Wereld-soorten

3e kj Western Gull, in z'n tweede winter. Vervelend dat ik hier weer op ondersoort moest selecteren, op basis van verspreiding ga ik voor wymani (de zuidelijke), maar ik kan dat eigenlijk niet met zekerheid zeggen, het is natuurlijk winter en de noordelijke occidentalis beweegt wellicht naar het zuiden. 

Maar goed, dat was m'n punt niet! Ik vond deze vogel interessant aangezien hij oppervlakkig erg lijkt op de 1e winter Yellow-footed Gull die ik net postte (zie de foto hier naast). Beide vogels zijn amper 3 dagen apart van elkaar gefotografeerd, min of meer in dezelfde regio, en kunnen dus een ID kwestie zijn. 

Deze vogel is te herkennen als Western aangezien de handpennen vers zijn in deze tijd van het jaar, en de vogels dus eigenlijk in een kleed is dat 'niet bestaat' in Yellow-footed, gezien deze zowat de tweede generatie 'skipt'.

Western is namelijk een typische grote meeuw met 4 leeftijden, Yellow-footed doet graag speciaal en heeft er slechts 3. 

Dit is een 2kj Yellow-footed Gull  - nu herkenbaar aan de bijzonder gesleten kleed en de geruide mantel. In feite dus een 1e zomer, maar dan in de winter. 

Ik moest me er even over inlezen, en corrigeer me gerust als ik het mis heb, maar deze soort is in deze tijd van het jaar te herkennen aan de zware sleet op de handpennen. Overigens - en opnieuw, als ik het goed heb - skipt deze soort de tweede generatie veren, en ruit vervolgens meteen door in 3e generatie , waardoor een 2e winter er eigenlijk uitziet zoals een 3e winter in andere grote meeuwen. 

Ik post ook nog even een 3kj Western Gull - de zustersoort - van diezelfde week, die op het eerste zicht erg gelijkaardig eruit ziet.

Fijne binnenkomer in Ecuador!

De Cryptic Warbler is een van de vele endemen van Madagascar. Deze ietwat saaie soort is niet zeldzaam, maar is desondanks pas in 1992 ontdekt. Dat er nog steeds genoeg te ontdekken valt op Madagascar bewijst een recent succes. Birdlife heeft vorig jaar 10 soorten aangewezen die snel teruggevonden moeten worden, voordat ze definitief uitsterven. Een van die soorten is de Dusky Tetraka (voorheen Dusky Greenbul) en deze is rond de jaarwisseling teruggevonden !

In 2011 is de Tsingy Wood-Rail ontdekt op Madagascar (nieuwe soort voor de wetenschap). Daarentegen moeten we ons zorgen maken om oa Banded Kestrel, Yellow-bellied Sunbird Asity, M. Harrier, M. Fish-Eagle, M. Serpent-Eagle, Sakalava Rail, M. Jacana, welke steeds minder worden gezien.

Ik snap het eigenlijk nog niet helemaal met die Pacifische Brown Boobies. Tijdens deze pelagic zagen we er meerdere, sommige vogels zoals rechtsonder (brewsteri) maar ook adulten zoals rechtsboven. Zijn dit dan etesiaca ?? De jonge vogel zal wel helemaal lastig op ondersoort te bepalen te zijn? Deze vogels “surften” overigens allemaal op de ruggen van waterschilpadden 😀.

Eentje van afgelopen zaterdag op mijn rit terug van Zuid-Arizona naar BC. Nevada is echt een prachtige staat, als je even voorbij bizarre plekken als Reno en Las Vegas kijken kan. De noordelijke helft bestaat uit onaangetaste sage vegetaties doorspekt met een netwerk van heuvelruggen. In de zomer moet het er wemelen van de Sagebrush Sparrows en consoorten, nu bleven enkel Strandleeuweriken en een enkele man Western Meadowlark over. Net ten noorden van Las Vegas ligt een ietwat andere klimaatsgordel en vriest het namelijk flink in de winter, in schril contrast met de zuidelijke 'tip' van de staat. 

Prairie Falcon is de echte heerser van dit terrein - The Great Basin - samen met Ferruginous Hawk en Steenarend. De tegenpool van de Saker, doch met een ietwat verschillende habitatskeuze, gezien broeden toch steeds op kliffen paatsvindt (de verspreidingskaart toont meteen ook dat de soort in 'echte' prairies ten oosten van de Rockies namelijk enkel als wintergast voorkomt. 

Deze soort en dit habitat gaat me nooit vervelen, het echte Wilde Westen van de USA!

Gewoon een graellsi Kleine Mantel, maar wel eentje (of eigenlijk twee - gezien het exemplaar op de achtergrond) die de Zee van Cortez uitkoos om te overwinteren! Supporting cast van California Gulls. 

Het succesverhaal van Kleine Mantelmeeuw in Noord Amerika is eentje in volle dynamiek, en de soort lijkt nog steeds toe te nemen, ook al is er tot op heden geen echt duidelijk bewijs van broedkolonies binnen de Nieuwe Wereld. Alle vogels lijken dus nog steeds van Ijsland te komen, en gaan dus wel heel ver om te overwinteren. Aan de Oostkust van de VS nu overal een gegarandeerd iets, maar aan de Pacifische kusten nog steeds een zeldzaamheid, al lijkt het erop dat ook daar verandering aan het inkomen is. 

Erg veel van deze gezien tijdens een pelagic twee weken geleden vanuit San Diego. De endemische pijl van Baja California, broedt op enkele eilanden voor de Pacifische kust van het schiereiland, en blijft ook buiten het broedseizoen erg trouw aan deze regio (alsook de Zee van Cortez). 

Een uit de kluiten gewassen stormvogeltje. In het najaar algemeen voor de kust van California, in de winter vooral dichter bij de broedgebieden te vinden. Ik zag er enkele vanuit Puerto Penasco, waar de soort jaarrond aanwezig is (gezien enkele broedkolonies verder naar het zuiden). 

Brewster's Booby - een heel mooi taxon van de Pacifische kust van met name Mexico. Vorige week enkele exemplaren van gezien tijdens een boottocht voor de kust van Puerto Penasco. 

De mannetjes krijgen een flink blauwe snavelbasis alsook zilveren kopveren. 

Hier nog een plaatje met een iets beter zicht op de snavel in profiel. 

Eindelijk had ik een excuus om langs deze recente (2017) split te rijden, endemisch voor twee kleine 'sky islands' in Idaho. 

Deze gebergten liggen in het verder desolate sage landschap dat met name de staten ten zuiden ervan (Nevada en Utah) beslaat, en wat er wellicht toe bijdraagt dat Rode Eekhoorn hier niet voorkomt. Mede hierdoor produceren de lokale Lodgepole Pines een jaarlijkse - en dus regelmatige - hoeveelheid dennenappels, waardoor een sedentair kruisbekkentaxon evolueerde. 

Behalve vreemd klinken (haast als Red-breasted Nuthatch, voor wie dat kent) hebben de vogels ook een gemiddeld gezien dikkere snavel. 

Gevalletje Schotse Kruisbek dus, min of meer, en ik spreek me verder niet uit over de geldigheid van de split, maar hier is hij in elk geval wel (gecheckt met behulp van een opname).

Nog een nieuwe voor DB!

Waardeloze foto, maar wel een erg leuke soort.

Een ander bonussoort van ons afgelopen Ghana tripje :-)

Deze soort laat zich de laatste tijd af en toe zien bij een moth trap in San Jorge de Milpe. Bij de tweede poging was het raak en de vogel liet zich prachtig bekijken gedurende enkele minuten. Toch wel één van mijn most wanted in Ecuador!

Een van de leukere soorten van de afgelopen Ghana trip. Naast natuurlijk de Picathartes en Krokodilwachter een van de highlights.

Leuke en schaarse Tyrannulet van Ecuador's East-slope. Helaaas geen foto's van de flank. 

Zat in een flock met onderandere, Manakin's, Woodcreepers, veel Tangara-tanagers en Barbets.

1400 m alt. 

Noot van redactie: betreft Yellow-olive Flatbill Tolmomyias sulphurescens peruvianus

Deze soort was een wens van mij tijdens de Mexico trip. Ik begreep dat er stemmen op gaan om de soort te splitsen in Western (deze) en Eastern (parellina/beneplacita) Blue Bunting? Ik kan er zo snel nog niets over vinden op HBW. De gevallen in Texas (bijna jaarlijks) betreffen volgens mij voornamelijk Eastern BB?

Met deze gabber had ik nog een eitje te pellen, maar het was het wachten meer dan waard. Tijdens onze tweede (van zes) boottochtjes was het gelijk raak.

In Gambia had ik in december tijdens een privé reis met het gezin een waterkans om de soort te zien in Tendaba. Zowel 's avonds als 's ochtends gingen we op zoek. De kans was klein maar zeker niet onbestaande. Helaas was het geluk niet aan onze zijde. Dat gebeurt en is ook niet zo heel erg.

Toen we in Oeganda aan Murchinson Falls arriveerden, riep onze gidse plots 'finfoot'. We reageerden euforisch en voeren langzaam maar zeker dichterbij. Zo dicht zelfs, dat hij niet meer in beeld kon (dit beeld is geen crop) en er niks anders op zat dan te kijken en te genieten (wat we ervoor ook al hadden gedaan natuurlijk). Minimum afstand moet ongeveer twee meter geweest zijn. Memorabel met andere woorden. Die namiddag had ik 4 bijzonder mooie lifers. Northern carmine bee-eater, rock pratincole, African skimmer (300+) en deze. Een namiddag om in te kaderen en nooit meer te vergeten!

Overigens 'alle' credits voor mijn spiegelloze Z9 camera met oogherkenning. Scherm uitklappen, camera over boord houden zo dicht mogelijk tegen het water en de rest gebeurt vanzelf. Iets wat vroeger ondenkbaar zou zijn geweest en op goed geluk had moeten gebeuren.

Deze soort hadden wij weer vrij gemakkelijk op weg en in het park, gemakkelijk eruit te halen op zang. Sri Lanka Whisthling Trush ook op de weg er naartoe, hier hadden we alleen wat ongemak van bussen vol Chinezen, die steeds lawaaierig stopten als ze ons zagen staan.

Echte klassieker in het Ecuadoriaanse hoogland

Nog een soort die veel beter te doen is in de VAE dan in Oman. Het gaat hier om het zeldzame taxon Kalbaensis. De beste plek om dit taxon te zien is bij Khor Kalba (VAE), waar we de laatste dag van onze trip begonnen. Echter, het park ging pas om 11u open en zo lang hadden we niet. We mochten wel tot halverwege de toegangsbrug komen van iemand van het park. Dat de soort hier goed te doen is, bleek al snel. We stonden nog geen vijf minuten op de brug toen er eentje langs kwam vliegen, die zich vervolgens ook nog even fraai liet bewonderen!

In augustus 2018 heb ik samen met mijn gezin een reis gemaakt door de drie zuidoostelijke provincies (Yala, Pattani en Narathiwat) gemaakt. Vanwege terroristische aanslagen geldt voor deze provincies al jaren een negatief reisadvies. Omdat we van vrienden hadden gehoord dat het er toen relatief rustig was besloten we die provincies te bezoeken. M.u.v. van de vele militaire controles was het er inderdaad zeer rustig. Omdat hier al jarenlang geen toeristen zijn geweest leek het alsof we 30 jaar terug in de tijd gereisd waren toen Thailand nog het land van de glimlach was. Na een bezoek aan de waterval in het Bang Lang Nationaal Park zag ik op de terugweg een vrouwtje Rufous-collared Kingfisher zitten. De auto stond zo'n 400m verderop en daar bevond zich ook mijn fotoapparatuur. Ik besloot dit te gaan halen in de hoop dat de ijsvogel nog aanwezig zou zijn als ik terug kwam. Gelukkig zat zij er nog en lukte het me om een aantal foto's te maken voordat ze weg vloog. 

In Japan is het leuk meeuwen kijken, we zagen 8 soorten (Drieteen pollicaris, Saunders, Storm kamtschatschensis, Black-tailed, Glacous-winged, Grote Burgemeester, Vega en Slaty-backed).

Dit lijkt me een Vegameeuw, of vergis ik me?

Een andere topsoort in het zuiden van Ecuador betrof deze Buff-fronted Owl. Deze soort wordt weleens gehoord in Zuid-Amerika, maar eigenlijk maar sporadisch gezien. Wij hadden het geluk dat we op een plek kwamen in Ecuador waar deze uil met enige regelmaat wordt gezien dus bood dat voor ons kansen. Een kenmerk van deze uil is, als hij ergens zit te roepen, dat hij zich dan ook niet verplaatst. Toen het begon te schemeren, gingen wij gewapend met zaklampen, tape-apparatuur, verrekijkers, fototoestellen en een warmtekijker op zoek naar de uil en hoorden wij vrij snel de uil roepen. Maar de plek waar de uil zat te roepen, was helaas niet naast het pad dus moesten we 'offroad' verder. Dit had tot gevolg dat we met acht man een vrij steil stuk omhoog moesten lopen. Tussen allerlei struiken, bomen en takken door kwamen we al dichter en dichter aan op de plek waar de uil zat te roepen. Na een half uur klauteren, kreeg Pieter de uil in zijn warmtekijker waarna het een koud kunstje was om de uil in de zaklamp te krijgen. We konden goed dichtbij komen en dat heeft geleid dat we ook mooie foto's konden maken. De terugreis ging een stuk sneller en het avondeten - met bier - smaakte fantastisch na het zien van deze supersoort. Hopelijk heeft groep Garry ook net zoveel geluk als wij (die nu in Zuid-Ecuador is).

Toen we bij het uitkijkpunt Jabal Samhan stonden te genieten van twee Verreaux's Eagles, moesten we de keuze maken of we voor een betere flyby gingen of dat we nog in het laatste licht een Khawr zouden bezoeken. We kozen voor het laatste, en dat leverde een mooie waarneming van drie Small Pratincoles op. Verre van een zekerheidje in Oman en dus een prettige verrassing. Ze kwamen bij de Khawr drinken en badderen, prachtig om te zien, hoewel ze in vlucht eigenlijk nog mooier waren met de fraaie zwart-witte tekening op de vleugels.

Eén van de specialiteiten in zuidwest Ecuador is deze Blue-throated Hillstar. De eerste die de vogel goed in beeld kreeg was Dave van der Spoel. Hij riep naar ons dat hij de vogel in beeld en doordat we verspreid over de helling stonden, moesten we ons eerst een weg banen door allerlei struiken wat tot hilarische momenten leidde. Uiteindelijk met de hele groep goed gezien op de toch wel natte en koude Cerro de Arcos. Zie ook de verhalen van Pieter de Groot Boersma op zijn Facebook van onze 6-weekse trip door Ecuador. 

Een soort waar helaas veel op gejaagd wordt is dr Scarlet Ibis. Prachtige, kleurrijke vogels en één van de targets aan de Surinaamse kust.

Sinds 2 februari zit er een twitchbare vogel bij dit restaurant. Niet de beste foto ooit, maar wel een unieke kans om dit beest te zien.

Deze endeem van Baja en SW California was blijkbaar nog nieuw voor de database. Een specialiteit van de coastal scrub, en toch wel vrij gelokaliseerd. Ik had ze gisterenavond op exact hetzelfde stukje als ik ze in 2018 had, wel wat schuwer om de een of andere reden. 

Gave soort, was al weer enkele jaren geleden dat ik de soort nog zag. Van afgelopen weekend net buiten Los Angeles. 

De enige plek in Oman en in de grote WP waar deze soort te doen is. Ze zitten in de mangrove voor de kust, maar alleen bij Filim kan je zonder te varen dichtbij de mangrove komen. Vanaf een plek waar we een mooi overzicht hadden speelden we een geluidje af en redelijk snel zagen we er twee vliegen welke aan de overkant van het water kwamen zitten in de mangrove. Één vogel maakte de oversteek en was even fraai te bewonderen!

Dit was wel de meest spectaculaire soort tijdens de reis naar Suriname. Een prachtige land met een grote diversiteit aan soorten. In twee weken tijd zagen we ruim 400 soorten vogels. Meer foto's en het hele verhaal zijn te vinden door deze link te klikken.

Een van de meest spectaculaire lijsters in de wereld is deze Pied Thrush, die broedt in de Himalaya, maar in de winter naar Sri Lanka en Zuid India trekt om daar te overwinteren. De soort heeft echter de voorkeur om in het Victoria Park (een soort Vondelpark) aan de oevers van een vieze sloot vol afval zijn voedsel te zoeken. We namen minimaal twee mannetjes waar. In hetzelfde park overwintert ook Kashmir Flycatcher (een Kleine Vliegenvanger on acid), Indian Blue Robin en Indian Pitta.

Over wereldsoorten gesproken....

Een tijd terug heeft deze mooi uitgekleurde vogel al eens DB gesierd in een varia artikel. Waarschijnlijk door recente sneeuwval had ie nogal honger en trok ie zich weinig aan van mij.

Pas na drie ochtenden de eerste uurtjes van de dag posten bij een drinkplek in een van de Wadi's ten NO van Salalah, konden we deze prachtige soort bijschrijven. Doordat we met drie auto's waren konden we goed alle potentiële drinkplekken in Wadi Kheshem in de gaten houden en dat betaalde zich uiteindelijk dus uit. Acht vogels zelf, genieten! Na wat sluip- en kruipwerk konden we vanachter een gebouwtje ook nog wat dichterbij komen, wel met erg lastig licht. 

Pas na drie ochtenden de eerste uurtjes van de dag posten bij een drinkplek in een van de Wadi's ten NO van Salalah, konden we deze prachtige soort bijschrijven. Doordat we met drie auto's waren konden we goed alle potentiële drinkplekken in Wadi Kheshem in de gaten houden en dat betaalde zich uiteindelijk dus uit. Acht vogels zelf, genieten! Hier twee vogels met wat sfeervol tegenlicht.

ter vergelijk, Amerikaanse waterpieper

Na een pauze van drie jaar togen de Virtual Birders (Arjan - The Manager - Brenkman en ik , Jan - Low Stealth - van der Laan) eindelijk weer eens naar het buitenland en wel naar Sri Lanka tussen 28-jan en 6-feb 2023. Een van de lastigste van de 34 endemen is deze Sri Lanka Whistling Thrush. Bij de zevende bezochte plek hadden we nog twee troeven in handen, een plek van Jens Bokelaar en Mees Swinkels en nog een ingewikkelder plek ergens in Nuwara Eliya. Groot was onze vreugde toen bij de ingang van het nationaal park deze vogel zich ineens liet zien met zijn luide, zeer hoogfrequente zang.

Een fijne afsluiter van 2022 was deze fraaie uil, de Arabische Oehoe. In Wadi Darbat zagen we er twee, deze vogel zat vlak langs de weg en hebben we prachtig kunnen bekijken en fotograferen. De Arabian Scops Owl die we wel veel hoorden in Wadi Darbat hebben we helaas niet gezien.

Een voordeel van de vlucht op Dubai was dat we aan het einde van de reis nog wat soorten konden meepakken die in Oman een stuk lastiger zijn. Waaronder deze Woestijnoehoe. Ondanks de grote helling met veel mogelijk zitplaatsen, werd de uil vrij snel gevonden in een prachtig decor.

Tijdens een 2,5 weekse reis door West-Australië was dit vogeltje (als soort) een constante reisgezel.

Wie op de DB-dag was vandaag heeft tijdens de lezing van de birding.omannen al wat beeldmateriaal voorbij zien komen, maar dit was een absoluut hoogtepunt van onze trip naar Oman afgelopen kerstvakantie. Nadat we tijdens het begin van onze reis na twee pogingen de soort misten in wadi Muaydin (de enige openbare plek op observation.org), hadden we op de terugreis nog een potentiële plek achter de hand. De allerlaatste ochtend dat we in Oman waren, stond een bezoek aan deze plek op het programma. Drie uur voor zonsopkomst stonden we in de betreffende wadi en na eerst een tijd geluisterd te hebben zonder resultaat, hoorden de meesten van ons na een korte playback de zogenaamde 'compound hooting'. Voor degenen die deze roep gemist hadden kwam een een half uur/drie kwartier voor zonsopkomst gelukkig de herkansing in de vorm van 'pulse hooting'. Beide roeptypes zijn opgenomen door Tim Langerak. De waarneming werd pas extra uniek toen we met het allereerste licht de helling begonnen af te speuren. Een aantal scopes en ik d.m.v. het maken van foto's; met een lange sluitertijd vanaf statief werden de details van de helling al een stuk eerder zichtbaar. Bij het bekijken van de eerste foto's viel een bolletje op welke in een kleine holte leek te zitten. De afstand was vrij groot en er was nog maar weinige licht, discussie alom, was het een steen of was het een uil!? Naarmate het steeds lichter werd leken er iets van pootjes zichtbaar te worden, maar pas toen het echt lichter werd en er meer details te zien waren, zagen we ook iets van streping, iets wat een steen toch niet kon hebben... We hoefden niet veel langer in twijfel te wachten, want met de scopes werd inmiddels steeds meer zichtbaar en de conclusie was duidelijk, we keken naar een uil, de Omaanse uil! We hebben zo'n 2,5u kunnen genieten van een duttende uil, die we uiteindelijk ook van iets dichterbij hebben kunnen bewonderen. Een keer hebben we de uil kort zien poetsen, waarbij ook even de ogen te zien waren, dat is het moment van deze foto, nog steeds een flinke crop overigens. Toen de zon bijna op het holletje kwam te staan dook de uil iets dieper het hol in en gingen we met een heel goed gevoel richting de Verenigde Arabische Emiraten, klaar voor de terugreis naar NL, met Omaanse uil in de pocket! Een hele fijne inhaler na het missen aan het begin van de trip. Er zijn overigens ook nog bewegende beelden gemaakt door de scope, die zullen vermoedelijk ook nog wel ergens gedeeld worden.

Er is ons door de tipgever expliciet gevraagd de locatie niet verder te delen, waar we ons vanzelfsprekend aan zullen houden. 

Naast de Red-fronted Macaw was dit de tweede nieuwe ara die ik zag in Bolivia in 2021. Refugio los Volcanes in het Amboro National Park is sowieso een schitterende plek en mijn lange wachten werd beloond toen dit paartje precies voor de rotsen langs vloog in het laatste zonlicht! Meer foto's hier: https://naturebylennart.com/nl/birds-blog/military-macaws-on-patrol/.

Deze streek mag dan bekend zijn om zijn Blue Korhaans (Eupodotis caerulescens) - we zagen ook de nodige andere trappen waaronder diverse Denham's Bustards (Neotis denhami stanleyi), een man Barrow's Korhaan (Eupodotis senegalensis barrowi) en dit baltsende mannetje Black-bellied Bustard, handig genoeg pál langs de weg!