Wereld-soorten

Een endeem voor Zuid-Afrika (inclusief Lesotho en Eswatini) en een prachtige soort! Overigens een aan te raden park, Golden Gate - schitterende scenery en geen mens te bekennen!

Een koppeltje foeragerend naast de weg waarbij het mannetje de omgeving in de gaten houdt, en en passant ook nog even voor nakomelingen zorgt.

Een nieuwe soort voor de galerij, zie ik. Op onze eerste dag in Zuid-Afrika reden we vanaf Johannesburg een uur of vijf alvorens we, op het 'heetst van de dag' in dit leuke reservaat aankwamen waar ik slechts kans had op twee lifers, waaronder deze. Toch wel mazzel als je 'm dan niet alleen vindt, maar ook nog 'ns langdurig baltsend op luttele meters naast de auto! De 'red crest' waar de soort naar vernoemd is bezit alleen het mannetje, en is alleen te zien tijdens de balts.

Een hele gewilde tanager voor mij tijdens de west Mexicotrip was deze.  Geen bedreigde soort maar we zagen ze toch maar op twee plekken (nabij El Palmito en nabij Colima). Ben benieuwd overigens hoe het dit jaar te bereizen is daar na het oppakken van deze man.

Ook op Bali doen ze al aan 'Antpitta whispering'.....

Een van mijn andere wenssoorten. Temeer omdat ik er zelf een gehad heb. Ooit verzwakt gevonden met Enno Ebels en Bert de Bruin na het twitchen van een Blauwvleugeltaling in Mijendel in 1988.

Erg gaaf om ze nu eens echt in wild te zien.

Op de foto's twee van de totaal 16 African Pitta's die we hoorden en/of zagen afgelopen december op Nankoma en Maleri Island. Waanzinnig. In 6 eerdere reizen naar Malawi had ik pas één keer 1 Pitta heel kort gezien. De Pitta's broeden op de eilanden. Dit zijn slechts waarnemingen vanaf de weinige paden die er zijn.  Aangezien het grootste deel van de eilanden uit voor de vogels favoriete ondoordringbare thickets bestaat, zouden er zo maar 15-20 paar kunnen zitten op de eilanden.  Ze arriveren vanaf half november en blijven tot in maart. De beste tijd om ze daar te zien is van eind november tot begin januari. 

Nankoma en Maleri zijn twee van de Marelli Islands in het zuiden van Lake Malawi.  We waren daar op uitnodiging van vrienden die de Wildlife consessie hebben voor deze eilanden en in 2019 ontdekten ze de eerste (broedende) vogels. De eilanden zijn alleen te bezoeken via de Blue Zebra Island Lodge op Nakoma Island, genoemd naar de Blue Zebra (één van de vele soorten cycliden in Lake Malawi).

Voor meer informatie hierover of over vogelen in Malawi (geweldig vogelland) neem gerust contact op.  

Een van de gewilde soorten, maar eigelijk is die best lelijk :-)

Andere soorten die ik graag wilde zien waren de Great Blue Touraco en Grey Parrot. Beide soorten makkelijk te zien in de Botanical Gardens van Entebbe.

Een van de ‘jongens-droomsoorten' is de Schoenbekooievaar. Afgelopen november een vijfdaagse trip geboekt om deze machtige soort te zien.

Naar schatting zijn er nog maar zo'n tien vogels in het gehele gebied aanwezig, dit jaar hadden ze een nest gevonden met 1 jong. Dat is deze vogel. Schuw was de vogel geheel niet. Wij waren er als eerste bootje en hadden de vogel enige tijd voor ons zelf zodat ik hem in alle rust kon fotograferen en filmen. De gidsen waarschuwen elkaar als ze er een gevonden hebben dus enige tijd later kwamen er drie bootjes bij. De vogel besloot om op te vliegen en tussen de drie bootjes in te landen!

Ik zelf ben hierna nog twee keer terug geweest waarbij we de tweede keer gigantisch zijn natgeregend. Geen droge draad meer aan mijn lijf en met naderend onweer heb ik mij zelden zo miserabel gevoeld. Bij het derde bezoek hadden we ook nog een van de ouder vogels.

Een soort van snelstromende bergriviertjes die voorkomt langs de hele Andes. Wat mij betreft één van de mooiste en meest bijzondere eenden! 

Hier nog een kort filmpje: https://www.youtube.com/watch?v=obse938h70o

Een juveniel exemplaar van de juiste vorm van de Black-winged Starling, met de zwarte rug (zie foto van de 'witrug' vorm eerder vandaag). Deze vorm komt alleen op Bali voor en is erg lastig te zien.

Op Bali is de Black-winged Starling (Acridotheres melanopterus) zeldzamer en veel lastiger dan de Bali Spreeuw. Die laatste doet het goed en broedt nu al in de dorpen in de omgeving van het Bali Barat NP. Om de populatie van de Black-winged Starling op Bali een handje te helpen, heeft men de soort geherintroduceert in het hoogland van Bali. Echter, men heeft de foute ondersoort (A.m. melanopterus)  op Bali gebracht.

De kleur van de rug is kenmerkend voor de ondersoort. Op west Java komt de nominaat vorm (A.m. melanopterus) voor. Deze heeft een witte rug. Op oost Java vindt je de vorm met een grijze rug (A.m. tricolor) en op Bali de vorm met een zwarte rug (A.m. tertius).

Al met al een domme en ondoordachte manier van fauna bescherming.

Toen mijn eerste plannen ontstonden voor een trip naar de VS stond de soort niet bovenaan mijn te verwachten soorten, alhoewel het een droomsoort was voor me. Hoe dichter bij het vertrek hoe meer waarnemingen ik zag op ebird met grote aantallen op sommige plaatsen. De soort kwam plots bovenaan op mijn targetlijst en dus maar een dagje ingelast naar Lake Solano. En wat een waarneming het werd! Zeker 30 vogels vlogen daar rond en lieten zich bij momenten prachtig bewonderen! Wat een prachtige, unieke specht!

Nu nooit meer zeggen dat een Roze Pelikaan te tam is. We voeren op enkele meters van deze vogels in een massieve kolonie in het park. Het boeide ze voor geen meter...

Deze soort werkte goed mee afgelopen november in Oman. 

Naarst Northern Crombek, is dit misschien nog wel een betere kandidaat om te verdwalen naar de WP. Algemeen tijdens de noord Senegal reis vooral in het westen ervan. Mooie soort, vooral in goed licht..

November is een prima tijd voor pelagics in Oman, in tegenstelling tot later in de winter. De sterns waren lekker, al kwamen ze vaak in immatuur/winter kleed. 

Zowat de mega zeldzaamheid van Oman voor het moment - terugkerend voor de tweede winter op rij en deze week nog steeds ter plekke. 

Een van de mooiere (en makkelijkere) zangers van het Westelijk deel van Noord-Amerika. 

Deze soort breidt zich zowel in het westen (Westelijke Sahara) als oosten tot in inmiddels Bulgarije uit in de WP. Erg algemeen in Senegal en ik moet altijd aan een nog niet door mij teruggevonden zin in een oude DB denken bij een van de eerste foto's van deze toen nog onbekende soort in Israël; "Vogelend langs de randen van de WP zagen we de Zwartmaskerduif" of zoiets, een zin die mijn reislust toen begonnen op te wekken.

Het Roodvleugelelfje is geen zeldzame verschijning in West-Australië, maar nogal vluchtig en dus lastig voor een goed shot. Dit mannetje was voor een paar secondes 'very obliging,' en dat resulteerde in deze nieuwjaarsfoto. 

De bedreigde Carnaby's Black Cockatoo (v) laat de indrukwekkende staart zien. 

Afrikaanse "tortels" vind ik best een nachtmerrie om op naam te brengen. Het geluid vergeet ik, na het te leren, weer onmiddelijk en wat betreft uiterlijk vind ik het ook een probleem. Deze soort komt naast , African Mourning Dove (of Mourning Collared Dove) en Vinaceous Dove voor in noord Senegal. In de WP zag ik hem in Yemen. In Oman en VA wordt de soort als geïntroduceerd opgegeven door HBW, verassend.

Het hemelsblauwe mannetje van deze soort 'poseerde' kort op de tuinsproeierkop en contrasteert mooi met de voorbijganger op de achtergrond. 

Na de alomwezige Réunion Grey White-eye de algemeenste endeem. De mannetjes zijn nogal variabel: de oogstreep is af-en-toe vrijwel afwezig en de hoeveelheid oranje op de onderdelen verschilt ook. Ze zitten niet alleen boven op paaltjes en struiken, maar ook diep in de begroeiing.

Deze ondersoort van de Moustached Flowerpiercer komt voor in de zuidelijke Andes van Peru tussen de 2500 en 4000 meter.

Geweldige vogels die, bij ons, altijd ver weg blijven. In De Hoop hadden we ineens een vogel op ongeveer 50 m van de auto. Nadat we de auto hadden uitgezet naderde hij tot ongeveer 25 m en liep daarna weer weg. Geweldig!

Endemische kolibri die uitsluitend boven de 2500 meter voorkomt.

Naar aanleiding van de post van Wouter. Deze zat 's ochtends doodleuk op onze camper bij Morro Bay (waar het een zeldzaamheid is).

Als je nu een nieuwe voor de (nieuwe) WP zou moeten voorspellen dan is dit er misschien wel een. Kruipt in Mauritanië toch echt tegen de WP grens aan en misschien is het wel een kwestie van goed zoeken op die plekken waar ze African Gray Woodpecker zoeken?

Als eksterfanaat was de Yellow-billed Magpie vrijwel de belangrijkste soort om een 4-daagse trip naar California (San Francisco - Sacramento) in te plannen in mijn USA reis van eind vorig jaar. Wat een prachtige soort! Met de Black-billed Magpie die ik later zag in New Mexico zit ik nu op 5/7.

Ik begin steeds meer moeite te krijgen met het blijven onthouden hoe de verschillende wereld lijsten aankijken tegen de taxonomische indeling van de Klapekster. Als ik het goed begrijp valt de ondersoort van de foto volgens HBW en IOC onder Klapekster en splitsen beide Iberische klapekster af (vroeger zuidelijke Klapekster geheten). Ben even kwijt hoe de CSNA dit ziet. Tevens ben ik niet zeker of deze vogel de residente ondersoort leucopygos of een overwinterende algeriensis is. Voor HBW en IOC maakt dit niet uit want beide taxa vallen onder de “Sahara group”.

Onze gids Fred Pansa heeft 2 lokaties met de mogelijkheid tot overnachten en erg veel vogels , Fredberg  en het minder bekende Seliba. We zag twee ( paar ? ) van deze soort langs de weg .   

Door Fred ( Pansa ) gevonden in het absolute donker . Ik zag pas wat toen het spotlight aan ging.  Supergids !  

Op het terrein van de lodge. In de meer bewoonde wereld wordt deze soort weggevangen om zijn leven verder te slijten als kooivogel . 

Tijdens de eerste boottocht. Prachtige lodge en omgeving . Suriname is sowieso een aanrader met aardige mensen , erg veel vogels en natuur en ook nog lekker eten !  

Op Bali zijn ongeveer nog zo'n 5-6 paren van deze Beach Thick-knees (vind dit een veel mooiere naam), is de inschatting van de Hery Kusumanegara, National Park opzichter. Grote maar nogal schuwe vogels die ook 's nachts op mangrove-bos stranden komen fourageren, overdag houden ze zich erin schuil. We hebben de vogel zo'n 30 seconden, onder begeleiding en instructie, mogen bezoeken — wat een prachtdier en buitenkans.

Mijn gids Bayu (Bali Birding Tours via Hery Kusumanegara) vertelde me dat er nu op Bali minder dan 50 Black-winged’s resteren, en dat de beschermingsmaatregelen nog niet de hoopgevende resultaten geven als voor witte soortgenoot Bali-Myna (daarvan waren er destijds nog slechts 3 in het wild, inmiddels zo’n 500). 

We hadden deze plek net 10 minuten verlaten, toen een collega-gids ons appte dat de vogel er toch weer zat! Deze nog jonge vogel bezocht met enkele Javan en Common Myna”s voor een tweede achtereenvolgende namiddag enkele grazende koeien. Natuurlijk gedrag voor deze soort: in het verleden waren ze vaker te vinden rondom roedels herten en ander vee in Bali Barat, waar ze fourageren op opgejaagde insecten. 

De grijze vorm

Weer even door wat foto's uit Zuid-Afrika aan het gaan en de database aan het vullen met missende soorten.

Samen met een in Hua Hin wonende Zweedse vogelaar de zee op omdat we vanaf de kust het niet goed konden zien. Was voor hem de eerste keer dat hij ze zo noordelijk zag. 

De grotere parken in Singapore zijn geliefde local patches voor fervente Singaporese fotografen — twitchen doen zij zónder kijkers maar mét vele supertele's: het móet op de plaat. Tijdens 2 jaar Covid-pandemic is 'birding' (maar dan fotograferen) fors toegenomen in Singapore, vertelden omstanders mij. Op een ochtend zag ik zo'n groep-met-apparatuur opgewonden rennen en klikken. Het bleek een Violet Cuckoo, die bijna elke ochtend gedurende 10 minuten een moerbei-boom ontdeed van rupsen. Formaat van deze koekoek is ronduit klein maar het is een pimpelpaars prachtbeessie!

Was op zoek naar een zoogdier, een Malayan Colugo. Deze rusten overdag tegen een boomstam geklampt. Zowel Malayan Colugo als afgebeelde Straw-headed Bulbul doen het (best) goed in de grotere parken in Singapore. De prachtige, rijke zang maakt het tot een geliefde kooi-vogel en de soort heeft daarom de wereldwijde status van 'critically endangered'. In dit park Hindhede, en noordelijker Dairy Farm Nature Park kun je ze 's ochtends goed horen en zien.

Sta je op nog geen 4 meter, turend in een dichte groene kluit met jonge palm, grassen en stekelplanten. Na enig turen, zie je heel diep weggedoken, een wittig keeltje bewegen, dan een oog, snavel… Endemic voor onder meer Bali, alwaar ik deze Locustella eerst kon horen zingen, daarna zien én fotograferen ;)

Langs de weg naar het noorden kwamen we deze "feeding frenzy" tegen van zaadeters. Misschien leuk om te kijken hoeveel soorten je kan vinden, waarbij ik de weversoort als een soort tel (iemand die er meerdere soorten in zit, feel free). Het zijn 8 soorten. Goed uiteinde :-) en alles wat wenselijk is in 2023.

Foto gemaakt in een zogenaamde hummingbird garden. Een van de lokale mensen heeft aan de rand van het bos een hummingbird garden aangelegd. Behalve dat hij werkt met feeders heeft hij ook strategisch o.a. bedden met verbena bloemen aangelegd waarop kolibri soorten graag fourageren. Met als gevolg dat tussen de 15 tot 20 soorten kolibries hier prachtig te bekijken en te fotograferen zijn. En dat vanaf een overdekt terras met een kop koffie. Geweldige ervaring. Een van de mooiste soorten die ik die morgen zag was wel deze Gould's Jewelfront. De zeldzaamste was de Buff-tailed Sicklebill in de aangrenzende heliconia scrub.

Dit is de zeldzaamste van de Xenops soorten maar dit exemplaar liet zich fraai bekijken en fotograferen