Alerts die de hele dag op z’n kop zetten en chaos veroorzaken, dat zijn dé twitches, dat zijn dé soorten. Locaties of atlasblokken die je daarbij toch liever niet ziet, behoren vaak tot de Waddeneilanden (behalve als je daar al bent, natuurlijk, mocht je voldoende bereik hebben om die alert dan ook te ontvangen!). Zo ook bij deze Nearctische rammer, de Noordse Waterlijster van Ben Gaxiola. Zijn ontdekkingsverhaal is hier en hier te lezen. Hoe mensen zich in alle bochten wrongen om zijn ontdekking te zien te krijgen, in die mysterieuze Oude Eendenkooi op Vlieland, dat lees je hier!

Bas Lagerveld

Op 18 en 19 september 2010 had ik van mijn werk het jaarlijkse bedrijfsuitje. Dit keer gingen we met ca. 50 man (inclusief partners) naar Texel. Wij waren allen verzocht de auto in Den Helder te laten staan. “Oef!”, dacht ik , “Er is ook DT…”. Dat voelde niet zo lekker en ik was daarom toch als enige met de auto overgestoken.

Na wat uurtjes gezellig keutelen en een speurtocht met de tandem gingen we rond 13:00 lunchen. Een half uurtje later keek ik eens op mijn telefoon om te checken of er nog iets gebeurd was. Als ik het mij goed herinner zag ik vier DB-alerts en drie gemiste oproepen van broer Sander…. “Oh, oh,”, dacht ik; niet goed!

Ondertussen op Vlieland, Oude Kooi, Vlieland, 18 september 2010 (Ferry Ossendorp)

Toen ik doorhad dat de paniek op een Noordse Waterlijster betrekking had, werd het wel even totale crisis/chaos. Nu pas zagen mijn collega’s echt wat er daadwerkelijk met mij gebeurt bij de melding van een extreme dwaalgast (hadden ze niet zo verwacht!). Toevallig was Sander ook op Texel en hij ging proberen om o.a. met Marc Plomp een boot te regelen naar Vlieland.

Zoals gezegd, we waren dus op de tandem. Gelukkig was er één collega op een normale fiets. Ik meen gezegd te hebben: “die moet ik hebben!”. Ik ben in m’n eentje (mijn vriendin Laura dus achterlatend bij mijn collega’s) als een bezetene en bijkans schuimbekkend terug naar mijn auto gefietst naar het parkeerterrein van ‘t Horntje. Auto gepakt en naar De Cocksdorp gereden (ik schrijf gereden, maar dat doet niet helemaal recht aan de werkelijkheid).

Het waaide best aardig die dag, NW 5 à 6. Het is uiteindelijk niet gelukt om naar Vlieland te gaan die zaterdag. Uiteindelijk ben ik om 17:00 maar weer terug naar vriendin en collega’s gegaan. Ik had twee opties:

1. Voor zondagochtend een watertaxi regelen van Texel;

2. Uiterlijk met de laatste boot van Texel af en zondagochtend de eerste boot naar Vlieland.

Eerst optie één uitwerken. Ik kreeg eindelijk iemand van de Watertaxi Vlieland aan de lijn en bestelde voor zondagochtend een watertaxi. “Nou,” zei de man, “misschien is dat helemaal niet nodig!” Er ging namelijk morgenochtend om 09:30 een helikopter van Texel (airport) naar Vlieland. Ik kon in principe mee. “Je hoort het wel als het onverhoopt niet kan, je moet vragen naar ene Christian, hij draagt een donker pak.”. “Bingo!”, dacht ik. Opgelucht haalde ik adem en kon ik weer gezellig gaan doen.

Met mijn vriendin de volgende ochtend naar het vliegveldje van Texel gereden. Ik zei nog: “zet me maar af, ik kom wel weer terug hoor, geen probleem”. Om 09:40 kwam er inderdaad een man in een donker pak aangelopen en ik vroeg hem: “Ben jij Christian?”. “Jazeker,” antwoordde de man. “Mooi”, zei ik, “dan wil ik graag met jou mee naar Vlieland”. De piloot moest mij helaas teleurstellen dat het een gecharterde helikopter van iemand anders was en dat ik echt niet mee mocht (Of ik niet teruggebeld was, vroeg hij nog)…. Neeeeeeeeee! Wat nu!?

Om 11:00 ging de Vriendschap nog van de Noordpunt van Texel. Mijn redding! Mijn vriendin en ik hebben er maar een “leuk” uitje naar Vlieland van gemaakt. Nou ja, leuk… Eerst mocht ze nog uren op mij wachten in die eendenkooi en vervolgens lekker in de miezerregen en kou terug naar het Posthuis. Later heb ik nog wel opmerkingen ontvangen van mijn collega’s onder het mom van: “dat jouw vriendin dat pikt…” We zijn nog steeds gelukkig samen! Ben, bedankt!

Noordse Waterlijster Parkesia noveboracensis, Oude Kooi, Vlieland, 19 september 2010 (Arnoud van den Berg)

Luuk Punt

"Dit is een echt een plek waar nog wel eens een Noordse Waterlijster kan opduiken," zeiden vrienden Johan van 't Bosch, Bertus de Lange en Kees de Vries al vijftien jaar tegen elkaar als ze tijdens een DT-weekend de Oude Eendenkooi afzochten op zeldzaamheden. Nu bleken dit achteraf profetische woorden..!

Zaterdagmiddag 18 september om kwart voor twee zet Jeroen de Bruijn met het versturen een alert de wereld op z’n kop: NOORDSE WATERLIJSTER op Vlieland!

Op dat moment zit ik bij Rob ter Ellen, ook fanatiek vogelaar. We krijgen het allebei warm en koud tegelijk, want de Noordse Waterlijster is een echt loeiharde soort: nieuw voor Nederland en ook maar een handvol waarnemingen in Europa! Vrijwel direct na het ontvangen van het piepje gaat de telefoon: eerst een nerveuze Frank van Duivenvoorde; even later een opgewonden Rein Genuït. Na wat overleg wordt helaas al snel duidelijk dat Vlieland vandaag voor ons geen haalbare kaart meer is. (Later die avond lees ik dat er ook nog zoiets als een watertaxi naar Vlieland bestaat en dat er toch een aantal vogelaars een succesvolle overtocht heeft gemaakt. (zie verhaal Jaap Denee) Stoere actie, waar ik graag aan had deelgenomen!)

Inmiddels sijpelt via allerlei kanalen ook het verhaal van de ontdekking door. Ben Gaxiola heeft de vogel ontdekt, waarna de waarneming werd bevestigd door onder andere Jeroen de Bruijn en andere vogelaars die in het kader van Deception Tours sinds jaar en dag in het najaar Vlieland uitkammen op zoek naar zeldzaamheden. Driewerf hulde voor Ben! De eerste foto’s van Hans ter Haar laten iedereen likkebaarden en voeren de spanning nog wat op. Wow, wat een schitterend vogel!

Noordse Waterlijster Parkesia noveboracensis, Oude Kooi, Vlieland, 18 september 2010 (Hans ter Haar)

Noordse Waterlijster Parkesia noveboracensis, Oude Kooi, Vlieland, 18 september 2010 (Hans ter Haar)

’s Avonds boek ik van de weeromstuit vijf retourtjes Harlingen-Terschelling i.p.v. tickets voor een reis Harlingen-Vlieland vice versa. Een telefoongesprek met Arjan van Egmond, over de vertrektijd van de boot (is het nou 8.30 of 8.45 uur?) maakt duidelijk dat ik de verkeerde kaartjes heb gekocht… Pfffffffffff, wat een schrik, maar gelukkig kan ik met wat kunst- en vliegwerk alles nog herstellen!

Na een rusteloze nacht stap ik met Frank van Duivenvoorde, Rein Genuït en Kees de Mooy bij Ab Steenvoorden in de auto. Na een voorspoedige reis, waarin het gesprek telkens weer op de kansen op het zien van de Noordse Waterlijster komt, arriveren we tegen acht uur in Harlingen waar onder de inmiddels verzamelde vogelaars een opgewonden en nerveuze stemming heerst. “Zou hij er nog zitten of is hij vannacht doorgetrokken?” is de vraag die iedereen bezighoudt. Het spreekwoordelijke "piepje-in-de-rug" van Laurens Steijn (“vogel wordt nu gezien”) stelt de meesten wat gerust, maar de spanning blijft ondanks alle gezellige gesprekken voelbaar.

Drukte in de vertrekhal van Doeksen, Harlingen, 19 september 2010 (Luuk Punt)

Drommen bij de deur, Haven Oost-Vlieland, Vlieland, 19 september 2010 (Luuk Punt)

Ontscheping twitchers, Haven Oost-Vlieland, 19 september 2010 (Ferry Ossendorp)

Op de kade worden we verwelkomd door enkele tientallen breed grijnzende vogelaars (zij hebben de extreme dwaalgast al in de pocket) die ons (ruim honderd tachtig personen) onder luide aanmoedigingen richting de fietsenverhuur en de taxi’s begeleiden. Bij het fietsverhuurbedrijf wordt iedereen snel aan een ijzeren ros geholpen en begint de op een korte voorjaarsklassieker lijkende fietstocht tegen de zuidwestenwind en de buien in naar de Oude Eendenkooi. Onderweg worden we aangemoedigd door vogelaars die al op de terugweg zijn. Het laatste deel gaat over een inmiddels rul gereden zandpad, vervolgens lopen we via een kleine paadje richting de Kooiplas waar we ons zwijgend, maar hijgend, aansluiten bij tientallen anderen die ingespannen naar de plek, waar de Noordse Waterlijster zich gisteren bijna een half uur onafgebroken heeft laten zien, staan te staren.

Twitchers in de Oude Kooi, Oude Kooi, Vlieland, 19 september 2010 (Luuk Punt)

Wat een prachtige plek en ik moet direct weer aan de woorden van het begin denken. Ik kan hem niet anders dan hen gelijk geven: het is de perfecte biotoop.Hoopvol kijk ik bijna onafgebroken naar de plaats waar het beestje op zou moeten duiken, maar het eerste uur ontbreekt van de vogel ieder spoor. Wel bereiken ons berichten dat de vogel een eindje verderop gehoord en gezien is, maar telkens maar heel kort en lang niet door alle daar aanwezige vogelaars. Dus hou ik vast aan de “oude-plek-theorie” en blijf ik hoopvol naar het mooie stukje natuur turen. “Gisteren foerageerde hij in dat slenkje en langs dat stukje slik,” stelt Laurens Steijn ons gerust. Een “ik zie wat” laat het hart direct sneller kloppen, maar het blijkt om een rond scharrelende roodborst te gaan. Op een gegeven moment worden de geluiden dat de vogel aan de andere kant van de plas wordt gezien en gehoord nog hardnekkiger en besluit ik toch ook maar die kant op te gaan. Een goede keus, want het is duidelijk dat het beestje hier zit.

Twitchers in de Oude Kooi, Oude Kooi, Vlieland, 19 september 2010 (Hans Pohlmann)

Als in een amfitheater zitten we op de oever van de plas. Al snel vang ik een glimp van de vogel op: een druk bewegende staart, een stukje van een flank, een deel van de kop, een stuk rug. Langzaamaan geeft de vogel steeds meer van zich prijs. Maar ik zit net niet op de goede plek, waardoor ik wel het felbegeerde vinkje op de lijst kan zetten, maar niet op manier waarop ik me die heb voorgesteld. Wat een skulkerig beest! Het is wel erg leuk dat de vogel geregeld zijn kenmerkende roep laat horen.

Noordse Waterlijster Parkesia noveboracensis, Oude Kooi, Vlieland, 19 september 2010 (Sjaak Schilperoort)

Om kwart voor twee is het dan eindelijk echt raak en krijg ik op aanwijzingen van Pieter van der Luit het stiekeme beest eindelijk goed in de kijker. Onderin de over het water hangende en staande struiken foerageert het beestje op een klein stukje slik. Ongelooflijk gaaf!

Noordse Waterlijster Parkesia noveboracensis, Oude Kooi, Vlieland, 18 september 2010 (Arnold Meijer)

Gelukkig komt het om tien voor half drie voor alle volhouders helemaal goed. De vogel geeft een geweldige show! Hij foerageert zeker vijf minuten regelmatig helemaal vrij langs de waterkant, gooit af en toe blaadjes op, loopt op een slikrandje en laat zich zo fraai zien, dat er nadat de vogel is verdwenen spontaan wordt geapplaudisseerd. Geweldig! Ondanks de gestaag neerstromende regen zie ik niets dan lachende gezichten, harde schouderkloppen, elkaar feliciterende en omarmende mensen. Fantastisch!

Opgelucht en vol van de manier waarop ik de vogel heb gezien fiets ik samen met Kees en Pieter terug naar het dorp. Ik doe nog een halfslachtige poging om de Roodkopklauwier op de jaarlijst te krijgen, maar aangezien de regen met bakken uit de hemel komt, besluit ik na een minuut of tien om de klauwier te laten schieten en door te fietsen naar het dorp. In de plaatselijke patatzaak vermengt de geur van frituurvet, friet en kroketten zich met de damp van de natte jassen. De muren weerkaatsen de echo’s van enthousiaste verhalen en gelach. Wat heerlijk zo’n geslaagde twitch!

Willem Wind & Tjeerd Burger

Na een uitermate succesvolle pre-tour te hebben gehouden op Vlieland begin september 2010 besloten we, Tjeerd Burger, Jaap Hennevanger en Willem Wind, om ook naar DT 1 te gaan wat van 17 tot 19 september plaats zou vinden. Het zou Willems eerste DT-weekend worden, de verwachtingen waren dus hoog gespannen...

De weersvoorspellingen voor de komende dagen waren goed voor zeetrek wat ook duidelijk te merken was aan de grote aantallen gemelde zeevogels met daartussen de nodige leuke krenten! The day before waren er zo onder andere 100 Grauwe Pijlstormvogels gemeld. Onze hoop was om hier nog een staartje van mee te kunnen pikken. Vrijdagmiddag vertrokken Tjeerd en Willem naar Vlieland, Jaap zou later met de avondboot komen. Vogelaars die een paar dagen eerder al op het eiland zaten hadden reeds een jonge Roodkopklauwier gevonden. Aangezien dit voor Tjeerd nog een ‘schaamsoort’ was moesten we die toch maar eens even gaan bekijken. Niet direct de belangrijkste of mooiste vogel maar vooruit dan maar, eerst naar de klauwier. Na deze lange zoektocht hadden we het wel even gehad met deze vogel en gingen ons geluk beproeven bij het strandhotel om te kijken hoe de zeetrek was. Die klauwier zouden we morgen nog wel eens proberen, die bleef toch wel zitten. Aan zee zagen we drie Kleine Jagers, maar verder helemaal niets, zelfs geen enkele pijl! Later in het weekend zagen we eveneens geen pijlen, kennelijk was alles een dag eerder al voorbij gekomen…

De zaterdag begint rustig met zeetrektellen bij het strandhotel. Ook vandaag vliegt er bijzonder weinig, we moeten het doen met één Kleine Jager en een Roodkeelduiker nog in fraai zomerkleed. Na het verorberen van een fijn ontbijt gaan we weer op zoek naar de gisteren gemiste Roodkopklauwier. Vandaag duurt het niet al te lang voordat we de Roodkopklauwier in beeld hebben. Na een poos bij de vogel te zijn geweest, gaan we verder op pad. Al vogelend fietsen we richting het westen en besluiten tussen het Posthuys en de Kazerne te zoeken naar een eerder hier gemelde Sneeuwgors. Het bereik in deze hoek van het eiland is suboptimaal (lees, afwezig) en wij zijn ons nog van geen kwaad bewust.

Terwijl we terug naar de fietsen lopen, horen we geroep vanaf de weg: ‘Willem!! Tjeeerd!! GAAN!!!’. Tussen de duintoppen door zien we de twee rode koppen van Sjoerd Radstaak en Thijs Fijen, als bezetenen fietsen ze ons keihard voorbij. We zetten snel de achtervolging in en als we dan eindelijk Sjoerd en Thijs hebben bijgehaald, horen we dat het om een Noordse Waterlijster gaat. Uhm… een wat? Nog niet eerder van gehoord, maar wel een mega, dat is duidelijk. Twee nietsvermoedende toeristen vragen nog wat er aan de hand is en na een kort antwoord: ‘Noordse Waterlijster, een nieuwe vogelsoort voor Nederland!’ blijven ze met hun trouwe viervoeter beduusd achter. Een sprint van toch nog enkele kilometers wordt afgelegd alsof ons leven er vanaf hangt. Er wordt geconstateerd dat de conditie ondermaats is, maar gelukkig compenseert de adrenaline afdoende! Vlakbij de Oude Eendenkooi schieten we een onverhard pad in, fietsen een stuk over gras en mul zand totdat we bij en plek met tientallen gedumpte fietsen aan komen.

Fietsendump, een klassiek beeld op Vlieland, Oude Kooi, Vlieland, 18 september 2010 (Willem Wind)

We bereiken de groep vogelaars na een kort sprintje, maar niet voordat Willem achter een boomstronk blijft haken en hard onderuitgaat, tot ergernis van de aanwezige mensen uiteraard. De vogel blijkt helaas uit beeld te zijn. Zoeken dus. Een grote groep besluit bovenlangs de plas te lopen terwijl Willem in z’n eentje onderlangs gaat. Opeens wordt er gesist, gefloten en gewenkt: de vogel is in beeld!! Een korte sprint en al snel kon de Noordse Waterlijster mooi gezien worden op de stronk van een in het water staande boom. Een fraaie setting en precies zoals het hoort bij deze soort, leren we later. Woohoo!! Hij is binnen!

Noordse Waterlijster Parkesia noveboracensis, Oude Eendenkooi, Vlieland, 18 september 2010 (Ferry Ossendorp)

Voor Willem pakte de route onderlangs goed uit, maar het overgrote deel van de groep staat nog aan de andere kant van de kooi te koekeloeren. Ondanks de slechte netwerkverbinding neemt Tjeerd toch op, maar de verbinding wordt spontaan verbroken. De grote groep is inmiddels op de hoogte en komt als een kudde olifanten de goede kant op en kunnen snel aanschuiven bij deze Amerikaanse dwaalgast. Mensen worden gefeliciteerd, er worden schouderklopjes gegeven en iedereen is als een kind zo blij met deze ontzettend goede soort!

Twitchers in de Oude Kooi, Oude Kooi, Vlieland, 18 september 2010 (Willem Wind)

Die avond op Vlie is wellicht bijna net zo legendarisch als de vogel zelf. Tante Pé kan de toestroom niet aan, er wordt ‘Bennie bedankt’ gescandeerd, het lied ‘We Are The Champions’ wordt uitbundig gezongen en het feest wordt tot in de late uurtje in de Zeevaert voortgezet. De meters bier zijn niet aan te slepen en met ontbloot bovenlijf staan we te hossen op de dansvloer. Er zijn foto’s van, maar die zijn voor de start van ons werkzame leven toch maar van het internet af gehaald…

Feestende twitchers vanaf 1:10, Vlieland, 18 - 19 september 2010 (Pieter van Veelen)

De day-after is pittig, maar wat geeft het. Veel verder dan ramptoerist spelen komen we niet en de vogel zien we niet of nauwelijks. Beter dan gister wordt het zeker niet, en ons met ons brakke hoofd tussen die hysterische menigte begeven? No way.

Twitchers op dag 2, Oude Eendenkooi, Vlieland, 19 september 2010 (Tjeerd Burger)

Willems eerste DT-weekend werd er zo één om nooit meer te vergeten. Met een Noordse Waterlijster als ster van de show is dit vermoedelijk ook meteen het beste DT-weekend ooit tot nog toe.

Jaap Denee

Het was zaterdagmiddag iets na half tweeën. De kinderen lagen net in bed voor hun middagslaapje en ik zat in alle rust aan de grote tafel in de voorkamer. Buiten was het helder weer. DT1 was al anderhalve dag aan de gang, maar volgens de jongens was het saai en leeg op het eiland, dus ik maakte me geen enkele zorgen... tot het moment dat mijn telefoon ging: Rob.

Ik nam op en kreeg meteen een spraakwaterval over me heen: “JAAP! JAAP! NOORDSE WATERLIJSTER, JONGUH!!!! ZE HEBBEN ER EEN!!! WE GINGEN NET LUNCHEN EN TOEN WERD FERRY GEBELD! WE LATEN ONZE LUNCH STAAN EN GAAN NU NAAR DE OUDE KOOI! IK MOET NU GAAN! …“ Ik zat met grote ogen aan tafel. Lies stond in de deuropening en vroeg wie dat was. “Dat was Rob Halff,”, zei ik verbijsterd, “maar hij hing op... En ze hebben een Noordse Waterlijster… Dus dat móet een geintje geweest zijn…”. Ik besluit Rob terug te bellen en hem de vraag te stellen: “Maak je nou een geintje?”. “NEE, ECHT NIET, ZE HEBBEN ER ECHT EEN!!! IK MOET NU ECHT HANGEN!!! ”… Lies moet de paniek in mijn ogen gezien hebben, want prompt nadat ik een belletje van Reinoud Vermoolen kreeg met de vraag of ik samen met hem en Robert Keizer per direct mee wilde op een watertaxi die ze aan het regelen waren, stond ze al met mijn jas en een tandenborstel in haar handen in de deuropening van de kamer klaar. Een kus en even later zat ik in de auto.

Tijdens de rit naar Harlingen hielden Reinoud en ik telefonisch contact. De watertaxi zat in no time vol en er werd door een andere groep een tweede watertaxi geregeld. Inmiddels had ik Rob aan de telefoon gehad. ‘Het was er echt één’ en ze hadden de vogel gezien. Hij was helemaal door het dolle. Begrijpelijk. Mijn rechtervoet zakte nog verder naar beneden. Hoe eerder we in Harlingen waren, hoe eerder we met de watertaxi konden vertrekken. Ik belde ondertussen met een taxibedrijf op Vlieland met de vraag of ze voor ons een busje wilden klaarzetten bij de jachthaven. Dat kon geregeld worden. Vlak voor aankomst zou ik nog even een belletje doen voor de exacte tijd en ook Rob zou er staan om ons te begeleiden naar de exacte plek. Alles leek in kannen en kruiken, nu hoefden we alleen nog maar het plan te volgen…

Noordse Waterlijster Parkesia noveboracensis, Oude Kooi, Vlieland, 18 september 2010 (Arnold Meijer)

Op dat moment ging mijn telefoon weer: Reinoud. “Jaap, waar ben je?” “Vlak voor Oudega, hoezo? “Onze auto rijdt steeds langzamer…” “Dan moet je tegen Keizer zeggen dat hij zijn poot harder op het gas drukt.” “Hij rijdt al plankgas.” “Hm, shit…. En waar zijn jullie nu?” “Bij Oudega…” “Okay, houd vol, ik zit achter jullie.” “Jaap, we gaan er hier vanaf. De auto scheidt ermee uit…” Halverwege de afrit hield de auto ermee op en op de vaart die ze nog hadden, bereikten ze de carpoolplaats. Toen ik niet veel later op de parkeerplaats achter de auto van Robert parkeerde, stond Reinoud al braaf naast de auto te wachten. Ik gooide de auto open en vroeg hem ‘waar is Keizer?’. “Die zit in zijn auto te bellen met de mevrouw van de ANWB…” Wat!? Wel gloeiende… Ik ben mijn auto uitgestapt, heb Reinoud erin gedirigeerd en heb het portier van Robert opengerukt. “Waar ben je nou mee bezig, man!?” “Ja, ik zit te bellen met de mevrouw van de ANWB.” “Er zit een Noordse Waterlijster! We moeten weg!! Zeg maar dat tegen die mevrouw van de ANWB dat je NU gaat ophangen en dat je later wel terug belt!” Ik ben weggebeend en hoorde Robert nog iets zeggen van: “Ik moet nu ophangen, mevrouw...”

Niet veel later zaten we weer op de snelweg en haalden we onze boot. De oversteek verliep vlot, ik pleegde het afgesproken belletje met de taxichauffeur en met Rob en stipt op tijd stonden beiden op ons te wachten in de jachthaven. Goed geregeld! De spanning was inmiddels wel om te snijden en de minuten die we nodig hadden om bij de Oude Kooi de komen voelden als een eeuwigheid. De bemoedigende woorden van Rob hielpen maar een beetje. Hij begeleidde ons de kooi in en bracht ons naar de exacte plek. Hier was het. Hier liet de Noordse Waterlijster zich tot een uur geleden prachtig zien. “We hoefden alleen maar te gaan zitten, heel stil te zijn en hij zou komen.” Blij dat we in zo’n recordtijd de plek hadden weten te bereiken, zaten we vol spanning te wachten op wat komen ging. Ons geduld werd echter op de proef gesteld. Een uur later was er nog steeds niets gebeurd en we werden steeds zenuwachtiger. De zon begon te zakken, maar de Waterlijster liet zich niet zien. Inmiddels hadden flink wat DT’ers zich om ons heen verzameld en de spanning steeg.

Hét beroemde bruggetje waar de ontdekking plaatsvond, Oude Kooi, Vlieland, 18 september 2010 (Rob Halff)

Na anderhalf uur doodse stilte en met nog een half uur daglicht te gaan, ging plots de telefoon van David uit de Weerd. David bleef opvallend koel voor zijn doen en bleef luisterend aan de telefoon. Even later hing hij op en keek ons betekenisvol aan… “Jongens, dit was Bunskoek…”. “Hij staat in de ZW-hoek en had net de vogel in beeld…”. WAT!!!??? We zijn opgesprongen en gaan rennen over het smalle paadje. Rennen! In een lang lint holden we in de aangegeven richting achter David aan. Het duurde even voordat we Martijn gevonden hadden. We stonden bovenop het dijkje en onderaan de voet van de dijk zat Martijn gehurkt tussen de bosjes en met de wijsvinger tegen de lippen. Hij wees in de inmiddels schemerige ondergroei in de natte vangarm van de kooi. “Daar loopt hij…” fluisterde hij. We wisten niet hoe snel we van het dijkje af moesten komen en al glijdend, hurkend en sissend om stilte vonden we positie vlak achter Martijn. Hij wees fluisterend naar de duistere bosjes… Daar… Nu daar… Achter die wortels… De spanning steeg want niemand zag de vogel in eerste instantie. Plots een ingehouden kreet van een van ons en meteen paniek bij de rest. Waar dan!? Waar! En toen zag ik hem ook… in de schaduw liep de Noordse Waterlijster te foerageren op een slikplaatje tussen de wortels van een struik… slecht zichtbaar en in het duister, maar door de verrekijker goed te volgen. In de groep was ondertussen nog steeds paniek. Niet iedereen zag de vogel en uiteindelijk duurde het nog best lang voordat iedereen hem had. De vogel kwam even mooi vrij en de opluchting was groot. Er werd in stilte gejuicht. De vuisten werden gebald en felicitaties gingen in de rondte.

Noordse Waterlijster Parkesia noveboracensis, Oude Kooi, Vlieland, 18 september 2010 (Frank van der Wielen)

Nadat iedereen de vogel mooi had kunnen bekijken en deze uit zicht verdween, taaide men één voor één af. De meesten van ons wilden de watertaxi terug naar Harlingen nog halen, maar ik besloot te blijven.

'De meesten' onderweg terug naar Harlingen, Vlieland, 18 september 2010 (Garry Bakker)

Ik had immers een tandenborstel bij me. De zon was al ruim onder en Arnoud van den Berg, Rob en ik bleven alleen achter in een steeds donker wordende Oude Kooi. We keuvelden nog wat na toen plots een schim uit de geul omhoog schoot en open en bloot halverwege een kale stam luidkeels en langdurig ging zitten roepen. Het was de Noordse Waterlijster! Met ingehouden adem hoorden we hoe het luide zweepachtige ‘tsjik’ weerkaatste door het bos. Het was magisch… Nadat het stil werd zijn we de kooi uitgelopen. De lucht was inmiddels donkerblauw en de wolken hadden een geeloranje gloed. Langs de weg ben ik een hoog duin opgeklommen en ik heb met mijn armen in de lucht heel hard en gelukzalig staan juichen…

Noordse Waterlijster Parkesia noveboracensis, Oude Kooi, Vlieland, 18 september 2010 (Arnoud van den Berg)

’s Avonds vonden we een slaapplek in Veermannetje 5 en konden we aanschuiven bij de mannen in de Richel. David was ook op het eiland achtergebleven en samen met Rob en o.a. Ferry Ossendorp, Hans ter Haar en Leo Heemskerk vierden we de soort. De DT’ers omdat ze zo’n fenomenale ontdeksoort op de Deception Tours lijst hadden kunnen bijschrijven en wij omdat we als select groepje twitchers als eerste de soort vanaf de vaste wal hadden gehaald. Die avond ging in Tante Pé het dak eraf. Ontdekker Ben Gaxiola werd met luid gejuich in de kroeg ontvangen en gefeliciteerd en nog lang nadat hij het pand weer verlaten had, klonk uit de boxen: I’ve paid my dues - Time after time - En wij brulden mee!

Epiloog: De motor van Robert Keizer werd officieel dood verklaard. Tandwiel oliepomp stuk. Daardoor motor oververhit. Kleppen vervormd. Ofwel ander blok. De mevrouw van de ANWB zal wel gedacht hebben.

Een blije Hans ter Haar, met ook o.a. Willem Wind, Rudy Fopma en Jelle Scharringa, Oude Kooi, Vlieland, 18 september 2010 (Henk van Rijswijk)

We willen alle auteurs en fotografen hartelijk bedanken voor hun bijdrages aan dit artikel.
We would like to thank all authors and photographers for their contributions to this article.