Wereld-soorten

Ook een van de soorten die alleen te vinden zijn in het gebergte tussen Panama en Costa Rica. Finca Lerida is een grote koffieboerderij met veel aandacht voor ecotoerisme, waardoor ze overal bloemen hebben staan. Volgens de gids was dit een van de betere plekken voor veel kolibries die alleen in deze bergen voorkomen. Het stikte er dan ook van de kolibries, echt overal waar je keek. Deze flowerpiercer is erg leuk om te bekijken wanneer ze aan het fourargeren zijn en dan met het haakje aan de snavel de bloemen "piercen" zoals de naam al zegt. 

Tijdens een reis die ik mocht begeleiden naar Zuid-India. India blijft één van mijn favoriete vogellanden en (mannetjes van) deze soort zijn daarbij één van mijn favoriete endemen. 

De inzet toont een White-bellied. Het geslacht Sholicola is endemisch voor de Western Ghats, Zuid-India. Lang werd gedacht dat het shortwings waren (wat me met kennis achteraf verbaast, als je ze ziet), daarna was het kortstondig een blue robin, nu in een eigen geslacht. IOC heeft Blue Robin als populaire naam gehouden, Clements gebruikt het veel charmantere Sholakili (vrij vertaald: vogeltje van de sholas, het bedreigde bostype van de hooglanden aldaar). Beide soorten komen zeer lokaal voor, de Nilgiri is jammerlijk bedreigd, White-bellied kwetsbaar. 

Deze bedreigde laughingthrush - uit een uniek geslacht voor Zuid-India - gaf een nieuwe dimensie aan het begrip trash bird. Het is geen van ons gelukt om een foto te maken zonder afval op de achtergrond...

Een vrij zeldzame soort die zich niet graag laat zien. Een 'local' vond deze vogel en naderde hem vanachter een bosje, zodat hij mijn kant op kwam. De spectaculair lange staart komt op deze foto niet op zijn briljantst uit (die heb ik wel in een wat bewerkt shot, maar ik vond het leuker om een ongeshopte foto te uploaden).

Munching male

Deze soort mist nog op de site, dus bij deze. Eén van mijn favoriete Zuid-Afrikaanse vogelsoorten.

Algemeen in noord-Senegal maar wel een erg leuke soort. Vaak in luidruchtige groepjes. Hoe zit het nu met waarnemingen in de WP (Westelijke Sahara, Mauritaanse WP gedeelte)? Overigens is het erg stil, ook na corona, uit deze WP gebieden. Niet meer zo veilig?

Deze onbekommerde paradijsvliegenvanger plaats ik maar even om te wijzen op een additie aan de uitgestorven avifauna van Mauritius: https://doi.org/10.25226/bboc.v142i4.2022.a2

Tijdens heb bestuderen van de Horusgierzwaluwen op de tweede dag op deze plek vonden we (Abdou Lo, driver Isa en ik, nog dank voor de tip Remco) al 1en later 2 Krokodilwachters maar ook dit mannetje Seebohms Tapuit (Atlastapuit?). Gaaf beest. Even dacht ik met een dikke Woestijntapuit te maken te hebben (zeldzaam in Senegal) maar zag al snel dat de structuur daarvoor niet klopte, daarna liet hij zijn staart zien en viel het kwartje helemaal. Dit is een soort/taxon die/dat vaker in de winter wordt gevonden in noord Senegal zo vertelde Abdou mij. We zagen dagelijks enkele Tapuiten maar uiteindelijk maar 1 Seebohms. Hier nog een link naar het artikel wat Wim van Z. al eens aanhaalde over die soort in de regio.

Vorig jaar was ik in de gelegenheid om deze endemische ara voor Bolivia te bewonderen. Van de 8 'echte' ara's heeft Bolivia toevallig de enige twee endemen. De andere is de Blue-throated Macaw die ik in 2019 al eens zag. De Red-fronted Macaw nestelt in een spectaculaire omgeving met steile rotskliffen. Met wat geluk is het mogelijk om ze dichtbij langs te zien vliegen. Dit paartje deed precies wat ik gehoopt had. Voor meer foto's en een verhaal zie mijn website.

Vorig jaar was ik in de gelegenheid om deze endemische ara voor Bolivia te bewonderen. Van de 8 'echte' ara's heeft Bolivia toevallig de enige twee endemen. De andere is de Blue-throated Macaw die ik in 2019 al eens zag. De Red-fronted Macaw nestelt in een spectaculaire omgeving met steile rotskliffen. Met wat geluk is het mogelijk om ze dichtbij te zien langs vliegen. Deze ging er ook even goed voor zitten! Voor meer foto's en een verhaal zie mijn website.

Een van de vetste soorten in Oman, en erg gemakkelijk te vinden!

Het was flink hopen vooraleer we aankwamen te Mudday, aangezien er nog geen enkele Zijdestaart was gezien deze winter... De soort komt namelijk pas begin november het land binnen en druppelt dan stilletjes door tot de klassieke overwinteringsplekken.

Groot was dan ook de vreugde toen we plots dit mannetje vonden, weggedoken in een verwaarloosde palm grove. De eerste van Oman dit najaar en nadien gezien door velen!

We hadden tijdens de Birding Breaks trip door Colombia maar liefst 6 Antpitta's mooi gezien.

De Chami Antpitta is recent gesplitst van de Rufous Antpitta. Hij komt voor in de westelijke Andes in een klein gebied rond Medellin.

Misschien wel de meest spectaculaire - terugkerende - dwaalgast in Oman deze winter. 

Een dosis nachtelijk geweld van vorige maand...

De bonus soort die we vandaag vonden terwijl we uren lang de Horusgierzwaluwen bestudeerde.

De plek van de Horusgierzwaluw kolonie in Senegal. Ik heb me laten vertellen dat dit ongeveer 3000 km verwijdert is van het bekende verspreidingsgebied van de soort.

Een van de vele dwaalgasten deze afgelopen maand in Oman... Het was er feest!

Mja, hoe kan ik het het best beschrijven... In Oman kan alles!

Terwijl ik een rondje liep langs de weg vanaf het vissersdorpje Xcalak kwamen er twee Clapper Rails uit de begroeiing lopen die minutenlang midden op de weg liepen. Leuk om deze soort op deze manier te zien!

Zware crop maar goed beeld van de korte staart in profiel. 

Pas m'n tweede Oriental Pratincole, na de eerste in Zeeland te hebben getwitcht, inmiddels toch al weer even geleden. 

Dit was de grootste verrassing tijdens mijn afgelopen 3 weken in Oman (gidsen + een korte trip nadien met een goede vriend). Heerlijk om uiteindelijk toch nog een nieuwe te vinden voor Oman. Wat een vogelland! 

Bemerk de korte staart, donkere bovendelen, en als je goed kijkt het ovale neusgat. Vluchtfoto's komen er zo meteen. 

Regelmatig fraai te zien, ook in tuinen (zonder water in de buurt).

Meerdere exemplaren gezien op Bermuda, regelmatig ook open en bloot langdurig te bewonderen. 

Een Gibsons Albatros achter de boot tijdens een Kaikoura pelagic een aantal jaren geleden.

Een erg zeldzaam taxon, enkel nog voorkomend in kustmoerassen op de grens tussen Oman en UAE (de Collared die voorkomt in het uiterste O van Oman behoort tot de wijder voorkomende NO Afrikaanse ondersoort). 

Heel erg blij met deze, aangezien het de hoofdreden was voor mijn korte trip naar UAE afgelopen weekend, op de terugweg van Oman. Even zoeken, maar dankzij wat tips toch wel nog steeds goed te doen in het goed beschermde Khor Kalba reservaat. 

De Reunion Grey White-eye is verreweg de algemeenste endeem, net zoals zijn zustersoort op Mauritius.

Er zijn drie ondersoorten beschreven die niet altijd erkend worden.

Welke ondersoort de grijze vogel links zou zijn weet ik niet zeker (eerder alopekion (centrale bergen) dan borbonicus (noorden en oosten), maar de bleke vogel rechts –op een steenworp afstand van zijn typelocatie– is zeker xerophilus. De andere vogels die ik in de (vrijwel compleet vernietigde) droge zône van Réunion fotografeerde waren wat donkerder dan deze, maar hadden wel steeds een bruine rug.

Een van de 15+ Bermuda Petrels gezien vanaf onze tweede boottocht.

Meer informatie over het 2022 broedseizoen hier.

1 exemplaar vandaag in een kleine flock Cape May Warblers en Northern Parula's.

Een van de algemenere Amerikaanse zangers op Bermuda op dit moment. Deze kwam binnen een meter langs. 

Verassing vandaag, deze fraaie Swainson's Warbler. Een van de schaarsere Amerikaanse doortrekkers/ overwinteraars? op Bermuda.

Een van de 12 soorten Amerikaanse zangers in een nietszeggend hoekje vegetatie op een golfbaan op Bermuda.

Nilgiri Pipit is een endemische bergsoort uit Zuid-India. Upload bijna live vanuit het veld 😉

Het is jammer dat bijna alle vogels op Réunion al 350 jaar uitgestorven zijn, want het is een erg fraai eiland. Je moet het alleen niet bezoeken tijdens (een lang weekend vanwege) Wapenstilstandsdag, want dan wordt er overal gepicknickt: dat gaat gepaard met tenten, muziekinstallaties en grote hoeveelheden drank.

Ondanks deze slechte planning zag ik de overgebleven landvogels zonder veel moeite: zelfs de cuckooshrike had ik binnen een uur, al was de waarneming niet bijzonder goed. De kiekendief kom je ook wel ergens tegen (ik zag er vier in 2½ dagen), maar de Col de Bellevue leek volgens ebird een betrouwbare plek: dat bleek inderdaad het geval.

Het leukst vond ik de Barau's Petrels die 's avonds het land invliegen.

Algemene soort op deze hoogte (1400m), in vooral grote mixed feeding flocks met andere Tangara soorten, Woodcreepers en Tyrant flycatchers.  

Male

Er zitten op Praslin wel meer endemen op de stroomdraden.

Zo zijn ze aanzienlijk makkelijker te zien dan boven de palmbladeren in Vallée de Mai, de traditionele lokatie.

Een van de 20+ Bermuda petrels vanaf een pelagic voor de kust van Bermuda, ter hoogte van de eilandjes waar ze nog (en weer) broeden.

Waarschijnlijk onvolwassen vogels (via Bob Flood), die in de avond rond de kolonie hangen.

Typerend voor de Galapagos is dat de fauna erg tam is. Je kan er zo naast de velduilen wandelen.

Een algemene vogel op Genovesa.