Zondagmiddag 1 februari loop ik m'n 'local patch', een rondje onder de begroeide geluidswallen van de ringweg langs, tussen Beijum-Noord en Beijum-Zuid. Het is koud en mistig en er is weinig aan vogels te beleven. Op de terugweg loop ik langs de volkstuintjes en vanuit de linkerhoek hoor ik het ijle getik van een Zanglijster op me af komen. Maar als de bewuste vogel mij passeert, zie ik helemaal geen Zanglijster, eerder een gors. Hij roept nog een aantal keer en verdwijnt hoog achter de bomen, voorbij de ringweg, zo lijkt het. Verbouwereerd blijf ik staan. Ik heb weinig aan de vogel gezien, maar dit was gewoon het geluid van een Bos- of Dwerggors. Ik wacht een klein uur, in de hoop dat de vogel terugkomt, maar er gebeurt niets. Ik loop naar huis en baal, want wat heb ik hier nou aan? Een waarschijnlijk leuke gors vlakbij huis, maar een naam krijgt ie niet. De rest van de dag blijft het knagen en ik besluit om de volgende ochtend gewoon weer terug te gaan. Je weet maar nooit, het is per slot van rekening geen trektijd, een overwinterende gors zal terugkomen. En als ik niet ga, is het zeker dat ik nooit weet wat er gezeten heeft.

Na een aantal winterse buien ga ik rond elven op maandagochtend weer richting volkstuintjes. Ik strooi wat zaad op verschillende plekken langs het schelpenpad- 5 uur later zal hier niks meer van te zien zijn, maar weet ik veel...- en opeens komt rechts van mij weer dezelfde vogel uit de tuintjes vliegen. Dit keer is z'n roep meer tweelettergrepig, een snel 'petit' en dit doet sterk denken aan Geelgors. Ook laat de vogel een relatief lange staart zien. Dus toch gewoon Geelgors? Het zou goed kunnen, de soort neemt sterk toe op de klei rond de stad. Maar de iele tikjes van een dag eerder zitten me niet lekker. En Geelgors had toch groter moeten zijn. Maar, de vogel zit er blijkbaar nog, dus wat let me om gewoon wat langer te wachten? Hij zal zich vanzelf beter laten zien.

En dat doet hij. Na een klein uur, iets na twaalven, komt de vogel luid roepend dichtbij in een fruitboom zitten. Eindelijk ga ik 'm zien in de kijker en ik ben zeer benieuwd. Waar ik iets bruins en streperigs verwacht, zie ik een grijze kop, witte buik en roze snavel. Een Grijze Junco ... Een Amerikaan. Nooit eerder gezien, maar bepaalde plaatjes uit de vogelgids vergeet je niet. Ik ben verbluft maar nog niet meteen razend enthousiast. De geringde Azuurmees zit nog vers in m'n geheugen en tegenwoordig lijkt bij veel vogels de potentie voor volière hoger dan die voor migratie. Maar ik zie in eerste instantie geen ring, dat is mooi. De vogel is onrustig en roept veel, een bijna braamsluiperachtig 'tek'. Ik kan nog net twee foto's maken waarna de vogel opvliegt naar de bomen bij de ringweg. Om kwart over twaalf app ik de waarneming inclusief beide foto's door aan de Grunn Twitchers-groep. Een aantal mensen kan gelukkig meteen komen en om 13:00 uur vindt Martin Olthoff de vogel terug. We kunnen vaststellen dat Junco niet geringd is en ook de goede kleedkenmerken heeft voor de nominaat hyemalis, die vaker in Europa verzeild is geraakt. Het is een vrouwtje en waarschijnlijk een eerste winter, maar dat is voor later zorg. Er wordt gejuicht, er zijn highfives en langzaam begint de impact van deze vondst een beetje tot me door te dringen. Het wordt tijd om te genieten.

Jacob Bosma


Grijze Junco Junco hyemalis, Groningen, 3 februari 2015 (Jaap Denee)



Grijze Junco Rotterdam te bezichtigen in Het Natuurhistorisch
De Grijze Junco van Rotterdam uit 1962, het eerste geval voor Nederland, is naar aanleiding van de ontdekking in Groningen thans te bewonderen in Het Natuurhistorisch. Klik HIER voor meer informatie.


Grijze Junco Junco hyemalis, collectie NMR nr. 99890692 (Kees Moeliker/Het Natuurhistorisch)

webredactie dutchbirding.nl