Wereld-soorten

Wat een gave soort! 3 vogels kwamen ineens binnenvallen toen we in de Sweni-hide zaten. Later bij Leeupan ook nog een mannetje gezien en afgelopen week een filmpje gezien dat ze daar gebroed hebben.

Schijnt in het Kruger redelijk zeldzaam te zijn. Wij hadden het geluk 3 vogels gezien te hebben bij de Sweni-hide, aan de oostkant van het park. De plek, als ze gezien worden. Voor mij één van mijn vele lifers op deze trip.

Niet de zeldzaamste soort, maar voor mij wel een van de soorten van onze reis. En gek genoeg een soort die nog bleek te ontbreken in onze fotogalerij.

Midden in het Naimina Enkiyio Forest, dat onderdeel is van het Masai Mara ecosysteem, bezochten we een heel bijzondere plek. Het bos is nog steeds in beheer van de lokale gemeenschap en is daarom nog  onaangetast gebleven. In samenwerking met een aantal lokale jongens monitort The Kenya Bird of Prey Trust hier een aantal nesten van Kroonarenden. Na een flinke wandeling door het bos kwamen we aan bij een waanzinnig groot nest, vlak daarboven zat dit vrouwtje Kroonarend. Een ervaring om nooit meer te vergeten.

Om maar 's te illustreren dat je niet alle vogels op een reis langdurig en perfect ziet, of fotografeert. Een schaarse honeyeater die we maar 1x zagen; hier wat beter te zien en te horen. Op deze plek zagen we de (wat mij betreft) soort van de trip (plaats ik later), gevonden door Susan Myers, een van de vele Australiërs die gedwongen was tegen haar zin de beide coronajaren buiten Australië door te brengen ...

Een klein half uur na de Powerful Owl kregen we deze Oostelijke Kerkuil aangewezen - en het duurde zo lang omdat het lastig lopen was in alle drassigheid. Altijd leuk, een Kerkuil, ongeacht de (onder)soort!

Ik ben niet zo'n fotograaf, maar ze hebben me wel 's verteld dat de foto OK is als je het lichtje in het oog ziet. Dit is de Mallee Ringneck - van toen alle ondersoorten van de Australian Ringneck nog aparte soorten waren. De Port Lincoln Ringneck (nominaat) heb ik ook ooit op de video gezet ...

Speciaal voor Ben en de overige pitta-liefhebbers, een vrouwtje Bar-bellied. Ook niet een van de lelijkste. Van elke Pitta-soort die ik zag deze vakantie waren de vrouwelijke vogels het langst te observeren. Toeval?

In het kader nieuw voor de site, deze fulvetta, een endemische soort voor Vietnam die alleen voorkomt op het Dalat Plateau. Deze gevonden in mooi primair bos in het Bi Doup National Park, waar we ook de Green Cochoa vonden.

Een bijzonder fraaie en mijn laatste woodswallow voor Australië zagen we geregeld in Wyperfeld. In deze groep van zo'n 150 vogels (mannen -hier rechts op de foto-, vrouwen en juvenielen - de vogel uiterst links) bevonden zich ook enkele Masked Woodswallows, Artamus personatus, zowel adulten als juvenielen (vindbaar op de gelinkte video). Waar veel woodswallows foerageren door vanaf een uitkijkpunt als bijeneters insekten uit de lucht te pikken, foerageerden deze vogels op de grond, op het graanveld achter het prikkeldraad op de foto.

Een nieuwe soort voor de site. Algemeen in waterrijke gebieden; ten tijde van ons bezoek was dat inclusief de grote steden Brisbane en Sydney, waar al weken sprake was van sterke wateroverlast inclusief grootschalige evacuaties, auto's stromend door de straten, afgesloten wegen en zelfs dodelijke ongevallen. Het Centennial Park was enkele dagen vóór ons bezoek veranderd in één groot meer, en in al die drassigheid liepen nu tientallen ibissen te foerageren. Dit exemplaar was rustig aan het poetsen - terwijl hij van de onder zijn vleugels gevonden teken snackt! We zagen de soort ook foerageren in de mangroves van Queensland en tussen de kelp van Phillip Island in Victoria.

De algemeenste kakatoe in de binnenlanden van Oost-Australië: hier was een groep van zo'n 500 exemplaren gras- en gierst(?)zaden aan het eten - hoewel deze vogels een beetje probeerden te slapen. Geregeld te vinden samen met Sulphur-crested Cockatoo en Long-billed Corella. Die laatste is een beauty die we iets vaker voor de lens kregen, oa allopreenend, foeragerend in een groep en foeragerend als paartje.

Twee jaar geleden niet gezien, nu meerdere vogels.

Een paar keer mogen zien. Wat een geweldig beest!

Over het algemeen een zeer schuwe vogel die je vaker hoort dan ziet (is mijn ervaring). Gelukkig was bij Mopani restcamp 1 vogel zo aardig om een geweldige show te geven, doordat er een lekke tuinslang lag waar veel insecten op af kwamen. Deze werden gevangen en gesloopt op de steen die ernaast lag.

Een soort die niet mag ontbreken in een Australisch fotolijstje, de algemene Laughing Kookaburra. Je hoort hun luide gelach op alle momenten van de dag, in alle soorten bossen, tuinen en parken; ze worden ook veel gevoerd en zijn daardoor vaak belachelijk tam. Deze pakte een skinkje voor onze ogen. Ik heb er diverse gevideod, waarvan dit onze laatste was - een uur voor inchecken voor de terugvlucht vanuit Sydney.

Een prachtige steltloper die het net als onze Strandplevier moeilijk heeft doordat hij op dunne zandstrandjes broedt die ook erg in trek zijn bij wandelaars en hondenuitlaters. Toch zagen we op meerdere plekken informatieborden, linten én paartjes met vliegvlugge jongen. Dit waren onze eerste, op een natte, winderige, koude dag; wat wel betekende dat we bij het opheffen van de kijker, uitkijkend over de Zuidelijke Oceaan, zo'n beetje als eerste een langsvliegende Shy Albatross in beeld kregen. Dé doelsoort van die ochtend was voor mij echter de Rufous Bristlebird (nieuwe familie nummer 3 van de 5 mogelijke voor de reis), en gelukkig viel die (ook) op tamelijk spectaculaire wijze: gaaf beest!

We zijn niet naar de beroemde Penguin Parade geweest (naar verluidt staat er een tribune waarvandaan je de pinguins 's avonds uit zee ziet komen lopen, langs je heen richting broedholen) maar gelukkig zat er zichtbaar een exemplaar zich te poetsen vooraan in z'n slaap/broeddoos. Geen nieuwe soort voor Paul en mij, want afdoende gezien in Nieuw-Zeeland in 2008, maar altijd leuk, een pinguin!

Ze zijn inmiddels weer vertrokken maar het was weer over de Thayer's Meeuwen lopen recent op Vancouver Island. Elk jaar troepen ze samen net voor de trek en zijn dan gemakkelijk af te zoeken naar Kumliens of... nominaat!

Deze soort maar 1 keer gezien, net als 2 jaar geleden. Toen wel wat vogels met grote wangzakken, dit maal niet.

Deze soort alleen tegengekomen aan de oostzijde van het park rond de H10. Een erg fraaie zwaluw

De video van deze groep Rainbow Lorikeets, die zich wassen in een holle boom, lijkt op een soap. Eentje babbelt er op los van bovenaf terwijl de paartjes om beurten een bad nemen :-)

Ook deze video van op aaibare afstand foeragerende vogels, kan er wat mij betreft mee door.

Verder staan ze er wat betreft deze trip nog poetsend en verzamelend voor het slapengaan op.

Een algemene soort in Australië met een op het eerste gezicht sterke gelijkenis met onze Boerenzwaluw. Deze zat lekker te zingen boven ons hoofd terwijl we een heerlijke Australische pie wegwerkten.

De soort komt alleen voor op een dun stukje Australië in het zuidwesten en zuidoosten maar is vooral op Phillip Island vrij algemeen - hoewel het schijnt dat ze hier met name heen komen om te grazen als de jongen wat groter zijn en ze broeden op eilandjes voor de kust. Is aangenaam tam en met zijn bijzondere snavelvorm en kleur poten een aparte verschijning.

Dé wenssoort van Paul Schrijvershof voor deze reis en hij viel inderdaad niet tegen. De zwaarste snavel van alle meeuwen ter wereld en best bijzonder met een zwarte staartband. Hij is zeker niet algemeen maar her en der zagen we kleine aantallen; de meeste nog wel op een plek waar vis wewrd schoongemaakt op Phillip Island ten oosten van Melbourne, met 33 verschillende vogels in tenminste vier verschillende kleden waarvan er hier een aantal in terugkomen.

Een nieuwe soort voor de site en onze eerste Quail-thrush - en wát een beauty! Hier, in de mallee, niet al te lastig te zien omdat de boompjes ver uit elkaar stonden en er grote open stukken tussen lagen. Op 12 maart zagen we zo'n drie paartjes die geregeld achter elkaar aan zaten en bij deze man, op 13 maart, blunderde ik tegen een foeragerend paartje aan die zich tot op 2m lieten naderen. De videos zijn er dan ook naar: deze rondlopende mannen en vrouw en zingende vogel van 12 maart en deze foeragerende van 13 maart.

Op deze dag blunderde we tegen een groep van 40 van deze machtig mooie lijstersoort aan op een hoogte van 3000 meter. De vogels foerageerde al zwervend in een fruitboom die daar stond maar er was ook sprake van balts. Voor mij, na de Eared Quetzals, het andere hoogtepunt van deze reis. Mijn derde poging voor deze soort. Dit is een nomadische Mexicaanse soort wat hem voor een buitenlandse reiziger moeilijk maakt (of niet als je geluk hebt). Waanzinnig gave lijster met een even zo gave naam met veel zuidelijke US gevallen.

Hier een Pacifische NoSto. Toch wel steeds een pak donkerder dan bij ons, althans het merendeel. Lichte vormen komen voor, en lijken haast meer op Antarctic Fulmar dan deze soort. Steeds wel te herkennen aan een donkergrijze staart, in welk verenkleed dan ook. 

Met afstand de grootste Ninox van de wereld is meteen ook de grootste uil van Australië, formaatje Oehoe. Het was even spannend want de lokale vogelaar kon, ondanks het afzoeken van al zijn favoriete winter-bomen, de uil niet vinden maar wat bleek - door alle regen was hij van plan vroeg te gaan broeden en dus troffen we hem aan tegenover de nestboom. Dat betekende helaas ook dat de Sooty Owl, waar we enkele dagen later een poging op waagden, eveneens richting (onbekende) nestplaats was vertrokken, want alle grotten die we ervoor checkten waren helaas leeg ...

Van deze algemene nachtvogel is bekend dat er her en der in parken, ook middenin de grote steden, vogels roesten - maar waar? Ik legde contact met een lokale vogelaar, die deze (en de Powerful Owl) stake-oute en ze hoogstpersoonlijk kwam aanwijzen; onvoorstelbaar vriendelijk en behulpzaam zijn de Australiërs! Hier een video van deze Tawny Frogmouths; twee nachten later kwamen we er tijdens het spotlighten nog twee tegen.

Bij papegaaien en kakatoes denk je aan vruchten, maar deze soort heeft er een gewoonte van gemaakt dikke takken open te knagen om er grote larven uit te halen. Daags nadat ik dat gelezen had in de veldgids blunderde ik tegen een groep aan die daar druk mee bezig was en het resultaat zie je hier.

Erg algemeen, ook in de steden, waar ze geregeld als ware het soepduiven ondersteboven gelopen worden. Ze blijven echter fotogeniek en ik heb er dus heel wat tijd aan besteed: zie onder anderen deze en deze video.

Tot mijn verbazing een nieuwe soort voor de website - opgestoten tijdens het struinen door de mallee, droge Australische meuk vol speciale soorten. Zie hier een video van deze fantastische soort, normaliter een nachtvogel.

Vrij veel gezien op bes-dragende bomen

Redelijk vaak gezien in het Kruger. Een erg fraaie klauwier

Eén van de soorten die ik dolgraag een keer wilde zien. Alleen in het uiterste noorden bij Pafuri kwamen we een groep van 4 exemplaren tegen en eenmaal bij Punda Maria. Hier zat 1 exemplaar.

Omdat de soort mist op de site

Omdat de soort mist op de site.

Eenmaal waargenomen, maar liet zich geweldig zien. Op locatie een nest met twee jonge vogels en 2 voerende ouders.

(Net) niet Holarctisch maar wel gruwelijk mooi deze west Mexico specialist. Niet al te moeilijk als je naar de juiste berg/heuvel gaat. We zagen er in drie uur 5 samen met nog een aantal soorten die daar makkelijker zijn waarvan Black-Chested Sparrow (holarctisch) de belangrijkste was.

De laatste dan (van de ook waargenomen Blue Pitta heb ik geen foto's). Dit is een van de makkelijkste Pitta's in Azië (ik had er ooit in Thailand 12 op een dag). In Vietnam komen ze eind maart terug van een overwinteringsgebieden. Maar algemeen of niet, ze blijven leuk.

Een van de mooiste pitta's. Om nhet nog mooier te maken zou de naam Elliot's Pitta moeten zijn. Bij mij zeker in de top drie, samen met Superb Pitta en Malayan Banded Pitta. Hier hadden we er vier bij elkaar. Het territoriumhoudende paar en een rebellerend ander paar dat deze locatie wilde overnemen. Dan gaan ze ineens heel raar naar elkaar roepen met opgezette kruinen, maar tot echte knokkerij komt het nooit.

Een van de lastigste pitta's als ze ten minste niet op voer afkomen. Ook als ze dat doen, dan nog is het fascinerend te zien hoe ze zich voortbewegen en hoe stil en onopgemerkt ze ineens tevoorschijn komen. Dit is de ondersoort bolovensis die een vrij groene mantel heeft en een roestkleurige nek. De ondersoort van Maleisië, de deborah is nog groener op de bovendelen en nog meer roestiger.

Mijn persoonlijke favoriet, deze lachlijster komt alleen voor op het Dalat Plateau in Vietnam. Na een paar gehoord te hebben, kwamen we dit paar tegen.

Leuke bijvangst bij het zoeken naar Collared en Orange-breasted Laughingthrush, een Groene Cochoa. Het zijn rare beesten die je alleen vindt als ze aan komen vliegen, want eenmaal op een tak houden ze zich doodstil.

Tussen 27 maart en 4 april 2022 heb ik een bezoek gebracht aan Zuid Vietnam met als hoofddoel een aantal Pitta's en Lachlijsters en zoveel mogelijk Indochinese endemen. Deze patrijs komt alleen in het Zuiden van Vietnam voor en een stukje aangrenzend Cambodia. Je hoort ze vaker, maar met wat geduld krijg je ze ook wel te zien. Ik heb 3 x 1 ex. gezien en deze liet zich het langst bekijken.

Eindelijk wilde deze soort meewerken. Tijdens onze reis enkele exemplaren gezien. 

Op deze picnicsite zat een koppeltje met een net uitgevlogen jong.