Wereld-soorten

Een van de typische mei soortjes hier aan de westkust van British Columbia. 

Stelten seizoen is ook hier aan de westkust volop bezig! Heerlijk om ze weer allemaal in zomerkleed te zien. 

Omdat deze soort nog niet op de site staat. In Zuid-Afrika ook endangered, door overbevissing, verstoring en ziektes, net als bij de Bank Cormorant. De wereldpopulatie wordt geschat op 150.000-200.000

Omdat er van deze endemische soort nog geen foto op de site staat. De wereldpopulatie gaat hard achteruit en bedraagt nog maar ongeveer 6000 vogels.

De verspreiding van de Vinaceous Amazon (Endangered) is in recente decennia nauw verbonden met bossen met de conifeer Araucaria angustifolia. Vreemd genoeg gebruikte de soort in historische tijden een breder scala van biotopen. De soort komt nu vooral voor in half agrarisch landschap met stukjes Araucaria bos, maar niet in de grote beschermde gebieden met Atlantic Forest (zonder Araucarias) van Misiones en zuid Brazilië. Het voortbestaan van de soort hangt af van continue, intensieve educatiecampagnes door verscheidende NGOs met de boeren en hun kinderen in de landschappen met gemengd gebruik waar de soort nog voorkomt. In de foto een broedend paar in de opening van hun nestholte op 21 m hoogte in stam van een enorme Araucaria conifeer. Mijn collega Kristina Cockle, onderzoekster van holenbroeders, klom met touwen en harnas naar het nest. Het bleek dat achter de ingang een enome, onregelmatig gevormde holte van anderhalve kubieke meter lag, met vele hoeken en gaten. De nestjongen waren te horen maar niet te zien of te pakken om te kunnen meten en ringen.

Nog geen enkel plaatje van deze soort op DB en na aanleiding van dit bericht er een in mijn verzameling gezocht. De ondersoort van de Fetlar vogel van vandaag met die oranje snavel zou wel eens de westelijke gambelii kunnen zijn? de vogels op mijn foto zijn waarschijnlijk wat late overwinteraars van de nominaat vanwege hun roze snavels hoewel mijn verslag de ondersoort oriantha vermeld, maar die is verdwenen in HBW??

Niet meer dan een bewijsplaatje van deze kleine koekoek, maar de soort zou hier volgens de boeken niet zitten (alleen op het hoofdeiland van Nw-Guinea). Dus wel, en ik zie dat soms ook terug in andere reisverslagen.

Deze soort is gemakkelijker te lokaliseren door zijn prachtige melodieuze zang maar het kost beduidend meer moeite om de vogel ook echt mooi in beeld te krijgen.  

Soort met een verspreid voorkomen in Afrika en het makkelijkst te zien in de kwazulu-natal regio in Zuid-Afrika. Relatief makkelijk te vinden (zoals de meeste soorten) met de nog steeds zeer accurate Birdfinder (2006)

Een van de leukste waarnemingen van de reis. Een familiegroep van 5 vogels op de bekende plek in landelijk Wuyuan. Met 18cm een van de kleinste roofvogels. Ze eten insecten (met name vlinders) en kleine vogels, zoals white-eyes. Voor hun lengte zijn ze behoorlijk zwaar, ze kunnen daarom prooien aan tot 2x hun lengte.

Wuyuan is ook bekend vanwege de Blue-crowned Laughingthrush die daar broedt (en helaas afwezig is in de winter). Met slechts 200 vogels in het wild CR.

Van de WP-soorten die we op Koh man Nai vingen, vooral Blauwe Nachtegalen, Vale Lijsters en Kroonboszangers was deze man Siberische Lijster mijn meest favoriete. Hij liet zich rustig ringen. Een vrouwtje van deze soort was te verzwakt om een fotosessie te laten ondergaan. Nadat zij wat suikerwater had gekregen werd ze in een rustig hoekje geplaatst. Later is zij rustig weggevlogen.  

In de eerste week van april 2016 zat ik samen met Britse ouwe rotten op het Thaise eiland Koh Man Nai. Ik was daar om te helpen met het ringen van vogels. Het eiland is onbewoond en ik sliep op het strand onder een prachtige sterrenhemel. Ik had o.a. de verantwoordelijkheid over de kleine klapvallen welke ik elke ochtend in het woud plaatste en controleerde. Daarnaast hielp ik met de vogel uit de netten halen, maten nemen en het ringen. De eerste soort die ik in een klapval had was een prachtige Fairy Pitta. Verder ving ik vooral Vale Lijsters en Blauwe Nachtegalen. 

In verband met de Corona is het eiland nu gesloten. Jammer want het is een unieke plek om de voorjaarstrek in Thailand mee te maken. 

2019 was een beter broedseizoen dan 2018 en met Phil Maher was er dit jaar een vrijwel 100% score om de soort te zien. Daarnaast is er een grote kans om diverse andere leuke soorten met hem te zien zoals Ground Cuckoo Shrike en Inland Dotterel.

Ook voor deze soort is de klimaatverandering het grootste probleem. Vooral de droogte (zoals in 2018) zorgt voor problemen. Pluspunt is dat de soort wel een groot herstelvermogen heeft (meerder broedsels per jaar mogelijk).

Voor de verandering dit keer een mannetje.

Onze grootste arendachtige van de vakantie. In totaal hebben we 7 exemplaren gezien tijdens onze rit door het Kruger.

Deze vogel zat net naast het hek van Letaba Restcamp, in een boom. Toen de vogel na 5 minuten het bekijks zat was, vertrok hij.

Is een Campina Thrush ,turdus arthuri,

recent afgesplitst van de Black billed Thrush door IOC.

In Suriname te vinden in de savannes achter het vliegveld.Vlak bij de plek waar ook de Burrowing Owl zit.

De foto is niet superzwaar laat hem toch zien omdat het en niet algemene soort is en verder in Suriname voor zover ik weet niet vaak gezien wordt.

Bijvangst bij de plains wanderers

Dit was in 2011. Het was met Phil Maher vrij simpel een paartje te vinden. Schokkend dat het zo hard is gegaan.

Eén van de voornaamste bevindingen van ons onderzoek aan de bedreigde Helmeted Woodpecker is dat deze soort de uitzonderlijke gewoonte heeft (onder spechten) te overnachten in door houtrot gevormde boomholtes in oude bomen, in plaats van in uitgehakte holen. Na de broedcyclus (altijd in een nest in een uitgehakt hol, dan wel) neemt elke ouder een jong onder zijn hoede en overnachten de twee gedurende een maand of twee gezamenlijk in het slaaphol van de ouder. Die holen moeten dus plaats bieden aan twee spechten. Een artikel over dit gebruik van door houtrot gevormde boomholtes en de implicaties voor het beheer van deze specht: Lammertink M, Fernández JM, Cockle KL (2019) Helmeted Woodpeckers roost in decay-formed cavities in large living trees: a clue to an old-growth forest association. The Condor: Ornithological Applications 121: 1–10. PDF beschikbaar op http://www.pinoparana.org/publicaciones

De foto is gemaakt met een op 12 m hoogte hangende, gecamoufleerde camera met groothoek bediend via Bluetooth vanuit een schuiltentje op de grond. Te zien is de aankomst van  een vrouwtje met juveniel (met kortere kuif) bij hun slaaphol. De locatie van de foto is in Reserva Natural Cultural Papel Misionero dat 9,000 ha oerbos (zonder geschiedenis van houtwinning) heeft, het grootste overblijfende stuk in het Atlantic Forest.

Persoonlijk één van de hoogtepunten van onze reis nadat we de soort ooit gemist hadden in Namibië. De lastigste van de drie soorten longclaws die je in Zuid-Afrika kan zien. Een soort van overstromingsvlaktes. Waargenomen tussen de honderden zwarte ibissen, vorkstaartplevieren, steltjes, pelikanen, witwangsternen etc..

Deze Kittlitz’s Plover is een soort die i.t.t. de Tree-banded Plover van gisteren zijn verspreiding naar het noorden niet lijkt door te zetten. Ooit waren er gevallen van deze Afrikaanse soort in o.a Israël (30+ maar voor het laatst maart 2009 dacht ik) Cyprus (5) en daarvoor in zuidelijk Marokko (Jan-mrt 1990) bij het beroemde Merzouga. Ook staat er geval (nog?) op de Noordse lijst uit Mei 1913. Daarna werd het stil ten noorden van de Sahara, behalve in Egypte waar de soort broedt in Wadi El Natrun (vrij noordelijk in dat land). Wij zagen er op deze plek 30 samen met een club Kaspische Plevieren en een Krokodilwachter. 

Leuke nachtzwaluw met een zeer beperkt (gekend) verspreidingsgebied in Zuidelijk Afrika. 

Een redelijk algemene soort in Afrika onder de Sahara. Geïnspireerd door het eerste geval in Israel op 12-04-20 te Maayan Tzvi (noord-Israel) dit plaatje. Het Israëlische geval is het eerste buiten Afrika van deze soort welke al in zuid Egypte voorkwam. Het Israëlische geval zal best moeilijk twitchbaar zijn nu er daar een strenge lockdown is vanwege het coronavirus.

Dit beeld omvat toch een beetje het gevoel dat ik op héél veel plekken had in Zuid-Afrika. No trespassing! Zelfs de vogels hebben er last van.

Deze secretarisvogel was kort langs de weg aan het foerageren toen we om de bocht kwamen en dacht rustig weg te wandelen maar een omheining belemmerde dat..

Altijd fantastisch om deze soort tegen te komen en een locatie waar ik hem niet had verwacht?

Tijdens mijn zoektocht naar kodkod (een bijna endemische kattensoort van Chili) liepen we deze vogel tegen het lijf. Een soort die bijna enkel en alleen in Chili wordt gezien dus best wel een leuke soort. De kodkod niet met 100% zekerheid gezien dus een reden om nog eens terug te gaan.

Ik vond deze soort nog niet in deze gallery. Geen geweldige foto, maar een onmiskenbaar silhouet.

Met de laatste reis naar Chili erbij heb ik nu ongeveer 8 maanden van mijn leven vertoefd in Zuid-Amerika. Ik wou dat het meer was maar kom, je hoort me niet klagen. Met stip is dit mijn lievelingscontinent. Het zien van die antbirds van Dušan doet me mijmeren naar Junglaven die ik destijds heb bereisd met Hans Matheve ( https://users.ugent.be/~hmatheve/hm/VENEZUELA09.html ). Een tegenwoordig onbereikbare plek in Venezuela denk ik. De Chili-reis van nu was mijn eerste reis in Zuid-Amerika met een deftige camera. Het was dan ook spannend enorm om mijn eerste hummer te platen, mijn eerste albatrossen, mijn eerste condors, etc. Het smaakt in elk geval naar veel meer! Hier alvast een leuke maar helaas sterk bedreigde soort.

Amazon Thamnophilidae series. Vrouwtje.

Amazon Thamnophilidae series. Man ssp minor; kleiner, minder kuif, kortere staart, wit iris ipv rood.

Amazon Thamnophilidae series. Lokaal dingetje.

Amazon Thamnophilidae series. White sand forest specialiteit, vrouwtje.

Amazon Thamnophilidae series. Male.

Alvast een verlanglijstje voor dit najaar ;) Tijdens de 2-weekse wintertrip door oostelijk China zagen we 11 soorten gorzen.

De Duitser Peter Pallas werkte een aantal jaren in Nederland. Zoals meerdere beroemde biologen aangetrokken door de rijke collecties in de musea hier. Hierna werd hij professor in Rusland en leidde hij eind 18e eeuw expedities naar Siberië en Kirgizië. Jaren na zijn dood is de Pallas' Rietgors beschreven en naar hem vernoemd. De Pallas's Gull, Sandgrouse, Cormorant, Fish Eagle, Boszanger, Grasshopper Warbler en Rosefinch heeft hij wel zelf beschreven. Net als drie gorzen in deze collage: Chestnut-eared, Masker en Geelbrauw, als ook de Dwerg-, Bos-, Wilgen- en Rosse Gors. De genus naam emberiza komt van het Oud Duitse embritz (gors), maar ik weet niet of Pallas hier iets mee van doen heeft.

Mijn derde steltloper doelsoort was deze. Een grijze muis maar de roze pootjes en oogjes maken hem toch bijzonder!

Deze foto haalde de DB in 2007 niet, maar is ook niet onaardig. De gids had de soort nog nooit zo tam gezien. Mogelijk had ie honger na recente extreme sneeuwval?  

Ondanks mijn door algehele malaise sterk verminderde zin om vogels te kijken ("hoe ver is dat?" "10 minuten" "laat maar zitten dan...") bleek hij gelukkig bij de (zelfs voor mijn notoir niet-in-trippers-geïnteresseerde reisgenoten must-see) Diademed Sandpiper-Plovers óók te zitten. Kwam niet zo dichtbij als de plevieren, maar toch nog enigszins scherp.

Hoef ik daar tenminste bij mijn ooit te maken West-Peruvian "lowlights" clean-up niet meer naar te zoeken.

In totaal 4 vogels nabij het dorp. ook mooi zingend. Ik begreep van Eduard Sangster dat ze daar al 8 jaar niet meer zitten en zeer sporadisch nog gezien worden. Lastige soort om te zien in zomerkleed daardoor waarbij Prudhoe Bay in Alaska volgens e-bird de beste kansen biedt?? Dit is een scan met de telefoon van een dia.

Deze zie je natuurlijk van ver aankomen dat dit een target was. Een soort waar ik heel lang naar heb uitgekeken. Ik had gehoopt van betere beelden te maken maar omdat het niet op een verantwoorde manier kon op die plek, maar zo gelaten en lekker genoten van het moment. Diezelfde dag zagen we 's avonds de 'hoofdvogel' van de reis, namelijk Andean cat. Een dagje om in te kaderen met andere woorden.

Op een fantastische vogeltrip met vrienden o.l.v. Fred Pansa. Het lijkt alweer eindeloos lang geleden.

Een fraaie prairie soort, die je in zomerkleed wil zien. Korte afstandstrekker, dus weinig vagrancy potential.

Blijft een zeldzame soort, hier zat een net met twee jongen. Verder wel eens een nest gezien in Iron Range (2002), en enkele vogels rond Darwin (in 1998, 2016). 

In Chili heb je een paar van die steltlopers die enorm tot de verbeelding spreken. 3 ervan stonden enorm hoog op mijn persoonlijke targetlijst waaronder deze misschien wel op nummer 1. Ik kon ze maar niet vinden, ondanks verwoede pogingen. Waarschijnlijk omdat het seizoen niet optimaal is. Tijdens het observeren van 6 puma's (we zagen er 15 in 2 dagen) hoorde ik plots een fluitend 'trekroepje'. Ik floot het prompt na en enkele ogenblikken later viel een groepje van 10 pats uit de lucht vlak naast me neer. Een kickmomentje!

De steltjes van Churchill. Erg leuk birden daar. Juni is misschien iets beter voor vogels, maar juli is misschien wel leuker vanwege de ijsbeer en beluga als bonus.

Een van de meer lastige gorzen van de Holarctic is deze soort. We zagen er 4 op deze https://nas.sterren.frl/Apache/doc/doc00039.pdf trip. Ooit miste ik een doortrekker in Hong Kong ( Mai Po) in het voorjaar van 89. Gave gors en kwetsbaar.

Bij het zien van de foto's van Theo dacht ik met weemoed terug aan mijn trip van augustus. Bij de western parotia de keuze gemaakt om te filmen in plaats van te fotograferen, dus geen enkele foto van die soort. Spijt? Misschien. Anderzijds ook wel tevreden met het bewegende beeld (filmpje hier: https://vimeo.com/358285436 ). Van de king heb ik geen filmpjes maar wel dit 'record-shot' waar ik uiteindelijk wel tevreden mee ben. Jammer dat het staartje er net niet op staat want dat is natuurlijk kers op de taart met die soort. Er zou trouwens een hut zijn voor de soort op één van de eilandjes ten zuiden van Papoea. Daar word je dan met een katrol de canopy in getrokken om op ooghoogte van de lek te zitten. Toch één van mijn grote dromen om ooit nog eens te doen!

Uiteindelijk hebben we in de Arfak Mountains bijna alle BoP's gezien, maar veelal waren dit vrouwtjes of mannetjes die we maar kort zagen. We hebben ruim 15 uur in 7 verschillende hides gezeten en geen enkele display mogen waarnemen. Gelukkig hadden we op Waigeo meer geluk. Dit geeft maar aan dat Arfak niet zo makkelijk is als sommigen beweren. En een active BoP betekent dat hij wel in de buurt is, maar niet dat hij per se ook een showtje komt geven.
Bij een hide van een Superb BoP hadden we deze pandamus vrucht op laten hangen. Succes gegarandeerd volgens de 'eigenaar' van de hide. We kregen alleen een vrouwtje Western Parotia op het fruit.

Behalve alle endemen en bijna-endemen die vogelaars proberen te zien tijdens een trip naar het zuiden van Ecuador zijn er 2 soorten die ook hoog op hun lijstje staan, namelijk Black & White Tanager en Grey-capped Cuckoo. De meeste kans op deze migrerende soorten is grofweg tussen half februari en half april. We zagen een mannetje Black & White Tanager in Jorupe en in de vroege ochtend van 14 februari maar liefst 5 verschillende Grey-capped Cuckoos bij Cerro Blanco, vlakbij Guayaquil. Matige opname doordat ik in onder regenachtige omstandigheden in een donker bos met hoge iso waarden een plaatje probeerde te maken maar toch tevreden met het resultaat.