Wereld-soorten

Bugun Liocichla, Critically Endangered.

Lang verhaal kort: Wetenschappelijk beschreven in 2006. Slechts bekend van een gebied van 2 km2. Alhoewel de potentiële verspreiding qua habitat 140 km2 is, zijn er naast de vele waarnemingen van een zeer klein aantal vogels (14 exemplaren?) slechts een handjevol onbevestigde waarnemingen elders.

We zagen deze vogel langs de weg nadat we vanaf de bekende trail een uit het zicht zijnde groep van Birdtour Asia jubelend hoorden feestvieren. Die hadden de vogel al, zenuwslopend! Het kwam goed...

Nu we toch met Dwergooruilen bezig zijn; Net terug van NW India. Onze Birdtour Asia reisleider is erg involved in de dit jaar nieuwe taxonomische revisie-lijst. Hij vertelde dat deze soort in drieën gesplist gaat worden, waarbij de Noordelijke vogels (tot in Siberië) een soort worden. Ze roepen anders, zonder rrr klank, de zuidelijke, welke dit is, en nog een andere soort (Andamans?). Tijdens het zoeken naar een Mountain Scops Owl (veel gehoord maar nooit gezien) kwam deze vogel op eens langs. Leuk want ik had nog geen zuidelijke Oriental Scops en Noord- Pakistan maakt ze net Holarctisch.

Bijna net zo mythisch als Zapata Rail, met het verschil dat we zeker weten dat deze soort niet is uitgestorven. De zang en roep zijn nog steeds onbekend. Het merendeel van recente waarnemingen zijn vogels die tegen ramen zijn gevlogen. Deze adult was verzwakt en is door ons naar het vogelopvangcentrum in Quito gebracht. Hoogstwaarschijnlijk ging het om een botulisme-intoxicatie. Na vijf weken helaas alsnog overleden. Nu als balg opgeslagen in de collectie van Universidad San Francisco de Quito (USFQ).

Niet de beste foto, maar wat een moment.... Trillend op mijn benen nadat deze klapper de weg overstak. Vervolgens zagen we de vogel al baltsend op een tak zijn blauwe keelflap kort maar krachtig tentoonspreiden!

Meerdere losse exemplaren gedurende twee ochtenden. 

BLAUW!

De Taiwan Yuhina behoord tot de endemische species in Taiwan die in de bijzondere topografie van het eiland (hooggebergte tot bijna 4000 m, gelegen in de tropische zone) hun specifieke leefruimte vinden.

Eén van ‘s werelds mooiste en zeldzaamste spechten met een geschatte populatie van 250-1,000 individuen. Tot enkele jaren terug was de gebruikelijke plek om Yellow-faced Flameback te zoeken het Balinsasayao Twin Lakes Natural Park op Negros, maar daar is hij moeilijk geworden. In 2022 vond Forest Botial-Jarvis een stuk bos met de specht in de bergen van Panay, bereikbaar met een huurauto via een min of meer geasfalteerde weg vanuit Iloilo City. In januari gidste ik daar drie vogelaars uit de UK en US met een speciale belangstelling voor spechten. Yellow-faced Flamebacks zijn lastiger te zien dan de meeste Chrysocolaptes omdat ze overwegend in dichte onderbegroeiing foerageren en schuw zijn. Op de foto een groep met adult mannetje, juveniel mannetje en adult vrouwtje aankomend bij hun gedeelde slaaphol, gefotografeerd rond zonsondergang vanuit een schuiltentje dat ik maakte uit bananenbladeren.

Net terug van zo ongeveer de heftigste trip van mijn leven, zowel lichamelijk (6 dagen wandelen naar en kamperen in de bergen op 3000 meter en terug komen in "oorlogsgeweld" tussen (noord) India en Pakistan opgesierd met drones en een ballistchsche (?, geen verstand van) Indiase raket over ons tentenkamp ) met een niet volledig goed resultaat (jonge man Western Tragopan ipv een ad man). Deze soort werkte op 08-05 wel mee. We zagen toen 3 Cheer Pheasants (er zaten er 4) . Hier een vrouwtje een van mijn 5 nieuwe Holarctische soorten op deze trip waarvan de beste omschrijving zou zijn “do not try this at home” 😄🤔

Een van de 29 endemische soorten in Taiwan, de Taiwanese Blauwe Ekster (Taiwan. Blue Magpie)

De Large Scimitar Babbler is een erg lastige soort om te zien. De enige locatie waar ik deze soort regelmatig zie is in één van de birdhides bij Kaeng Krachan. In tegenstelling tot bijvoorbeeld de necklaced laughingthrushes komt deze soort slecht 1-2 keer per dag (of helemaal niet) voor een snelle dip in het water om vervolgens weer het woud in te vliegen. De keren dat ik ze zag waren ze altijd met z'n tweeën. Meestal verschenen ze pas 's middags. 

Aankomend splitje: hidden finch.

Nee niet in Bolivia, maar in Argentinië. Deze semi-endemische Boliviaanse soort gaat nét de grens over in het afgelegen plaatsje Santa Victoria Oeste. Om daar te komen moet je 2,5 uur rijden over een ruim 4.000 meter hoge weg die op sommige momenten deed denken aan de Death Road in de Top Gear Bolivia special. Die weg leverde trouwens ook nog een paartje Boulder Finches op!

De Sahel Bush Sparrow werd voorheen Bush Petronia genoemd. In het Nederlands Kleine Rotsmus. Een soort die in de WP alleen regulier voorkomt in Jemen. In de WP sensu BWP is deze soort nog niet vastgesteld, maar is wel een potentieeltje, gezien het voorkomen in Mauretanië. 

Deze soort stond niet in de galerij met een foto.

Niet een zekerheidje dat je deze vindt.

Een potentiële WP soort, die in een smalle zone voorkomt ten zuiden van de Sahara, van Senegal tot Soedan. Met 13cm is deze soort 2cm kleiner dan de Kleine Bonte Specht. Dit is een vrouwtje, het mannetje heeft een rood achterhoofd. Eén van de top soorten in de Sahel in het noorden van Senegal, waar de soort dit jaar erg lastig was (en door velen gemist werd).

Roodpootaalscholver

Deze Spotted Shags waren goed te benaderen met een boottochtje in de Malborough Sound (noordkant zuidereiland).

Een van de veel aalscholver-soorten in Nieuw-Zeeland. Tel 13 op deze site (recent zijn Otago en Foveaux shag gelumpd bij IOC + 1 uitgestorven).

Een van de mooiste gorzen-soorten. Enkele vogels zaten op de droge rijstvelden net buiten het reservaat, tegen de grens met Vietnam.

Endemisch voor Tasmanië en bedreigd. De soort komt nog maar op slechts een paar plekken in de Staat voor. In het zuiden waarschijnlijk nog rond Hobart, FlindersislandBruny Island, waar de meeste vogelaars naar toe gaan, en Maria Island.

De soort gaat vooral zo sterk achteruit door, zoals overal op de wereld, habitat verlies. De soort foerageert voornamelijk in manna gum tree”s waar ze de onderkanten van de bladeren afzoeken op insecten maar ook op de suikerdruppeltjes en honingdauw die deze bomen en sommige insecten die op het blad leven uitscheiden. 

De populatie op Maria Island is de grootste en misschien wel de enige nog levensvatbare in de toekomst omdat er in tegenstelling tot Bruny Island geen mensen wonen en er geen houtkap plaats vind in dit Nationale Park.

Mocht je ooit in de buurt van Maria Island zijn en de soort willen zien vraag dan in de haven bij het ticket kantoor waar ze uithangen. 

Deze killer leeft in de schaduwen van de mangroves. Eén van de doelsoorten van de Saloum Delta. De soort komt voor van Senegal tot Congo, maar kan het beste gevonden worden in Ghana en Senegal. Maar dan nog wordt de soort regelmatig gemist en zijn er soms 3 of meer boot trips voor nodig om 'm te zien. Wij hadden scherpe ogen aan boord en zagen twee exemplaren op de eerste boottrip. Zo lang de boot de mangrove takken niet raakt, blijft de vogel roerloos staan. Onbevreesd dan wel vertrouwend op z'n schutkleuren.

De Barbarijse Frankolijn komt in de WP alleen voor in het noordwesten van Marokko. Sinds enkele jaren is de beste plek de bush ten noordoosten van Ben Slimane. De vogel horen is hier geen probleem in het voorjaar, maar 'm te zien krijgen is doorgaans een uitdaging. Sinds enige jaren wordt de soort uitgezet nabij Agadir. 

De soort komt verder algemeen voor van Senegal tot Kameroen. In het zuidoosten van Senegal heb ik diverse malen opvliegende vogels gezien, maar slechts tweemaal goed kunnen bekijken aan de grond in de  namiddag.

Met de ondersoorten wordt nogal eens gehusseld. Wat de verschillen zijn tussen de ondersoorten is ook niet even helder. Op de (weinige) foto's zie ik buffe halzen, buffe halzen met rossige tekening tot vrijwel geheel rossige halzen. 

Een van de vele hoogtepunten tijdens onze reis door Maleisië, met Bird-Malyasia, JungleWalla. 

Een van de vele hoogtepunten tijdens onze reis door Maleisië, met Bird-Malaysia, JungleWalla.

De nominaat komt voor in Zuid-Amerika en dit taxon is de Afrikaanse evenknie. De ondersoorten verschillen minimaal: de nominaat is gemiddeld 2% groter. De soort wordt mi relatief weinig gezien in de WP. Ook de jonge vogels hebben het kenmerkende bovenvleugelpatroon.

Deze WP soort stond nog niet in de galerij met een foto.

Een van de hoogtepunten van een drieweekse reis naar Borneo met Sander Lagerveld was deze Pauwfazant. We hadden geluk dat er ook een vrouwelijk ex. rondliep, zodat dit mannetje als een opgezette dennenappel rondliep, waardoor alle oogjes goed te zien waren. Onderweg naar deze plek hoorden we een ander ex. roepen, maar zonder een hide ben je eigenlijk kansloos om deze soort te zien. Er zijn acht soorten van het geslacht Polyplectron en dit is wellicht de lastigste, hoewel de Palawan Peacock-Pheasant tegenwoordig ook lastiger is geworden sinds een niet schuw mannetje rond 2017 verdween.

Bijna dagelijks in de verspreide acacia's en in de hotel-tuinen. 

De Gosling's Bunting (Senegal tot Ethiopië) is recent afgesplitst van de Cinnamon-breasted Bunting (Zuid-Afrika tot Oman) (inzet foto). In tegenstelling tot de algemene Cinnamon-breasted Bunting is de Gosling's Bunting een schaars voorkomende gors in zijn verspreidingsgebied. We hebben hier een uurtje voor naar boven moeten lopen met 42 graden, maar voor een nieuwe emberiza doen we dat natuurlijk graag ;) 

Op de foto hierboven zijn de verschillen goed te zien: Gosling's heeft een grijze (en geen zwarte) keel en rossige dekveren en slagpennen.

Baggerplaten natuurlijk, maar wel een gave soort. De Fox Kestrel komt voor in de zone ten zuiden van de Sahara, van Senegal tot Ethiopië. In Senegal komt deze alleen voor in het uiterste zuidoosten, waar de kliffen van de plateaus favoriet zijn.

 5 Short-tailed van (zo te zien) 4 verschillende leeftijdsklassen, en nog 2 Black-footed Albatrosses in het midden, rond het eiland met de bulk van de wereldpopulatie, Torishima Island (Izu islands). 

Een van de fraaier getekende zeevogels op aarde (de ondervleugel dan). Tijdens herhalingsreis van de WPO (eerste poging begon 1 dag voordat de wereld dicht ging wegens corona).

Laatst postte Joachim al een prachtige foto van een Horusgierzwaluw. Hierbij een foto van twee vogels van onderen met gespreide staart. De  'gevorktheid' van de staart is dan niet te zien, dus ik was even in twijfel of dit misschien Huisgierzwaluwen waren, maar gelukkig bood het recente artikel in DB uitsluitsel. Met dank aan Nils.

Komt voor in een beperkt gebied in het grensgebied van Brazilie, Argentinie en Uruguay en is daar zeker niet algemeen en vaak zelfs zeldzaam.

Nu we toch bezig met vogels uit Senegal . Deze targetsoort is niet moeilijk te vinden .   

Sinds circa 15 jaar (?) is bekend dat vanaf eind november circa 17.000 Afrikaanse Zwaluwstaartwouwen en 5.000 Kleine Torenvalken slapen op Kousmar Island, nabij Kaolack. Deze aantallen lopen vanaf dan langzaam af tot medio maart. Op 1 maart zagen we 500 wouwen en 5 Kleine Torenvalken. Doordat het onoverzichtelijk is op het eiland zal het werkelijke aantal iets hoger zijn. Met een dug-out canoe bereik je het eiland en ook al waren de aantallen relatief laag, het was nog steeds een geweldig gezicht om deze roofvogels te zien. 

De enige Pygmy Sunbird in de 'grote WP' werd in oktober 2023 vastgesteld in het uiterste zuiden van Algerije. Dit was buiten de grenzen van de 'kleine WP'. Birds of the World tekent trouwens bij de verspreiding in dat deze ook in noordelijk Mauretanië en noord Tjaad voorkomt, dus wie weet komt de soort toch voor in de 'kleine WP' ? Prachtige Sahel soort, die doet denken aan de Nile Valley Sunbird.

Met het avondlicht nog wat warmer gekleurd ( goudkleuriger ) .  

De Grasshopper Buzzard is een soort die in de brede Sahel zone voorkomt, direct ten zuiden van de Sahara, van Senegal tot Eritrea. 

In 2024 is deze soort voor het eerst in de (kleine) WP gezien: in het stadspark van Nouadhibou, in het uiterste noordwesten van Mauretanië, op 60 meter van de grens met de Westelijke Sahara (en daarmee dus net buiten de grens van de grote WP).

De doelsoort in deze delta is White-crested Tiger Heron ( 2 gezien ) maar deze soort op een lokaal eilandje was ook erg welkom . 

Senegal is een erg relaxed vogelland met vriendelijke mensen , afwisselende biotopen en goede / redelijke hotels en wegen . 

Een van de absolute top soorten van Senegal. Overdag stootte ik een vogel op en deze was zo meewerkend om dichtbij weer te landen. Nabij Podor, in het noorden van het land, is deze soort goed te doen in de nacht. Overdag een vogel vinden is niet altijd makkelijk. Natuurlijk ook even de nabijgelegen Horusgierzwaluwen kolonie bezocht. 

In een 'klassiek rondje' van twee weken door het land zagen we een stevige 331 soorten. 'Klassiek' betekent een divers aantal plekken en dito habitats, van noord naar zuid: 

- Podor en Richard Toll (Sahel soorten)

- Djoudj NP (Arabische Trap, Allen's Gallinule, vele duizenden eenden, Witte Pelikanen  en Oeverzwaluwen)

- Tres Marigots en St. Louis (moeras en kust)

- Tip (Quailplover, helaas gemist)

- Kousmar (Zwaluwstaartwouw roost)

- Saloum Delta (White-crested Tiger-Heron)

- Wassadou (Krokodilwachter, African Finfoot)

- Dindefelo (West-Afrikaanse specialiteiten in het uiterste zuidoosten van het land, zoals Goslins Bunting, Fox Kestrel, Neumanns Starling, Mali Firefinch, Bates' Swift)

Het zuidwesten van Senegal hebben we wegens tijdgebrek laten schieten.

Niet mijn beste foto, want genomen met mijn smartphone. Voor 2015 kon je deze soort op Mount Kinabalu doen door van de Timpohon Gate naar Laban Rata te lopen, een bergbeklimmershotel. Maar sinds de aardbeving van 2015 willen ze niemand meer zonder gids en klimvergunning (heel duur!) de berg op laten.

Sinds 2022 - of daaromtrent- is er een alternatief, de Swine Hill, maar hier is haast geboden, want het bos wordt in hoog tempo omgehakt. Tijdens een drie weken durende trip hebben Sander Lagerveld en ondergetekende deze heuvel bezocht. De coördinaten van Ebird zijn al achterhaald, want alles verandert in koolvelden. In eerste instantie hoorden we één vogel, maar zagen niets. We besloten toen om onze kansen te spreiden: Sander zou een poging doen om de top van de Swine Hill te bereiken, ik zou de lagere delen doen. Ik ging een stukje naar beneden en speelde het geluid af. Meteen naast me dook een donkere vogel op: de Friendly Bush Warbler! Hij zat te dichtbij voor mijn 500 mm, dus toen maar met mijn telefoon plaatjes gemaakt. Daarna dook de vogel weg in de begroeing en liet zich het komende uur alleen zien als een grote bruine muis die het 2x pad overstak. Sander had drie vogels in de hogere delen van Swine Hill, waar onder een ex. op 50 cm afstand!

Naast de Arabische Trap ( 2 goed gezien ) een van de lokale doelsoorten .  

Hier een andere van de vier Heleia's op Flores. Andere naam van deze vogel is de Flores Heleia.

De Heleia vormen een apart genus binnen de Zosteropidae (White-eyes) family en bestaat uit 10 soorten en hebben een beperkte verspreiding op eilanden in zuidoost Azië. Vier van die soorten kun je, met wat moeite, doen op Flores en omliggende eilanden.

Heleia crassirostris           Thick-billed Heleia                  

Heleia wallacei                  Yellow-ringed Heleia                     

Heleia dohertyi                 Crested Heleia                                 

Heleia superciliaris           Cream-browed Heleia                  

Note: De Engelse benaming van deze 4 soorten varieert heel sterk.