[EERDERE BLOG-POSTS VAN RUUD, WAARONDER DIE OVER ANTARCTICA EN DE SCOTIA SEA RICHTING SOUTH GEORGIA, ZIJN TE LEZEN VIA HET OVERZICHT AAN DE RECHTERKANT!]

Grytviken, South Georgia, 7 april 2013
Na vier dagen varen kwamen we 6 april aan bij South Georgia. De Plancius ligt nu voor anker bij Grytviken, een oud walvisvaarderstation van de Noren.

Zaterdag 6 april koersten we oost-noordoost richting South Georgia. Het was rustig weer en ik heb weer de hele dag op het dek gestaan. In het heldere water zien we steeds vaker pelsrobben wegschieten. Vaak liggen ze uit te rusten op het water in een soort stabiele zijligging, waarbij ze met een van de voorflippers de staart beet pakken, boven water dus. Een grappig gezicht!

Eindelijk weer reuzenalbatrossen
De zeevogelbevolking is langzaam aan het veranderen. Voor het eerst sinds de eerste dag van de Odyssey vlogen er weer regelmatig Reuzenalbatrossen mee; in allerlei kleden, waaronder prachtige adulte vogels. Soms vliegen ze vlak voor de ramen van de observatielounge, en dan zijn de oooh’s en aaah’s niet van de lucht. Andere albatrossen vandaag: Light-mantled Sooty Albatross, Grijskopalbatros en Wenkbrauwalbatros. Southern Fulmars hebben we niet meer gezien, en maar een enkele Cape Petrel. White-chinned Petrels daarentegen waren er volop, net als Blue Petrels. Die waren vandaag echt talrijk en soms vlogen er tientallen rond de boot. Verder Kerguelen Petrels en drie soorten prions: Slender-billed, Antarctic en de eerste Fairy Prions. Die laatste zijn makkelijk te determineren, in tegenstelling tot de eerste twee. De stormvogeltjes bleven beperkt tot twee soorten, Wilsons- en Zwartbuikstormvogeltje. Toch zouden we nu onderhand al Grey-backed Storm Petrels moeten kunnen zien.

Wandering Albatross Diomedea exulans (Marc Guyt/AGAMI)

Rare snuiters
Tijdens het speuren naar vogels en walvissen ontdekte ik twee rare snuiters: niet al te grote, donkere walvissen met een bol voorhoofd en een soort Donald Duckbek. Het bleken Arnoux’s Beaked Whales te zijn, en die zijn tamelijk zeldzaam. Er zijn verschillende soorten “Beaked Whales” en over het algemeen is er heel erg weinig van deze dieren bekend. Dat geldt ook voor de geheimzinnige Arnoux’s Beaked Whale. Nadat ik andere waarnemers waarschuwde, zagen we ze nog maar een enkele keer; helaas zwommen ze in tegengestelde richting snel van ons af. Bij het naderen van South Georgia zien we steeds vaker pinguïns: Kinband, Konings- en Ezelspinguïns, en ook een groepje Macaronipinguïns, de eerste van de reis. De aantallen Common en South Georgian Diving Petrels nemen ook toe. Rare, bolle zeevogeltjes die dwars door golven heen schieten.

Gentoo penguin Pygoscelis papua South Georgia (Marc Guyt/AGAMI)

Cape Disappointment
Aan het einde van de dag doemt South Georgia uit de mist op. Cape Disappointment! James Cook noemde deze kaap zo in de achttiende eeuw toen hij erachter kwam dat hij geen continent, maar een eiland had ontdekt. Want hier slaat South Georgia de hoek om. We varen door een veld met ijsbergen en de opwinding is groot bij iedereen. De zon schijnt op de besneeuwde toppen van de bergen die wel 3000 meter hoog zijn. Het landschap is overweldigend mooi, en het lage zonlicht transformeert de ijsbergen om in toverbergen. Met alle tinten blauw, paars en roze die je kunt bedenken. Dan ontdekken we ver weg een “double blow”en dat moeten Zuidkapers zijn! De Plancius manoeuvreert er heen tot we deze geweldige, glanzend zwarte walvissen naast de boot hebben. Een fantastisch einde van een mooie dag.


South Georgia (Marc Guyt/AGAMI)

Op bezoek bij de Koningspinguïns
Zondag 7 april stond in het teken van Fortuna Bay, broedplaats van Koningspinguïns. We landen met de Zodiacs op een mistig, stenen strand en daar staan tientallen Koningspinguïns ons op te wachten. Ze zijn groot – ze komen tot je navel - tam en nieuwsgierig maar vooral ook mooi. Met je standaardlens kun je de prachtigste portretten maken. Er liggen honderden pelsrobben, waaronder veel jonkies. Ook deze zijn tam en komen gewoon naar je toe. Na een kilometer lopen komen we bij de grote broedkolonie aan, waar zo’n 5000 paar Koningspinguïns huizen. Er staan grote groepen jongen met hun bruine bontjasjes te wachten op eten. Enkele pinguïns hebben nog een ei te broeden onder hun huidplooi. Het ei ligt op hun voeten.
In de kolonie is het een enorm kabaal. De jonkies piepen, en veel volwassen vogels baltsen. De mist trekt op en dan blijkt ineens dat we aan de voet van een steil, imposant gebergte staan, met enorme gletsjers. In de kolonie is een boel te zien. De Reuzenstormvogels lopen met hun jas open door de kolonie en proberen een pinguïnkuiken te isoleren. Dat lukt en er wordt een snel afgemaakt en opgepeuzeld door zo’n griezel. Ook Brown Skuas pikken hun graantje mee, net zoals de Zuidpoolkippen.


Koningspenguins Aptenodytes patagonicus in de kolonie (Marc Guyt/AGAMI)


Koningspenguins Aptenodytes patagonicus (Marc Guyt/AGAMI)

Aan het einde van de middag bezoeken we een oude nederzetting van Noorse walvisvaarders, Grytviken. Het is één grote, roestige bende. Er liggen nog overal botten van walvissen. Pelsrobben hebben bezit genomen van het dorpje, dat nu nog een museum, een postkantoor en een kerkje herbergt. We bezoeken het graf van Ernest Shackleton, een beroemde Engelse avonturier en ontdekkingsreiziger. Er vliegen Antarctic Terns rond, een vogel voor de fijnproever, de soort lijkt veel op de Noordse Stern. De dag wordt afgesloten met een heuse barbecue op de Plancius.


Graf van Ernest Shackleton op South Georgia (Marc Guyt)


Grytviken South Georgia (Marc Guyt/AGAMI)

Ruud van Beusekom