Wereld-soorten

ZEER talrijk in Manitoba ! 10.000+ waren aan het foerageren op de uitgestrekte landerijen ...

Deze soort zag ik voor het eerst in April 93 bij Lost Maples in Texas en op deze dag zagen we er 3 nabij deze plek langs een lager gelegen track. In 93 nog erg bedreigd (je mocht geen tape spelen om hem te vinden..ahum) maar inmiddels gaat het beter met de soort en is zijn verspreiding in de zuidelijke USA aanzienlijk vergroot, zo zag ik verrassend in deze video. Samen met Goldencheeked Warbler twee van de zangvogel specialiteiten van Texas. Voor mij is een andere Texas specialiteit (Colima Warbler) de op één na laatste holarctische nieuwe wereld Warbler die ik nog moet/wil.

Ben eens in mijn archief gedoken en hier een plaatje van de Javan Trogon.

Nou dan nog maar een trogon duit in zakje doen. Dit is een Holarctische trogon soort die samen met Eared Quetzal, Coppery-tailed (Elegant) en misschien Citroline de holarctsche nieuwe wereld trogons vormen.

Dit Midden-Amerikaanse taxon heeft een blauwe bovenstaart. Taxa van de Guineas hebben een rossige bovenstaart. In de Andes en zuidelijker hebben ze groene bovenstaarten. 

Er zijn 11 soorten oropendola's in Zuid- en Midden Amerika. Dit is een van de lastigere. Het heeft een beperkte verspreiding in het grensgebied van Panama en Colombia.

In het oosten van Panama is het goed vogelen. We gingen naar El Salto voor de Black Oropendola en de Double-banded Greytail (beide gezien) maar kwamen ook deze mooie trogon tegen.

En nog een Zuid-Amerikaanse trogon. De Slaty-tailed is algemeen in midden Panama. Deze zagen we op de beroemde Pipeline Road. Vroeg in de morgen is het redelijk rustig, maar het vogelen viel tegen. Ik denk dat het hier behoorlijk dood getaped is.

In het weekend moet je hier niet zijn. Dan wordt de road bevolkt door groepen luidruchtige wandelaars.

Remco heeft gelijk. Er staan maar weinig trogons op de site. Ik zal er een paar opzoeken van onze reis naar Panama.

Een trogon breng je op naam door de kleur van de oogring, de kleur van de kop en de bandering van de staart helder te krijgen.

De Gartered Trogon is een paar jaar geleden afgesplitst van de Violaceous Trogon.

Dan ook maar een neotropische uil van mij. In dit park zijn een paar slaapplekken bekend – zo zagen we in de vroege zaterdagmorgen in een half uurtje Striped Owl, Stygian Owl (in palmen) en Tropical Screech Owl (in bamboe).

zoals Max al meldde , uilen en nachtzwaluwen genoeg in Mexico . 

een paar van deze prachtige uilen liet zich tot ver in de morgen goed zien  In hetzelfde bos Eared Poorwill en Mexican Woodnymph.    

Heerlijke roadtrip naar arctisch Alaska gemaakt vorige week, en de grote aantallen broedende Pacific Loons waren uiteraard favoriet!

Van deze knapperds hebben we er slechts twee gezien. Toen ik het raam van de auto opende en het geluid nabootste sloegen ze direct hard aan :-))

In Europa was het populair om Kalkoen te eten met de Kerst. De mensen uit Europa die naar Noord-Amerika verhuisden namen daarom wat kalkoenen mee. Dat bleek onnodig. In Amerika leefde een nog veel grotere soort kalkoen. Lekker veel vlees dus, moeten de kolonisten gedacht hebben. En daarom zijn ze kalkoen gaan eten op Thanksgiving ... vandaar dat we er zo weinig zagen :-))

Ik wilde even melden dat gisteren in het uiterste noorden van Noorwegen (Berlevag) een Geelbrauwgors is gezien, maar er stond nog geen foto van deze soort op de site. Vandaar deze foto. Eerste geval voor Noorwegen en 12e voor de WP.

Was even geleden voor me, maar ze zitten ook nog net in Noord Amerika als je goed zoekt / ver rijdt :)

In ZW-Brazilië is het aantal antbirds hoog, met gelukkig enkele aansprekende soorten. Eén daarvan is de White-throated Antbird waarvan zich diverse exemplaren leuk lieten zien in de donkere ondergroei (met dank aan de trekmieren).

Voor het eerst verzameld in New Mexico , VS  in 1882 en vervolgens nooit meer gemeld in de VS . Zeer zeldzaam en verdeeld over enkele plekken in Mexico .  

Korte pelagic vanuit San Carlos met ook Least en Black Storm-Petrel en Galapagos Shearwaters.  

Er is een geldinzameling aan de gang om Refugio Paz de las Aves in Ecuador te behouden, het gebied waar de meeste vogelaars de Giant Antpitta (en veel meer moois, zoals deze Moustached Antpitta) hebben gezien.

De eigenaresse is recent overleden en een deel van de (niet vogelkijkende) erfgenamen wil het gebied inzetten voor veeteelt.

De vogelkijkende erfgenamen (waaronder Angel Paz), met hulp van derden, proberen nu genoeg geld in te zamelen om de rest uit te kopen. Deadline is 8 augustus. 

Doneren kan hier.

Link voor meer informatie. Ook wat de plannen zijn met het gebied zijn na uitkoop.

Niet de scherpste plaat maar in de hele Holarctische nieuwe wereld zijn Empidonax Flycatchers (maar ook de Myarchus Flycatchers) een nachtmerrie om de IDen, zeker als ze niet opneembaar roepen (zodat je het geluid kan checken) en helemaal als je niet uit deze streken komt. Daarnaast zijn er vanuit Mexico nog een aantal dwaalgasten te verwachten zoals de tweede Pine Flycatcher die zich momenteel bevind in Arizona en erg op Cordillerian lijkt. Tijdens mijn recente west Mexico trip moeten we dagelijks meerdere "empids" ongedetermineerd laten. De vogel op de foto is het resultaat van een vrij recente split van Pacific Slope Flycatcher om het verhaal allemaal nog maar meer gecompliceerd te maken. Als Nils nu een nieuwe uitdaging nodig heeft, schrijf hier een gids over maar dan graag wel MET geluid :-)

Oftewel Campina Jay. Hoewel de koptekening, hals en borstkleur en hoeveelheid crème op de buik duidelijk afwijken van de "echte" Azure-naped Jay uit het stroomgebied van de Rio Negro is dit recent beschreven taxon daarmee gelumpt door de SACC.

Ze komen wel in soortgelijke gebieden voor (bos op wit zand). Daarin vind je ten oosten van de Rio Madeira de Plush-crested Jay die grappig genoeg haast dezelfde koptekening heeft als de Campina Jay.

Een van de beste vogel-spektakels in de wereld: enkele honderden Steller's Zeearenden op het pakijs bij Hokkaido.

Lang een boogey-bird (China 2008, Arunachal 2009, Thailand 2014) en de laatste sunbird die ik nieuw kon zien in de Himalaya, maar dit jaar eindelijk prachtig gezien op de Se La (La = pas, dus Se La pas 'bekt' niet zo lekker). De Rhododendrons waren redelijk klaar met bloeien, maar hier en daar was er nog een bloemetje en dus wat sunbird actie. Zoals vaak ziet de vogel er stukken beter uit in het echt, dan in een boek!  

Er loopt al sinds half mei een ongeringde Chinese Kraanvogel (Grus japonensis) in Lekkerkerk. Op waarneming.nl wordt deze goedgekeurd en als vrij algemeen beschouwd :-)

Giant Wren , komt ook nog voor in klein deel Guatemala

Mexicaanse endeem

Mexicaanse endeem

Er is een geldinzameling aan de gang om Refugio Paz de las Aves in Ecuador te behouden, het gebied waar de meeste vogelaars de Giant Antpitta (en veel meer moois) hebben gezien.

De eigenaresse is recent overleden en een deel van de (niet vogelkijkende) erfgenamen wil het gebied inzetten voor fokken van koeien. En die eten geen bomen...   

De vogelkijkende erfgenamen (waaronder Angel Paz) met hulp van derden proberen nu genoeg geld in te zamelen om de rest uit te kopen. Deadline is 8 augustus. 

Doneren kan hier.

Link voor meer informatie. Ook wat de plannen zijn met het gebied na uitkoop.

Twee jaar later dan gepland reisde ik door Rondônia en Acre (georganiseerd via Brazil Birding Experts, gegidst door de niet te stoppen Bruno Rennó). Intussen was helaas wel al het bamboe in dit gebied in Acre afgestorven, waardoor het er eerder als open bos dan als een bamboewoud uitziet. Een paar vogels zijn daardoor erg lastig geworden, maar gelukkig is het nog steeds een geweldige plek voor oerwoudvogels. Na twee weken zwoegen in Rondônia een verademing!

Deze Tiny Hawk komt weliswaar in haast heel tropisch Amerika voor, maar zie hem maar eens – en beter dan dit gaat het toch niet worden. In zijn klauwen een Ruddy Ground Dove – de winnaar van de grootschalige verwoesting van het regenwoud.

Algemeen is misschien een te groot woord, maar we hebben de Amerikaanse Blauwe Kiekendief regelmatig gezien in Manitoba. Nu nog een keer in NL ...

Algemeen is misschien een te groot woord, maar we hebben de Amerikaanse Blauwe Kiekendief regelmatig gezien in Manitoba. Nu nog een keer in NL ...

Geïnspireerd door de fotocompilatie van Eduard hier mijn duit in het zakje. West-Mexico is top voor nachtzwaluwen en uilen. Hier wat nachtzwaluwsoorten die ik eind maart en begin April 22 wist te fotograferen met de klok mee; Eared Poorwill (Vulcano de Fuego) waanzinnig gezien en zelfs de oortjes zijn een beetje zichtbaar op de foto, Buff-collared Nightjar, (Vulcan de Fuego) erg leuk gezien waarbij de buffe nek opviel, Lesser Nighthawk (Manzanillo), kwamen we overdag per ongeluk tegen, Pauraque (San Blas), algemeen zodra “ het licht uitgaat”, Northern Potoo (San Blas), we zagen er 2 erg mooi tijdens onze boottrip in het moeras. Allemaal Holarctische soorten overigens.

In Kazachstan zijn ook veel ‘gewone soorten’ interessant omdat het taxa zijn die er anders uitzien dan in Europa. Vlnr: Matkop songarus (meer zwart op keel en donkerdere boven- en onderdelen), Zwarte Mees rufipectus (kuifje, rufous onderdelen en vleugelstrepen), Houtduif casiotus (op de foto lijkt het wit, maar dit taxon heeft echt gele nekstrepen en is minder ‘gekleurd’), Nachtegaal golzii  (grijzer met een contrasterende rufous staart, lichte randen aan de vleugeldekveren, lichte wenkbrauwstreep, zang minder ‘uitbundig’), Goudhaan tristris (zeer vaal en rossige handpennen ipv groenig), Waterspreeuw leucogaster (witte buik), Strandleeuwerik brandti (CSNA split, lichter en geen geel op de kop), Putter paropanisi (grijs achterhoofd en mantel), Koolmees turkestanicus (CSNA split, zwart-wit).

Er zijn nog meer ondersoorten die er echt anders uit zien, zoals Smelleken (zeer licht) en Rietgors (zeer dikke snavel), maar deze heb ik helaas niet kunnen fotograferen.

Vrouwtjes Tragopan tellen niet. Dus hierbij een mannetje. Deze liet zich bijzonder goed bekijken tijdens een recente reis die ik mocht gidsen in Noord-oost India. Door allerlei corona restricties was het zeer onzeker of de reis kon doorgaan, en vooral, of we tijdig de permits voor Arunachal geregeld zouden krijgen... Maar na het zien van deze soort is het extra werk in de voorbereiding snel vergeten! Na Temmincks en Westelijke, is het mijn 3de soort waarvan ik het mannetje goed heb gezien. Nu nog Satyr en Cabott's (als China ooit weer opengaat).

Digiscoopplaatje . Bos wordt beheerd door de lokale gemeenschap en is  veilig te bezoeken met hun toestemming . In hetzelfde bos ook Eared Quetzal . 

Een van mijn wens gaaien op de west-Mexico trip was deze. De soort komt voor in noordwestelijk Mexico en op Baja. Tevens is er een kleine populatie aan de Amerikaanse kant van de grens waarvan de origine niet duidelijk is, of het zijn escapies of het zijn wilde vogels die zich daar vanuit het zuiden gevestigd hebben en als je de verspreidingskaart ziet is dat helemaal niet onlogisch.. 

Zet een koloniekast op een paal neer in je tuin en het zit vol met deze fraaie soort! Op sommige plaatsen stonden vijf nestkasten naast elkaar (in zo'n kast kunnen 12 paartjes) en die waren allemaal vol. Deze vogels zijn erg tam.

Aan deze kant van Canada (Manitoba) is de Mountain Bluebird vrij zeldzaam. Dankzij een tip van een Canadese vogelaar konden we hem vinden. Zelf ga je hem niet vinden in het onwijs grote land (tweede grootste land ter wereld). Deze soort broedt in een nestkastje dat gewoon naast de weg staat. Honderden nestkastjes vindt je naast wegen en weggetjes waar meestal Tree Swallows (Boomzwaluwen) in broeden. De Eastern Bluebird vonden we op meerdere plekken.

In Manitoba hebben wij er van deze juweeltjes een stuk of 10 gezien en ook zingend gehoord. Zoals Bas van den Boogaard al terecht opmerkte; misschien wel "The Mother of all Warblers". Daarentegen vond ik de zang niet echt bijzonder ...

Op diverse plekken in de provincie Manitoba gezien. Zowel op een tak rustend, jagend of overtrekkend naar noord. Op de autoweg hebben we de auto toch maar even geparkeerd op de vluchtstrook omdat er een groep van 43 ex al jagend naar noord ging over ons heen.

Onze reis was niet oké geweest als we deze fraaie soort niet hadden gezien ... Dat is ruimschoots goed gekomen ! Op veel plekken zagen we ze langs de autoweg in smalle slootjes, op ondergelopen weilanden enz. En 100-en ex overtrekkend naar noord gezien. Op de foto een vrouwtje in het vroege ochtendlicht ... Op 22 juli 1985 zag ik er één in dit kleed in de Flevopolder.

Na een regenbui kwamen we een mooie fall van 100-en warblers tegen. Langs een slootje foerageerde o.a. deze fraaie Chestnut-sided Warbler.

In 2000 bezocht ik Point Pelee en zag daar aardig wat Black-and-white Warblers. Maar daar had ik ze niet zingend gehoord. In Manitoba gebruikten we de 'Merlin Bird ID' app en dat is meer dan G E W E L D I G ! De app scant met de iPhone de omgeving. Je ziet op de display een sonogram lopen. Voordat jijzelf wat hoort heeft de app al een melding gegeven dat er een Black-and-white Warbler en meer soorten zit te zingen. De app laat een foto zien om wat voor soorten het gaat dat voor je zit te zingen in het bos. Zodra hij weer zingt licht de soortnaam, in het oranje, op je display weer op. De zang vond ik niet echt hard (kan natuurlijk ook aan mij liggen :-)) en dan is het super handig om de soort te vinden. Zo reden we langs bosgebieden met de IPhone uit het raam om soorten op te pikken en dat ging iedere keer verbazend goed !

Zodra je over een kleine brug nabij een riviertje ging zag je klonten nesten onder de brug hangen. Per kleine brug zaten dan zo'n 80-120 exemplaren die tot op een meter langs je vlogen en naar je keken. We zijn over een 10-tal kleine bruggetjes gereden en elk was voorzien van zo'n kolonie! Een van mijn favoriete soorten op deze trip.

Mourning Warbler was voorheen geplaatst in de familie van de (voor mij) "magische" Oporornis-warblers. Lastige, skulky vogels, waar je voor moet werken. Ze foerageren veelal op de grond, in dichte vegetatie. Wij hadden gehoopt ook nog een Connecticut Warbler mee te pakken, maar die trekken pas laat door (vanaf 3de week mei). Mourning Warblers op Point Pelee zijn vrij schaars. Gedurende ons verblijf was er bijna iedere dag wel ergens een exemplaar wat zich met een beetje geduld prima liet zien.

Heel algemeen op doortrek in Point Pelee. Later meer hierover in een verslag op deze website.

Heel algemeen op doortrek in Point Pelee. Later meer hierover in een verslag op deze website.