Oorverdovende stilte

Afgelopen zaterdagavond/nacht had ik al een aantal uren op de bekende plek in Tienhoven staan ‘luisteren’ naar een Woudaap die zich niet liet horen. Het leek mij wel een slim plan gisteravond opnieuw een poging te wagen. Ik heb nog wel een goede back-up plek voor dit reigertje maar Tienhoven ligt vanuit Almere gezien bijna om de hoek.

Aangekomen in Tienhoven viel het me een beetje tegen. Voor mijn gevoel waren de omstandigheden voor luid roepende Woudaapjes niet optimaal; het waaide en het was nu niet bepaald een warme avond. Maar niet geschoten is altijd mis en de koffie smaakte niet verkeerd. Na een klein kwartiertje kwam Pim uit Almere aanrijden. Ook hij wilde zijn geluk proberen en een nieuwe soort aan zijn Nederlandse lijst toevoegen. Samen op een bankje kletsten we over – hoe kan het anders – vogels en hoe alles daar mee samenhangt. Purperreigers en Zwarte Sterns vlogen regelmatig voor ons langs terwijl de tijd langzaam verstreek.

Het was net een klein beetje begonnen te schemeren toen Wil Schep aan kwam rijden en tussen ons in op het bankje ging zitten. Nog meer vogelverhalen en een goede tip over hoe en waar ik de broodnodige Kwak aan mijn lijst zou kunnen toevoegen. Als de Woudaap niet zou gaan roepen dan leverde deze avond in ieder geval wel deze bruikbare tip op!

Het werd later en later en donkerder en donkerder. Het moeras om ons heen vervaagde en werd zwart. Kikkers kwaakten en een Bosrietzanger zong in de verte. Voor de rest niets dan stilte, een oorverdovende stilte. Geen Woudaap deze avond. Was het te vroeg in het seizoen? Te koud? Te veel wind?? Wie het weet mag het me vertellen. Op het moment dat de woensdag soepel overging in de donderdag besloten we de pijp aan Maarten te geven en naar huis te gaan. Met Massive Attack en Moby reed ik door de nacht terug naar het wonderschone Almere. Volgens de weerprofeten gaat het vrijdag een warme & broeierige dag worden, dan maar een nieuwe poging wagen.