Verslag Toy & Maartje
Op 30 december 2016 kwam via de DBalerts de melding van een Ivoormeeuw in Duitsland op het eiland Hooge. De vogel zat daar tot 1 januari en we maakten plannen om deze in het weekend van 7 januari te gaan bezoeken. Helaas werd de vogel daar niet teruggevonden door enkele Nederlandse vogelaars die de oversteek eerder waagden. Ook in de dagen erna werd de Ivoormeeuw niet meer gemeld en we waren het eigenlijk alweer een beetje vergeten, tot er een piep kwam van Max Berlijn afgelopen zondagavond 15 januari. De vogel zou zijn teruggevonden, maar nu op het vasteland. Op maandag bleek de vogel in ieder geval nog aanwezig en deze werd tot de avond gezien.

Dit betekende een goede kans om de vogel de volgende dag te gaan bekijken. Snel werd via social media en appgroepen gepeild of er meer vogelaars uit Nederland zouden gaan. Max Berlijn liet via de site van Dutch Birding weten dat hij ging en ik meldde hier ook ons vertrek. Snel daarna werd contact met mij gezocht door Guus Jenniskens, die een appgroep oprichtte voor de communicatie in Duitsland voor als er gezocht moest gaan worden. Ruben Terlou meldde zich bij mij via de mail en wij wisselden gegevens uit.

Ivoormeeuw-appgroepscherm (Toy Janssen)

Ongeveer 15 twitchers vertrokken rond 2.30 uur uit verschillende delen van Nederland richting St Peter-Ording. Een rit van ongeveer 600 km die een kleine zes uur in beslag neemt. Om 6.19 uur kwamhet eerste bericht binnen via de appgroep: “I am on the spot, no fog, thats good. I am going to take a nap”. Dat was van Max Berlijn, die niet kon slapen en heel vroeg was vertrokken vanuit het uiterste zuiden van Nederland. Wij lagen goed op schema en zonder files arriveerden we rond 8.30 uur. Hier troffen we Ted Hoogendoorn en Edward van IJzendoorn op een dijk die uitkeek over het wad. Dit was de plek waar de vogel een dag eerder voor het laatst gezien was. Marten Miske, Mark de Vries, Reinder Genuït, Arjan Dwarshuis, Max van Waasdijk en Max Berlijn liepen verder op de dijk te zoeken. Een uur of wat later was er nog geen spoor van de vogel te bekennen. Ieder ging met de auto een eigen kant op om te gaan zoeken. Wij speurden alle weilanden in de omgeving af, maar na een uur rondrijden besloten we terug te gaan naar de oude plek.

Hier werd de auto op de dijk geparkeerd en de telescopen werden opgezet. Het was laag water en er was nog een sprankje hoop dat de vogel met hoog water terug zou keren naar de oude plek. Onderwijl zagen we op korte afstand een leuke groep Fraters en Strandleeuweriken. Een Zeearend zat op afstand op een paal en een Slechtvalk deed alle wadvogels opvliegen. Langzaam verstreek de tijd en onze kansen. We rekenden er eigenlijk al niet meer op, toen via de app een locatie doorgegeven werd met kort daarna een ingesproken bericht. Het duurde even voordat we het volledig gedownload hadden maar hier klonk een opgewonden Marten: "IK HEB HEM". Er werd niet geaarzeld en de telescopen werden in de auto gegooid. De Ivoormeeuw zat zo’n 6 km verder op een strand.

Plek en route (Toy Janssen)

De heenrit (Marten Miske)

Zoeken ... (Marten Miske)

Verslag "Groep Marten"
Onze dag begon al met een mazzeltje omdat ik, na een anekdote van Remco Hofland, aan mijn reisgenoten had gevraagd om hun paspoorten mee te nemen. Iedereen had deze dan ook braaf meegenomen. De overvolle Mazda, die bemand werd door Mark de Vries, Reinder Genuït, Arjan Dwarshuis, Max van Waasdijk en ikzelf, trok de aandacht van de grenspolitie en we werden direct aan de kant gezet voor een paspoortcontrole. Na deze korte onderbreking mochten we verder rijden en kwamen rond 08.00 aan op de plaats van bestemming.

Na een tijd gezocht te hebben besloten we elders te gaan zoeken, zodat we uiteindelijk belandden op het strand, zo’n zes kilometer van de originele vindplaats van de vogel. Het was inmiddels half 11 en het begon er allemaal steeds minder rooskleurig uit te zien. Arjan benoemde zelfs dat we er zo langzamerhand maar rekening mee moesten gaan houden dat we de vogel gingen dippen. We struinden wat over het strand, waar voldoende meeuwen aanwezig waren. Omdat dit ons in ieder geval iets te doen opleverde, en het best aangenaam was omdat de zon inmiddels was doorgebroken, bleven we tegen beter weten in de groepen meeuwen maar checken. Het leverde behalve een drietal IJseenden niet heel veel op, tot Rein een langsvliegende Grote Burgemeester ontdekte. Toen deze voorbij was liepen we maar weer verder over het strand en ik opperde om maar weer terug te gaan naar de oude plek, omdat ik dacht dat we daar toch de meeste kans zouden maken. Ongeveer op dat moment zei Mark dat hij hoogstwaarschijnlijk een adulte Pontische meeuw had gevonden. Arjan reageerde enthousiast en ging kijken of hij de vogel ook kon vinden in de enorme groep meeuwen. Ik reageerde niet zo enthousiast en keek over het strand, in plaats van richting de grote groep meeuwen. Terwijl ik het strand scande viel mijn oog op een spierwitte meeuw die op een meter of honderd met schuin tegenlicht van me af zat (zie foto). Mijn hartslag verdubbelde en ik probeerde een meeuw met een kleurafwijking uit te sluiten, om tot de conclusie te komen van wat ik eigenlijk al wist. “Jongens, f**k die Pont, hier zit die Ivoormeeuw!!!!!”. Het was Arjan die als eerste begon te schreeuwen waarna hij een gat in de lucht sprong. We renden met een grote boog om de vogel heen om hem met goed licht te kunnen bekijken. Al rennend sprak ik een ietwat hysterisch geluids berichtje in en verstuurde onze locatie.

In het daaropvolgende uur kwamen de vogelaars die in de buurt waren aan, de één wat meer haast makend dan ander. De Ivoormeeuw ging in de beschutting van een lege Jerrycan zitten, om zichzelf vervolgens uitgebreid te showen door er ook nog even bovenop te gaan zitten. Helaas maakte de vogel een niet al te fitte indruk (zie het filmpje van Arjan Dwarshuis) .

“Jongens, f**k die Pont, hier zit die Ivoormeeuw!!!!!” (Marten Miske)

Hebben! (Marten Miske)


Verslag "Groep Guus, Joachim & Maarten"
Na een nachtelijke rit op ijzige, Duitse autosnelweg in een Ford Fiesta met zomerbandjes, kwamen het Belgisch-Nederlands team (Guus Jenniskens, Joachim Bertrands en Maarten Sluijter) rond 8:00 aan bij de dijk waar de vogel het laatst gezien was de dag voordien. Meteen werd duidelijk dat de vogel hier niet was gaan slapen, zoals we reeds vermoedden de dag voordien. Ivoormeeuwen zijn wellicht gewend aan lange nachten, dus de vrees begon te rijzen dat de vogel ‘s nachts nog wel eens een lange verplaatsing had kunnen maken…

Randanimatie in de vorm van Fraters en Strandleeuweriken was leuk maar niet echt waar we zo ver voor hadden gereden. Iets na 11 uur barstte de hel dan toch los… Een erg lastig te downloaden spraakbericht op WhatsApp, voorafgegaan door een locatie (we wisten toen eigenlijk al hoe laat het was), leidde ons naar het uitgestrekte strand ten westen van de locatie van de vorige dag. Een veelvoud van de toegelaten snelheid, gevolgd door heel wat rennen later, kwamen we aan bij een tiental juichende vogelaars. We begonnen te scannen in de verte en liepen wat vooruit, waarna we door Arjan gewezen worden op het feit dat de vogel slechts op een kleine 20 meter voor ons zit, een beetje verscholen langs een aangespoelde watertank. Gruwelijk!

Tegen onze verwachting in waren er meer Nederlandse vogelaars aanwezig dan dat er Duitse vogelaars waren, ook al was dit pas de derde Ivoormeeuw voor Duitsland. De Ivoormeeuw trok zich weinig aan van alle enthousiaste vogelaars en liet zich telkens schitterend zien op 10 tot 15 meter afstand. Zo nu en dan vloog hij op en liet daarbij de spierwitte vleugels zien. Nadat we met zijn allen lange tijd genoten hadden van deze holy grail onder de vogels besloten we nog even over dit geweldige strand te struinen en dit leverden nog een fraaie 2e kalenderjaar Kleine Burgemeester op. Toen we terugliepen naar de auto verwachtten wij tientallen vogelaars aan te treffen, maar niets bleek minder waar, want er stonden welgeteld vier(!) vogelaars. Een laatste afscheid van deze prachtige vogel, een groepje van 112 Sneeuwgorzen en de terugreis kon worden ingezet. Gedurende de terugreis werden via de appgroep foto’s gedeeld van de Ivoormeeuw en zoals dat bij dit kaliber vogels hoort ook foto’s waarbij er geproost werd op deze mythische soort.  

Toy Janssen, Guus Jenniskens, Joachim Bertrands & Marten Miske


Ivoormeeuw Pagophila eburnea, Duitsland, 17 januari 2017 (Marten Miske)

Ivoormeeuw Pagophila eburnea, Duitsland, 17 januari 2017 (Marten Miske)

Ivoormeeuw Pagophila eburnea, Duitsland, 17 januari 2017 (Joachim Bertrands)

Ivoormeeuw Pagophila eburnea, Duitsland, 17 januari 2017 (Joachim Bertrands)

Ivoormeeuw Pagophila eburnea, Duitsland, 17 januari 2017 (Joachim Bertrands)

Kleine Burgemeester Larus glaucoides (Joachim Bertrands)

Duitse vuurtoren (Marten Miske)

Noot van de redactie: de vogel bleek (inderdaad) in een niet al te beste conditie en is op 20 januari in het bijzijn van vogelaars (waaronder enkele Nederlanders) overleden. Hij is verzameld en wordt opgenomen in de collectie van een Duits museum.