Wereld-soorten

De doelsoort in deze delta is White-crested Tiger Heron ( 2 gezien ) maar deze soort op een lokaal eilandje was ook erg welkom . 

Senegal is een erg relaxed vogelland met vriendelijke mensen , afwisselende biotopen en goede / redelijke hotels en wegen . 

Een van de absolute top soorten van Senegal. Overdag stootte ik een vogel op en deze was zo meewerkend om dichtbij weer te landen. Nabij Podor, in het noorden van het land, is deze soort goed te doen in de nacht. Overdag een vogel vinden is niet altijd makkelijk. Natuurlijk ook even de nabijgelegen Horusgierzwaluwen kolonie bezocht. 

In een 'klassiek rondje' van twee weken door het land zagen we een stevige 331 soorten. 'Klassiek' betekent een divers aantal plekken en dito habitats, van noord naar zuid: 

- Podor en Richard Toll (Sahel soorten)

- Djoudj NP (Arabische Trap, Allen's Gallinule, vele duizenden eenden, Witte Pelikanen  en Oeverzwaluwen)

- Tres Marigots en St. Louis (moeras en kust)

- Tip (Quailplover, helaas gemist)

- Kousmar (Zwaluwstaartwouw roost)

- Saloum Delta (White-crested Tiger-Heron)

- Wassadou (Krokodilwachter, African Finfoot)

- Dindefelo (West-Afrikaanse specialiteiten in het uiterste zuidoosten van het land, zoals Goslins Bunting, Fox Kestrel, Neumanns Starling, Mali Firefinch, Bates' Swift)

Het zuidwesten van Senegal hebben we wegens tijdgebrek laten schieten.

Niet mijn beste foto, want genomen met mijn smartphone. Voor 2015 kon je deze soort op Mount Kinabalu doen door van de Timpohon Gate naar Laban Rata te lopen, een bergbeklimmershotel. Maar sinds de aardbeving van 2015 willen ze niemand meer zonder gids en klimvergunning (heel duur!) de berg op laten.

Sinds 2022 - of daaromtrent- is er een alternatief, de Swine Hill, maar hier is haast geboden, want het bos wordt in hoog tempo omgehakt. Tijdens een drie weken durende trip hebben Sander Lagerveld en ondergetekende deze heuvel bezocht. De coördinaten van Ebird zijn al achterhaald, want alles verandert in koolvelden. In eerste instantie hoorden we één vogel, maar zagen niets. We besloten toen om onze kansen te spreiden: Sander zou een poging doen om de top van de Swine Hill te bereiken, ik zou de lagere delen doen. Ik ging een stukje naar beneden en speelde het geluid af. Meteen naast me dook een donkere vogel op: de Friendly Bush Warbler! Hij zat te dichtbij voor mijn 500 mm, dus toen maar met mijn telefoon plaatjes gemaakt. Daarna dook de vogel weg in de begroeing en liet zich het komende uur alleen zien als een grote bruine muis die het 2x pad overstak. Sander had drie vogels in de hogere delen van Swine Hill, waar onder een ex. op 50 cm afstand!

Naast de Arabische Trap ( 2 goed gezien ) een van de lokale doelsoorten .  

Hier een andere van de vier Heleia's op Flores. Andere naam van deze vogel is de Flores Heleia.

De Heleia vormen een apart genus binnen de Zosteropidae (White-eyes) family en bestaat uit 10 soorten en hebben een beperkte verspreiding op eilanden in zuidoost Azië. Vier van die soorten kun je, met wat moeite, doen op Flores en omliggende eilanden.

Heleia crassirostris           Thick-billed Heleia                  

Heleia wallacei                  Yellow-ringed Heleia                     

Heleia dohertyi                 Crested Heleia                                 

Heleia superciliaris           Cream-browed Heleia                  

Note: De Engelse benaming van deze 4 soorten varieert heel sterk.

Op 5 februari 1 en 6 februari 2 Golden Nightjars op de grond.    

Ook bekend onder de (oude) naam Glittering Kingfisher. Een vrij schaarse ijsvogel die behalve op Flores ook op Sumbawa en Lombok voorkomt.

De in Llanberis (Wales) gevonden Opaalstern behoort tot deze ondersoort op basis van de dikke, blauwe snavelbasis.

Cousin bezoeken betekent in een grote kudde over het eiland hobbelen, maar de drie endemen (Seychelles Fody, Warbler en Magpie Robin*) heb je toch wel binnen vijf minuten gezien.

*Herintroductie, maar de laatste echt wilde populatie zit op een duur privé-eiland.

Wat betreft uiterlijk niet de meest aansprekende soort maar best wel een leuke, deze in de west Himalaya voorkomende vliegenvanger. Komt voor tot zeer dichtbij de nieuwe WP grenzen (Tasjkent en oost Oezbekistan). Voor ons een target soort waar we best even naar hebben moeten zoeken vorig jaar.

Dit is wel de absolute topper van onze Birding breaks vakantie

Een vrij gewone soort maar dit exemplaar ging wel heel mooi poseren 

Een van de topbirds van suriname!!

Een van de bijna 30 endemen die mogelijk zijn in de Western Ghats in Zuidwest-India. Tevens de endeem die het hoogst op het wenslijstje stond. Zowel in de regio Munnar en Ooty diverse exemplaren gezien, maar tijdens de zoektocht naar de Nilgiri Sholakili bij de Cairn Hill liet dit mannetje zich wel erg fraai zien. De naam is weinig creatief maar dekt wel de lading!

We hadden in de laatste bochten van de Sani-pass geen geluk, maar deze liet zich geweldig zien bij de hoogtste pub van Zuid-Afrika.

Een van de must-see soorten van Zuid Afrika die alleen in / of vlakbij de Drakensbergen voorkomt. Jammer genoeg zijn bij de laatste grote brand heel veel Protea's (de voedselbron voor de sugarbirds) verbrand en afgestorven, waardoor er minder vogels zijn dan voorheen.

Het letterljke hoogtepunt van een trip op de Sani-pass waarmee je vanuit Zuid-Afrika, Lesotho in kan rijden. In nog redelijk weer deze vogels (er waren er twee) kunnen bekijken en fotograferen. Onze gids Stuart, die aan te raden is, wist precies waar we ze konden vinden

Een iconische soort die op enkele plekken in de Ibera marshes fraai te zien is. Geweldige baltsvlucht waarbij het mannetje eerst stijgt tot grote hoogte en zich dan met die wapperende staart achter zich ineens naar beneden laat vallen. Ik had geluk dat deze vogel, na zo'n baltsvlucht, vlak voor mij landde.

Niet Holarctisch maar ik was er toch blij mee omdat ik een eerder waarneming door een gedeelte van mijn Ornis groep had laten schieten om meer tijd te investeren in het zoeken naar de Whte-bellied Heron. Deze vogel zat langs de rivier bij de ingang van het park waar we al een keer eerder gezocht hadden zonder succes. Best een grote ijsvogel en wanneer je geen grootte kan bepalen is een scoop noodzakelijk om (op afstand) ze te onderscheiden van gewone IJsvogel (die er ook redelijk algemeen is)

Veel boreal warblers in Mexico tijdens de wintermaanden. Deze was actief aan het foerageren bij een army ant swarm. 

Yucatán specialiteit. Redelijk klein en skulky spotlijstertje. 

Op de bekende plek. Het blijft een lastige soort: zit lang stil, roept weinig, en je komt er geen 10 tegelijk tegen. Erg blij mee!

Deze foto geeft goed de sfeer weer van waar je een Scribble-tailed Canastero kan vinden: in bunchgrass op 4000 meter hoogte ergens in de ijle lucht van de zuidelijke Andes. 

Alle Celeus zijn goed, dus ook dit vrouwtje Pale-crested Woodpecker. Volgens BOW is dit ssp. olrogi (endemisch voor de Beni regio in Bolivia, en kastanjebruin), maar volgens de IOC een lugubris (vs. de enige andere IOC ssp. kerri zuidoostelijk daarvan), maar die zijn op foto duidelijk anders van o.a. grondkleur. Het was 1 van de 100+ soorten die we op een dag zagen bij Trinidad, en het grootste deel van de dag werd dan nog doorgebracht aan 1 specifieke fruit-dragende boom, waar een week daarvoor een Unicolored Thrush zou gezien zijn... 

Senegal was goed voor mij en m'n groep afgelopen maand. Een van de hoogtepunten was de kleine kolonie Horus Swifts in het noorden. Een soort waar ik jaren geleden pas voor het eerst van hoorde dankzij de Schiergier, toch wel echt een van de vondsten uit Nederland waarbij het verhaal van de ontdekking en al wat daarna kwam leest als een trein. 

Het hilarische filmpje dat sindsdien circuleert op het net is ook in Belgie bijzonder populair nog steeds, een klassieker!

Toch wel de soort waarop ik vooraf het meest hoopte. Ze zaten in een groep, die veel riep, maar erg moeilijk te zien was. Met Lê Quý Minh.

Met gids Lê Quý Minh, die deze soort erg handig lokte en liet zien! Fantastisch beest! Bach Ma is een mooi park met een weg aangelegd door de Fransen, die daar verkoeling zochten in de hoogte. Ik ben twee dagen met Minh op pad geweest. Aardige man en fijne gids die echt heel veel liet zien.

Grey morph

Succesvol tripje in India met de gebroeders Eerdmans en Peter de Rouw.

Foto: Richard Fairbanks

Tja hier mis je dan bijna de beste zeldzaamheid van NL voor. Net terug van dik twee weken naar en rond deze plek. Ik had 3 echt zware targets waarvan er 2 gelukt zijn en ik kreeg er nog een bonus bij. Allemaal ging het moeizaam en dankzij de bezielende leiding van Ornis met Rofiq (groeten aan Arjan Dwarshuis van hem) als co-leader lukte het een in mijn ogen goed succes ervan te maken. Doorzetten en niet opgeven was het devies deze trip. Maar ja twee weken met zo’n mannetje op je schouder die steeds “Brileider” roept gaat je toch ook niet in de koude kleren zitten 🫣😮‍💨. Mijn tweede tragopan soort (nog twee holarctische te gaan). De beste plek in de wereld voor deze soort maar dan wel in April als ze veel roepen. Het kostte ons 3 dagen en mijn hoop was natuurlijk al lang vervlogen (gebeurt meestal na vijf minuten). Sclaters Monal gemist. De pass in dit gebied is waarschijnlijk de beste en enige min of meer werkbare plek in de wereld voor die soort maar onze vier pogingen leverde de soort niet. Er gaan de komende dagen nog drie Nederlanders daar proberen. Succes mannen.

Er zijn 13 soorten Yellow Finches (genus: Sicalis) in Zuid Amerika.

Ze komen voor vanaf zee niveau tot boven de 4000 meter. Het verspreidingsgebied van deze vrij zeldzame Yellow Finch is de Andes van Bolivia en het uiterste noord west puntje van Argentinie. Je zoekt de soort op kleinschalige landbouwveldjes rondom kleine nederzettingen in de Andes tussen de 2500 en 3800 meter waar ze dan een kleine groepen fourageren. 

Dit was mijn dertiende en dus laatste Yellow Finch.

De Sumatran Ground Cuckoo is de afgelopen paar jaar steeds beter te zien. Het was dan ook één van de belangrijkste doelsoorten toen Pieter Baalbergen, Daan Drukker en ondergetekende afgelopen december twee weken naar Sumatra reisden.

Onze gids nam ons mee naar een plek die hij tijdens de coronaperiode had ontdekt. Bij aankomst reageerde direct een mannetje op een opname van zang. Het mannetje werd vergezeld door een vrouwtje, en samen kwamen ze vlak voor ons de strategisch geplaatste sprinkhanen eten.

Het werd een fantastisch schouwspel van een half uur waarin we ze zagen zingen en het vrouwtje een baltshouding (?) aannam, waarbij ze haar vleugels opende als een soort paraplu (zoals een jagende Black heron). We moesten onze telelenzen zelfs een stukje uitzoomen om de vogels helemaal in beeld te krijgen!

Als de een(d) kan... Durven dromen.

Bristle-thighed Curlew, 85 miles north of Nome, Alaska, VS, 13 juni 1991.

Juni 1991 samen met Jan van der Laan tijdens een tripje door Alaska. Scan van een dia. Tot maandag 13 januari 2025 waren we twee van de weinige Nederlanders met deze soort op de lijst. Dat is nu wel anders :-)

Ik heb nog nooit zoveel vogelaars gezien als bij de Brileider van Texel (een nieuw record !). Bij de Roetvliegenvanger in de Ganzenhoek, Wassenaar was het ook goed raak ! Hierbij nog een front plaatje uit China ...

Hooded Grebe (critically endangered) in het zuiden van Argentinie en Yellow Cardinal (endangered) zijn 2 van de meest gezochte soorten die een vogelaar in Argentinie wil zien. Yellow Cardinal is met name bedreigd doordat de vogel wordt weggevangen voor de handel. Dit mannetje liet zich fraai zien, "ergens" in het gebied rond Carlos Pellegrini.

Deze zeldzame monjita is ook een van de starbirds van de Iberá wetlands.

Deze seedeater werd ontdekt in 2001 en pas beschreven in 2016. Daarvoor werden ze, niet geheel onbegrijpelijk, aangezien voor jonge mannetjes van andere seedeaters. Ze zijn alleen bekend van de Iberá wetlands in Noordoost-Argentinië en aangrenzend Paraguay, al worden ze buiten het broedseizoen ook wel in noordelijkere gebieden gezien in Brazilië en Bolivia.

In mijn eerste paar dagen in het zuiden van Iberá National Park nabij Colonia Carlos Pellegrini kon ik ze niet vinden, maar later in het noorden bij ingang Cambyreta bleken ze vrij algemeen te zijn.

Op aanvraag ;)

Heel gave soort, en toch echt overal lastig, maar de laatste twee jaar ‘hot’ in de Sundarbans, al worden er nog steeds geen echte ‘aantallen’ gezien. 

Wij vonden er twee tijdens de recente tour die ik gidste naar de Sundarbans, met als voornaamste doel de Masked Finfoot. 

Afgelopen week een tour mogen gidsen samen met de baas mee naar de afgelegen Sundarbans in Bangladesh. Voornaamste en zowat enige doel: Masked Finfoot. Helaas nu definitief 'on the way out' lijkt het, met mogelijk minder dan 20 paar nog. De soort is nu grotendeels verdwenen uit de gebieden in het zuiden van de Sundarbans, waar enkele jaren geleden nog talloze paartjes voorkwamen. 

Op 4 dagen zoeken kwamen we twee enkele vrouwtjes tegen, en zochten we tientallen kilometers aan kreken af op zoek naar nieuwe territoria, helaas zonder succes. 

IK twijfel of deze naam goed is.Misschien is er iemand die mij kan helpen. Bvd.

Naar aanleiding van de opmerking van Jelle onder de foto van Arnoud over de overeenkomsten van de Pacific Diver / Loon met de Chinstrap Penguin. :-) In deze link een foto van deze fraaie pinguin die doet denken aan het "Kuifali-achtige hupsje" wat de Pacifische Parelduiker ook deed bij het duiken.

Of ik kan niet zoeken, of er stond nog geen foto in de DB gallerij van de Chinstrap Pengiun. Nu wel. :-)

Deze soort miste ik op meerdere tripjes omdat ik vaak niet in de juiste tijd op de juiste plek was. Ik had eigenlijk nooit gedacht dat er een mogelijkheid was om de soort in het bergachtige Sichuan te zien totdat mijn gids vertelde dat ze in kleine aantallen voorkwamen in een landbouwgebiedje op 6 uur rijden van Chengdu. Itinerary aangepast en er heen. Zowaar vonden we na wat zoekwerk in twee dagen 4+ zingende vogels en later nog eens een vogel in een ruigte achter mijn hotel in deze grote stad. Ik associeerde de soort voorheen met rietvelden maar het kan dus ook in kleine rietstroken tussen rommelige akkers. De soort kent 3 ondersoorten die geografisch nogal gescheiden zijn dus of het verhaal met deze soort is afgelopen voor mij valt te bezien.

Digi-scoopje van deze Angolese endeem.  Zowel een eerste voor deze galerij als voor Observado.