Max Berlijn
 ·  24 maart 2020  18:15

🙏 mooi geschreven.

Marc Plomp
 ·  24 maart 2020  18:55

Mooi geschreven, ik zag en sprak Kees nog bij de Kleine Regenwulp. altijd vrolijk. 

Ed van Boheemen
 ·  24 maart 2020  20:27

Gecondoleerd en sterkte voor de nabestaanden. Vrolijke vent, altijd een lach! Veel te jong!!!!

Justin Jansen
 ·  24 maart 2020  20:45

Wat Ed schrijft..... 

Wim Wiegant
 ·  24 maart 2020  20:49

Ik herinner me nog een mooi verhaal over Kees. Hij had -ik denk na de Renvogel- bij een televisiestation bij de ingang staan posten om het verhaal aan iemand van de televisie te kunnen vertellen. Zo is een van de eerste grote twitches ook op de Nederlandse TV geweest. Een geweldige vent was het …!

Enno Ebels
 ·  24 maart 2020  21:19

Sluit ik me helemaal bij aan. Superaardige vent, altijd enthousiast en geïnteresseerd en iemand die bij uitstek begreep dat Dutch Birding niet alleen om vogels draait maar ook minstens zo sterk om het clubgevoel en het samen delen en koesteren van ervaringen. 

Pieter Tiemstra
 ·  25 maart 2020  11:10

Mooi geschreven Edward, dankjewel.

Jelle Scharringa
 ·  25 maart 2020  12:57

Kan er niets meer aan toevoegen, het was een gouden vent!

Hans Gebuis
 ·  25 maart 2020  13:59, gewijzigd 25 maart 2020  16:34

Sluit me bij alle voorgangers aan. Fijne vent, altijd behulpzaam, immer vrolijk. Wat een onrecht nu toch weer om zo vroeg afscheid te moeten nemen. Gecondoleerd en veel sterkte voor alle achterblijvers.

Frans Halsema:

Verdomme Kees, al weer een jaar vandaag
Dat jij begraven bent
Gek toch hoe vlug dat went
Want God je weet, ik mocht je erg graag
Ik wist wat ik aan je had
Nou ja, hoe noem je dat
Behalve dus, dat ik je een beetje mis
Nou ja, op mijn manier
Is alles eender hier
Denk niet Kees, dat er veel veranderd is
Hoogstens een kleinigheid
In nauwelijks 1 jaar tijd
Er is nog altijd ster-reclame
En bij de politieke namen
Is er 1 nieuwe: Drees
En er zijn intercity treinen
En jij hebt andere gordijnen
Gekregen, naar ik vrees, Kees

Verdomme Kees, een jaar is toch wel lang
Als je elkaar niet ziet
Ik weet het eigenlijk niet
Het gaat allemaal toch doodgewoon zijn gang
En het draait, bedenk ik nou
Hier ook wel zonder jou
Carmiggelt schrijft nog steeds in het Parool
En de Apollo's gaan
Nog altijd naar de maan
Nou ja, je dochtertje gaat nu naar school
En volgend jaar je zoon
Nou och, dat is heel gewoon
En toch als ik mij zo hoor praten
Vallen er opeens hiaten
Tussen mijn cliche's
Want dat jouw rozen niet meer bloeien
Omdat ze niet voldoende sproeien
Dat zeg iets, naar ik vrees, Kees

Verdomme Kees, ik weet het nou niet meer
Denk steeds aan wat je zei
Het gaat allemaal voorbij
En dat de tijd van leven telkens weer
Gewoon opnieuw begon
Niks nieuws onder de zon
Maar dat is niet waar, want jij was enkel jij
Jij hebt hier rondgedwaald
En dat wordt nooit herhaald
Als ik jouw huis zie, dan hoor jij daarbij
En naast een kinderfiets
Mis ik toch ook wel iets
Maar verder valt er niets te melden
Er drijft nog olie op de Schelde
Er zijn nog steeds cafe's
En verder hoorde ik zoeven
Hiernaast het lied: Lang zal ze leven
Geweldig, naar ik vrees, Kees

Diedert Koppenol
 ·  25 maart 2020  14:24

In de tekst is nu een link opgenomen naar de condoleance-pagina voor Kees.

Ted Hoogendoorn
 ·  25 maart 2020  18:18

Kees, altijd ideetjes, die hij vaak dankzij zijn innemende persoonlijkheid wist te realiseren. De twitch naar Noord-Engeland in februari 1986 met Edward, Klaas, Kees en mij voor Ivoor- en Lachmeeuw - die we op een uurtje rijden van elkaar zagen - was op zich al memorabel, maar jonkie Kees maakte het voor de drie oudjes tot een trip om nooit te vergeten. Dankjewel, Kees.

Ruud Schenk
 ·  26 maart 2020  00:01

Zo geweldig en ontroerend opgetekend door Edward!

Ooit was de magische grens in Nederland 300 soorten...

400? Dat kon alleen in Engeland!

Kees en ik waren “concurrenten” en hadden daar vaak lol om!

Kees lag altijd iets voor, soorten, maand ouder dan ik en in alles veel sneller!

In 1982 waren wij als 18 jarigen de jongsten die de 300 passeerden...

Kees uiteraard weer net iets eerder dan ik! Even bellen, feliciteren...

Gijsbert van der Bent
 ·  26 maart 2020  11:32, gewijzigd 26 maart 2020  11:33

Het was 28 mei 1982. Truus en ik zaten een weekje op Schiermonnikoog en hadden die middag stomtoevallig gehoord dat er een Steller's Eider was waargenomen op de kwelders van het eiland. Ook Kees, echt een broekje nog en in korte broek, was naar het eiland gekomen voor deze knaller. Hij mocht bij ons in het huisje blijven slapen, en de volgende ochtend vroeg zouden we dan de kwelders op gaan. Die nacht heeft hij letterlijk geen oog dichtgedaan. En wij daardoor ook niet. Het was voor het eerst dat we geconfronteerd werden met zo'n heftige 'twitch-stress'.

De eerste foto in het boek 'Zeldzame vogels van Nederland' van Arnoud en Cecilia (1999) is een foto van die twitch. Met de Steller's kwam het goed die dag. Alleen kan ik Kees niet met zekerheid aanwijzen op die foto. De laatste keren dat ik hem zag was hij uiteraard een stuk rustiger geworden, maar zoals gezegd altijd even aardig, geïnteresseerd en enthousiast.

René van Rossum
 ·  26 maart 2020  13:21

Ach ... veel te vroeg :-(( 

En idd Kees wat altijd aardig en vriendelijk ...

Mooi omschreven allemaal jongens !

Jaap Eerdmans
 ·  26 maart 2020  21:40

Prachtige verhaal Edward over een zeer aardige vent!

Rob Koenekoop
 ·  27 maart 2020  12:15

Helaas ken en kende ik je niet Kees, maar ik ken en voel wel hetzelfde vuur, liefde en ontzag voor Nederland, haar diverse landschappen, schitterende vogels en hele speciale mensen, zoals jij. Robert Koenekoop MD PhD Montreal, Quebec, Canada

Ruud Schenk
 ·  28 maart 2020  00:14

Met Eus en Ronald viel ik ook binnen in de gastvrijheid van Gijs en Truus voor die steller’s eider in 1982... iemand heeft toen ook de boel ondergekotst...Best beetje gepoetst, schaamte, Huisje van Gijs en Truus!!!

Op die foto in ‘82 ben ik de 4e van links met wit sportbroekje, de kruin direct achter mij is Kees Tiemstra...

Ruud Schenk
 ·  28 maart 2020  00:24

Weet niet iedereen meer,  maar op de door Gijs genoemde foto, van links naar rechts: Eus, Ronald, Truus, ik, Kees Tiemstra!!!, Gijs, Sander, Jan, Edward, Jowi, Ted, Marc??? Gerard, Joop, Wim, Joop Swaab en Arend...

Gijsbert van der Bent
 ·  28 maart 2020  09:51

Dank Ruud. En Pop nam de foto. Wat gaat de tijd!

Nick van der Ham
 ·  28 maart 2020  15:44

@ Ruud: die 'Marc' is Johan Apperloo (al heel lang verdwenen uit de db-scene), en ik zelf ben nog half zichtbaar achter Sander vd W

Ruud Schenk
 ·  28 maart 2020  23:54

Dank Nick! Nu is het hele plaatje compleet!

Mooie herinnering aan die doorwaakte nacht met Kees!

Otto L. de Vries
 ·  29 maart 2020  13:42

Heb Kees niet zo goed gekend , maar , ken hem vooral uit de eerste Dutch Birding jaren . Het was een altijd een vriendelijk en goed lachs iemand . Wat een indrukwekkende verhalen allemaal over hem . Jammer dat hij is weggevlogen . Ik wens zijn naaste familie en al zijn goede vrienden en kennissen veel strekte toe .

Jan van der Laan
 ·  29 maart 2020  15:39, gewijzigd 29 maart 2020  15:42

Al sinds 1980 was Kees het immer aanwezige gezicht van DB. Ik heb de beste herinneringen aan hem toen we (Pieter Bison, Klaas Eigenhuis en ik) in 1984 met hem in de auto van Klaas de Steppearend van Someren-Eind gingen zoeken op 17 januari 1984. We konden de vogel niet vinden en gingen veel te vroeg naar huis. Onderweg hoorden we dat de vogel toch net voor donker was teruggevonden. Snel nieuwe plannen gemaakt voor de volgende dag. Kees bood heel gastvrij onderdak aan Pieter en mij in Geldermalsen in zijn ouderlijk huis en wist hij ook Klaas over te halen om ons de volgende dag weer op te halen en te gaan zoeken. De vogel zat er nog op de 18e en konden we hem vanuit de auto goed bekijken. Op de terugweg dreigde Klaas mij uit de auto te zetten omdat ik niet meteen door had dat hij het benzinegeld NU moest hebben ipv over drie minuten als we gingen stoppen. Kees wist de zaak weer te sussen, hij had in die tijd als een van de weinigen een goede invloed op Klaas, de andere jongeren had vaak mot met hem omdat we het inmiddels echt beter wisten.

Klaas en Kees zag ik voor het laatst samen op 31 oktober 2011 bij de Langstaartklauwier. Gebroederlijk tussen hen in zittend keken we naar deze ultieme soort, ondertussen Hans ter Haar indachtig die kort tevoren was overleden. Kees kwam ik ook vaak bij de ING tegen waarbij we elkaar steevast begroetten met een  "de security laat ook alles binnen tegenwoordig".

De laatste keer dat ik hem live sprak was bij de Bastaardarend in Zuid-Holland in 19-feb 2018. Ik zal hem missen en ik wens zijn vrouw en kinderen veel sterkte toe.

Max Berlijn
 ·  31 maart 2020  16:30

Kees mooie vent!

Hans van de Griendt
 ·  31 maart 2020  17:08

Tjonge, schrik me kapot, onze Kees is niet meer, ook ik heb mooie herinneringen aan Kees, aan de reacties te zien kun je er een boek over schrijven, Kees had geen vijanden volgens mij, het was een topkerel, helaas zijn we elkaar kwijtgeraakt, de laatste keer dat ik Kees zag was op zijn 40ste verjaardag en hij verrast werd door een party, de eerste keer dat Kees niet wist wat hij zeggen moest.

ik wil graag iedereen die Kees na aan het hart stond condoleren, de wereld verliest een toffe peer.