Wereld-soorten

Dit is Sakesphoroides niedeguidonae, sp. nov. een recent nieuw beschreven cryptische soort, meer info ook hier. Staart patroon van vrouwtje is duidelijk verschillend met de S. cristatus populatie ten zuiden van de São Francisco rivier.

Hierbij wat betere plaatjes en een filmpje waarbij de zang te horen is van deze zeldzame soort en vooralsnog de enige bekende vogel van deze soort zoals hier al was uitgelegd. 

Ten oosten van het Baikalmeer vervangt de Japanse Kwartel 'onze' Kwartel. Op meerdere dagen zagen we enkele exemplaren. Overdag snel opvliegend, maar in de nacht blijven ze wel zitten, zoals hier in de koplampen van de jeep. In de WP uitgezet in Italië (bron: BOW).

Vers terug uit het noorden van Pakistan. Een bijna onverwacht indrukwekkende reis waarbij je je bijna twee weken bevindt tussen "de goede kant" van de Taliban. Een ruige streek met dagelijks bewapende personen om ons heen die ons (soms) begeleidde. De AK47 is er algemener dan menige gezochte soort. Een ongelooflijk mooi landschap en een aantal hele mooie (nieuwe) west Himalaya soorten. We hebben gelukkig niets vervelends meegemaakt en de mensen zijn verder aardig en wilde constant selfies met die gekken witte mannen met kijkers maken. De meest karakteristieke soort is deze die je de gehele dag op alle plekken in de bergen (en daar zit je bijna alleen maar als je Islamabad uitrijdt naar het noorden) hoort en ziet. Overwintert in het zuiden van India.

In de Serra das Carajás staan een aantal vogels op de lijst die buiten Brazilië niemand kent. De Pará (Cinnamon-throated), Xingú (Amazonian Barred), Santarém (Black-banded) en Carajás (Strong-billed) Woodcreeper bijvoorbeeld. Brigida's (Uniform) Woodcreeper noemen de Brazilianen niet meer.

Nog zo'n soort is de Xingú Screech Owl, die in 2021 samen met de Alagoas Screech Owl (M. alagoensis) werd beschreven door Dantas et al, die ook nog eens Belém Screech Owl (M. ater) splitten. Ik zou op basis van de aangedragen feiten de laatste twee bij Black-capped rekenen, maar Xingú Screech Owl heeft iets betere kaarten.

Ik wist overdag een roepend exemplaar in mijn warmtebeeldcamera te vinden, maar het was zo donker in het bos dat ik hem niet kon zien. Gelukkig hadden mijn reisgenoten (die een paar 100 meter terug op zoek waren) scherpere ogen. Pas in het licht van een zaklamp veranderde de schim voor mij ook in een uil.

Dit taxon broedt ten oosten van de Lena rivier, waar het heinei vervangt. BOW schrijft: "Largest subspecies, with relatively more robust bill that is thicker and more parallel-sided than other races; black extends basally to near tips of primary coverts on P8-P9; P1-P7 usually with white spot between gray and black; mantle medium gray; eye generally pale yellow".

Een lokaal algemene soort ten zuiden van de Sahara, met (volgens tarsiger) in de WP één waarneming: een dood gevonden vogel in het zuiden van Egypte in 1947. Schitterend NP trouwens, South Luangwa.

Eénmaal vastgesteld in de WP, Azoren 2016.

Slechts enkele malen tegengekomen in Texas tijdens een wintertrip. Deze soort is éénmaal vastgesteld in de WP: in 1987 op Lundy, Groot-Brittanië.

Een algemene soort in Noord-Amerika, met (volgens tarsiger) zes waarnemingen in de WP: IJsland (3), Azoren, Schotland en Ierland.

Deze WP soort stond nog niet in de DB Gallerij.

Algemene soort in Noord-Amerika, met in de WP waarnemingen in Schotland (2017) en Ierland (2021). Het geval bij het Oostvoornse Meer (1980-1982) is afgewezen met heldere uitleg.

Deze WP soort stond nog niet in de DB Gallerij.

Even snel twee videostills van deze wel heel zeldzame soort, voor het laatst gezien in 96 en herzien in 2022. Dit is de enige bekende plek en we kunnen maar 1 vinden. De zang redelijk spectaculair. Erg blij met de holarctische grote zeldzaamheid.

Deze soort stond gek genoeg nog niet in de DB Gallerij. Dit is een scan van een dia uit de oude diadoos.

Deze WP soort stond nog niet in de DB Gallerij.

Deze WP soort stond nog niet in de DB Gallerij.

Deze WP soort stond nog niet in de DB Gallerij.

Deze WP soort stond nog niet in de DB Gallerij.

Een fraai Afrikaans panorama langs de Chobe Rivier. Gezien het vele wit op gezicht en onderdelen neem ik aan dat dit de noordelijke ondersoort gambensis is en zal dit de uiterste zuidelijke grens zijn waar deze voorkomt.

Deze WP soort stond nog niet in de DB Gallerij.

Van Jo'burg naar Zambia met de bush camper maakten we een stop bij Kasane, een stadje langs de Chobe Rivier. Een boottochtje in de vroege morgen is zeer aan te raden.

De DB Gallerij bevatte nog geen foto van deze WP soort, hier samen met Afrikaanse Nimmerzat.

Deze WP-soort stond nog niet in de DB Gallerij. Waarnemingen in de WP volgens tarsiger.com: UK (5), Noorwegen (2), Duitsland en Frankrijk.

Deze WP soort stond nog niet in de DB Gallerij

Van deze WP soort stond nog geen foto in de DB Gallerij. Een foto uit de oude doos. Ik durf niet te zeggen of dit belisarius (noord-Kenia) of rapax (zuid-Kenia) betreft. In het prachtige Samburu kwamen veel noordelijke - droog habitat - soorten voor.

Van deze WP soort stond er nog geen foto in de DB Gallerij.

Niet omdat hij schaars is ofzo, maar de foto is wel aardig gelukt.

Weinig foto's trof ik van deze soort op het internet. Niet zo verwonderlijk eigenlijk, het is zo'n drab honeyguide. Maar deze liet zich wel mooi zien op de canopy walkway.

Als we nog tijd over hadden aan het eind van mijn Sichuan trip “vanuit een holarctisch perspectief” zouden we deze soort gaan proberen. In 2012 ontdekt, beschreven en gesplitst van Black-Throated Blue Flycatcher, mede door iemand waarmee ik meermaals gereisd heb. Er zijn maar drie plekken bekend waar je hem kan zien. Allemaal in China. De beste plek in noord China is afgesloten. Dan is er het bekende park Tangjiahe waar zoeken lastig is en deze plek die pas recent gevonden is. Na een hele ochtend zoeken en door de regen moeten stoppen hadden we onze focus verlegd naar Tangjiahe. Toen we net vertrokken waren daar naar toe, kreeg ikzelf een ingeving. “ zullen we nog een keer proberen langs een stukje weg wat we in de ochtend overgeslagen hebben?”. “Ach waarom niet”. We hadden genoeg tijd voor de rit naar Tangjiahe. Bij het uitstappen op die plek begon deze man zowaar meteen te zingen in het doorbrekende zonnetje. Een bonus hoogtepunt van de trip. In mijn optiek een vliegenvanger met een wel erg coole naam.

Een 'echte' White-bellied Storm Petrel. Maar een handje vol gezien tijdens de Atlantic Odyssey.

Twee van de smaakmakertjes gedurende het vertrek van het magische eiland Gough tijdens de Atlantic Odyssey: Grey-backed Storm Petrel en Gough (Black-bellied) Storm-Petrel.

Nog maar eens een plaatje uit China. Op onze laatste volle dag in het pandagebied kregen we deze prachtige groep Blood Pheasants als toegift. Nog mooier dan in het boekje! Nominaat aangeklikt, mag gewijzigd worden als het niet klopt.

Onze laatste namiddag in Yellowstone eindigde onvergetelijk toen we deze laplanduil in de bosrand zagen zitten.

De derde foto al van deze soort op de DB website, maar met iets meer pixels en dat leek me geen kwaad kunnen.

Op dezelfde plek als waar Max Berlijn hem 10 jaar geleden had, maar nu met Max van Waasdijk die vanuit zijn Paradise River Lodge leuke tripjes organiseert in Zuid-Afrika. Crake Road is bekend om de hoge kans op 'crakes'; vooral als na regen de weg half onder water staat kun je er je lol op. Ook rond de Zaagkuilsdrift Lodge iets verderop langs de weg maak je een goede kans om de soort leuk te zien. Een auto met 4-wielaandrijving is dan geen overbodige luxe...

Een van de meest bijzondere soorten in Noordoost India betreft deze 10 cm grote verschijning, welke ooit bekend stond als Spotted Wren-Babbler. Sinds 2014 weten dat de vogel echter niet gerelateerd is aan de Wren-Babblers, maar ook niet gerelateerd aan andere zangvogels en sindsdien doorgaat in een eigen monotypische familie, zie hier. Jan van der Laan en ik waren laat in het broedseizoen vanwege onze Gould's Shortwing ambities en verloren ook nog eens anderhalve dag van de vier dagen in het biotoop aan regen, dus we waren nogal verheugd op de laatste ochtend om deze skulker alsnog te kunnen zien.

Tijdens een 12-daagse trip naar Noordoost India van 2 mei t/m 14 mei 2024 was deze Gould's Shortwing een van de hoogtepunten. Deze soort komt begin mei terug van zijn overwinteringsgebied en broedt op grote hoogte (dit was op 4200 meter) in zg boulder fields, stroom van grote rotsblokken. De soort was volgens onze gids 6 dagen te laat en de ochtend van 12 mei was zo'n beetje onze laatste poging. Ineens hoorde we (Arjan Brenkman, Shashank Dalvi en ik) de ijle, hoge zang en na even zoeken zagen we er eentje op een rotsblok zitten! Hier ook sporen van Sneeuwluipaard, maar door opkomende mist werd ons zicht belemmerd.

Andere hoogtepunten tijdens deze reis waren Satyr Tragopan, Blyth's Tragopan, Bugun Liocichla, Blue-naped Pitta, Red-fronted & Blanford's Rosefinch, White-browed Tit-warbler, Large Blue Flycatcher, Black-headed Shrike-babbler, Sikkim Wedge-billed Babbler enz.

In Yellowstone NP goed te doen.

“Goooood morning Sichuan” (uitgesproken zoals in een gelijkende film mat de veel te vroeg overleden Robbin Williams) dacht ik bij mijzelf toen we vanmorgen een broedboom bereikte na een lange treinreis en een maar niet lijken te eindigende rit door de bergen langs en door Chinese “dorpen” en sloom rijdende vrachtwagens. Na twee trips waarop ik de soort niet zag maar er wel naar zocht dan eindelijk 6 vogels in een ietwat triest, als enige nestboom overgebleven in dit dorp. De plek moet vervaagd blijven vanwege het gevaar op eierroof. Het mannetje (oranje snavel) heeft zojuist ietwat vrouwonvriendelijk gepaard met het vrouwtje. Een filmpje daarvan zal ik nog wel eens op mijn insta plaatsen. Een zeer bedreigde soort die door Birdlife maar als Near Threatened is bestempeld maar in mijn optiek Endangered moet worden.

Flinke regen afgelopen week, en dat gecombineerd met stevige NW wind zorgde meteen voor enkele stelten die aan de grond gingen. Wandering Tattler is eentje die rond Tofino wel gemakkelijk vanop een walvisbootje gezien kan worden, maar zuidelijker rond Victoria wel echt bijzonder schaars op Vancouver Island, met slechts minder dan een handvol meldingen per jaar. Na toch jaren vogelen deze week eindelijk eentje exact op mijn local patch, waar ik hem al zo lang eens wilde. Topsoort, en voor mij (samen met Gray-tailed) het beste steltloper duo. 

Deze jongens (en meisjes) trekken momenteel weer vlot door hier aan de westkust van Vancouver Island. Maar behalve jullie wat amuseren met een leuk plaatje van deze toekomstige nieuwe NLer, meteen ook de vraag of jullie je mening willen geven over een andere vogel die in 2019 m.i. onterecht aanvaard werd als de tweede gewone Bontbek voor British Columbia. De vogel lijkt in een wat vreemd eerste zomerkleed, en inderdaad suggestief voor gewone, maar toch zijn er een aantal dingetjes die mij vreemd lijken. Meer commentaren laat ik voorlopig achterwege om jullie opinie niet te beinvloeden, je kan alle foto's vinden via onderstaande link. Commenten in het Engels mag maar moet niet!

https://media.ebird.org/catalog?taxonCode=corplo&mediaType=photo&sort=rating_rank_desc®ionCode=CA-BC&beginYear=2019&endYear=2024

De hel op aarde, dat moet de vuilnisbelt van Guwahati zijn in Noordoost India. Een gigantische berg vuilnis waarin kinderen, vergezeld van Greater Adjutants, op zoek zijn naar iets bruibaars. De stank en de hitte zijn ondraaglijk. De Adjutant meet rechtop 1,50 meter en de spanwijdte is 2,50. BirdLife International schat de populatie op 1.360-1.510 vogels en het aantal op deze vuilnisbelt is meestal c 500 vogels.

Ik verlangde al jaren naar het zien van een Point-tailed Palmcreeper ("by many considered the most attractive furnariid" volgens Ridgely).

Na diverse halfbakken pogingen dacht ik dat het ook deze trip weer niet ging lukken, maar op een voor mij totaal onverwachte plek (er was geen Mauritia-palm in de buurt) zei de gids dat hij er eentje gehoord had.

En daar zat-ie dan! Niet alleen was hij zo fraai als beloofd in de boeken, ook bleek hij zich onverwacht grappig te gedragen (zie foto). Het wachten meer dan waard.

Speciaal voor Lieven, haha! Deze kostte toch zeker een minuut langer om te zien te krijgen dan de vireo.

We hadden ongeveer vijf uur op Noronha: genoeg tijd om naar de Dois Irmãos-rotsen (buiten het Nationaal Park, dus geen kaart nodig) te wandelen, waar Brown Noddy, Black Noddy, White-tailed Tropicbird, Magnificent Frigatebird, Red-footed & Brown Booby rondvlogen. Hier zat ook de endemische skink. Toch altijd ietwat genant, vogels kijken op een strand. We zagen maar een paar Atlantic White Terns overvliegen. Verder Eared Dove, Koereiger, Huismus en als lokaal opmerkelijkste soorten Amerikaanse Grote Zilverreiger en Boerenzwaluw.

Helaas geen Red-billed Tropicbird (die lijkt iets makkelijker aan de zuidkant, waar wel een toegangskaart nodig is) of Ralreiger (de enige plek voor deze soort in Zuid-Amerika). Een lijst van 20 soorten lijkt te halen als je ook wat stranden aan de zuidkant af zou zoeken voor steltlopers.

De echte optimist moet in het najaar gaan, als je een kans maakt op een Palearctische dwaalgast: zo staat o.a. Kwartelkoning op de lijst.

Eén van de gelokaliseerde papegaaien in het nationaal park van Amazônia (de andere is de Golden Parakeet).

We misten hier vermoedelijk wel een paar soorten doordat onze chauffeur eerst de deur van de pick-up in het slot liet vallen (en we moesten wachten tot zijn zoon de reservesleutel kwam brengen) en twee dagen later de voor het starten van de auto noodzakelijke transponder in hoog gras kwijtraakte (en die vond hij pas de volgende dag terug)... Gelukkig gebeurde dit toevallig dicht bij het hoofdkantoor waar wifi is, anders was het nog wat lastiger geworden.

Met meer geluk dan wijsheid lukte mij de Rio Branco Gnatcatcher in Mitu, Colombia, maar ondanks veel inspanningen lukten Inambari en Guianan Gnatcatcher me niet. Deze vonden we pas op de zesde en laatste dag in Carajás, waar een flink stuk regenwoud een aantal imposante mijnen aan het oog onttrekt. De toegang wordt zéér strikt gecontroleerd en zonder lokale gids kom je er niet in.

Eindelijk! zou ik zeggen, na jaren zoeken en hopen op een spontane vondst van een trekker op een van de reizen eindelijk gelukt. Dit is namelijk een soort die makkelijk is in de zuidelijke US maar enkel op een moment dat je er verder niks te zoeken hebt (eind Mei tot in Juli). Ik dacht wederom een combitrip te maken met wat noord Mexico missers en dan deze als trekvogel tegen te komen, dus een week geboekt met Rene. Maandag aangekomen werd het al snel duidelijk dat het een slecht voorjaar bleek voor de soort als rustende trekker op Yucatan. Nagenoeg geen meldingen, met name in de hotspot Merida (stadsparken zijn daar migrant traps). De “ missers” lukte verder wel aardig dus niet heel erg getreurd. Dan maar eens een speciale trip plannen voor deze op een na missende Noord-Amerika soort (welke regulier zijn). Op de voormiddag van deze dag (26-04) vraag ik aan René, terwijl we naar een vogelplek rijden, of het eilandje Cozumel voor de kust van Playa de Carmen ook gevallen van Dickcissels kent. René vraagt mij om even op zijn telefoon in de auto op ebird te kijken of dat zo is. Inderdaad en zelfs een recente…wtf, @€&….van vanmorgen….door een waarnemer met de voornaam Elvis. René neemt meteen de eerste afslag en zet met volle vaart de tocht naar het zuiden in naar de ferry. Deze blijkt een maal per uur te gaan en duurt 45 min. Ik voel me alsof ik de boot naar Vlie moet halen..René belt ondertussen met deze Elvis en die verteld dat hij 8 vogels had om 09:00 in drie ingemetselde bomen op een druk plein bij de pier van de boot terwijl hij klanten ophaalde om soorten te gaan zien op dat eiland (2 endemen)…okay, proberen maar. Zo staan we om 15:00 de eerste boom te checken op een tjokvol plein met voornamelijk Amerikaanse toeristen die naast vertier ook opzoek zijn naar goedkope drugs, oxycodon pillen en fentaniel pleisters. Niets, alleen een Yellow-bellied Elaenia (standvogel), tweede boom leeg alleen een Green-breasted Mango (hummer), derde boom (ik was al klaar en had het opgegeven, dit is gekkenwerk op deze plek)..bovenin, 3 DICKCISSELS…ze bestaan echt!! 🥳🍾. Tien minuten kunnen we genieten terwijl de toeristen heel raar staan te kijken naar een zot die doet of we de WK finale voetbal aan het winnen zijn. Hierna vliegen de vogels naar een ruigte die onzichtbaar is door een betonnen omheining van een gesloopt gebouw. Ik kan het nog steeds niet geloven….

De Chestnut-headed Nunlet werd een paar jaar geleden herontdekt tijdens Purperzwaluwtellingen op Lago Manucupuru. Hij is vorig jaar door enkelen getwitcht voordat de Amazone een historisch lage stand bereikte en de várzea waar het enig bekende paar zich bevindt niet meer met een boot bereikbaar was. Het kostte nu een paar minuten om ze na 45 minuten varen te zien. Het habitat lijkt rijkelijk beschikbaar, dus hopelijk vindt men er meer. Verrassend genoeg zat hier, hoewel noordelijk van de Amazone, Peruvian Warbling Antbird.

(De vreugde werd ietwat getemperd doordat een reisgenoot een allergische reactie op mierenbeten vertoonde en we hem zo snel mogelijk naar een ziekenhuis moesten krijgen).

Tijdens onze laatste Colombia trip (Inge en Dick Meijer, Bert de Jong en ondergetekende) kregen we te horen dat op een plek van de Antioqiua Brushfinch (Atlapetes blancae) ook een mogelijk nieuwe antpitta te zien was.

De vogel lijkt veel op de Brown-banded Antpitta (Grallaria milleri), maar het geluid wijkt sterk af. Er is inmiddels DNA verzameld en het geluid wordt verder onderzocht. Op het Internet kan ik er nog niets over vinden.

De vogel liet zich in het laatste licht fantastisch bekijken.

Dit paartje liet zich kortstondig even goed zien. Het verschil tussen de geslachten is hier duidelijk te zien. Het mannetje heeft een roze voorhoofd en het vrouwtje een rode. 

Afgelopen week een spectaculaire fall meegemaakt op Vancouver Island van deze soort. Blijft mijn favoriete huis-, tuin- en keuken-soort, al heb ik ze sinds ik verhuisd ben niet meer zo regelmatig in de tuin. Gelukkig zorgen deze events ervoor dat je ze vaak erg mooi te zien krijgt, hier bijvoorbeeld zoekend naar voedsel in het opgedroogd zeewier. 

Ik zie honderden/duizenden Varied Thrushes per jaar, maar heb nog nooit een 'witte vorm' gezien, zoals het eerste geval ooit in Cornwall. Bizar dat dit effectief in de WP terecht kwam, terwijl dat een bijzonder zeldzame kleurvarieteit is. 

Last but not least nog even klagen (weeral - sorry!) op het feit dat je enkel met ondersoort kan invoeren, en gezien zowat alle 4 (illustere, niet identificeerbare) ondersoorten van Varied Thrush overwinteren op Vancouver Island, dus eigenlijk incorrect dat ik hem hier te goedertrouw op nominaat invoer. Bijzonder inefficient zoeken ook, 4 verschillende zoekopdrachten nu terwijl je gewoon foto's van Varied Thrush wil bekijken!