Wereld-soorten

Enkele hoogte soortjes van de afgelopen week.

(Slepen met fototas, kijker en camera kost wel wat meer energie op deze hoogte  ;-)

Dit was voor mij het hoogtepunt tijdens het vogelen rond Ushuaia. Het is de zeldzaamste van de 4 soorten seedsnipes en niet gemakkelijk te vinden. Het was even steil klimmen maar dan heb je ook wat.

Dit markante meeuwtje liet zich fraai bekijken rond Ushuaia.

Gezien tijdens 3 dagen vogelen rond Ushuaia met een groepje Nederlandse vogelaars, voorafgaand aan de Atlantic Odyssey en georganiseerd door Laurens Steijn. 

Guatemalan Junco , a mogelijke split in het Yello-eyed Junco -complex. 

"Nee, dit is geen Fawn-breasted Tanager". M'n eerste in Ecuador na 12 jaar (#1536). Dwaalgast hier (handjevol gevallen, geen recente, gaat slecht met de soort is mij verteld). Stuk algemener op doortrek in Noord Colombia naar mijn ervaring. 

Polylepis specialiteit.

De enige vogel die we gezien hebben tijdens de Atl Odyssey (zonder Antarctica) was 2 minuten zichtbaar c 200km ten noorden v Ascension 

Dwaalgast op St Helena, gevonden tijdens Atl Odyssey

Redelijk vaak te horen maar ondanks grootte lastig te zien . 

Guatemala is een mi ondergewaardeerde  vogelreisbestemming met veel fraaie soorten met een klein verspreidingsgebied ,oa Horned Guan .

Met de hulp van Knut Eisermann (perfecte gids) in korte tijd zeer veel

gezien .      

Algemene maar erg fraaie soort in de hooglanden  

Ook bekend als Little Vermilion Flycatcher (HBW). Gaat slecht met deze soort o.a. door Philornis downsi. San Cristobal Flycatcher is vermoedelijk al extinct. 

Critically Endangered. 

Dit jaar is het al weer 25 jaar geleden dat ik met Oscar Endtz en Max Berlijn naar Texas ging voor een vogelvakantie. Eén van de hoogtepunten was dat we het baltsen van Lesser Prairie Chicken van zeer dichtbij konden aanschouwen. Daarvoor waren we uit Texas in één middag en avond naar New Mexico gereden. De plek hadden we gekregen van een zekere Tommy-Joe Hines die we hadden gevonden in het ledenbestand van de American Birding Association.

Ergens midden in een zg Blue Grass Steppe zaten er 20 te baltsen en zo dichtbij dat we ze hoorden stampen in het gras - wij zaten in de auto die we midden in het terrein hadden gezet. Overnacht in Roswell, dat plaatsje waar een vliegende schotel was gecrasht en waar de Pixies nog een mooi liedje hebben geschreven.

De foto is van Oscar Endtz, die naast de beste chauffeur die je maar kon bedenken ook een verdienstelijke fotograaf was. Helaas is hij op 28 november 2017 overleden.

De grote meeuwensoort van de Sea of Cortez. In de US soms (maar het laatste jaar in ieder geval geen waarnemingen) te zien in de Salton Sea waar ik er in jan 98 3 zag (Obsidian Butte). Lijkt natuurlijk veel op Western Gull (maar lijkt groter?) met knal gele poten.

Hier weer een splitje wat door sommige niet en door sommige wel is/wordt erkent. Baja Pygmy Owl is een naam voor dit taxon. Northern Pygmy Owl wordt door sommige (niet HBW, niet IOC (volgens mij), niet AOU maar wel op Xeno Canto) gesplitst in drieën. Die, die er een soort van maken, geven er de naam hoskinsii aan. Northern Pygmy wordt in de US in drie groepen onderverdeeld, de noordelijke vogels (o.a. Colorado), de zuidelijke vogels (o.a. Arizona) en deze Californische vogels. Van de drie "discutabele splits" (deze, Robin en als je heel ouderwets bent de Junco) is dit misschien wel de minst zekere om ooit algemeen erkent te worden??? Niet al te moeilijk te vinden overigens (overdag) op deze locatie.

Ethiopische endeem, niet erg zeldzaam, maar je ziet ze bijna nooit in zit. Hier had ik dat geluk wel, en bleef de vogel ook nog eens mooi zitten bij mijn benadering.

Geen superzeldzame soort, maar wel een erg fraaie! Ze staan her en der stiekem langs de weg in greppeltjes en dan rijd je er zo voorbij. Gelukkig vonden we (Theo Admiraal en ik) deze, want we hadden er al een paar vergeefse zoektochtjes opzitten.

(aka. Heuglin's Courser)

Deze vorm (klossi) moet bij de Hainan Blue Flycatcher gerekend worden (abstract).

Zo ver naar het zuiden zijn ze behoorlijk oranje op de borst, maar in Bach Ma (halverwege Vietnam) zijn ze veel bleker en komen ze naast "klassieke" Hainan Blue Flycatchers voor.

Het "voelt" niet echt als een nieuwe soort, maar het is er al jaren een. Daarom voor mijn Baja tripje een dag ingebouwd om dit eiland te bezoeken. Dit kan makkelijk met deze organisatie. Ik zeg makkelijk maar (gelukkig zonder dat ik het wist) bleken veel oversteken in de dagen ervoor en erna geannuleerd vanwege aanhoudende bosbranden. Een aardbeving van 5.3 op de schaal van Richter de week erna zorgde voor nog meer annuleringen. Eenmaal op het eiland is de soort niet moeilijk (zoekt jou zelfs een beetje op). De oversteek is ook leuk met zeevogels, met als hoogtepunt 2 Scripp's Murrelets.

Een van de endemen van Baja die het moeilijk heeft. De soort is inmiddels Endangered bij Birdlife. Probleem is dat de moerassen die hij nodig heeft worden omgevormd in Golfbanen en hotel tuinen. Tevens zorgt de aanhoudende droogte in Californië op zich al voor uitdroging van de moerassen. De plek waar hij het best te doen is (makkelijk) is waar deze foto (ietwat marginale) genomen is, helemaal in het meest zuidelijke puntje van het schiereiland.

Tijdens het vogelen op het Sanetti plateau (4000 m alt.) ineens na alle Augur Buzzards deze jongen, die opviel door de overwegend rossige onderdelen. Indien determinatie correct is, het tweede geval voor Ethiopië. Wie meer over de determinatie van deze soort weet, mag het zeggen.

De andere wat lastigere endeem (volgens o.a. HBW een heuze soort ) van Baja California is deze lookalike van de Roodborstlijster, genaamd San Lucas Robin. Ik had geen echte plek alleen een weg waarlangs veel vogelaars vogels, vaak in vlucht, zagen. De weg doorkruist een brede arroyo met een aantal hoge Cottontree's (schaars in het gebied) en daar vond ik deze man in de vroege ochtend zingend aan. Erg blij mee en toch opvallend anders dan American Robin met erg vale oranje onderdelen en een heel geprononceerd lang wit supercilium.

Zeldzame doortrekker in Thailand. Helaas nog niet helemaal doorgeruid, maar dat mag de pret niet drukken.

Baird's Junco is een recent afgesplitste soort van Yellow-eyed Junco, best wel anders met de combinatie van die soort en de Pink-sided vorm van Grijze Junco. Ze leven totaal geïsoleerd van de twee gelijkende soorten op de hoogste toppen van de sierra's op de zuidelijke punt van Baja. Deze (meest bekende) plek betekende na 28 km over een goede zandweg rijden, 6 km klimmen te voet (over een soms best wel slecht) pad. Op de top (nabij een vervallen uitkijkpost) bleken ze niet moeilijk te vinden, maar daarna moet je terug, en bij aankomst trof ik mijn auto met twee lekke banden aan..... Het is er goed heet dus in mijn optiek (ik deed het alleen) misschien niet zo heel verstandig om alleen te doen? Er is nagenoeg geen telefonisch bereik, er komt nagenoeg niemand, dus bij een onfortuinlijke val kan redding (te) laat komen. De soort is Near Threatened volgens Birdlife. Ik zag er twee, tijdens een "Baja oproltrip". Rob Gordijn en vriendin, dank voor alle info!

In het kader van de valse Vlieland lijst waren Jan vd Laan en ondergetekende weer eens in SE Asia te vinden. Alhoewel vier soorten Pitta's, Rail Babbler en het nodige Fazantengeweld weer eens roet in het eten dreigden te gooien, toch nog een record shot van zo'n soort die we in dit kleed vast wel een keer in de lage landen gaan vinden.

Cat Tien is een goede plek voor spechten. Terwijl ik naar een Greater Flameback stond te kijken (om de verschillen met Common te checken) landde deze heel wat zeldzamere soort vlak voor me.

Een ander hoogtepunt was Heart-spotted Woodpecker, wat echt een van mijn droomsoorten was. Ik hoefde gelukkig niet naar Pale-headed Woodpecker te zoeken: die bleek bijzonder lastig!

Ik had een "full house" aan hapvogels in Vietnam (Long-tailed, Silver-breasted, Banded, Dusky en dus Black-and-red). Deze twee zaten boven de weg te baltsen. Wat een beesten!

's Avonds zijn de Groene Pauwen niet lastig te zien op de speciaal voor hen omgeploegde velden.

Een slechte foto van een spectaculair mooie soort.

Hoofddoel was hier de Golden-winged Laughingthrush, waarvan ik een nóg slechtere foto op observado heb gezet. Omdat de lokalen hier goed verdienen aan het verbouwen van ginseng lijken de vogels meer met rust gelaten te worden dan in het noorden of bij Da Lat. Je hoorde 's morgens zowaar vogelzang!

De ontbossing in de directe omgeving is schokkend: alles wordt omgezet in maniok-akkers om bio-ethanol te maken.

Jong mannetje: leek in het veld wel blauw/oranje! Vandaag getwitcht door Jelle Scharringa die ik toevallig tegenkwam in Da Lat.

Een trip met hindernissen aangezien de gids van Vietnam Birding niet erg genegen was onze groep naar "zijn" plekken te brengen (hij maakte voor twee laughingthrushes een uitzondering). Eén reisgenoot is reisleider bij Birdquest – en die gebruiken de concurrent. Dat hij zijn contacten inschakelde om voederplaatsen te bezoeken (die Vietnam Birding afkeurt maar stiekem vaak wel bezoekt...) moet de aanleiding geweest zijn. Het lijkt ons geen soorten te hebben gekost, maar natuurlijk wel een dosis reisplezier.

Veel mooi blauws in Thailand.

Twee Nordmanns werden gevangen en voorzien van een zender. Erg benieuwd naar de terugtocht van deze schaarse soort!

Bevond zich net buiten het park, bij onze accommodatie. 12.600 iso rules......:-)

Nkulengu Rail is een bosral, en slaapt in bomen (meestal met meerdere exemplaren naast elkaar op één tak). De strategie om deze soort te zien te krijgen is enigszins bizar: de vogels roepen rondom zonsondergang en zonsopkomst, echter maar voor een zeer korte periode. Je gaat op zoek naar vogels die vrij dicht bij het pad zitten te roepen. Heb je die gevonden, dan moet je snel het bos in lopen en proberen ze met een zaklamp te vinden. Het is dan echter wel stikdonker, en je hebt geen benul wat er allemaal rondkruipt........niet geheel zonder risico's. Overigens blijven de rallen gewoon zitten, die laten zich prima bekijken in het licht van zaklampen. 

Een skulker, vaak laag boven de grond in dichte ondergroei. Het licht houdt daar ook niet over........ik heb vaak met minimaal 3200 iso moeten fotograferen.

Eveneens vanaf de canopy walkway in Kakum National Park. Spectaculaire soort!

Vanaf de canopy walkway in Kakum National Park. Een geniale plek, je staat op platforms die ze rondom een aantal woudreuzen hebben geconstrueerd.  Je bent dan ongeveer 30-40m boven de grond. Veel canopy soorten laten zich fantastisch bekijken, zo ook deze Black Dwarf Hornbill. 

Bulky dingetje.

Kaeng Krachan; geweldige plek voor broadbills. Ze zijn ook ietsjes flashier dan Sapayoa.