In Memoriam: Kees Tiemstra (1964 - 2020)
24 March 2020 · Edward van IJzendoorn · 6751 × bekeken
Onverwacht, op 56-jarige leeftijd, overleed op 22 maart 2020 Kees Tiemstra, na een ziekbed van enkele dagen. Aan een wegvallende longfunctie, niet aan het rondwarende coronavirus. Kees was in 1983 op zijn 19de het jongste bestuurslid van de Stichting Dutch Birding Association. Hij bleef dat tot hij begin jaren 1990, na zijn studie in de rechten met specialisatie fiscaal recht, werd opgeslokt door zijn werk. Tot ten minste 2014 assisteerde hij het bestuur nog regelmatig door zitting te nemen in de kascommissie.
Als 14-jarige kwam Kees in 1978 met de trein uit Geldermalsen naar IJmuiden om bij de zuidpier zeevogels te zoeken. Hij vertelde daar andere vogelaars dat hij het weekeind daarvoor op de Kampina Heide een Zwarte Ooievaar had gezien. Dezelfde avond nog kreeg hij een telefoontje van Klaas Eigenhuis die graag die ooievaar wilde zien. Zo kwam hij in contact met de ‘vogelende dokter’ en ging er snel een wereld voor hem open. Ikzelf kwam Kees voor het eerst begin 1979 tegen op de zuidpier toen daar een Geelsnavelduiker zwom. Hij had een kijker om zijn nek en hem werd daarom een stencil uitgereikt met nieuws over zeldzame vogels. Die nieuwsbrief was de opmaat tot de oprichting van de DBA in april van dat jaar. Kees bleek enthousiast en dook al snel overal op waar een leuke vogel zat. Hij werd daarbij flink geholpen door de door hem bewonderde ‘grote en beroemde’ Klaas Eigenhuis, die zich niet te groot voelde om het enthousiaste ventje her en der in Nederland vanaf stations op te pikken om naar een soort te rijden. Kees kon vrij reizen per trein (pa bij de NS), kende het spoorboek uit z’n hoofd en zorgde er goed voor dat je niet teveel hoefde om te rijden.
Om wat bij te verdienen, maar meer nog voor het avontuur en het reizen, werkte hij tijdens zijn studie bij Wagons Lits die onder meer slaaptreinen verzorgde naar de Frans-Italiaanse Rivièra. Hij deed zo herhaaldelijk een dagje Camargue: ’s avonds instappen in Amsterdam als gérant op de trein, ’s ochtends om 8 uur uitstappen in Arles, fietsen rond het grote Étang en dezelfde avond weer terug naar Amsterdam met een goeie fles wijn onder de arm. Hij belde onderweg vanuit een telefooncel enthousiast over Scharrelaars en Vorkstaartplevieren. Snel denken en beslissen was voor hem de gewoonste zaak van de wereld. Hij belde je bijvoorbeeld ’s middags om vier uur, dat ie nog een plekje voor je had op de trein naar Ventimiglia die over een uur wegging en of je zin had om mee te gaan zodat in de ochtend een fles Barolo en verse baguette aan het strand van de Middellandse Zee soldaat kon worden gemaakt en dan ’s avonds weer terug na een middagdutje in de zon.
Kees kon niet alleen snel schakelen, hij kon ook goed met mensen overweg en wilde graag zijn enthousiasme over vogels delen. Zo slaagde Kees er begin jaren 1980 in om Aart Vink, tegenwoordig zichtbaar in de top van de ranking , over te halen niet alleen lokaal vogels te tellen maar de blik te verruimen, het hart te volgen en ook naar de leuke soorten in het land te gaan. Identificatieproblemen of taxonomische kwesties interesseerden hem niet zo; hij was iemand van de emoties, het gevoel en de belevenis.
In 1986 vormde Kees met Klaas Eigenhuis en Jan Mulder het Nederlandse team bij een 48-urige, voor een goed doel gesponsorde birdrace in Kenia. Destijds een nieuw verschijnsel, overgewaaid uit Amerika.
In het DBA-bestuur was het Kees die vlot allerlei zaken zoals bijeenkomsten regelde en organiseerde. Bij zijn werk in de bankenwereld werd hij gewaardeerd om zijn vaardigheden in het leggen van contacten en het opbouwen van vertrouwen met de klant. Hij werd spil in het tot stand brengen van de zogenoemde cross border lease, een wijze van zakendoen die destijds wat stof deed opwaaien, met stukken in de kranten en met Kees z’n foto erbij, maar die uiteindelijk (2001) door het parlement werd verboden. Hypocriet vond Kees, ‘de staat heeft er ten minste 1 miljard aan verdiend’. De gedane transacties voor 13,5 tot 16 miljard, bleven wel gerespecteerd. Zijn vele reizen voor dit lease werk, op en neer naar New York voor soms niet meer dan een dagdeel aldaar, vertonen reminiscenties met de korte Wagons Lits tripjes, incluis de wijn. Maar Kees klaagde dat New Yorkse restaurants goede rode wijn veel te koud serveerden, dat deden ze hier beter.
Kees ging met een vriendenclubje en met pa achterin, in de loop der jaren in totaal precies 25 keer, op ‘Kraanvogelmissie’. Dat hield in: zaterdagochtend vroeg naar een herberg bij Neufchâteau in Frankrijk, daar goed lunchen, even kijken naar de Wilde Kat bij Gendreville, dan rijden naar het Lac du Der-Chantecoq en de duizenden Kraanvogels bewonderen die ‘s avonds trompetterend binnenvallen, in Arrigny overnachten en zondagmiddag weer terug naar Geldermalsen. De Kraanvogel bleef zijn gehele leven een geliefde soort. Enthousiast over deze streek vierde Kees in 1999 zijn bruiloft in diezelfde herberg waarbij de gasten vanuit Nederland in een touringcar werden aangevoerd. Hij had zijn bruid ontmoet bij het zoeken naar een metgezel om een concert van Bruce Springsteen bij te wonen. Zij kregen twee dochters. Kees meest favoriete muziek was overigens die van Herman Brood. Hij bezocht van hem meer dan 200 optredens! De Wild Romance, Broods’ band, kwam na Broods’ overlijden spelen op een van zijn verjaardagen. Thuis hangt een schilderij van Brood met in grote letters ‘voor Kees’ erop.
Kees’ leven was dus wat hectisch. Tussen de bedrijven door liet hij je op onverwachte momenten door zijn telefoon meeluisteren naar een Zwartkoprietzanger die zong aan de Neusiedlersee of naar Kalanders zingend op een Spaanse vlakte. Hij was er weer eens tussenuit geknepen. Even weg van zijn collega bankiers, die in zijn ogen maar een schraal leven leidden. Hij probeerde zoveel mogelijk soorten in Nederland mee te pakken, maar miste toch veel door afwezigheid of tijdgebrek. Hij hield zijn ranking dan ook niet bij en hij scoorde een hoger aantal soorten dan op de Ranking vermeld staat. Zo zag hij bijvoorbeeld Killdeerplevier, Keizerarend, Grote Vale Spotvogel, Grijskopkievit en ging ik nog met hem naar de Kleine Regenwulp.
Sinds 2006 bezat hij een huis in de Bourgogne waar je met veel gastvrijheid werd ontvangen. Trots demonstreerde hij hier zijn Cirlgorzen, Rode Wouwen, Zwarte Ooievaars, Eikelmuizen en Wilde Katten. Zijn contacten met de dorpsgenoten waren close, niet alleen vanwege zijn vlotte Frans, opgedaan in zijn Wagons Lits tijd, maar ook door zijn onbevangen vriendelijkheid en oprechte belangstelling. Hij reed daar jaarlijks zo’n 20 tot 30 keer naar toe. Hoe hij dat voor elkaar kreeg met lange dagen op de Bank en maar 20 vakantiedagen plus een gezin en alle overige activiteiten is ongekend. Hij vertrouwde me weleens toe het liefst het gesticht (de Bank) helemaal te vergeten en zijn verdere leven daar op het platteland te willen slijten in de boomgaard. Als een jongleur hield hij daarvoor uiteindelijk toch te veel bordjes omhoog. Met het hoge tempo waarin hij zijn leven volpropte met een scala van intense bezigheden, leek hij te voorvoelen dat zijn leven kort zou zijn.
Men kan via deze link zijn of haar medeleven kenbaar maken.
Kees Tiemstra
Discussie
Max Berlijn
·
24 March 2020 18:15
🙏 mooi geschreven.
Marc Plomp
·
24 March 2020 18:55
Mooi geschreven, ik zag en sprak Kees nog bij de Kleine Regenwulp. altijd vrolijk.
Ed van Boheemen
·
24 March 2020 20:27
Gecondoleerd en sterkte voor de nabestaanden. Vrolijke vent, altijd een lach! Veel te jong!!!!
Justin Jansen
·
24 March 2020 20:45
Wat Ed schrijft.....
Wim Wiegant
·
24 March 2020 20:49
Ik herinner me nog een mooi verhaal over Kees. Hij had -ik denk na de Renvogel- bij een televisiestation bij de ingang staan posten om het verhaal aan iemand van de televisie te kunnen vertellen. Zo is een van de eerste grote twitches ook op de Nederlandse TV geweest. Een geweldige vent was het …!
Enno Ebels
·
24 March 2020 21:19
Sluit ik me helemaal bij aan. Superaardige vent, altijd enthousiast en geïnteresseerd en iemand die bij uitstek begreep dat Dutch Birding niet alleen om vogels draait maar ook minstens zo sterk om het clubgevoel en het samen delen en koesteren van ervaringen.
Pieter Tiemstra
·
25 March 2020 11:10
Mooi geschreven Edward, dankjewel.
Jelle Scharringa
·
25 March 2020 12:57
Kan er niets meer aan toevoegen, het was een gouden vent!
Hans Gebuis
·
25 March 2020 13:59, gewijzigd 25 March 2020 16:34
Sluit me bij alle voorgangers aan. Fijne vent, altijd behulpzaam, immer vrolijk. Wat een onrecht nu toch weer om zo vroeg afscheid te moeten nemen. Gecondoleerd en veel sterkte voor alle achterblijvers.
Frans Halsema:
Verdomme Kees, al weer een jaar vandaag
Dat jij begraven bent
Gek toch hoe vlug dat went
Want God je weet, ik mocht je erg graag
Ik wist wat ik aan je had
Nou ja, hoe noem je dat
Behalve dus, dat ik je een beetje mis
Nou ja, op mijn manier
Is alles eender hier
Denk niet Kees, dat er veel veranderd is
Hoogstens een kleinigheid
In nauwelijks 1 jaar tijd
Er is nog altijd ster-reclame
En bij de politieke namen
Is er 1 nieuwe: Drees
En er zijn intercity treinen
En jij hebt andere gordijnen
Gekregen, naar ik vrees, Kees
Verdomme Kees, een jaar is toch wel lang
Als je elkaar niet ziet
Ik weet het eigenlijk niet
Het gaat allemaal toch doodgewoon zijn gang
En het draait, bedenk ik nou
Hier ook wel zonder jou
Carmiggelt schrijft nog steeds in het Parool
En de Apollo's gaan
Nog altijd naar de maan
Nou ja, je dochtertje gaat nu naar school
En volgend jaar je zoon
Nou och, dat is heel gewoon
En toch als ik mij zo hoor praten
Vallen er opeens hiaten
Tussen mijn cliche's
Want dat jouw rozen niet meer bloeien
Omdat ze niet voldoende sproeien
Dat zeg iets, naar ik vrees, Kees
Verdomme Kees, ik weet het nou niet meer
Denk steeds aan wat je zei
Het gaat allemaal voorbij
En dat de tijd van leven telkens weer
Gewoon opnieuw begon
Niks nieuws onder de zon
Maar dat is niet waar, want jij was enkel jij
Jij hebt hier rondgedwaald
En dat wordt nooit herhaald
Als ik jouw huis zie, dan hoor jij daarbij
En naast een kinderfiets
Mis ik toch ook wel iets
Maar verder valt er niets te melden
Er drijft nog olie op de Schelde
Er zijn nog steeds cafe's
En verder hoorde ik zoeven
Hiernaast het lied: Lang zal ze leven
Geweldig, naar ik vrees, Kees
Diedert Koppenol
·
25 March 2020 14:24
In de tekst is nu een link opgenomen naar de condoleance-pagina voor Kees.
Ted Hoogendoorn
·
25 March 2020 18:18
Kees, altijd ideetjes, die hij vaak dankzij zijn innemende persoonlijkheid wist te realiseren. De twitch naar Noord-Engeland in februari 1986 met Edward, Klaas, Kees en mij voor Ivoor- en Lachmeeuw - die we op een uurtje rijden van elkaar zagen - was op zich al memorabel, maar jonkie Kees maakte het voor de drie oudjes tot een trip om nooit te vergeten. Dankjewel, Kees.
Ruud Schenk
·
26 March 2020 00:01
Zo geweldig en ontroerend opgetekend door Edward!
Ooit was de magische grens in Nederland 300 soorten...
400? Dat kon alleen in Engeland!
Kees en ik waren “concurrenten” en hadden daar vaak lol om!
Kees lag altijd iets voor, soorten, maand ouder dan ik en in alles veel sneller!
In 1982 waren wij als 18 jarigen de jongsten die de 300 passeerden...
Kees uiteraard weer net iets eerder dan ik! Even bellen, feliciteren...
Gijsbert van der Bent
·
26 March 2020 11:32, gewijzigd 26 March 2020 11:33
Het was 28 mei 1982. Truus en ik zaten een weekje op Schiermonnikoog en hadden die middag stomtoevallig gehoord dat er een Steller's Eider was waargenomen op de kwelders van het eiland. Ook Kees, echt een broekje nog en in korte broek, was naar het eiland gekomen voor deze knaller. Hij mocht bij ons in het huisje blijven slapen, en de volgende ochtend vroeg zouden we dan de kwelders op gaan. Die nacht heeft hij letterlijk geen oog dichtgedaan. En wij daardoor ook niet. Het was voor het eerst dat we geconfronteerd werden met zo'n heftige 'twitch-stress'.
De eerste foto in het boek 'Zeldzame vogels van Nederland' van Arnoud en Cecilia (1999) is een foto van die twitch. Met de Steller's kwam het goed die dag. Alleen kan ik Kees niet met zekerheid aanwijzen op die foto. De laatste keren dat ik hem zag was hij uiteraard een stuk rustiger geworden, maar zoals gezegd altijd even aardig, geïnteresseerd en enthousiast.
René van Rossum
·
26 March 2020 13:21
Ach ... veel te vroeg :-((
En idd Kees wat altijd aardig en vriendelijk ...
Mooi omschreven allemaal jongens !
Jaap Eerdmans
·
26 March 2020 21:40
Prachtige verhaal Edward over een zeer aardige vent!
Rob Koenekoop
·
27 March 2020 12:15
Helaas ken en kende ik je niet Kees, maar ik ken en voel wel hetzelfde vuur, liefde en ontzag voor Nederland, haar diverse landschappen, schitterende vogels en hele speciale mensen, zoals jij. Robert Koenekoop MD PhD Montreal, Quebec, Canada
Ruud Schenk
·
28 March 2020 00:14
Met Eus en Ronald viel ik ook binnen in de gastvrijheid van Gijs en Truus voor die steller’s eider in 1982... iemand heeft toen ook de boel ondergekotst...Best beetje gepoetst, schaamte, Huisje van Gijs en Truus!!!
Op die foto in ‘82 ben ik de 4e van links met wit sportbroekje, de kruin direct achter mij is Kees Tiemstra...
Ruud Schenk
·
28 March 2020 00:24
Weet niet iedereen meer, maar op de door Gijs genoemde foto, van links naar rechts: Eus, Ronald, Truus, ik, Kees Tiemstra!!!, Gijs, Sander, Jan, Edward, Jowi, Ted, Marc??? Gerard, Joop, Wim, Joop Swaab en Arend...
Gijsbert van der Bent
·
28 March 2020 09:51
Dank Ruud. En Pop nam de foto. Wat gaat de tijd!
Nick van der Ham
·
28 March 2020 15:44
@ Ruud: die 'Marc' is Johan Apperloo (al heel lang verdwenen uit de db-scene), en ik zelf ben nog half zichtbaar achter Sander vd W
Ruud Schenk
·
28 March 2020 23:54
Dank Nick! Nu is het hele plaatje compleet!
Mooie herinnering aan die doorwaakte nacht met Kees!
Otto L. de Vries
·
29 March 2020 13:42
Heb Kees niet zo goed gekend , maar , ken hem vooral uit de eerste Dutch Birding jaren . Het was een altijd een vriendelijk en goed lachs iemand . Wat een indrukwekkende verhalen allemaal over hem . Jammer dat hij is weggevlogen . Ik wens zijn naaste familie en al zijn goede vrienden en kennissen veel strekte toe .
Jan van der Laan
·
29 March 2020 15:39, gewijzigd 29 March 2020 15:42
Al sinds 1980 was Kees het immer aanwezige gezicht van DB. Ik heb de beste herinneringen aan hem toen we (Pieter Bison, Klaas Eigenhuis en ik) in 1984 met hem in de auto van Klaas de Steppearend van Someren-Eind gingen zoeken op 17 januari 1984. We konden de vogel niet vinden en gingen veel te vroeg naar huis. Onderweg hoorden we dat de vogel toch net voor donker was teruggevonden. Snel nieuwe plannen gemaakt voor de volgende dag. Kees bood heel gastvrij onderdak aan Pieter en mij in Geldermalsen in zijn ouderlijk huis en wist hij ook Klaas over te halen om ons de volgende dag weer op te halen en te gaan zoeken. De vogel zat er nog op de 18e en konden we hem vanuit de auto goed bekijken. Op de terugweg dreigde Klaas mij uit de auto te zetten omdat ik niet meteen door had dat hij het benzinegeld NU moest hebben ipv over drie minuten als we gingen stoppen. Kees wist de zaak weer te sussen, hij had in die tijd als een van de weinigen een goede invloed op Klaas, de andere jongeren had vaak mot met hem omdat we het inmiddels echt beter wisten.
Klaas en Kees zag ik voor het laatst samen op 31 oktober 2011 bij de Langstaartklauwier. Gebroederlijk tussen hen in zittend keken we naar deze ultieme soort, ondertussen Hans ter Haar indachtig die kort tevoren was overleden. Kees kwam ik ook vaak bij de ING tegen waarbij we elkaar steevast begroetten met een "de security laat ook alles binnen tegenwoordig".
De laatste keer dat ik hem live sprak was bij de Bastaardarend in Zuid-Holland in 19-feb 2018. Ik zal hem missen en ik wens zijn vrouw en kinderen veel sterkte toe.
Max Berlijn
·
31 March 2020 16:30
Hans van de Griendt
·
31 March 2020 17:08
Tjonge, schrik me kapot, onze Kees is niet meer, ook ik heb mooie herinneringen aan Kees, aan de reacties te zien kun je er een boek over schrijven, Kees had geen vijanden volgens mij, het was een topkerel, helaas zijn we elkaar kwijtgeraakt, de laatste keer dat ik Kees zag was op zijn 40ste verjaardag en hij verrast werd door een party, de eerste keer dat Kees niet wist wat hij zeggen moest.
ik wil graag iedereen die Kees na aan het hart stond condoleren, de wereld verliest een toffe peer.
Gebruikers van het forum gaan akkoord met de forumregels.