Wereld-soorten

Tijdens een pelagic vanuit San Diego zagen we minimaal 9 Black-footed Albatross en een bonus Laysan. Ook geweldige aantallen stormvogeltjes verspreid over 3 soorten en 4 Craveri's Murrelets.

Tijdens een pelagic vanuit San Diego zagen we minimaal 9 Black-footed Albatross en een bonus Laysan. Ook geweldige aantallen stormvogeltjes verspreid over 3 soorten en 4 Craveri's Murrelets.

Tijdens een pelagic vanuit San Diego zagen we minimaal 9 Black-footed Albatross en een bonus Laysan. Ook geweldige aantallen stormvogeltjes verspreid over 3 soorten en 4 Craveri's Murrelets.

Deze reus overzomert al de hele zomer rond Calgary, Alberta. Ik zat er al een tijdje aan te denken, want het was inmiddels toch al enkele jaren geleden dat ik de soort nog zag. Het was even wachten tot een bezoek aan de familie in Calgary de gelegenheid bood nog eens een luie twitch in te lassen. 

Ook al broedt de soort in het uiterste noorden van Alberta, de gebruikelijke trekroute leidt ze meteen door Saskatchewan, waar ze enkele weken pleisteren vooraleer ze doorsteken tot Texas. Het is in Saskatchewan dat de meeste Canadezen de soort dan ook gaan zoeken, en dat is nog niet eens zo gemakkelijk gezien de staging areas wel eens durven verschillen per najaar. Ook zijn de vogels hier erg schuw en steeds in enkele groepen van een paar tientallen aanwezig, wat het dus niet gemakkelijk maakt om ze te benaderen gezien dat een hele waakzame bende is zo.

Deze vogel is dus wel wat westelijker dan gebruikelijk aan het overzomeren, tot groot jolijt van de birding scene in Alberta. Een klein prairie vijvertje net buiten de stad is waar geslapen wordt, en de velden rondom voorzien genoeg sprinkhanen om deze vogel de zomer door te krijgen. Gisterenavond had ik het geluk dat hij door enkele Sandhill Cranes flink gepest werd tot vlakbij de weg. Leuk detail: de vogel is volledig ongeringd, terwijl de meeste vogels die in Noord-Amerika rondvliegen toch wel ringen dragen (inclusief de wilde populatie). Toch altijd leuk om zo'n vogel te zien zonder jewellery. 

Deze papegaai kennen sommige mensen misschien uit zuid Texas, waar ik hem zelf zag in 1993 (geïntroduceerd). Ook zag ik hem in 2023 in het originele broedgebied. Ook zag ik er 3 op 25-04 in een van de stadsparken van Merida. Als je de verspreidingskaart van de soort ziet is deze redelijk verwarrend van wat origineel en geïntroduceerd (oranje) is.  

De Kleine Vorkstaartplevier werd op de bar-chart van e-bird niet vermeld voor de maand augustus. Het was dus een verrassing toen we ineens een groep van 125 exemplaren op een strandje zagen zitten. De vogels lieten zich met de boot tot zo'n 30m benaderen. De meeste waren adult vogels. Sommige adulte vogels hadden de staart- en slagpenrui al voltooid terwijl anderen nog groeiende, afwezig of oude buitenste twee handpennen hadden. Bij nog ruiende vogels was ook de staart nog in de rui. Sommige juveniele vogels hadden nog een duidelijke schubbentekening op de borst terwijl bij andere deze tekening al aardig was verdwenen. Naast het goed bekijken van deze leuke soort was er ook de kans om ze goed in de vlucht te fotografen. 

Ik meen dat deze soort ook is waargenomen in de grote WP. 

Dit voorjaar zag ik deze 2 Grosbeaks nieuw, links Collared in China en rechts Black and Yellow in noord Pakistan op 10-06. De vrouwtjes van beide soorten verschillen opvallend maar verschillen bij de adulte mannen vind ik lastig. Black and Yellow zou opvallendere donkere bovenstaartdekveren hebben? Geluid nog niet vergeleken. Beide soorten zijn niet moeilijk te vinden in het juiste habitat. 

Tot mijn grote verbazing bevatte onze website nog geen foto van deze fenomenale, endemische pitta - die maar twee cm kleiner is dan de mythische Giant Antpitta (Hydrornis caeruleus). Dit is een adult vrouwtje. Gedurende de vier dagen die we doorbrachten op de berg Kerinci zag ik zo'n vijf verschillende exemplaren: dit vrouwtje hield zich op nabij (maar nooit vóór) de hut vanwaar je de endemische Bronze-tailed Peacock-Pheasant en Salvadori's Pheasant en een patrijs kunt zien; we zagen ook geregeld en langdurig een juveniel mannetje en een juveniel vrouwtje op de trail omhoog en ik zag nog twee, mogelijk andere, vrouwtjes. De andere vier video'tjes (en twee smartphone 'shorts') van de pitta zijn ook de moeite! Ik neem overigens aan dat een van mijn reisgenoten binnenkort een wat toonbaarder foto van deze pitta zal plaatsen ...

De Gevlekte Bospatrijs is een schuwe, zeldzame en bedreigde soort (Near Threatened). Deze patrijs komt voor in de wouden van het Maleisische schiereiland, noordelijk tot zuidoost Myanmar en zuidwest Thailand, en in Indonesia op Sumatra en Borneo. 

Ik heb 2x 8uur in een Birdhide gezeten in de hoop deze soort te kunnen fotograferen. Bij sommige hides wordt deze soort regelmatig gezien, maar is niet altijd gegarandeerd. Pas in de middag van de tweede dag verscheen dit exemplaar ten tonele. De rest van de dag liet hij zich regelmatig zien soms zelfs tot op 2m voor mij. 

Een soort die toch erg vaak in Nederland opduikt, en na nu afgelopen week weeral een geval (of meerdere, ik hou het niet zo bij...) te zien verschijnen, dit maal op grote afstand, vraag ik me af of kleine grijze snip steeds betrouwbaar wordt uitgesloten? Toch ook een langeafstandstrekker, en eentje die echt wel in de shortlist zou moeten staan van nieuwe NLers?

Het soortenduo wordt hier in Canada erg wantrouwig bekeken, en  determinatie op basis van adult zomerkleed als not done beschouwd. Zo zijn er enkele kleine kenmerken die kunnen wijzen op de ene of de andere soort in zomerkleed (o.a. de wenkbrauwstreep en de tekening op de flanken) maar is de witte wig op de ondervleugel toch min of meer het enige wat als betrouwbaar kenmerk beschouwd wordt. Ben je natuurlijk vet mee tenzij je een vluchtplaatje neemt (zie hierboven), en de roep is dus uiteindelijk vaak het enige waarmee adult zomer vogels vanop afstand met zekerheid kunnen worden gedetermineerd. 

Zie bijvoorbeeld onderstaande vogel, prachtig gedocumenteerd en op basis van het zomerkleed in zit echt wel kleine grijze-achtig: een erg rechte wenkbrauwstreep (zonder duidelijke hoek boven het oog) en tekening op de flank in de vorm van bolletjes duidt toch echt wel op deze soort in adult zomerkleed. De foto van de ondervleugel daarentegen, toont toch dat het wel degelijk een grote grijze is. Vergelijk het patroon met mijn geposte vluchtfoto, alsook de bandering op de flank van mijn vogel, die eerder typisch grote grijze is (bandering). 

https://waarneming.nl/observation/239727394/

Gezien de moeilijkheid vaak van dit soortenduo, vraag ik me af hoe bijvoorbeeld de recente Texel vogel op naam gebracht werd, want vanop die afstand lijkt me dat enkel de roep doorslaggevend zou zijn... Is die gehoord?

Hier alvast een "Least" scan uit de oude doos voor je Wim.

Nog een fraaie juveniele Baird's van deze week. Ze komen inmiddels goed door, een typische verschijning zo in het najaar aan de westkust. 

Heerlijk, de steltentrek. Zoals te verwachten zijn de adulten van de meeste soorten nu al grotendeels door, en komen nu vooral juvenielen aanzetten. Hier nog een latere adulte Western van deze week. Verder in beeld: allemaal juveniele Westerns en 1 juveniele Least. 

Net als "Rufous Antpitta", zijn ook de Tawny Antpittas geupdate. Triple split met Quito's quitensis die de naam Tawny Antpitta behoudt, de G ten zuiden van de Marañon in N Peru is nu Atuen Antpitta, en deze uit NE Colombia, met een verspreiding deels in Boyaca Dep. Het taxon ten N van Medellin die Peter van Scheepen hier recent deelde, is de vierde uit dit complex.

Oceanites barrosi sp. nov. (Andean Storm-Petrel). Hier de link naar de verse publicatie in Zootaxa 5486 (4): 451–475, die George Sangster eerder deelde.

Waarschijnlijk dit taxon, en indien aanvaard, een nieuwe voor Ecuador. Uitgebreid gefotografeerd tijdens een pelagic off Salinas tijdens El Niño. Buik en ondervleugel patroon passen goed op dit nieuw beschreven taxon.

Interessant dat volgens deze study galapagoensis en gracilis niet eens zusters zijn (beide voorheen Elliot's of White-vented Storm Petrel). Alvaro J. vroeg mij een tijd terug hoe aan galapagoensis balgen te komen, want die waren zeer schaars. De broedplekken van deze algemene Galapagos endeem zijn nog steeds totaal onbekend...

Nog zo'n fijne prairie soort die tot de verbeelding spreekt.

Helaas waren er dit jaar geen Dickcissels aanwezig in Canada. Dit omvat de noordelijke grens van hun verspreidingsgebied en ze zijn daar alleen in sommige (goede) jaren aanwezig.

Een van de iconische soorten van de Noord-Amerikaanse prairie. Op beide prairie dagen zagen we er tientallen, veel meer dan ik zag op de prairie in Montana en Wyoming. Vaak op paaltjes langs de weg en dikwijls luidruchtig om de auto vliegend als er jongen in de buurt waren. 

Een goede van enkele dagen geleden tijdens het gidsen in Sarawak - Crocker Jungle Flycatcher. Gesplit van Chestnut-tailed in 2021 en meteen toch wel een van de lastigste of minst voorspelbare soorten van het eiland. Nodeloos te zeggen dat het feest was onder de deelnemers!

De Rode grutto is één van de juweeltjes van de Churchill toendra. Langs Twin Lake Road zagen we enkele paartjes met jongen. In totaal zagen we 24 soorten steltlopers op deze Manitoba trip.

In Manitoba is het goed birden, met arctisch Churchill in het noorden en in het zuiden de prairie rond Melita, de bossen en meren van Riding Mountain NP en Lake Manitoba Delta.

Dit was de enige Zwartsnavelkoekoek die we zagen op de trip. Geen gemakkelijke soort om (goed) te zien, maar dit exemplaar werkte leuk mee.

Heerlijke reis aan het gidsen momenteel waarbij de zoektocht naar deze soort centraal stond. Uiteindelijk na twee dagen een mannetje in beeld! Genieten. 

"St. Helena Storm Petrel - Hydrobates [castro] helena"

Een nuttige  soort voor mijn false Holarctic lijst was deze recent gesplitste parrotbill vroeger behorend bij Brown-winged Parrotbill. Ik telde abusievelijk de verkeerde (voormalige onder)soort al maar die komt te zuidelijk voor. Eye-ringed is wel Holarctisch. De soort is niet moeilijk te vinden in soms kleine groepjes in het stadspark van deze Chinese stad. Het beste onderscheidende kenmerk is de oogkleur en het gekozen habitat. Eye-ringed is een rietvogel in laagland en Brown-winged een vogel van het heuvel/berglandschap.

Terug van een leuke tour te gidsen in Nunavut, en deze topsoort was de ster van de reis. Een ietwat andere kijk op deze reus zo van dichtbij. 

Voor Peter, zie hier.

In Noord-Pakistan komt deze ondersoort van de Mountain Chiffchaff voor. Best gelijkend op de vogels die in Noord-Turkije zag met dezelfde warmkleurige (thee met heeeeel veel melk) kleur op de bovendelen, nek en kop. De zang lijkt voor het oor erg op onze Tjiftjaf, mogelijk iets voller en zwaarder maar met hetzelfde ritme. Ik dacht nog een filmpje te hebben, maar dat moet ik opzoeken. 

Dit is een nieuwe soort voor de wetenschap, die door Ben King (1937-2024) in eerste instantie is ondekt op Timor en later op Wetar. Hij heeft mij na de publicatie van Caprimulgus meesi (Sangster & Rozendaal 2004) gevraagd dit te onderzoeken. Dat had behoorlijk wat voeten in de aarde, maar heeft nu geresulteerd in een uitgebreide publicatie. We hebben dankbaar gebruik gemaakt van een mooie serie opnamen van Colin Trainor van zowel Oost-Timor als Wetar, en van zijn kennis van de avifauna van deze eilanden.

King, BF, Sangster, G, Trainor, CR, Irestedt, M, Prawiradilaga, DM & Ericson, PGP 2024. A new species of nightjar (Caprimulgus) from Timor and Wetar, Lesser Sunda Islands, Wallacea. Ibis.

De foto is gemaakt door James Eaton.

De foto is enigszins bewerkt: het rode oog (een bekend fotografisch artefact) is donker gemaakt.

Afgelopen weekend eindelijk tot vlakbij Triangle Island geraakt, een afgelegen rots vol zeevogels ver in zee ten noordwesten van Vancouver Island. Erg moeilijk om te charteren gezien de woelige wateren, en ook nu was het lastig. Hoofddoel voor velen hier is de zuidelijkste populatie Horned Puffins, amper 3-5 paar broeden er, een bijzonder logistiek lastige om in Canada te zien. 

Ik hoopte gewoon zelf een horned te vinden die dag, en dat lukte, want we kregen een prachtige fly-by op enkele meters, helaas te dicht (!) voor foto’s. 

Deze lukte gelukkig wel, de vierde papduiker: ‘rhino’. Was me nog niet eerder gelukt deze torpedo’s zo te bevriezen in de vlucht, maar erg blij met dit resultaat!

Dit is de residente Phylloscopus in Saoedi Arabie.

Dit is Sakesphoroides niedeguidonae, sp. nov. een recent nieuw beschreven cryptische soort, meer info ook hier. Staart patroon van vrouwtje is duidelijk verschillend met de S. cristatus populatie ten zuiden van de São Francisco rivier.

Hierbij wat betere plaatjes en een filmpje waarbij de zang te horen is van deze zeldzame soort en vooralsnog de enige bekende vogel van deze soort zoals hier al was uitgelegd. 

Ten oosten van het Baikalmeer vervangt de Japanse Kwartel 'onze' Kwartel. Op meerdere dagen zagen we enkele exemplaren. Overdag snel opvliegend, maar in de nacht blijven ze wel zitten, zoals hier in de koplampen van de jeep. In de WP uitgezet in Italië (bron: BOW).

Vers terug uit het noorden van Pakistan. Een bijna onverwacht indrukwekkende reis waarbij je je bijna twee weken bevindt tussen "de goede kant" van de Taliban. Een ruige streek met dagelijks bewapende personen om ons heen die ons (soms) begeleidde. De AK47 is er algemener dan menige gezochte soort. Een ongelooflijk mooi landschap en een aantal hele mooie (nieuwe) west Himalaya soorten. We hebben gelukkig niets vervelends meegemaakt en de mensen zijn verder aardig en wilde constant selfies met die gekken witte mannen met kijkers maken. De meest karakteristieke soort is deze die je de gehele dag op alle plekken in de bergen (en daar zit je bijna alleen maar als je Islamabad uitrijdt naar het noorden) hoort en ziet. Overwintert in het zuiden van India.

In de Serra das Carajás staan een aantal vogels op de lijst die buiten Brazilië niemand kent. De Pará (Cinnamon-throated), Xingú (Amazonian Barred), Santarém (Black-banded) en Carajás (Strong-billed) Woodcreeper bijvoorbeeld. Brigida's (Uniform) Woodcreeper noemen de Brazilianen niet meer.

Nog zo'n soort is de Xingú Screech Owl, die in 2021 samen met de Alagoas Screech Owl (M. alagoensis) werd beschreven door Dantas et al, die ook nog eens Belém Screech Owl (M. ater) splitten. Ik zou op basis van de aangedragen feiten de laatste twee bij Black-capped rekenen, maar Xingú Screech Owl heeft iets betere kaarten.

Ik wist overdag een roepend exemplaar in mijn warmtebeeldcamera te vinden, maar het was zo donker in het bos dat ik hem niet kon zien. Gelukkig hadden mijn reisgenoten (die een paar 100 meter terug op zoek waren) scherpere ogen. Pas in het licht van een zaklamp veranderde de schim voor mij ook in een uil.

Dit taxon broedt ten oosten van de Lena rivier, waar het heinei vervangt. BOW schrijft: "Largest subspecies, with relatively more robust bill that is thicker and more parallel-sided than other races; black extends basally to near tips of primary coverts on P8-P9; P1-P7 usually with white spot between gray and black; mantle medium gray; eye generally pale yellow".

Een lokaal algemene soort ten zuiden van de Sahara, met (volgens tarsiger) in de WP één waarneming: een dood gevonden vogel in het zuiden van Egypte in 1947. Schitterend NP trouwens, South Luangwa.

Eénmaal vastgesteld in de WP, Azoren 2016.

Slechts enkele malen tegengekomen in Texas tijdens een wintertrip. Deze soort is éénmaal vastgesteld in de WP: in 1987 op Lundy, Groot-Brittanië.

Een algemene soort in Noord-Amerika, met (volgens tarsiger) zes waarnemingen in de WP: IJsland (3), Azoren, Schotland en Ierland.

Deze WP soort stond nog niet in de DB Gallerij.

Algemene soort in Noord-Amerika, met in de WP waarnemingen in Schotland (2017) en Ierland (2021). Het geval bij het Oostvoornse Meer (1980-1982) is afgewezen met heldere uitleg.

Deze WP soort stond nog niet in de DB Gallerij.

Even snel twee videostills van deze wel heel zeldzame soort, voor het laatst gezien in 96 en herzien in 2022. Dit is de enige bekende plek en we kunnen maar 1 vinden. De zang redelijk spectaculair. Erg blij met de holarctische grote zeldzaamheid.

Deze soort stond gek genoeg nog niet in de DB Gallerij. Dit is een scan van een dia uit de oude diadoos.

Deze WP soort stond nog niet in de DB Gallerij.

Deze WP soort stond nog niet in de DB Gallerij.

Deze WP soort stond nog niet in de DB Gallerij.

Deze WP soort stond nog niet in de DB Gallerij.

Een fraai Afrikaans panorama langs de Chobe Rivier. Gezien het vele wit op gezicht en onderdelen neem ik aan dat dit de noordelijke ondersoort gambensis is en zal dit de uiterste zuidelijke grens zijn waar deze voorkomt.

Deze WP soort stond nog niet in de DB Gallerij.

Van Jo'burg naar Zambia met de bush camper maakten we een stop bij Kasane, een stadje langs de Chobe Rivier. Een boottochtje in de vroege morgen is zeer aan te raden.

De DB Gallerij bevatte nog geen foto van deze WP soort, hier samen met Afrikaanse Nimmerzat.

Deze WP-soort stond nog niet in de DB Gallerij. Waarnemingen in de WP volgens tarsiger.com: UK (5), Noorwegen (2), Duitsland en Frankrijk.