WP-soorten

Another photo of Ireland's first and sole record of Veery, found by local islander and birder Mary Cadogan back in 2018.

Ireland's first, and to date only, record of Veery, on the well-known rarity hotspot of Cape Clear Island back in 2018.

Het verschil tussen gewone Ralreiger en Indische Ralreiger is vaak niet zo eenvoudig. Dit betreffen 4 verschillende vogels, allen gefotografeerd in november in Oman. De linker twee vogels zijn gedetermineerd als Ralreigers en de rechter twee vogels zijn gedetermineerd als Indische Ralreigers. Goed om de volgende kenmerken te combineren, met dank aan Koen Stork :

- Indische Ralreiger heeft een (blauwige) teugelstreep

- Indische Ralreiger heeft grovere halsstrepen dan de gewone Ralreiger

- Bij de Indische Ralreiger ontbreekt de witte middenborst

- Indische Ralreiger is doorgaans iets donkerder / bruiner gekleurd, in het algemeen en specifiek de kruin

Small numbers of Chiffchaffs occur every winter along the Tramore River in the southern suburbs. Among them, there are often a few Siberian Chiffchaffs, a taxon which seems, if anything, to be increasingly regular in Ireland in winter.

Pied Wheatear is a very rare vagrant in Ireland, with this one the first to prove twitchable since one back in 1980, which was at a site very close to where this one turned up.

Ring-billed Gulls have become scarce throughout Europe, even here in the extreme west, so this confiding bird in a small urban park is most welcome.

A second picture of the same bird. 

It is a scarce and irregular wintering species in the Canary Archipelago, but it is more common during migration periods, mainly in the eastern and central islands. 

Found on January 1st by Uwe Thom.

Van die klapeksters begreep ik al een tijdje niet veel meer. Ik was het overzicht kwijt na diverse splits, hersplits en relumps. Daarom heb ik een kaartje gemaakt. De grijze taxa worden door iedereen gesplitst: Iberische Klapekster meridionalis en de Noordelijke Klapekster borealis, die ook in Noord-Amerika voorkomt. De rest van de taxa wordt 'door diverse onduidelijkheden' nu door het IOC 'voorlopig gelumpt tot 1 soort', de Klapekster.

De CSNA ziet dat uiteraard iets scherper. Zij volgen Olson et al 2010 die de klapekster groep verdeelt in vier soorten: de rood/oranje groep excubitor ('gewone' Klapekster, waaronder Taigaklapekster), de blauwe groep lahtora (Aziatische Klapekster, waaronder Steppeklapekster en Levantklapekster), de groene groep elegans (Woestijnklapekster, waaronder Canarische en Donkere) en de klapekster op Socotra uncinatus die ik paars heb gekleurd.

In Israël bijvoorbeeld komen dan twee soorten voor: de Woestijnklapekster (broedend in de omgeving van Nizzana) voor en de Aziatische Klapekster (algemeen in de rest van het land).

N.B. de precieze verspreiding van homeyeri en leucopterus onderling plus de begrenzing met excubitor vond ik onduidelijk, dus feedback hierop is welkom.

N.B. de gekleurde pijlen moeten de trekbeweging van deze taxa voorstellen.

Petsjora vanuit een ander perspectief @peterdeknijff  ;)

Deze Rosse Fluiteend werd op 11 november ontdekt door Bjorn Alards in een kwahr, net ten oosten van Salalah. Vanwege de mulle zandweg was een 4wd geen overbodige luxe. De vogel liet zich in de dagen daarna soms lastig ontdekken, aangezien deze zich frequent verschool in de begroeiing. De vogel was alert en schuw. Dit is eigenlijk een 'knaller', want er zijn bij mijn weten maar 5 eerdere gevallen in de WP:

1. Salalah, Oman, aug 1999

2. Azoren, Portugal, aug 2000

3. Salalah, Oman, okt 2000

4. Lake Jizan, Saoedi-Arabië, okt 2000

5. Kenitra, Marokko, okt 2022, 5 exx

Gevallen in andere landen zijn afgewezen op status, maar vogels in de VAE, Israël of Spanje zouden ook best wild kunnen zijn (?)

Hier op ebird staan betere foto's van dit exemplaar

Niet bepaald een droomsoort, maar wel een goede (grote) WP soort, aangezien de vogels in het zuiden van Oman als wild beschouwd worden. De laatste jaren zijn (vrijwel) jaarlijks 1-2 exemplaren aanwezig. Dit jaar twee exemplaren net ten zuiden van Salalah op een fraaie plek waar regelmatig een bijzonderheid wordt ontdekt, zoals 2 jaar terug een overwinterende African Openbill.

De tweede Mongoolse pieper dit najaar op Helgoland.

Na ruim twee maanden is de vogel nog steeds aanwezig, voorlopig is er nog een goede voorraad appels aan de bomen en eet hij ook regelmatig regenwormen. Nu maar de Sperwers en Smellekens blijven ontwijken! Vandaag een Smelleken op de vogel af zien vliegen. Op het laatste moment had het Smelleken mij in de gaten en zwenkte hij af. 

Het was een goed jaar voor Stekelstaartsnippen in Oman. In 9 dagen zag ik er 10+, waarbij 0-2 gebruikelijk is. Dit exemplaar foerageerde op een grasveldje langs de lange weg van Muscat naar Salalah. De vogel laat goed zien waarom ie Stekelstaartsnip heet. Check ook het ontbreken van de witte vleugelachterrand.

Zeldzame soort in Oman, met waarschijnlijk minder dan 10 gevallen. Deze vonden wij in een paar losse boompjes bij een tankstation langs de ca. 1000 km lange weg tussen het noorden (Muscat) en zuiden (Salalah) van Oman.

De CSNA heeft de woestijnzangers in drieën gesplitst: de Saharan Scrub Warbler, Levant Scrub Warbler en Striated Scrub Warbler. De IOC en Cornell zijn zover nog niet ;)  Deze foto van de Striated Scrub Warbler is genomen in de bergen in noordelijk Oman, waar geen enkele vogel reageerde op het geluid van de Levant Scrub Warbler (voorheen Maquiszanger). Wel reageerde het sterk op andere geluiden, zoals White-eyed Vireo.

Het voorkomen van de Levant vs. de Striated kwam al eerder ter sprake op deze website. Op basis van foto's op ebird heb ik zelf een verspreidingskaart gemaakt van de drie soorten, waarbij opgemerkt wordt dat deze specifieker is dan BOW en afwijkt van de HWPB.

Het voorkomen in zuidelijk Irak, zoals weergegeven op deze graphic, is overigens onjuist. Alleen in oostcentraal Irak zijn enkele gevallen bekend.

Voor degene die de Striated Scrub Warbler in de 'kleine WP' willen zien, raad ik aan naar oostcentraal Irak af te reizen. Maar het kan zijn dat ze ook net binnen de WP grens in NW Saoedi-Arabië voorkomen, zie dit geval. 

Vanaf zaterdag 23 november aanwezig in de haven van Wladislawowo. Nadat Birdguides op maandagochtend deze beauty weer meldde maar snel een vlucht uitgezocht naar Gdansk. En de volgende dag liet de vogel zich vanaf het eerste licht prachtig zien. Een mooie adult die over het algemeen op afstand bleef maar op bovenstaand moment dichtbij kwam doordat een Poolse vogelaar hem op haring trakteerde. Dat was ook het enige dat we hem die dag hebben zien eten. Geslaagde twitch die weer een reisje naar het pakijs uitspaart. Wie weet komt er ooit weer een in Nederland…

Af en toe dook de Spotlijster vanuit de Appelboom naar de naast gelegen akker om daar wat rond te scharrelen.

Afgelopen zondag toch richting Niederkassel gereden om de Spotlijster te fotograferen. Lang getwijfeld, toch maar gegaan.

Dit stormvogeltje was meerdere dagen aanwezig in de wateren van Mirbat, vanwaar de meeste pelagics starten in het zuiden van Oman. In eerste instantie gedetermineerd als Japans Stormvogeltje (Matsudaira's Storm-Petrel), en zo ook meermaals ingevoerd op oa ebird, maar de consensus lijkt nu te gaan richting Chinees Stormvogeltje (Swinhoes Storm-Petrel).  

De argumenten pro Matsudaira's: groter dan de aanwezige twee Swinhoes Storm-Petrels, met langere vleugels en een langzamere, 'zwaardere' vlucht.

Pro Swinhoes wordt aangegeven: de ruitijd past prima op Swinhoes en niet op Matsudaira's die nu zijn rui afgerond zou moeten hebben, Matsudaira's is is (nog veel) zwaarder gebouwd en ook de lengte van de witte handpen schachten past beter op Swinhoes. 

Onze Birding Breaks groep olv Bram Ubels en co-gids Jillis Roos vond deze nachtzwaluw op de bekende plek bij Muntasar op 15 nov. (naast enkele Egyptische en een Europese). Zonder nog te weten van de informatie van Joachim over deze vogel vond onze groep de vogel in het veld opvallend klein, en we zagen bij het opvliegen het wit in de staart en in de handpennen (zoals Joachim dat goed beschrijft in zijn bericht). Er werd even aan Nubische gedacht, en de volgende dag, toen we het bericht van Joachim hadden kunnen lezen, wisten we dat het om een vrij zekere Sykes moest gaan. Jammer genoeg zijn er geen vluchtfoto's gemaakt.

Nog een plaatje dan van gisteren. Met een linkje naar drie korte filmpjes waarop de soms plotselinge agressiviteit te zien is omtrent de Canadees. Dank voor de uiteenzetting van gevallen in Duitsland maar er zijn tussen okt 2011 en nu toch ook waarnemingen in andere landen van deze soort/vogel tussen Kraanvogels?

Zeldzame maar steeds vaker verschijnende soort in Oman. Dit is de Aziatische soort Intermediate Egret / Middelste Zilverreiger (te herkennen aan de zwarte snavelpunt), recent gesplitst van de Afrikaanse Yellow-billed Egret / Geelsnavelzilverreiger A brachyrhynchus en de Australische Plumed Egret A plumifera. Het is opmerkelijk dat er gevallen in Oman en ook in Saoedi-Arabië (allemaal?) betrekking hebben op deze soort, omdat je (zeker meer naar het westen) ook Geelsnavelzilverreiger zou verwachten, zeker omdat Afrikaanse soorten steeds 'talrijker' lijken te worden in het zuiden van het Arabische Schiereiland. Gezien tijden de BirdingBreaks Oman-reis van 9-21 november.

Vanmiddag ontdekte ik de 7e Witbandzeearend voor Oman bij een fraaie lagune, 100km ten oosten van Muscat. Het gaat slecht met de soort, welke is geclassificeerd door birdlife als endangered. De populatie omhelst 'well below 2500 mature birds'. De vogel op de foto is uiteraard een onvolwassen vogel. 

Was vanmorgen meteen prijs bij de Canadees. Ik kwam aanrijden en zag een auto staan met vogelaars die naar net vertrekkende Kraanvogels kijken en daar zat hij tussen. Het groepje (40+) lande achter de bomen en kon vrij snel teruggevonden worden waarbij de vogel zich een half uur liet bekijken waarna ik weer naar huis kon gaan. Ik vond het gebied niet veel verschillend van het landschap even verderop in NL, mogelijk met meer veenresten die ook op de akkers leek te zijn uitgestrooid? Jan Hein super dank voor de hulp in de dagen hiervoor met het doorzetten van de Duitse meldingen.

Zat er al enkele dagen. Op 2 oktober ook al gezien in de schemering, maar niet als zodanig herkend. Vogelaars uit Noord-Portugal waren er om 01.00 uur voor opgestaan en hadden geluk, want hij zat op 20 m van het wandelpad aan de rand van het riet bij de vijver van de golfbaan San Lourenzo.

Een bijzondere ervaring om tijdens mijn huidige Oman reis op deze te stuiten. De ID heeft wat voeten in de aarde, maar lijkt alvast goed te zitten. 

Verhaal van de vondst hier: https://ebird.org/checklist/S202595245

Prachtige endemische duif van Madeira. Niet zeldzaam in het juiste habitat (vooral laurierbossen), maar alleen in een botanische tuin in de hoofdstad waren ze handtam.

Het duurde even voordat de Canadese Kraanvogel werd teruggevonden afgelopen zaterdag. Gelukkig kwam rond 14u het verlossende bericht dat de vogel een stuk verder richting het zuidwesten door een Duitse vogelaar gezien werd. Gave soort en mooi zo tussen de kranen! Grootteverschil vooral in zit zeer opvallend, wanneer de vogel op afstand in een groep vliegt valt het verschil beduidend minder op. Eenmaal kwam de vogel wat dichterbij overgevlogen, daarvan dit plaatje.

Hoewel ontdekker Holger Hagen zijn best gedaan had de waarneming ongeloofwaardig te photoshoppen, kon ik vanmorgen toch niet de kans op een Canadese Kraanvogel 70 minuten verderop laten liggen. Ik vond al snel wat Kraanvogels aan de Twister Weg, maar werd bij het bekijken van de volgende enkelingen aangesproken door Agnieszka Madej, een ander lid van de "Kanadakranich-WhatsApp-groep" waar ik tot mijn verrassing aan was toegevoegd: verderop zaten grotere groepen. We zochten deze zonder succes af en reden naar de oostkant van het gebied.

Hier stond een Nederlander, die hem zojuist gezien had. Net weggevlogen, hij wist niet waarheen, hij had geen bereik. Het soort paniek waar ik ook in zou verkeren! Maar dankzij Jan Miske kreeg de zoektocht een nieuwe impuls.

Toen ik mij op een voor een Yaris wel erg onaangename weg bevond, werd de vogel teruggevonden: ik bleek toevallig vlakbij te zijn. Ik wierp een korte blik door de gereedstaande scoop van Carsten Jansen, pakte mijn spullen en... daar vloog alles op. Ik vond hem binnen een kwartier terug, vlakbij de eerste plek van de dag. Met inmiddels vier man konden we hem goed bekijken, maar toen hij weer wegvloog was het tijd om naar mijn werk te rijden. Jammer dat hij na 11:50 onvindbaar bleek.

A juvenile bird. The Eurasian Spoonbill is a regular migrant and wintering species in the Canary Archipelago, mainly in the eastern and central islands (La Graciosa, Lanzarote, Fuerteventura, Gran Canaria, and Tenerife) and usually in low numbers. Many of the ringed birds seen on the islands are from the Netherlands. 

Een meest algemene van de 4 pijlstormvogelsoorten die dag, vanaf een pelagic aan de noordkant van de Ebro Delta.

Kwamen af en toe heel dicht bij de boot langs.

Een van de 4 pijlstormvogelsoorten vanaf een pelagic aan de noordkant van de Ebro Delta.

De Scopoli's wat verder op zee (en meer richting de monding van de Ebro Delta) dan de Vale Pijlen.

Een van de 4 pijlstormvogelsoorten vanaf een pelagic aan de noordkant van de Ebro Delta.

De minst algemene van de 3 te verwachte soorten (Gauwe Pijl was voor de lokale zeevogelspecialist (Ricard Gutiérrez) pas de 2e waarneming in 40 jaar.

Volwassen Audouins meeuw achter de boot tijdens een pelagic ten noorden van de Ebro delta in Spanje.

Georganiseerd tijdens (en door) het Delta Birding Festival, een leuk en goed georganiseerd jaarlijks vogelfestival in september.

3KJ Audouins meeuw achter de boot tijdens een pelagic ten noorden van de Ebro delta in Spanje.

Georganiseerd tijdens (en door) het Delta Birding Festival, een leuk en goed georganiseerd jaarlijks vogelfestival in september.

1e winter Audouins meeuw achter de boot tijdens een pelagische tocht ten noorden van de Ebro delta in Spanje. 

Stuk minder algemeen hier, sinds de grootste kolonie ter wereld (in de Ebro delta) is gedecimeerd (van 15.000+ paar in 2006 naar 1300+ paar in 2019).

Broedsituatie nu kon ik niet achterhalen maar dacht mee gekregen te hebben dat ze helemaal niet meer in de Ebro Delta broeden. 

Rondvliegend bij een grote tonijn-viskwekerij ten noorden van de Ebro delta. Zie tekst bij de juvenile vogel voor meer informatie.

Adulte vogels zien er in deze tijd van het jaar over het algemeen (erg)  afgevlogen uit. 

Net ten noorden van de Ebro delta, voor de kust van Tarragona, liggen grote kweekvis-vijvers. Het veroorzaakt een groot spoor met voedselresten wat als een magneet werkt. Vooral die van kweek-tonijnen trekken 10.000-den meeuwen aan, en ook veel zeevogels, waaronder 10-tallen tot soms enkele 100-den Mediterraan Stormvogeltjes.

Het seizoen om ze te hier te zien loopt ongeveer van mei tot september. De vogels broeden op de Balearen en komen hier af op het voeren van de tonijnen. 

In theorie kunnen in deze tijd van het jaar hier, vermoed ik, ook 'gewone' stormvogeltjes voorkomen. Er zijn iig waarnemingen van Wilson's Stormvogeltje rond de viskwekerij (en wij hadden een Gauwe Pijl, schijnt ook heel zeldzaam te zijn in de regio).

Dit lijkt me een verse juveniel. Adulte vogels zien er over het algemeen (erg)  afgevlogen uit.

Juvenile birds. The species is normally seen in Tenerife during the autumn migration, but it's also a wintering bird on other islands (mainly Fuerteventura and Lanzarote).