Wereld-soorten

Ik kan me nog herinneren dat ik op deze site voor het eerst een foto zag van de Andean Cock of the Rock. Ik vond dat echt een bizarre vogel, die moest ik ook ooit een keer zien! Vorig jaar zag ik hem dan ook eindelijk, helemaal aan het einde van mijn reis van drie maanden door Zuid-Amerika. Wat een geweldige soort! Voor meer foto's en een verhaaltje zie mijn website.

De laatste soort van de reis is de Streaked Shearwater. De lange reis zit erop. Tijdens de WPO zagen we ruim 250 soorten waarvan velen endemisch. Ook de zeevogels waren erg goed vertegenwoordigt met 43 tube-noses. Een geweldige ervaring die ik niet snel zal vergeten.

We zitten op dag 29 van de WPO, de op één na laatste dag. We bezoeken Miyake-jima voor de Japanese Murrelet. Deze soort wordt niet altijd gezien tijdens de WPO. Wij hadden mazzel en zagen meer dan 30 exemplaren en soms erg dichtbij. De laatste goede soort van de reis was veilig gesteld.

En nog een volwassen exemplaar

En een volwassen Short-tailed Albatross.

Dit is een onvolwassen Short-tailed Albatross.

Omdat we waren ingeklaard door de douane mochten we Tori-shima tot 500 meter benaderen. We konden nu zelfs de kolonies zien op de vulkaan hellingen. Dit is een juveniele Short-tailed Albatross.

We zitten nu op dag 28 van de WPO en Tori-shima Island staat op het programma. De broedplaats van de Short-tailed Albatross. Rond 1933 dacht men dat deze albatros was uitgeroeid voor zijn veren omdat er geen broedgevallen meer waren op Tori-shima. Gelukkig voor de Short-tailed Albatross (en voor ons) blijven de jongen lange tijd (soms jaren) op zee voordat zij gaan broeden. Vanwege de tweede wereldoorlog was het lange tijd onmogelijk om onderzoek te doen op Tori-shima en in 1949 verklaarde Amerikaanse onderzoekers die het eiland bezochten de soort als uitgestorven. Men denkt nu dat ongeveer 50 jonge vogels op zee hebben overleefd en in 1954 werd een eerste ei gelegd door één van deze vogels. De Short-tailed Albatross wordt nu goed beschermd en de aantallen nemen toe. Er leven nu naar schatting 5000 exemplaren.

We zitten op dag 26 van de WPO en zijn aangekomen bij Hahajima. We worden hier ingecheckt door de douane wat belangrijk is voor onze bezoeken aan de Japanse eilanden die op het programma staan. Helaas gingen deze allen niet door vanwege het slechte weer. Ander doel van Hahajima was de Bryan's Shearwater die hier broed. We zagen 3 vogels maar ik heb helaas geen foto's kunnen maken door de slechte lichtomstandigheden.

De eerste Bonin Petrels worden waargenomen. We zouden er nog veel gaan zien. Bizarre acrobatische vogels die soms letterlijk rondtollend voorbij komen racen.

We zitten op dag 25 van de WPO en zijn nog 1375 km verwijderd van Japan.

Na het de zogenaamde dead-zone gepasseerd te zijn gaan we weer meer vogels zien. Vooral de Wedge-tailed Shearwaters zijn in de meerderheid. We zien nu vrijwel alleen nog maar lichte fases in het begin van de reis waren het alleen donkere fases.

De Uruzú rivier in Parque Provincial Urugua-i is een betrouwbare plek voor Black-fronted Piping-guan (hoewel gedipt hier door Arjan & Ies in 2016...). In de vroege ochtend komen verscheidene Black-fronted Piping-guans (Endangered, wereldpopulatie < 7000 individuen) uit de bomen naar beneden om in het ondiepe water te foerageren. Later in de dag verblijven de guans meest in bomen en eten dan bessen.

Mannetje picata.

Vorm capistrata.

Een capistrata/picata intergrade (volgens Rasmussen & Anderton).

Picatatapuit is echt een rare naam: picata betekent "geëksterd" (oftewel bont). Volgens mij was degene die de Nederlandse naam bedacht (dat moet al voor het verschijnen van de Heinzel zijn geweest!) met z'n gedachten bij een Italiaans gerecht.

Ik stel voor: picata s.lat. = Ekstertapuit, dan kun je de drie vormen resp. Witkap-, Zwartkop- en Zwarte Ekstertapuit noemen (ja, ik weet het, saai!)

Bij het begin van dag 23 van de WPO volgden verschillende Matsudaira's Storm Petrels de boot en lieten zich leuk op de foto zetten

We zitten nu op dag 22 van de WPO

De White-fronted Ground Dove is endemisch voor de Caroline Islands.

De Citrine White-eye is endemisch voor Micronesia.

De Purple-capped Fruit Dove is endemisch voor de Caroline Islands.

De Micronesian Myzomela is endemisch voor Micronesia.

De Micronesian Starling is endemisch voor Micronesia

De Oceanic Flycatcher is endemisch voor de Caroline Islands.

De Carolinian Reed Warbler is endemisch voor de Caroline Islands. Wij zagen deze soort tijdens het bezoek aan Weno wat een onderdeel van de Chuuk Islands.  Dat is weer een onderdeel van de Caroline Islands. En om het makkelijk te maken staan de Caroline Islands onder gezag van Micronesia.

We zitten nu op dag 16 van de WPO en we hadden de Beck's Petrel eigenlijk niet meer verwacht maar ten zuidoosten van New Ireland zagen we uiteindelijk toch een aantal exemplaren. Ook de Beck's Petrel is één van de specialiteiten van de WPO. 

Speciaal voor Max een foto van een mannetje White-tailed Ptarmigan in zomerkleed. Gefotografeerd op Mount Evans (4.350 meter hoog) op een hoogte van ca. 4.000 meter. Gelukkig kan je met de auto (alleen in de zomer!) tot 3.900 meter komen. Wij hadden het geluk dat er een Long-tailed Weasel over de weg heen schoot die daarna 3 vogels opstootte.

Ten zuiden van New Ireland wat onderdeel uitmaakt van de Bismarck Archipelago zagen we verschillende grote groepen Grauwe Franjepoten. Bijzonder om deze op 13.924 km afstand van Nederland te zien.

De Heinroth's Shearwater is één van de specialiteiten die je kan zien tijdens de WPO. De shearwater broed op de hellingen van Kolombangara Island. Er werd gewacht tot de late namiddag, dit is het tijdstip dat de shearwaters het beste te zien zijn. We zagen verschillende exemplaren voorbij racen op afstand van de boot. Geen superplaat maar wel één die erbij hoort.

De Solomons White-eye is een endemische soort voor de Solomon Islands.

De Meek's Lorikeet was een lastige om te ontdekken in de canopy, uiteindelijk lukte het om een paar vogels te vinden. De Meek's Lorikeet is een endemische soort voor de Solomon Islands

De Duchess Lorikeet is een endemische soort voor de Solomon Islands

De Kolombangara Monarch mocht natuurlijk niet ontbreken. We zagen op Tetepare onverwacht ook 1 exemplaar.

De Solomons Cockatoo is endemisch voor de Solomon Islands.

De Buff-headed Coucal was goed te doen op Tetepare en we zagen verschillende exemplaren. Op de foto krijgen is een compleet ander verhaal en ik was dan ook erg blij met dit plaatje. De Buff-headed Coucal is endemisch voor de Solomon Islands.

Deze vogel komt voor van de Moluccas tot aan New Guinea en de Solomon Islands.

De Long-tailed Myna komt voor op de Solomon Islands en de Bismarck Archipelago. Deze werd gefotografeerd op Tetepare

De Sanford's Sea Eagle is endemisch voor de Solomon Islands en mocht natuurlijk niet ontbreken op de lijst. Deze werd gefotografeerd op Tetepare

De Dark-eyed White-eye komt alleen voor op Tetepare en Rendova. Deze werd gefotografeerd op Tetepare

De Melanesian Megapode komt alleen voor op de Solomon Islands en de Bismarck Archipelago. Deze werd gefotografeerd op Tetepare

De White-capped Monarch is endemisch voor de Solomon Islands. Deze werd gefotografeerd op Tetepare

Endemisch voor de Solomons

De Midget Flowerpecker is endemisch voor de Solomon Islands en is onderverdeeld in ondersoorten. Op Guadalcanal zit de Dicaeum aeneum becki

De Song Parrot komt op alle Solomon Islands voor en zit ook op Bismarck Archipelago.