper!? Er werd rondgebeld. Helaas net te laat, we konden niet meer afslaan en moesten de Westerscheldetunnel in. Bij de kassa vroegen we of we nog mochten omkeren, omdat we gebeld waren dat we terug moesten. Dat mocht. Ik moest mijn rijbewijs inleveren en die ging per buizenpost naar kassa 5. Er werden twee slagbomen voor ons opengedaan en even later stonden we bij kassa 5. Even wachten tot de buizenpost gearriveerd was, rijbewijs terug en we konden weer terug. Frank en Luuk reden vlak achter ons, en die konden nog wel op tijd een afslag pakken.
Even later stonden we op een klein parkeerplaatsje bij te praten over de perikelen. De koffie van Luuk smaakte zoals altijd goed. Ik had nog twee bolussen van gisteren over, die werden gedeeld en met smaak weggewerkt. Ach ja, dit soort zaken maakt het twitchen spannend, was onze conclusie.

Tevreden keerden we weer terug naar huis, met toch een mooi weekend achter de rug. Die Gestreepte Strandloper, Aziatische Goudplevier, Kuifkoekoek en Scharrelaar nemen ze ons nooit meer af!

Wietze Janse
Meer foto's van Zaterdag en Zondag (ook van de aanwezigen) hier.

Napraten met (vlnr) Luuk Punt, Frank van Duijvenvoorde en Rein Genuit.