Een niet gedipte Dipper!

Zoals al eerder gezegd, zijn er een paar soorten die ik dit jaar gemist heb doordat ik in het buitenland zat. Waterspreeuw is hier een voorbeeld van. Op de dag dat ik terug kwam uit Estland was de vogel nog te zien bij Velp, maar daarna is de vogel daar niet meer gezien. Na een mislukte poging deze soort te zien te krijgen langs de Geul in Limburg en na twee keer zonder resultaat te hebben gezocht in Leeuwarden, hoopte ik vurig op een twitchbare vogel.

Ik ben dan ook heel erg blij als Aart Vink mij deze zondag omstreeks het middaguur belt. Een Waterspreeuw is ’s morgens ontdekt in de tuin van het kasteel in Roozendaal bij Velp. De vogel is gezien bij één van de watervalletjes en waarschijnlijk nog aanwezig. In no-time zoek ik mijn spullen bij elkaar en na een telefoontje naar Hans Pohlmann (die deze soort dit jaar ook nog niet gezien heeft) zit ik al snel in de auto.

Na iets meer dan een uurtje rijden ben ik bij het kasteel in Roozendaal. Hier ontmoet ik Aart en Henny Vink, Vincent de Boer en Wim Jansen. De Waterspreeuw is gezien bij twee watervalletjes die vanaf de weg te zien zijn, maar is daarna verder het park ingevlogen. In het park zelf blijken ook nog twee of drie watervalletjes te zijn. Daar zal de vogel vast en zeker zitten. David Uit de Weerd, Hans Pohlmann en hun vriendinnen zijn die richting al een stukje opgelopen. Als ik die richting ook opga, kom ik ze tegen. Helaas hebben ze nog niets gezien.

Na enig oveleg besluiten we het park iets verder in te lopen. Het duurt niet lang voordat we een watervalletje zien en het is David Uit de Weerd die de vogel dan ineens ziet. Ik kijk in de richting die hij aanwijst en dan verschijnt daar ineens een Waterspreeuw (# 332) in mijn beeld. De vogel zit langs de waterkant en vliegt een klein stukje verder. Snel bel ik Vincent en we besluiten niet verder te lopen, maar even te wachten op de rest van de vogelaars. Deze komen snel en iedereen kan de vogel goed bekijken. Hierna vliegt de Waterspreeuw op en gaat weer bij één van de watervalletjes langs de weg zitten.

De opluchting en de blijdschap die ik voel na het zien van deze soort is enorm. Ik was al bang dat het dit jaar bij dippen zou blijven met Dippers!