Wereld-soorten

Oceanites barrosi sp. nov. (Andean Storm-Petrel). Hier de link naar de verse publicatie in Zootaxa 5486 (4): 451–475, die George Sangster eerder deelde.

Waarschijnlijk dit taxon, en indien aanvaard, een nieuwe voor Ecuador. Uitgebreid gefotografeerd tijdens een pelagic off Salinas tijdens El Niño. Buik en ondervleugel patroon passen goed op dit nieuw beschreven taxon.

Interessant dat volgens deze study galapagoensis en gracilis niet eens zusters zijn (beide voorheen Elliot's of White-vented Storm Petrel). Alvaro J. vroeg mij een tijd terug hoe aan galapagoensis balgen te komen, want die waren zeer schaars. De broedplekken van deze algemene Galapagos endeem zijn nog steeds totaal onbekend...

Nog zo'n fijne prairie soort die tot de verbeelding spreekt.

Helaas waren er dit jaar geen Dickcissels aanwezig in Canada. Dit omvat de noordelijke grens van hun verspreidingsgebied en ze zijn daar alleen in sommige (goede) jaren aanwezig.

Een van de iconische soorten van de Noord-Amerikaanse prairie. Op beide prairie dagen zagen we er tientallen, veel meer dan ik zag op de prairie in Montana en Wyoming. Vaak op paaltjes langs de weg en dikwijls luidruchtig om de auto vliegend als er jongen in de buurt waren. 

Een goede van enkele dagen geleden tijdens het gidsen in Sarawak - Crocker Jungle Flycatcher. Gesplit van Chestnut-tailed in 2021 en meteen toch wel een van de lastigste of minst voorspelbare soorten van het eiland. Nodeloos te zeggen dat het feest was onder de deelnemers!

De Rode grutto is één van de juweeltjes van de Churchill toendra. Langs Twin Lake Road zagen we enkele paartjes met jongen. In totaal zagen we 24 soorten steltlopers op deze Manitoba trip.

In Manitoba is het goed birden, met arctisch Churchill in het noorden en in het zuiden de prairie rond Melita, de bossen en meren van Riding Mountain NP en Lake Manitoba Delta.

Dit was de enige Zwartsnavelkoekoek die we zagen op de trip. Geen gemakkelijke soort om (goed) te zien, maar dit exemplaar werkte leuk mee.

Heerlijke reis aan het gidsen momenteel waarbij de zoektocht naar deze soort centraal stond. Uiteindelijk na twee dagen een mannetje in beeld! Genieten. 

"St. Helena Storm Petrel - Hydrobates [castro] helena"

Een nuttige  soort voor mijn false Holarctic lijst was deze recent gesplitste parrotbill vroeger behorend bij Brown-winged Parrotbill. Ik telde abusievelijk de verkeerde (voormalige onder)soort al maar die komt te zuidelijk voor. Eye-ringed is wel Holarctisch. De soort is niet moeilijk te vinden in soms kleine groepjes in het stadspark van deze Chinese stad. Het beste onderscheidende kenmerk is de oogkleur en het gekozen habitat. Eye-ringed is een rietvogel in laagland en Brown-winged een vogel van het heuvel/berglandschap.

Terug van een leuke tour te gidsen in Nunavut, en deze topsoort was de ster van de reis. Een ietwat andere kijk op deze reus zo van dichtbij. 

Voor Peter, zie hier.

In Noord-Pakistan komt deze ondersoort van de Mountain Chiffchaff voor. Best gelijkend op de vogels die in Noord-Turkije zag met dezelfde warmkleurige (thee met heeeeel veel melk) kleur op de bovendelen, nek en kop. De zang lijkt voor het oor erg op onze Tjiftjaf, mogelijk iets voller en zwaarder maar met hetzelfde ritme. Ik dacht nog een filmpje te hebben, maar dat moet ik opzoeken. 

Dit is een nieuwe soort voor de wetenschap, die door Ben King (1937-2024) in eerste instantie is ondekt op Timor en later op Wetar. Hij heeft mij na de publicatie van Caprimulgus meesi (Sangster & Rozendaal 2004) gevraagd dit te onderzoeken. Dat had behoorlijk wat voeten in de aarde, maar heeft nu geresulteerd in een uitgebreide publicatie. We hebben dankbaar gebruik gemaakt van een mooie serie opnamen van Colin Trainor van zowel Oost-Timor als Wetar, en van zijn kennis van de avifauna van deze eilanden.

King, BF, Sangster, G, Trainor, CR, Irestedt, M, Prawiradilaga, DM & Ericson, PGP 2024. A new species of nightjar (Caprimulgus) from Timor and Wetar, Lesser Sunda Islands, Wallacea. Ibis.

De foto is gemaakt door James Eaton.

De foto is enigszins bewerkt: het rode oog (een bekend fotografisch artefact) is donker gemaakt.

Afgelopen weekend eindelijk tot vlakbij Triangle Island geraakt, een afgelegen rots vol zeevogels ver in zee ten noordwesten van Vancouver Island. Erg moeilijk om te charteren gezien de woelige wateren, en ook nu was het lastig. Hoofddoel voor velen hier is de zuidelijkste populatie Horned Puffins, amper 3-5 paar broeden er, een bijzonder logistiek lastige om in Canada te zien. 

Ik hoopte gewoon zelf een horned te vinden die dag, en dat lukte, want we kregen een prachtige fly-by op enkele meters, helaas te dicht (!) voor foto’s. 

Deze lukte gelukkig wel, de vierde papduiker: ‘rhino’. Was me nog niet eerder gelukt deze torpedo’s zo te bevriezen in de vlucht, maar erg blij met dit resultaat!

Dit is de residente Phylloscopus in Saoedi Arabie.

Dit is Sakesphoroides niedeguidonae, sp. nov. een recent nieuw beschreven cryptische soort, meer info ook hier. Staart patroon van vrouwtje is duidelijk verschillend met de S. cristatus populatie ten zuiden van de São Francisco rivier.

Hierbij wat betere plaatjes en een filmpje waarbij de zang te horen is van deze zeldzame soort en vooralsnog de enige bekende vogel van deze soort zoals hier al was uitgelegd. 

Ten oosten van het Baikalmeer vervangt de Japanse Kwartel 'onze' Kwartel. Op meerdere dagen zagen we enkele exemplaren. Overdag snel opvliegend, maar in de nacht blijven ze wel zitten, zoals hier in de koplampen van de jeep. In de WP uitgezet in Italië (bron: BOW).

Vers terug uit het noorden van Pakistan. Een bijna onverwacht indrukwekkende reis waarbij je je bijna twee weken bevindt tussen "de goede kant" van de Taliban. Een ruige streek met dagelijks bewapende personen om ons heen die ons (soms) begeleidde. De AK47 is er algemener dan menige gezochte soort. Een ongelooflijk mooi landschap en een aantal hele mooie (nieuwe) west Himalaya soorten. We hebben gelukkig niets vervelends meegemaakt en de mensen zijn verder aardig en wilde constant selfies met die gekken witte mannen met kijkers maken. De meest karakteristieke soort is deze die je de gehele dag op alle plekken in de bergen (en daar zit je bijna alleen maar als je Islamabad uitrijdt naar het noorden) hoort en ziet. Overwintert in het zuiden van India.

In de Serra das Carajás staan een aantal vogels op de lijst die buiten Brazilië niemand kent. De Pará (Cinnamon-throated), Xingú (Amazonian Barred), Santarém (Black-banded) en Carajás (Strong-billed) Woodcreeper bijvoorbeeld. Brigida's (Uniform) Woodcreeper noemen de Brazilianen niet meer.

Nog zo'n soort is de Xingú Screech Owl, die in 2021 samen met de Alagoas Screech Owl (M. alagoensis) werd beschreven door Dantas et al, die ook nog eens Belém Screech Owl (M. ater) splitten. Ik zou op basis van de aangedragen feiten de laatste twee bij Black-capped rekenen, maar Xingú Screech Owl heeft iets betere kaarten.

Ik wist overdag een roepend exemplaar in mijn warmtebeeldcamera te vinden, maar het was zo donker in het bos dat ik hem niet kon zien. Gelukkig hadden mijn reisgenoten (die een paar 100 meter terug op zoek waren) scherpere ogen. Pas in het licht van een zaklamp veranderde de schim voor mij ook in een uil.

Dit taxon broedt ten oosten van de Lena rivier, waar het heinei vervangt. BOW schrijft: "Largest subspecies, with relatively more robust bill that is thicker and more parallel-sided than other races; black extends basally to near tips of primary coverts on P8-P9; P1-P7 usually with white spot between gray and black; mantle medium gray; eye generally pale yellow".

Een lokaal algemene soort ten zuiden van de Sahara, met (volgens tarsiger) in de WP één waarneming: een dood gevonden vogel in het zuiden van Egypte in 1947. Schitterend NP trouwens, South Luangwa.

Eénmaal vastgesteld in de WP, Azoren 2016.

Slechts enkele malen tegengekomen in Texas tijdens een wintertrip. Deze soort is éénmaal vastgesteld in de WP: in 1987 op Lundy, Groot-Brittanië.

Een algemene soort in Noord-Amerika, met (volgens tarsiger) zes waarnemingen in de WP: IJsland (3), Azoren, Schotland en Ierland.

Deze WP soort stond nog niet in de DB Gallerij.

Algemene soort in Noord-Amerika, met in de WP waarnemingen in Schotland (2017) en Ierland (2021). Het geval bij het Oostvoornse Meer (1980-1982) is afgewezen met heldere uitleg.

Deze WP soort stond nog niet in de DB Gallerij.

Even snel twee videostills van deze wel heel zeldzame soort, voor het laatst gezien in 96 en herzien in 2022. Dit is de enige bekende plek en we kunnen maar 1 vinden. De zang redelijk spectaculair. Erg blij met de holarctische grote zeldzaamheid.

Deze soort stond gek genoeg nog niet in de DB Gallerij. Dit is een scan van een dia uit de oude diadoos.

Deze WP soort stond nog niet in de DB Gallerij.

Deze WP soort stond nog niet in de DB Gallerij.

Deze WP soort stond nog niet in de DB Gallerij.

Deze WP soort stond nog niet in de DB Gallerij.

Een fraai Afrikaans panorama langs de Chobe Rivier. Gezien het vele wit op gezicht en onderdelen neem ik aan dat dit de noordelijke ondersoort gambensis is en zal dit de uiterste zuidelijke grens zijn waar deze voorkomt.

Deze WP soort stond nog niet in de DB Gallerij.

Van Jo'burg naar Zambia met de bush camper maakten we een stop bij Kasane, een stadje langs de Chobe Rivier. Een boottochtje in de vroege morgen is zeer aan te raden.

De DB Gallerij bevatte nog geen foto van deze WP soort, hier samen met Afrikaanse Nimmerzat.

Deze WP-soort stond nog niet in de DB Gallerij. Waarnemingen in de WP volgens tarsiger.com: UK (5), Noorwegen (2), Duitsland en Frankrijk.

Deze WP soort stond nog niet in de DB Gallerij

Van deze WP soort stond nog geen foto in de DB Gallerij. Een foto uit de oude doos. Ik durf niet te zeggen of dit belisarius (noord-Kenia) of rapax (zuid-Kenia) betreft. In het prachtige Samburu kwamen veel noordelijke - droog habitat - soorten voor.

Van deze WP soort stond er nog geen foto in de DB Gallerij.

Niet omdat hij schaars is ofzo, maar de foto is wel aardig gelukt.

Weinig foto's trof ik van deze soort op het internet. Niet zo verwonderlijk eigenlijk, het is zo'n drab honeyguide. Maar deze liet zich wel mooi zien op de canopy walkway.

Als we nog tijd over hadden aan het eind van mijn Sichuan trip “vanuit een holarctisch perspectief” zouden we deze soort gaan proberen. In 2012 ontdekt, beschreven en gesplitst van Black-Throated Blue Flycatcher, mede door iemand waarmee ik meermaals gereisd heb. Er zijn maar drie plekken bekend waar je hem kan zien. Allemaal in China. De beste plek in noord China is afgesloten. Dan is er het bekende park Tangjiahe waar zoeken lastig is en deze plek die pas recent gevonden is. Na een hele ochtend zoeken en door de regen moeten stoppen hadden we onze focus verlegd naar Tangjiahe. Toen we net vertrokken waren daar naar toe, kreeg ikzelf een ingeving. “ zullen we nog een keer proberen langs een stukje weg wat we in de ochtend overgeslagen hebben?”. “Ach waarom niet”. We hadden genoeg tijd voor de rit naar Tangjiahe. Bij het uitstappen op die plek begon deze man zowaar meteen te zingen in het doorbrekende zonnetje. Een bonus hoogtepunt van de trip. In mijn optiek een vliegenvanger met een wel erg coole naam.

Een 'echte' White-bellied Storm Petrel. Maar een handje vol gezien tijdens de Atlantic Odyssey.

Twee van de smaakmakertjes gedurende het vertrek van het magische eiland Gough tijdens de Atlantic Odyssey: Grey-backed Storm Petrel en Gough (Black-bellied) Storm-Petrel.

Nog maar eens een plaatje uit China. Op onze laatste volle dag in het pandagebied kregen we deze prachtige groep Blood Pheasants als toegift. Nog mooier dan in het boekje! Nominaat aangeklikt, mag gewijzigd worden als het niet klopt.

Onze laatste namiddag in Yellowstone eindigde onvergetelijk toen we deze laplanduil in de bosrand zagen zitten.

De derde foto al van deze soort op de DB website, maar met iets meer pixels en dat leek me geen kwaad kunnen.

Op dezelfde plek als waar Max Berlijn hem 10 jaar geleden had, maar nu met Max van Waasdijk die vanuit zijn Paradise River Lodge leuke tripjes organiseert in Zuid-Afrika. Crake Road is bekend om de hoge kans op 'crakes'; vooral als na regen de weg half onder water staat kun je er je lol op. Ook rond de Zaagkuilsdrift Lodge iets verderop langs de weg maak je een goede kans om de soort leuk te zien. Een auto met 4-wielaandrijving is dan geen overbodige luxe...

Een van de meest bijzondere soorten in Noordoost India betreft deze 10 cm grote verschijning, welke ooit bekend stond als Spotted Wren-Babbler. Sinds 2014 weten dat de vogel echter niet gerelateerd is aan de Wren-Babblers, maar ook niet gerelateerd aan andere zangvogels en sindsdien doorgaat in een eigen monotypische familie, zie hier. Jan van der Laan en ik waren laat in het broedseizoen vanwege onze Gould's Shortwing ambities en verloren ook nog eens anderhalve dag van de vier dagen in het biotoop aan regen, dus we waren nogal verheugd op de laatste ochtend om deze skulker alsnog te kunnen zien.

Tijdens een 12-daagse trip naar Noordoost India van 2 mei t/m 14 mei 2024 was deze Gould's Shortwing een van de hoogtepunten. Deze soort komt begin mei terug van zijn overwinteringsgebied en broedt op grote hoogte (dit was op 4200 meter) in zg boulder fields, stroom van grote rotsblokken. De soort was volgens onze gids 6 dagen te laat en de ochtend van 12 mei was zo'n beetje onze laatste poging. Ineens hoorde we (Arjan Brenkman, Shashank Dalvi en ik) de ijle, hoge zang en na even zoeken zagen we er eentje op een rotsblok zitten! Hier ook sporen van Sneeuwluipaard, maar door opkomende mist werd ons zicht belemmerd.

Andere hoogtepunten tijdens deze reis waren Satyr Tragopan, Blyth's Tragopan, Bugun Liocichla, Blue-naped Pitta, Red-fronted & Blanford's Rosefinch, White-browed Tit-warbler, Large Blue Flycatcher, Black-headed Shrike-babbler, Sikkim Wedge-billed Babbler enz.