Diederik Kok
 ·  28 augustus 2024  21:20

Wow, die ground cuckoo! Daar kon je enkel van dromen toen ik in Sumatra was. Hoe goed (minder lastig) is die soort daar tegenwoordig te doen? 

Diedert Koppenol
 ·  28 augustus 2024  21:27

Heel goed te doen, voor een ground cuckoo. Bij Way Titias en bij Kerinci worden ze nu gezien.

Jildert Hijlkema
 ·  28 augustus 2024  22:20

Iets langer geleden werd 'ie nog weleens gemist...

Remco Hofland
 ·  29 augustus 2024  08:02, gewijzigd 29 augustus 2024  23:25

Onze Ground Cuckoos zaten zo'n drie uur lang af en toe te zingen en te roepen langs de trail bij Danau Kaco, een klein uur rijden van Sungai Penuh, dezelfde uitvalsbasis als voor Tapan Road (en ook nabij Mt. Kerinci). Daarna was het nog een klein half uur lopen over een prima pad door mooi oerwoud - ik zag er onder meer een groep van c. 30 Long-tailed Broadbills. De Ground Cuckoos lieten zich maar af en toe kort zien, maar dat heeft wrsch te maken met het feit dat wij met een groep van zeven waren (plus twee gidsen). Bij Way Titias schijnt het iets langer lopen te zijn (pers. med. Mark Van Beirs, die we tegenkwamen op Mt. Kerinci en Tapan Road) maar daar worden de vogels gevoerd met meelwormen dus zijn er nóg makkelijker. Ook maak je daar kans op Sumatran en Long-billed Partridge, soorten die afwezig zijn in de Kerinci regio.

Lieven De Temmerman
 ·  30 augustus 2024  12:33, gewijzigd 31 augustus 2024  16:11

Zijn er dan nog soorten die je daar in Sumatra niet hebt gezien, Remco? (edit: Remco zijn naam verkeerd, excuses!) 

Jan Hein van Steenis
 ·  30 augustus 2024  17:06

Ook van Pete Morris: de Bornean Ground Cuckoo laat zich momenteel nog beter zien dan Sumatran. Als je tijd hebt, nu naar Utan Rainforest Lodge, Tabin Wildlife Reserve...

Remco Hofland
 ·  30 augustus 2024  20:34

@Lieven: in Aceh misten we de Sumatran Mesia (nog niet gesplit maar dat duurt wellicht niet lang meer). Als fervent collector van laughingthrushes zou ik daar dan dus voor terug moeten. Geen straf want geheel tegen mijn verwachting in waren de Sumatraanse bossen lang zo leeg niet als die in Java.

In Kerinci misten we de Sumatran Cochoa: sommigen hebben 'm de eerste keer dat ze de berg op gaan maar ik heb diverse mensen gesproken die 'm pas na 10x hadden, of zelfs dan nog niet. Maart schijnt daarvoor de beste tijd te zijn. 

Ook een pijnlijke dip was de Marbled Wren Babbler, mijn derde poging op de soort. Het mag dan geen endeem zijn maar hij stond wel hoog in mijn target-top-12. Barred Eagle Owl was de enige andere pijnlijke dip uit die top-12.

Tot slot maakten we vanwege het overslaan van Way Titias geen kans op de Sumatran & Long-billed Partridge. Andere door mij gemiste potentiële lifers waren, behalve de reeds gememoreerde Mesia, Cochoa en Eagle Owl: White-necked & Grey-breasted Babbler (kon ik geen plekken voor achterhalen), Cinnamon-headed Green Pigeon en Scarlet-breasted Flowerpecker (beiden behoorlijk schaars in Way Kambas), Rajah Scops Owl (alleen gehoord), Pink-headed Fruit Dove en Sundaic Island Thrush (gezien door alle andere (PhFD) dan wel één medereiziger (SIT)) en de mythische Javan Woodcock, Black Partridge en (Aceh) Mountain Serin. Al met al goed gescoord dus, vond ik althans: 44 lifers op Sumatra en 3 op Java.