Sinds ik de vorige Amerikaanse Oeverloper had gemist vanwege onze huwelijksreis naar Maleisië, checkte ik elk jaar vanaf oktober tot april stelselmatig foto's van Oeverloper op waarneming.nl.

Oeverlopers zijn in de winter zeer schaars. Aangezien er met enige regelmaat overwinteringsgevallen zijn van Amerikaanse Oeverloper in Brittannië en ook losse waarnemingen elders in West-Europa in de winter, bleef ik gemotiveerd om dit minimaal een paar keer per week te blijven doen. Vroeg of laat zou dit bij ons toch ook een keer moeten kunnen gebeuren, was mijn gedachte.

In de ochtend van 20 januari, tijdens de koffie, bekeek ik weer wat foto's. Mijn oog viel op een zeer matige foto die de dag ervoor was gemaakt door Pieter van Franeker nabij Medemblik. De vogel was goedgekeurd als Oeverloper, maar toch zag ik een aantal subtiele kenmerken die beter op Amerikaanse pasten, zoals een lichte (rozige) snavel met donkere punt, lichte poten en een kort gedrongen achterlijf. Toen ik de foto inzoomde en iets oplichtte kwam het allemaal wat beter naar voren en besloot ik de foto door te whappen naar onze whapgroep, om andere vogelaars om hun mening te vragen.

Amerikaanse Oeverloper Actitis macularius Spotted Sandpiper, Vooroever-Medemblik, 21 januari 2015 (Rob Halff)

"De altijd zo kritische heren in deze groep zouden mij wel voor gek verklaren", dacht ik. "Ik ga met de billen bloot; zal wel dingen zien die er niet zijn", schoot er door mijn hoofd. De foto was namelijk in de mist gemaakt en er was (als je even snel keek) weinig op te zien.

Toen ook groepsleden Jaap en David hetzelfde zagen als ik, werd ik toch wel zenuwachtig. Het zou toch niet ...!? Ik besloot de vogel direct maar door te piepen als Amerikaanse Oeverloper met als voorbehoud 'mogelijk deze soort, determinatie lastig', in de hoop dat er door localo's meteen gezocht kon worden. Zelf moest ik eerst naar een afspraak voor mijn werk en zou daarna ook even gaan zoeken.

Na mijn afspraak ben ik direct naar de plek gereden en tot mijn verbazing liep er niemand te zoeken. Het was een doordeweekse werkdag en de foto was vaag, dus aan de andere kant begreep ik het ook wel. Na ruim anderhalf uur tevergeefs zoeken moest ik helaas stoppen, want ik moest naar een volgende afspraak. Sommige stukken waren redelijk onoverzichtelijk dus de vogel hing daar vast nog rond, was mijn gedachte. Ik hoopte dat er nog anderen in de gelegenheid waren om te zoeken, want dit beest verdiende meer aandacht.

Aan het eind van de dag, toen ik net weer bij mijn afspraak in Amsterdam was aangekomen, werd de vogel toch nog teruggevonden door Charles en Maurits Martens. Zij waren gelukkig na mij ook nog even gaan zoeken. Het bleek er echt één te zijn!! Een hoop gevloek in de auto was het gevolg, maar natuurlijk ook blijdschap en euforie. Ik had nu een kans om een nieuwe soort aan mijn lijst toe te voegen en nog wel een inhaler ook! Een slapeloze nacht was het gevolg en de volgende ochtend stonden we al in het donker op de plek waar de vogel de vorige dag was gaan slapen. Snel, nog in de schemer, werd de vogel teruggevonden en deze was de gehele dag twitchbaar. Zo kwam alles toch nog goed. Wat een fantastisch begin van 2015!

Amerikaanse Oeverloper Actitis macularius Spotted Sandpiper, Vooroever-Medemblik, 21 januari 2015 (Rob Halff)

Voldoende aandacht (Miranda Zutt)

Het betrof nog maar de vierde waarneming van deze Nearctische soort voor Nederland en pas de tweede twitchbare. Dat we al zo snel na de vorige een herkansing krijgen is niet verwonderlijk, gezien het aantal gevallen van de soort in onder andere Brittannië en waarnemingen in onder meer Scandinavië. Op dit moment overwintert ook een vogel in Brittannië en in Zuid-Zweden zat er één van eind november tot ten minste 10 januari. Ons exemplaar lag dus in de lijn der verwachting.

Rob Halff

Amerikaanse Oeverloper Actitis macularius Spotted Sandpiper, Vooroever-Medemblik, 22 januari 2015 (Mattias Hofstede)