Koud-kouder-koudst

Huidige positie (1 april) van de Atlantic Odyssey

Op de Drake Passage was het al -1 op z'n warmst en we gingen er vanuit dat het op Antarctica niet kouder dan -5 zou zijn. Wederom zaten weer naast. Het weer: windkracht 9-10 met een temperatuur van -12, ja dat is f****'n koud (zoals een Amerikaan zei "I'm freezing my balls off"). In de ochtend met volle verwachtingen durfden we wel naar buiten en voor het ontbijt tikten we een andere highly wanted species; enkele Snow Petrels volgden het schip en het eind van de dag zaten we al over de dertig vogels, met eenmaal zelfs een groep van vijf achter het schip. De diversiteit is vele malen lager maar de kwaliteit van de soorten des te hoger. Door het weer is het helaas onmogelijk om aan land te gaan en door de sneeuwval hebben we nog niet eens het continent zelf kunnen zien. De waarnemingen van penguins zijn dus beperkt tot zwemmende vogels en vogels die op het ijs zitten.

De eerste groepjes penguins waren Gentoo Penguins die als dolfijnen uit het water sprongen. Tot nu toe hebben we slechts enkele Adelie Penguins op het ijs zien staan en slecht een echt dichtbij. Zoals eerder gemeld zien we veel minder soorten, deze dag beperkt tot Southern Giant Petrel, Antarctic Skua, Antarctic Tern en Kelp Gull.

De ijsbergen daarentegen zijn zeer indrukwekkend en zodra we een veld met drijfijs naderen worden we al snel benaderd door Snow Petrels. Door het slechte zicht en golfslag blijven de waarnemingen van zeezoogdieren beperkt tot enkele Bultruggen, Antarctic Fur Seals en op het drijfijs liggende Crabeater Seals. Hopelijk gaat de storm liggen en kunnen we morgen aan land bij Brown Bluff.

Menno van Duijn