Horen is scoren (gelukkig) !

Naast de Waterrietzanger is de Sperwergrasmus een soort die ik in augustus aan mijn jaarlijst hoop toe te voegen. Als ik deze soort 'binnen heb', hoef ik me er geen zorgen meer over te maken en kan ik me op andere - belangrijkere - soorten concentreren.

De Sperwergrasmus van afgelopen dinsdag in Den Helder heb ik noodgedwongen moeten laten lopen, omdat ik voor mijn werk in het Lauwersmeer was. Het telefoontje van Willem van Rijswijk op vrijdagmiddag komt dan ook zeer gelegen. Kort daarvoor ontdekte hij een vogel aan het begin van de Stuifdijk op de Maasvlakte. De vogel riep en liet zich kort zien. De Stuifdijk is echter erg groot en de vogel kan makkelijk 'doorschuiven', waardoor hij lastig terug te vinden kan zijn. Toch besluit ik de gok te nemen en te gaan rijden.

Nadat ik me eerst door diverse file's heen heb moeten worstelen, gaat bij Rotterdam de telefoon: Hans Bossenbroek. De vogel is nog steeds op dezelfde plek aanwezig en laat zich zo nu en dan mooi zien. Opgetogen rij ik verder. Als ik de Maasvlakte op rij zie ik langs de weg in het opgespoten zand een bandje spelen. Een hele filmcrew staat er omheen; blijkbaar nemen ze hier een videoclip op. Helaas heb ik geen tijd om te stoppen om een foto te maken: ik moet eerst naar de Stuifdijk.

Eenmaal aangekomen zie ik een groepje bekende vogelaars staan. Zij hebben de vogel kort daarvoor nog zeer fraai kunnen bekijken, maar nu is deze even uit beeld. En dat blijft ook nog wel even zo, want in het uur daarna laat de vogel zich niet meer zien. Geleidelijk vertrekken de vogelaars en blijven Ies Meulmeester en ik over. Het blijft rustig, totdat ineens ergens halverwege de dijk een zware ratelende roep klinkt: Sperwergrasmus (# 307)!! De vogel is niet te zien, maar even daarna zie ik een grotere zangvogel naar beneden duiken. Kort kan ik de vogel zien zitten, maar te kort om te zien of het de Sperwergrasmus is. De vogel zit een tijd aan de voet van de dijk in de struiken, maar laat zich niet zien of horen. Daarna vliegt de vogel weer terug en duikt ergens halverwege de dijk weer weg. Gezien de grootte van de vogel moet het wel de Sperwergrasmus zijn. Ongeveer op de plek waar de bewuste vogel de struiken is ingedoken, roept daarna weer de Sperwergrasmus.

Hans Bossenbroek komt aanrijden om Ies op te halen. We staan even te kletsen als er achter ons een kleine auto stopt. Nog een vogelaar denk ik, maar uit het wagentje klimt een oude man. Hij loopt op ons af en ik verwacht het allerergste. Het valt gelukkig mee en tot onze verbijstering vraagt de man de weg naar Den Haag. Hij is verdwaald en heeft geen idee waar hij is. Hans pakt zijn atlas en legt de man uit hoe hij weer op het rechte pad kan komen. Nadat deze man op weg is geholpen naar Den Haag vertrekken ook Hans en Ies.

Als ik alleen ben roept de Sperwergrasmus nog een keer en kort daarna zie ik de vogel heel eventjes door de struiken scharrelen. Ik ben reuze blij dat deze soort gelukt is, op naar de volgende!