Op 1 september 2009 vond ik samen met wat Belgische vogelaars een onvolwassen Brown Booby nabij de Desertas eilanden behorende bij het eiland Madeira. Ik had deze soort ook al gezien op o.a. de Kaapverdische eilanden waar hij broedt, maar was erg blij een eerste voor een land te vinden, iets wat mij in Nederland vast nooit zal lukken, immers daarvoor moet je in Zeeland wonen ...

Zoals de meeste vogelaars die mij kennen weten ben ik een Holarctische soorten verzamelaar. Het aantal "genten/booby"-soorten (Sulidae) in dit gebied is beperkt. Het gaat om Brown Booby (niet al te moeilijk in de Atlantic en Midden-Oosten), Masked Booby (makkelijk rond Jemen), Blue-footed Booby (moeilijk in het zuidwesten van de Verenigde Staten als dwaalgast (Salton Sea, Californie) en als laatste Red-Footed Booby, welke minder dan tienmaal is gezien in de Western Palearctic en een dwaalgast is aan de zuidoostkust van de Verenigde Staten.

Van 4 tot en met 15 december 2010 (toen deze vogel werd opgepakt met een vishaak in zijn slokdarm en daarna overleed) dook er een onvolwassen Red-footed Booby op in de haven van l'Estratit in het noordoosten van Spanje . Helaas was deze vogel niet twitchbaar op weekenddagen. Ik had een goedkoop ticket aangeschaft om op de eerste zaterdag van zijn verblijf aanwezig te kunnen zijn, maar de vogel was helaas ruim daarvoor gevlogen, waardoor die gekochte vliegtuigstoel leeg heen en weer gevlogen is naar Barcelona.

Op 2 juli 2011 ontdekte een Franse vogelaar -waarvan ik de naam niet weet- tot zijn grote verbazing een nagenoeg adulte (waarschijnlijk derde jaars) Red-Footed Booby op een stuwmeer op meer dan tachtig kilometer van de Franse Middellandse Zeekust in de Verdon, genaamd Lac de Sainte-Croix, Alpes de Hautes. De vogel gedroeg zich zeer vertrouwelijk en bevond zich altijd in de havens of middenop het meer in de noordoosthoek.

Dit was mijn kans, dacht ik. Ik ben vooralsnog niet van plan naar de Galapagos-Eilanden of Hawaï te gaan (niet Holarctisch) en Zuid-Frankrijk is veel dichterbij. Na wat dankbare info van Pierre-Andre Crochet, gaf de TomTom (wat een uitvinding) aan dat het vanaf mijn huis 1108 kilometer was en op zo'n apparaatje lijkt het allemaal erg makkelijk. Ik heb (nog) een leaseauto waardoor brandstof voor mij geen probleem is. Een ticket was wat aan de dure kant dus op 7 juli besloot ik om 20.00 uur van huis te vertrekken.

De rit begon al snel tegen te vallen en rond 01.00 uur besloot ik een parkeerplaats op te zoeken om een paar uur te slapen. Na twee uur slapen schrok ik wakker. Nog ruim 700 kilometer te rijden dus opschieten. Na een lange rit arriveerde ik op 8 juli rond 09.30 uur bij het stuwmeer. Ik was daar graag wat vroeger geweest, omdat ik hoopte dat de vogel dan op de aanwezige waterfietsen en bootjes sliep. Meteen bij de tweede check van de noordoosthoek van het meer zag ik de Booby vliegen, van me af langs de noordkant van het meer en eenmaal draaiend, om daarna om de hoek te verdwijnen

De buit was binnen, hoewel een beetje magertjes, en ik hoopte door een iets westelijker uitkijkpunt te nemen de vogel weer op te pikken. Snel naar de auto rennend, verbaasde badgasten achterlatend, reed ik naar een westelijker punt, maar daar was helaas geen Booby meer te vinden. Om een lang verhaal kort te maken duurde het vervolgens tot het middaguur voor ik de vogel weer zag. Ditmaal met hulp van twee Franse vogelaars, Frederic Domenjoud en zijn oom Bernard, die over een Franse RBA beschikten op hun mobiele telefoon. Hierdoor kwamen we erachter dat er meer vogelaars rond het meer aanwezig waren en ze de vogel inmiddels nagenoeg op de plek waar ik hem was kwijtgeraakt hadden teruggevonden, zwemmend op het water. Ditmaal kon ik de vogel langdurig bekijken, zwemmend en vliegend en ook de rode poten waren te zien, "mission completed!"

Red-footed Booby Sula sula Roodvoetgent, Lac de Sainte-Croix, Alpes de Hautes, Frankrijk (Frederic Domenjoud)

Hierna was het tijd voor een pizzaatje en een uitgebreid bad in het meer. Ik sprak om 15.00 uur af met mijn twee nieuwe Franse vrienden op de oude plek in de hoop de vogel nog dichterbij te zien, mogelijk op een van de waterfietsen waarop hij al meerdere malen was gefotografeerd. Helaas bleek de vogel bij terugkomst nog op dezelfde plek zwemmend aanwezig, maar Frederic had inmiddels een kano geregeld en vertelde dat het 15 minuten peddelen was om de vogel te bereiken. Zo gezegd zo gedaan en na een kwartier lagen we op enkele meters naast de vogel in het water en konden we hem in alle details bekijken. Frederic nam wat plaatjes en om 16.15 uur zaten we weer op het terras nabij de bootverhuur. Helaas zat mijn digiscoopcamera vol water, maar een kniesoor die daar van wakker ligt.


"Missie geslaagd!" Bernard (l) en Max (r), Lac de Sainte-Croix, Alpes de Hautes, Frankrijk (Frederic Domenjoud)

Hierna begon de lange terugreis, welke werd bemoeilijkt door een opgeblazen turbo bij Lyon, waardoor ik niet harder kon rijden dan 80 bergop en 120 bergaf. Rond Lyon ging de telefoon: "He met Gerard, er wordt nu een Kleinste Strandloper gepiept (wij praten nog met woorden uit het verleden) bij Westkapelle". "Slik", TomTom opnieuw instellen en om 05.00 uur kon ik er zijn. Wie vindt er een twitchbare Blue-footed Booby, ik ben je man ...

Max Berlijn, Epen, 13 juli 2011

Naschrift: Ook op zaterdagmiddag is de vogel getwitcht door vier Nederlandse vogelaars en hij was op het moment van schrijven nog steeds aanwezig.