Handbook of Western Palearctic Birds
20 juli 2018 · Yoav Perlman · 16722 × bekeken
Volume 1 – Passerines: Larks to Warblers
Volume 2 – Passerines: Flycatchers to Buntings
By Hadoram Shrihai & Lars Svensson, 2018. C. Helm / Bloomsbury publishing. 648 pp (Volume 1) and 623 pp (Volume 2). Numerous colour photographs and maps.
Few books have generated such a buzz before being published. In recent weeks, since the first pre-publication copies were sent to selected contributors, wall-to-wall praises for the book have swamped social media. Before I even start my review, it is clear to me that almost everyone who is a potential buyer has already seen images or read byte-sized social media posts about this book. With a bar set so high, is it possible to offer an honest, explicit review of such a mega-book? This is a challenging task for several reasons. First, my full disclosure: I have contributed a handful of photographs to the book; and I know Hadoram since my childhood, have spent much time in the field with him and regard him as my friend. Yet, I was not involved in any other way in the production of this book, and feel that I can provide here a good critique. The second issue with reviewing such a book is its sheer volume. It’s a huge book, 1271 pages across the two volumes. I have no chance to read through every bit of text, check every photo caption and scrutinize every distribution map, not in years, and certainly not in any good time for a review to get published. So I decided to focus on some sections – the introduction, and several species groups, those I am more familiar with and a few of those that I am less familiar with. I did browse through the entire two volumes with some depth, and also received help from others who have looked at bits of the book and provided some feedback. Special thanks to my friend Harry Hussey who provided important insight.
This book is a result of a mammoth project. According to the authors, it took over 18 years to produce, and judging by the list of acknowledgments, it was a real team effort. Even before reading the first page, this is a huge achievement by itself, to persevere and manage a project for so long! The huge size of the two volumes is an advantage and a disadvantage simultaneously. This format allowed the authors to expand and elaborate quite a bit. On the other hand, two volumes of 297x210 mm each, and a weight of 5.2 kg for both volumes, means that these books permanently stay indoors – they don’t travel anywhere! I was told by the publisher that an eBook version is on its way – fingers crossed.
In a way, this book complements two previous publications, Lars Svensson’s ‘Identification Guide to European Passerines’ (last version from 2006) and Nils van Duivendijk’s ‘Advanced Bird ID Handbook’ (New Holland Publishers, 2011). However, it is a major advance, because of the addition of a multitude of photographs that work together with the text to provide a complete identification guide.
As in any ornithological book I read, I started with the introduction. It really helps me to set my mind in line with the scope, aims and focus of this book. The authors state that the book’s focus is ‘identification and taxonomy’, and aim it to be the ‘most complete profusely illustrated photographic guide to Western palearctic birds’. This short statement gives a good idea of what to expect from the book. First, the book deals with the more traditional field-guide approach of field identification – how to tell each taxa from another. Importantly, this book expands what is available in most modern field guides by providing full information about all identifiable plumages and the geographic variation within each taxa. I find the treatment of subspecies exceptional in its detail and clarity – the information provided on identifiable subspecies is definitely one of the major achievements of this book.
The treatment of ‘Greater Western Palearctic’ that includes also all of Iran and the entire Arabian Peninsula was already introduced in Dominic Mitchell’s ‘Birds of Europe, North Africa and the Middle East: An Annotated Checklist’ (Lynx Edicions, 2017). Inclusion of those new sections of the Western Palearctic introduces us to some little-known species to the average Western Palearctic birder, such as Brown Woodland Warbler:
Contra Mitchell, the southern border of the Western palearctic defined in this book runs along the jagged political borders of Egypt, Libya and Algeria, excluding northern parts of Chad, Niger, Mali and Mauritania. This may have caused a ‘loss’ of some Sahel species. In this book, the authors mention that this was done mainly for pragmatic reasons, to keep a birder-friendly Western Palearctic list.
The authors adopt an ‘independent’ taxonomic that does not necessarily adhere to widely-accepted taxonomic approaches adopted by BirdLife International (BLI) and Clements / IOC. In the introduction, the basis to the taxonomic approach used in the book is coherently explained, and does make sense to me. This book introduces ideas towards new splits (for example Saharan and Levant Scrub Warbler), follows some recently-accepted splits and Lumps (for example split of Dunn’s and Arabian Larks, and lump of Lesser and Common Redpolls) and also lumps together taxa that have been widely accepted as splits (for example Radde’s and Yemen Accentors, and Crested and Maghreb Larks). For some of these splits this is the first full comparative description published. This independent taxonomic approach applies also to subspecies. In the book, several subspecific treatments are quite unique, for example the retaining of hibernicus Coal Tit as a valid taxon. This taxonomic approach that combines more progressive approach with more conservative approach, may seem inconsistent, but I find it in fact quite novel and logical. Throughout the book, taxonomic notes are provided on each taxon with a ‘complex’ taxonomy, explaining why this taxonomic treatment was used. I found these explanations clear, and generally they made sense to me. Just remember that taxonomic suggestions offered in this book are at the moment just suggestions, though likely to initiate processes to adjust lists adopted by e.g. BLI and IOC. One small note: I found it odd that the introduction is repeated in both volumes. I’d be surprised if anyone buys a single volume and not a set of two.
An interesting section of the introduction is the 5-pages long ‘An Approach to Moult and Ageing of Birds in the Field’. Magnus Hellström contributed greatly to this section. It provides tools for birders to assess moult in the field, which essentially aids ageing and identification. As this is intended for birders and not for ringers, I find the depth and level of details adequate, and the images used are very illustrative.
Species accounts of the 493 species considered in the two volumes vary in their length and depth. While some accounts are pretty concise, others receive much more attention, based on the identification challenges they pose, and on the geographical variation they display. All the species with the most elaborate accounts have many subspecies: Great Grey Shrike with 12 pages, Yellow Wagtail with 10, White / Pied Wagtail with 8, and Isabelline Shrike, Eastern Stonechat and Black Redstart with 7. Check the complex map of Great Grey Shrike, showing the range of its many subspecies:
This is a testimony to the huge amount of work behind the production of this book, in two parallel efforts: exhaustive documentation of museum material worldwide to produce a nearly complete set of descriptions and measurements of all sexes, ages and subspecies of all Western Palearctic birds; and collection of a huge selection of photos, of great quality, with very few exceptions. With the ever-growing selection of photographs from every corner of the Western Palearctic in the digital photography era, this was surely an exhausting task. This is major achievement of this book. Some poorly-documented plumages are displayed here, including the juvenile plumage of Striolated Bunting:
Each species account has sections for introduction to the species, identification of all plumages including vocalisations, comparison to similar species, information about determination of age and sex, including moult, biometrics, and geographic variation (subspecies) and range. Written descriptions of vocalisations (‘trrrr… trrrr…’) feel somewhat archaic nowadays, but the authors did their best to transcribe sounds into letters coherently. Not an easy task. In this printed version there is certainly no room for more advanced sound representations, not even sonograms that are in use by many birders. I hope that in coming eBook editions, extra information such as sonograms and sound files will be added.
Each account includes a specially-commissioned distribution map by Magnus Ullman. Most maps I checked seem to be correct to my knowledge. Friends pointed out to me that some range maps of declining species in the UK, such as Willow Tit, Common Redstart and Twite, represent optimistic distributions that were perhaps correct a couple of decades ago. Even species that breed outside of the Western Palearctic but occur on some regular basis received a map, such as Taiga Flycatcher. I find this type of map somewhat confusing though – it would be good to add few text captions for orientation:
The stunning photos on front covers of both volumes set a very high bar, and most photographs in the book don’t fall far behind in quality – most photos range from very good to excellent. Many photos are simply beautiful, taken by some of the best bird photographers of the region. The flight photos of White’s Thrush on page 363 in Volume 1 are part of the few exceptions to the high quality. It is nice to see not only sexy eastern species treated with great depth here, and there is no discrimination against familiar European birds.
In some species accounts, identification to the species level gets much attention, with elaborate descriptions and mostly very useful comparative plates. I found these combos generally very useful, but they might become a bit confusing because the captions are in very small text and it’s not always easy to intuitively identify the species in the comparative photos. See examples of stonechats here:
In general, species accounts I read in-depth were of very high quality. I focused on species I know well, and found very few issues. In my experience, female hemprichii Eastern Stonechats hardly ever show any white bases to tail feathers that are visible in the field. In the book it is written that females usually have some white at the tail base, always visible in the field. In Black Scrub Robin, photos of the African subspecies podobe are missing, and I find the statement that melanoptera has no or little rufous on the inner webs to flight feathers unsubstantiated, because both photos in the book show extremely extensive rufous wing patterns. Also, the breeding found in Israel since 2015 (Ottens et al. 2016) is not mentioned. Nor is the breeding of Common Chiffchaff found on Mt. Hermon in Israel since 2013 (Perlman et al. 2017). I find the way Water Pipit subspecies are treated in the book somewhat disappointing, by subsuming blakistoni in coutellii – there is some evidence that the opposite is true, and that coutellii might be separate from spinoletta (Garner et al. 2015). There are some further small inaccuracies in distributions and in status and number of records, but this is inevitable in a book that took 18 years to produce – records of rarities happen all the time, and this is no big deal in my opinion. Status of vagrants is not the focus of the book anyway. I could not find any mistakes in identification of birds in photos or in captions.
As mentioned above, this book introduces several proposed splits, that are dealt with in detail and illustrated for the first time in a publication. Headline bird is Basalt Wheatear. With it appearing on the front cover photo, it is clear why the authors highlight this beautiful bird. This enigmatic taxon has slowly climbed up the taxonomic ladder to finally reach full species rank here – will it pass the scientific publication test and get widely accepted by other taxonomic authorities? While I personally agree with this split, I am not sure that the reasons provided in the book why to split Basalt Wheatear, rather briefly, are sufficient to pass the scientific hurdle.
Also in the wheatear family, a three-way split of Variable Wheatear to Blyth’s (O. picata), Gould’s (O. capistrata) and Strickland’s (O. ophistholeuca) is introduced here, with necessary caveats. I found their explanation of why to split very detailed and convincing.
To conclude, in my opinion this is one of the most important and potentially influential books of this decade. Its high standards shine through every page. It will most probably win some ‘Bird Book of the Year’ prizes. It is not a perfect book - no book is; but it’s as close as it gets to perfection, and by all accounts it’s a top-quality publication. For that the authors and the large team who worked on this book need to be congratulated and appreciated. It is a book that many ornithologists, keen birders and professionals won’t even hesitate to buy. If you’re serious about bird identification and taxonomy, you must have this book. It contains so much information, and essentially also much new information, that it can’t be ignored. For amateurs and for field birders who don’t necessarily spend their summer holidays at Tring, there is the dilemma around the heavy weight and heavy price tag, currently at e.g. £120 on Bloomsbury website. Regarding weight, if the eBook does get published, that will alter the equation considerably. For the time being, each person will have to make their own mind up about the trade-off between quality and money. Regarding quality, I hope that nobody will get disappointed by the book.
With the publication of the two Passerines volumes, starts the anticipation for the non-Passerines volumes. I was given some inside information that it may take quite a bit of time; I hope that less than 18 years!
References
Garner, M., Perlman, Y., Kiat, Y., & Collinson, J. M. (2015). Water Pipits: three species rather than one? British Birds, 108, 42-58.
Ottens, G., Perlman, Y., & Shanni, I. (2016): Black Scrub Robin in the WP and breeding record in Israel in 2015. Dutch Birding, 38, 219–227.
Perlman, Y., Granit, B., & Cohen, A. (2017). Changes in the breeding avifauna of Israel during 2003–2016. Zoology in the Middle East, 63, 8-16.
Yoav Perlman
Discussie
Eduard Sangster
·
23 juli 2018 16:37
Ben benieuwd... Waarschijnlijk eind deze week in de bus, begreep ik van Veldshop.nl.
Max Berlijn
·
29 juli 2018 23:05
Quite annoying is the fact that often dates are not mentioned below the photo's.
James Lidster
·
30 juli 2018 08:47
weet je zeker Max? Ik zie overal een datum onder de foto's
Max Berlijn
·
30 juli 2018 11:19, gewijzigd 31 juli 2018 16:18
Huh? ik vaak niet kijk bijv even bij Zarudny's Sparrow, ik wilde kijken uit welk jaar die (hele slechte, maar vast de enige voorhand zijnde, foto's stamden), maar ben nu niet thuis en mogelijk keek ik met mijn neus?? De maand staat er in nagenoeg alle gevallen wel bij maar dus niet het jaar (en dag van de maand).
James Lidster
·
30 juli 2018 12:29
@ Max - nee je hebt gelijk qua jaar en dag, maar er staat altijd een maand bij
Paul Gnodde
·
30 juli 2018 20:18, gewijzigd 30 juli 2018 20:29
Hulde voor de makers dat ze de kleine en grote barmsijs samengevoegd hebben (gelumpt), als ik de recensie goed lees. Is die onzin-split ook eindelijk uit de wereld. ;-)
Norman Deans van Swelm
·
3 augustus 2018 21:45
lumping Paul is unscientific it ignores the state evolution is in in our time. Lumpers try to set the evolutionary clock backwards. So lumping Common and Lesser Redpoll is ridiculous. We must cherish the differences.
Ben Wielstra
·
4 augustus 2018 08:59
Nu de witstuitbarmsijs nog!
Garry Bakker
·
4 augustus 2018 15:06, gewijzigd 4 augustus 2018 15:27
“This taxonomic approach that combines more progressive approach with more conservative approach, may seem inconsistent, but I find it in fact quite novel and logical.”
From a Dutch Birding perspective, I would judge the taxonomic approach as far from progressive and as rather conservative, based on some numbers alone. I just simply compared the taxa given full species status in “Dutch Birding bird names” by Arnoud B van den Berg, version 1 February 2018 with their status in HWPB and vice versa. I counted 41 taxa regarded as full species in the latter source and hence, by the Dutch Birding editorial board, but which are treated as subspecies in HWPB (>8% of the total number of 493 covered species!). On the contrary, only four taxa regarded as full species in HWPB were not (yet) given species status by Dutch Birding.
I copy-pasted the Dutch names of taxa involved below (particularly for Dutch species listers who are concerned the DB-editorial board may adopt HWPB-taxonomy in the near future, although I doubt they would ever adopt this 'novel' approach ;-))
Species in HWPB, but (yet) subspecies in DB: Arabische Dunns Leeuwerik, Basalttapuit, Saharawoestijnzanger, Zwartkopbuidelmees.
Species in DB, but subspecies in HWBP: Langsnavelkuifleeuwerik, Atlasstrandleeuwerik, Kaukasische Strandleeuwerik, Steppestrandleeuwerik, Engelse Kwikstaart, Kaspische Kwikstaart, Witkopkwikstaart, Noordse Kwikstaart, Witkeelkwikstaart, Noordse Kwikstaart, Balkankwikstaart, Alaska-/Siberische Kwikstaart, Rouwkwikstaart, Maskerkwikstaart, Marokkaanse Kwikstaart, Oost-Siberische Kwikstaart, Amoerkwikstaart, Teneriferoodborst, Stejnegers Roodborsttapuit, Oostelijke Blonde Tapuit, Marokkaanse Karekiet, Humes Braamsluiper, Siberische Tjiftjaf, Azorengoudhaan, Canarische Goudhaan, Balearische Vliegenvanger, Palmapimpelmees, Hierropimpelmees, Gran-Canariapimpelmees, Maghrebpimpelmees, Libische Pimpelmees, Woestijnklapekster, Aziatische Klapekster (inclusief Steppeklapekster), Maghrebekster, Asirekster, Mesopotamische Kraai, Orientaalse Kraai, Sistanmus, Gran-Canarische Blauwe Vink, Kleine Barmsijs, Schotse Kruisbek.
Björn Deduytsche
·
4 augustus 2018 16:18
Vandaag goed verpakt de boeken gekregen van veldshop. Schitterende literatuur, goede beschrijving. De kaartjes zijn soms wel wat verouderd. Denk maar aan vb cetti zanger en een paar andere soorten. Ik ben al benieuwd naar de niet zangvogels.
Norman Deans van Swelm
·
4 augustus 2018 17:10
daar hebben we nou Latijn voor uitgevonden Garry.
Garry Bakker
·
4 augustus 2018 18:10, gewijzigd 4 augustus 2018 18:10
Ga je/jullie gang, Norman.
Norman Deans van Swelm
·
4 augustus 2018 19:24
het is jouw lijstje Garry niet het mijne.
Eduard Sangster
·
6 augustus 2018 11:04, gewijzigd 6 augustus 2018 11:04
Heldere lijst Garry, dank!
Wat wel en geen soort 'is', vind ik altijd interessant. Maar aan degenen die zich opwinden over wat wel/niet gesplitst wordt wil ik zeggen: deze focus is logisch en menselijk, maar ook erg relatief. Zo waren er begin 20e eeuw bijna 20.000 soorten erkend. Met het biologisch soortconcept daalde dat in korte tijd naar ruim 8000. Sindsdien wordt er weer vooral (terug)gesplitst. Die 8000 is voor velen 'uitgangspunt' of zelfs 'de waarheid', want zo zag je eerste veldgids er uit toen je begon met vogels kijken. En het is psychologisch bewezen dat je de werkelijkheid uit je tienerjaren als uitgangspunt neemt.
Op de frequente vraag hoeveel soorten ze heeft antwoordde Phoebe Snetsinger (no 1 in de wereld, qua aantal soorten gezien op de wereld, voordat ze overleed): I have seen 85% of all taxa.
Vincent van der Spek
·
6 augustus 2018 12:23, gewijzigd 6 augustus 2018 12:35
Het is inderdaad de variatie die boeiend is, niet het label!
De wat conservatievere benadering in dit boek vind ik anno nu paradoxaal genoeg wel weer verfrissend. Splits komen mij (als niet-taxonoom) niet zelden overhaast over, bijv. als nog niet alle taxa in een complex goed in kaart zijn gebracht (op allerlei facetten). Waarom die haast? Die haast lijkt in dit boek wat weggenomen.
Dat gezegd hebbende snap ik niet alle keuzes. Schotse Kruisbek bij gewone, en Grote apart. De genoemde barmsijzen: er zijn argumenten om grote en witstuit te lumpen, misschien nog eerder dan kleine en grote (die sympatrisch schijnen te broeden).
Los van taxonomie: wat ik ijzersterk vind, is dat het woord 'presumed' vaak terugkomt. Het doet recht aan de complexiteit van leeftijds- en ondersoortsbepaling.
Mijn tussenstand na wat geblader, lukraak wat lezen, koppensnellen en een paar hele soorteksten is dat ik op de wat verouderde kaartjes na enthousiast ben (al kom ik in de onderschriften hier en daar wat tegen waar ik het niet mee eens ben/ wat ik anders interpreteer, en worden sommige taxa wat kort behandeld - al snap ik die laatste keuze wel met al 18 jaar en 2 delen aan werk).
PS Ik hoorde via via dat Andy Stoddart een recensie heeft geschreven waarin hij inkomendheden opsomt. Heeft iemand een link?
Rinse van der Vliet
·
6 augustus 2018 12:46
Mooie boeken.
Jammer dat bij vele soorten de in de kaartjes verwerkte informatie van vóór de eeuwwisseling is.
Leo Stegeman
·
6 augustus 2018 14:03
Om nu Dutch Birding als de norm te hanteren vwb gehanteerde taxonomie, en alles wat hiervan afwijkt als conservatief te beschouwen, gaat wat ver als je ziet hoe "gezaghebbenden" uit de rest van Europa en de wereld hier mee omgaan. Een wat voorzichtiger benadering is niet zo gek en de keuzes die hierin gemaakt zijn worden ook prima toegelicht.
Het is inderdaad wel wat vreemd om bijv. Nederland in het broedareaal van de Kuifleeuwerik opgenomen te zien, dan vraag je je af hoe het zit met de betrouwbaarheid van de overige verspreidingskaartjes.
Veel mooie foto's van Norman overigens!
Max Berlijn
·
6 augustus 2018 14:59, gewijzigd 6 augustus 2018 23:12
Het zijn natuurlijk super boeken MAAR met taxonomie hadden ze zich gewoon niet moeten bezig houden. De taxa beschrijven (wat gelukkig gebeurt) is genoeg en laat de twee/drie (IOC, HBW) en CSNA (??) gangbare instanties (drie is al te veel), het maar uitvechten. Volgens mij zijn beide heren ook geen taxonomen (niet uit eigen koker, deze opmerking). Als je de teksten leest lijkt het soms ook meer arbitrair en doorspekt met persoonlijke meningen ("laten we alle tapuittaxa splitsen") , dan onderbouwd. Ook staan er opmerkelijke redenen om te splitsen in, zo zouden beide (taxa groepen) Maquiszangers genetisch 11,5 (!!)% van elkaar schelen, conform een "unpublished report" van een voor hen bevriende vogelaar. Mij lijkt dat extreem veel voor zulke sterk op elkaar gelijkende taxa? Kortom "schoenmaker was nu gewoon bij je leest gebleven", beschrijven en niet de taxonoom uithangen.
Peter de Knijff
·
6 augustus 2018 16:53
Max, de taxonomie in dit boek is van ondergeschikt belang. Ongeacht taxonomische status worden "taxa" beschreven. Dat is de kracht van dit boek. Immers, voor kruislijstjes kan iedereen zijn eigen goeroe kiezen en voor een vergelijkingsspelletje spreek je onderling spelregels af. Daar heb je geen ingewikkeld taxonomisch concept (laat staan een taxonoom) voor nodig, maar neem je gewoon beslissingen die verder niet van belang zijn.
Veel belangrijker, iedereen kan nu met een stofkam door het boek, op zoek naar foto's in zijn eigen verzameling van kleden die beter kunnen, of missen. Het zou erg nuttig zijn als dat, onder enige redactie, centraal gedaan zou worden. Dan heb je binnen een paar jaar de perfecte collectie.
Garry Bakker
·
6 augustus 2018 18:44, gewijzigd 6 augustus 2018 19:09
Ja, de boeken zijn prachtig en de variatie aan taxa is uitmuntend in beeld gebracht en beschreven. Taxonomie is in dit licht een bijzaak, want veren blijven veren. Toch is de soort de basale eenheid in de biologie. Niet de ondersoort. Welk toetsingskader nu is gevolgd om te bepalen wanneer iets een soort is, is volstrekt onduidelijk, zeker wanneer je de taxonomic notes leest. Overigens speelt dat bij de DB-taxonomie ook (@Leo, ik zeg zeker niet dat dat DE norm is, maar wel een die twitchers in NL opgelegd krijgen en -belangrijker- waar de Nederlandse avifauna op is gestoeld). Wat mij betreft moet internationaal door taxonomen eenduidig worden bepaald welke taxa soorten zijn en welke niet, en niet door de zoveelste auteur/redacteur met een mening. P.S. De verspreidingskaarten van o.a. Cetti's Zanger en Geelgors zijn inderdaad hilarisch, maar voor dat soort info ga ik wel naar de Sovon-site.
Vincent van der Spek
·
6 augustus 2018 19:48, gewijzigd 6 augustus 2018 19:57
@ Garry: helemaal mee eens. Voor de eenduidigheid (al die verschillende taxonomie is louter verwarrend, terwijl het juist overzicht dient te scheppen) ben ook ik hartstochtelijk voorstander voor één maat in onze hele regio (Europa, WP). De Engelsen zijn al heel verstandig overgestapt naar IOC. Laten wij dat goede voorbeeld volgen!
Overigens las ik in de laatste Limosa een verslag over een gesprek tussen NOU en de CSNA, waarop hier ook op werd gezinspeeld. Lijkt me een uitermate goede keuze.
Peter de Knijff
·
6 augustus 2018 20:24
Maar Garry toch, je had je niet zo moeten laten indoctrineren door je vroegere docenten. Allereerst, de soorten van vandaag zijn de ondersoorten van morgen (en andersom). Daarom is het ook zo onzinnig om je daar zo op vast te leggen. Die basis van de biologie kan me gestolen worden, de basis waarvoor ?
Ik raad je aan om eerst Darwin er maar eens goed op na te slaan, wellicht zul je dan snappen waarom het onzinnig is om je vast te leggen.
Ik begrijp ook wel dat er de behoefte is aan duidelijkheid, maar die zul je niet vinden in welk taxonomisch concept dan ook. Er zijn niet voor niets meer dan 40 verschillende soortconcepten, en dat zullen er nog wel meer worden.
Je net zo goed als DB een eigen ongemotiveerde lijst opstellen, kost minder tijd. De IOC waait ook met alle winden mee, en dat zal niet ophouden.
Kortom, vergeet die taxonomische bekrompenheid, kijk maar eens goed om je heen naar b.v. de variatie onder de op de Maasvlakte broedende Zilver en Kleine mantelmeeuwen. Het kan nu nog, maar als het Havenbedrijf doorgaat, dan zal het spoedig niet meer kunnen. Probeer dat maar eens in de basis van de biologie te persen.
Garry Bakker
·
6 augustus 2018 20:51, gewijzigd 6 augustus 2018 21:14
Peter, ik weet niet hoe je erbij komt dat ik ben geïndoctrineerd. Ik heb wel een degelijke studie biologie gevolgd (jaartje of wat geleden, alweer) en geleerd kritisch te kijken. Jij bagatelliseert het nut van het onderscheid tussen soorten en ondersoorten. Als dat onderscheid zo irrelevant is, dan maken de auteurs er toch behoorlijk wat woorden aan vuil. Hadden ze die ruimte niet beter kunnen vullen met cladogrammen?
Waar soorten een basis voor vormen? Voor onze communicatie in wetenschap en daarbuiten over diversiteit van leven. In de meeste beschermingsplannen, subsidieaanvragen, beheerplannen, etc. gaat het over soorten. Niet over taxa.
Je stelt belerend dat ik Darwin moet raadplegen. Alsof ik niet begrijp dat soortvorming (en het verdwijnen ervan) dynamische processen zijn. In het hier en nu leggen we echter een knip en dat is de soort, met de ondersoort als middel om variatie te duiden. Als jij daarvan vanaf wilt, prima, dan gaan we het internationaal met zijn allen toch gewoon hebben over taxa met de wetenschappelijke ondersoortnaam als communicatievorm? Ik denk alleen niet dat je veel volgers gaat krijgen buiten de wetenschappelijke wereld.
Je stelt dat duidelijkheid niet gevonden zal worden in welk taxonomisch concept dan ook. Juist, en daarom is consistent internationaal beleid nodig.
Ik zie veel variatie bij op de Maasvlakte broedende Zilvermeeuwen en Kleine Mantelmeeuwen. Hartstikke leuk. Leuk ook dat je het Havenbedrijf erbij haalt, ik kan je van harte aanraden weer eens in het gebied te gaan kijken, want zo te lezen word jij geïndoctrineerd door waanideeën over het wel en wee van deze soorten. Ja, er gaan een hoop kolonies aan, maar om daar nu meteen een extinctie aan te koppelen (of mij in dezen indirect een verwijt te maken?) is wel een beetje vergezocht, nietwaar? (En, zucht, kom nu niet met voorbeelden, Trekduif, etc. Je onderschat me op dat vlak, deze discussie hoort hier bovendien niet thuis, maar op het propagandakanaal EBNNL).
Jan Hein van Steenis
·
6 augustus 2018 23:13
Max Berlijn
·
6 augustus 2018 23:19, gewijzigd 7 augustus 2018 04:48
Dat taxonomie van ondergeschikt belang is in dit boek is idd wel duidelijk maar de schrijvers doen bij hun splits en lumps wel duidelijke in de tekst genoemde uitspraken en "spelen" daarmee voor taxonoom. Ik denk dat dit boek een standaard werk gaat worden en daarmee is het in mijn optiek niet verstandig geweest taxonomische uitspraken contra HBW en/of IOC te doen. Zeker niet wanneer deze uitspraken soms lijken te zijn gebaseerd op wel heel onwaarschijnlijk lijkende en niet gepubliceerde informatie (Srub Warblers). Denk maar eens aan de gevolgen bij bescherming van een door hen (onterecht?) gelumpt taxa... Een voorbeeld hiervan buiten de WP is dealbatus , jarenlang niet als soort erkend door Birdlife vanwege genetische onenigheid, nu recent eindelijk wel maar inmiddels zijn er al veel Chinese broedplekken omgezet in havens...Misschien hadden de schrijvers bij het re-lumpen van Gran Canaria Blauwe Vink (polatzeki) hier, meer dan genoemd in hun tekst bij de soort, aan moeten denken....
Norman Deans van Swelm
·
8 augustus 2018 20:49
Garry EBNNL is geen propaganda kanaal hoor, iedereen kan daar zijn mening geven. Jij ook! Dat kan niet gezegd worden van de pure propaganda in het NPO 1 Journaal waar jij aan meewerkte. Als je je had omgedraaid en de kijker had verteld wat daar gaande was, dit bijv:
https://nos.nl/uitzending/35336-nos-journaal.html
dan had je niet alleen de kijker maar ook jezelf een dienst bewezen.
Sinds Peter en ik onze meeuwenstudies in de haven begonnen is de kleur van de meeuwen maar in 1 aspect veranderd, veel meeuwen zijn grijzer geworden van het kolenstof o.a. omdat het Havenbedrijf een vallei met zo'n 10.000 paar meeuwen doodleuk liet volstorten met steenkool. Welk beschaafd land, welk beschaafd bedrijf doet zo iets?
Leo, bedankt voor het compliment, ik beschouw het als compliment voor alle fotografen die foto's hebben geleverd. Het selecteren van foto's uit zo'n enorm aanbod (jullie zien maar een fractie) en het voorzien van een deskundig onderschrift is een enorme klus geweest.
Max, de beide grootmeesters kan je gerust rangschikken onder de beste taxonomen die voorhanden zijn, ze hebben alternatieve middelen ingezet om bepaalde knopen door te hakken, daarop is kritiek mogelijk maar het brengt leven in de brouwerij en geeft ons stof tot praten. Van de gevestigde taxonomische orde wordt zelden iets vernomen!
Die verdwenen Britse ondersoorten Jan Hein daar ben ik niet zo blij mee, Whistler's Meadow Pipit bijvoorbeeld, ik begrijp het wel maar accepteer het niet! Ik kom hier nog op terug.
Garry Bakker
·
8 augustus 2018 21:46, gewijzigd 8 augustus 2018 21:48
Norman, we moeten maar eens met elkaar i.p.v. over elkaar praten. Tot ziens in het veld! Laat het hier vooral over HWPB gaan.
Lukasz Lawicki
·
14 augustus 2018 14:08
Also interesting review by Mike Blair, with many taxonomic notes at:
https://www.osme.org/content/handbook-western-palearctic-birds#_ftn5
Diedert Koppenol
·
18 augustus 2018 17:44, gewijzigd 18 augustus 2018 22:43
Vanwege de reacties heb ik de lijst nog even aangevuld met een vergelijking tot IOC en HWPB, want daar zullen Dutch Birders binnenkort in Nederland ook mee gaan werken (Yes!). Ook volgen enkele fanatieke WP-lijsters als Bob Swann, Chris Bell en BigYearWP al IOC.
Ik heb alle verschillen in soorten/splits genoteerd, dus ook soorten die buiten het werkgebied van het boek vallen, maar die wel in het boek behandeld worden. Let wel op, dit betreft dus ook alleen passerines. Opmerkelijk dat er nu zoveel aandacht gegeven wordt aan de taxonomie die in dit boek gehanteerd wordt, terwijl dat toch niet één van de belangrijkste doelen was waarmee dit boek/deze boeken opgesteld zijn. Mij had het ook geleken als de auteurs bijvoorbeeld IOC gevolgd hadden en taxa waarvan zij denken/dachten dat het een soortstatus verdient in een apart kopje, zoals elke soort nu heeft, uitlichten. Op die manier had er niet per se een sticker 'dit is een soort' opgeplakt hoeven te worden en dat had toch gescheeld. Nu leidt het af van de dingen die wel extreem goed gedaan zijn.
Hier nog een recensie, Josh Jones is in ieder geval ook een voorstander van "a single, unified global taxonomy".
Species in HWPB,but (yet) subspecies in IOC:
Arabian Lark Eremalauda eremodites, Seebohm's Wheatear Oenanthe seebohmi, Gould's Wheatear Oenanthe capistrata, Strickland's Wheatear Oenanthe opistholeuca, Maghreb Wheatear Oenanthe halophila, Basalt Wheatear Oenanthe warriae, Schalow's Wheatear Oenanthe schalowi, Saharan Scrub Warbler Scotocerca saharae, Western Subalpine Warbler Sylvia inornata, Kashmir Chiffchaff Phylloscopus sindianus, Turkestan Tit Parus bokharensis.
Species in IOC, but subspecies in HWPB:
Maghreb Lark Galerida macrorhyncha, Stejneger's Stonechat Saxicola stejnegeri, Desert Whitethroat Sylvia minula, Mediterranean Flycatcher Muscicapa tyrrhenica, Afghan Babbler Turdoides huttoni, Steppe Grey Shrike Lanius pallidirostris, Iberian Magpie Cyanopica cooki, Maghreb Magpie Pica mauritanica, Asir Magpie Pica asirensis, Gran Canaria Blue Chaffinch Fringilla polatzeki, Arabian Golden-winged Grosbeak Rhynchostruthus percivali, Somali Golden-winged Grosbeak Rhynchostruthus louisae, Lesser Redpoll Acanthis cabaret, Scottish Crossbill Loxia scotica, Audubon's Warbler Setophaga auduboni.
Species in IOC, but (yet) subspecies in DB:
Black-headed Penduline Tit Remiz macronyx, Desert Whitethroat Sylvia minula.
Species in DB, but (yet) subspecies in IOC:
Desert Grey Shrike Lanius elegans, Mesopotamian Crow Corvus capellanus, Oriental Crow Corvus orientalis, Azores Kinglet Regulus azoricus, Canary Islands Kinglet Regulus teneriffae, Palma Blue Tit Cyanistes palmensis, Hierro Blue Tit Cyanistes ombriosus, Gran Canaria Blue Tit Cyanistes hedwigae, Ultramarine Tit Cyanistes ultramarinus, Cyrenaic Blue Tit Cyanistes cyrenaicae, Turkestan Tit Parus bokarensis, Atlas Horned Lark Eremophila atlas, Caucasian Horned Lark Eremophila penicillata, Steppe Horned Lark Eremophila brandti, Siberian Chiffchaff Phylloscopus tristis, Western Subalpine Warbler Sylvia inornata, Tenerife Robin Erithacus superbus, Seebohm's Wheatear Oenanthe seebohmi, Eastern Black-eared Wheatear Oenanthe melanoleuca, Western Mourning Wheatear Oenanthe halophila, Sistan Scrub Sparrow Passer yatii, Yellow-headed Wagtail Motacilla lutea, White-headed Wagtail Motacilla leucocephala, Yellow Wagtail Motacilla flavissima, Grey-headed Wagtail Motacilla thunbergi, Black-headed Wagtail Motacilla feldegg, Pied Wagtail Motacilla yarrellii, Masked Wagtail Motacilla personata, Moroccan Wagtail Motacilla subpersonata, East Siberian Wagtail Motacilla ocularis, Amur Wagtail Motacilla leucopsis.
Species in HWPB, but (yet) subspecies in DB:
Arabische Dunns Leeuwerik, Basalttapuit, Saharawoestijnzanger, Zwartkopbuidelmees.
Species in DB, but subspecies in HWPB:
Langsnavelkuifleeuwerik, Atlasstrandleeuwerik, Kaukasische Strandleeuwerik, Steppestrandleeuwerik, Engelse Kwikstaart, Kaspische Kwikstaart, Witkopkwikstaart, Noordse Kwikstaart, Balkankwikstaart, Alaska-/Siberische Kwikstaart, Rouwkwikstaart, Maskerkwikstaart, Marokkaanse Kwikstaart, Oost-Siberische Kwikstaart, Amoerkwikstaart, Teneriferoodborst, Stejnegers Roodborsttapuit, Oostelijke Blonde Tapuit, Humes Braamsluiper, Siberische Tjiftjaf, Azorengoudhaan, Canarische Goudhaan, Balearische Vliegenvanger, Palmapimpelmees, Hierropimpelmees, Gran-Canariapimpelmees, Maghrebpimpelmees, Libische Pimpelmees, Woestijnklapekster, Aziatische Klapekster (inclusief Steppeklapekster), Maghrebekster, Asirekster, Mesopotamische Kraai, Orientaalse Kraai, Sistanmus, Gran-Canarische Blauwe Vink, Kleine Barmsijs, Schotse Kruisbek.
Norman Deans van Swelm
·
19 augustus 2018 12:37, gewijzigd 19 augustus 2018 12:45
The authors of HBWP skipped most British subspecies To his surprise Yoav Perlman noted the British Coal Tit survived the lumping ordeal. The British Bullfinch Pyrrhula p.pileata disappeared completely as it was lumped into the European Bullfinch Pyrrhula p.europoea. I must protest to this and you can see why here, please also scroll down and learn more about the Russian Bullfinch Pyrrhula p.musicus:
http://www.radioactiverobins.com/british-bullfinch/
http://www.radioactiverobins.com/european-bullfinch/
http://www.radioactiverobins.com/russian-bullfinch/
Max Berlijn
·
19 augustus 2018 15:07, gewijzigd 19 augustus 2018 15:16
@Diedert mooie en bruikbare uiteenzetting maar "want daar zullen Dutch Birders binnenkort in Nederland ook mee gaan werken (Yes!)" waar haal je deze wijsheid vandaan? Zie hiervoor deze discussie. Maar misschien zit je inmiddels dichter bij het vuur dan ik? Indien zo, dan is het jammer en zullen we een aantal prachtige goed onderbouwde soorten (o.a. Seebohms Tapuit en Westelijke Baardgrasmus) (op de NL lijst) moeten gaan missen.
Diedert Koppenol
·
20 augustus 2018 13:35
Bedankt Max!
Nee, was slechts een opmerking om meer bereik te genereren voor deze discussie, misschien dat het CSNA (Arnoud/George) hier toevallig wel leest en een reactie geeft op hun gesprek met NOU en een poging tot humor.
Max Berlijn
·
21 augustus 2018 11:43
Misschien krijg je toch sneller gelijk dan gedacht door mij Diedert....
Rienk Geene
·
16 november 2018 11:41, gewijzigd 16 november 2018 11:44
Wat een grappige discussie, zo achteraf lezend. Allen dank voor het leesplezier. Wie begrijpt er iets van biologie?, en een beledigde Garry. Helaas ken ik Peter de Knijff niet en Phoebe Snetsinger heeft kennelijk veel soorten Mollusken gezien.
Wat mij opviel in de bespreking van Yoav Perlman is: "Contra Mitchell, the southern border of the Western palearctic defined in this book runs along the jagged political borders of Egypt, Libya and Algeria, excluding northern parts of Chad, Niger, Mali and Mauritania. This may have caused a ‘loss’ of some Sahel species. In this book, the authors mention that this was done mainly for pragmatic reasons, to keep a birder-friendly Western Palearctic list."
Heel praktisch en pragmatisch, maar het moet toch niet gekker worden het afbakenen van een bibliografische regio, om het de tick-lijstjes-gebruiker gemakkelijker te maken. Kennelijk gaat het niet om biologie maar om lijstjes en dan zeuren ze ook nog over eerst Darwin lezen. Als of die niet geïndoctrineerd was (weet ik natuurlijk niks van, want ik was er niet bij). Overigens ben ik het wel eens; dat het veel handiger is om landsgrenzen te nemen. Verder vraag ik me af hoe valide een WP is.
https://nl.wikipedia.org/wiki/Holarctisch_gebied#/media/File:Florenreiche.jpg
https://nl.wikipedia.org/wiki/Holarctisch_gebied#/media/File:Ecozones.png
Het plaatje met plantenrijken geeft een goed beeld; overgangen en geen harde lijnen, het lijkt wel biologie. Waarom loopt de grens ergens dwars door het Saoedisch-schiereiland, is er een reden om de gehele zuidrand van de Mediterranee mee te nemen, vast wel maar ik ken de overwegingen niet. Net als taxa een kluwen van "clines" en ook in de tijd al niet statisch. Goed het gebied van de grotere WP lijkt me iig. handig, (helaas zijn er soorten verloren gegaan, jammer voor die soorten). Tevens ziet het kaartje er in mijn ogen ook logischer uit, hoewel ik me daarover niet zomaar een mening kan vormen. Ik vraag me al jaren af of er een fatsoenlijke onderbouwing bestaat voor de indeling van dit gebied. In ieder geval zou ik zeker ook naar niet vliegende taxa kijken voor de indeling van een dergelijk gebied.
Weet iemand iets over die onderbouwing? Ik heb helaas geen Cramp.
mvg, Rienk
Gebruikers van het forum gaan akkoord met de forumregels.