Wereld-soorten

Eentje van de "big boys", jonge vogel.

Vaak met de boot mee, net als de Kaapse Duiven en Antarctic Petrel.

Nog niet eerder werden er zes bij elkaar gezien. De foto is van medereiziger Hiele Lootsma.

Hispaniolan Highland-tanager, White-winged Warbler, White-winged Ground-warbler... taxonomisch best een uitdaging. Foto genomen in de hooglanden op de grens met Haiti.

Mijn trip report van deze reis vol endemen:
http://www.jvanderw.nl/tripreports/SulawesiHalmahera2016/report.html

Deze White-crested Tiger Heron was een fijne bonus bij de Ankasa campsite. We zagen twee dagen later dieper in het bos zelfs nog een tweede vogel.

We zagen er vijf. Wat een soort en wat een belevenis...

Geweldig canopy birding die Maya tempels!

Geweldig canopy birding die Maya tempels!

Tijdens onze vogeltrip in Ghana konden we vlak langs de doorgaande weg genieten van een baltsend paartje Hartlaub's Duck. De Goudsnip in de achtergrond is ook leuk natuurlijk.

Tijdens onze succesvolle Ghana reis met Ashanti zat deze Long-tailed Hawk  tien minuten op een hoge tak van het uitzicht te genieten, iets wat onze ervaren topgids Willaim Apraku nog niet eerder had meegemaakt.

Easy op geluid. Formaat etc. niet te vergelijken met een Neomorphus maar wel een heel fijn dingetje.

Ondersoort confusus adulte vogel. 

Deze soort zit zwaar in de problemen in de US met een afname van 80% sinds 1966 (Birding dec.16). Ze zijn erg kieskeurig wat betreft habitat en houden van afgebrande stukken met open bos. In 2012 hadden we met enige inspanning 2 vogels zingend op deze plek. Het lijkt een soort net als bijv, Henslow en Bairds Sparrow waar je niet te lang mee moet wachten wil je hem kunnen bijschrijven..

Pas sinds een jaar of 10 te doen en bekend van slechts 5 plekken in N-Peru. Maar wat een geweldig uiltje!

Endeem van Peru, tijdens de tour alleen gezien bij Owlet Lodge

Ook bekend als Johnson's Tody-Tyrant. In mijn ogen een ongelooflijk mooie, kleine, maar helaas ook endangered endeem van Noord Peru. Eén van vele hoogtepunten van twee weken in het noorden van Peru.

Kwetsbare endeem van noord Peru met een zeer klein verspreidingsgebeid op de oostelijke hellingen van de Andes en rond Iquitos.

Mannetje gezien tijdens de laatste tour N-Peru. Bedreigde soort, bekend van slechts 4 plekken en met nog maar 670-1600 individuen (Birdlife 2017)

Endeem van Noord-Peru gezien bij de feeders van Huembo, Pomacochas. Bedreigde soort met een klein verspreidingsgebied en een geschatte populatie van slechts 250 - 999 individuen (Birdlife 2017)

Een wijdverspreide soort in Zuid-Amerika, gemaakt tijdens de recente tour naar Noord-Peru. 

Chileense bijna-endeem met een vrij klein verspreidingsgebied, en net als andere tapaculo's bepaald niet makkelijk. Behoort tot het trio grote tapaculo's (merelformaat) die je graag alle drie gezien wilt hebben in Chili.

Tijdens een lange tocht door centraal-zuid Chili (t/m Chiloë eiland). Het verslag staat op http://www.jvanderw.nl/tripreports/Chile2016/report.html

Algemeen op de steppen van het Noord Oosten van Mongolië 

Een van de twee endemen op Rodrigues Island.  Verslag van de trip volgt op deze site.

Het gaat me eigenlijk niet om deze soort maar om de eerste twitchable Japanese Night Heron voor buitenlanders die begin Januari bekend is geworden in zuid Japan in Odaka Ryokuchi Park in Nagoya. De vogel zou hier vorige winter ook overwinterd hebben. Momenteel wordt die massaal bezocht door Japanse vogelaars en fotografen.....

Tijdens een kort verblijf nabij Abu Dhabi als tussenstop op weg naar Sri Lanka, voornamelijk om Egyptische Nachtzwaluw te zien (gelukt), zagen Steve James en ik ongeveer 10 van deze "Braamsluipers". Redelijk grootsnavelig. Aan de overkant van de zee overwintert Althea. HBW spreekt een vermoeden uit dat deze vorm in de winter ook wordt gezien op het Arabisch Schiereiland. Birdfinders die wij tegen kwamen in het veld schreef deze vogels als Althea weg, zouden ze gelijk hebben?

Deze soort zullen we nooit in onze streken tegenkomen. Het was een van de eerste digiplaatjes die ik maakte met toen nog de "beroemde" Nikon Coolpix. Voor deze soort moet je toch wel naar de Aleoeten of aan de andere kant naar Bering Island om hem te zien. Ook in vlucht vanwege door de donkere ondervleugels niet moeilijk te herkennen. Op de foto zitten er een paar tussen de veel algemenere (Pacifische) Drieteenmeeuwen. De soort is "te lief" t.o.v. deze soort en wordt daardoor verdrongen in de gemengde kolonies en naar de lager gelegen rotsen verdreven waarbij ze meer kwetsbaar zijn ten tijde van slecht weer. De meeste mensen doen de soort op St'Paul maar tijdens deze reis was ik in de gelegenheid om ook (was in 2002 op St'Paul) te bezoeken. Leek me een leuke afwisseling na de Ringsnavel-discussie.

Zes jaar geleden heb ik heel veel moeite moeten doen om deze soort te zien. Vandaag waren ze erg makkelijk. Goed te onderscheiden van de Halsbandparkiet op geluid en het vrouwtje heeft een zwarte snavel. Bovendien zijn veel exemplaren geringd. De aantallen geintroduceerde vogels leek groter dan voorheen. Waar ik in 2011 sporadisch een Common Waxbill zag in het NP, zag ik er vandaag tientallen. En dan heb ik het nog niet over die duizenden Red-whiskered Bulbuls.

Oftewel Chinese Klauwier. Beige beesten met behoorlijk witte buiken en oranje flanken (hier in avondlicht!)

Nog niet zo'n hoofdpijndossier als de braamsluipers (waarvan ik aanneem dat de nooit tikkende/altijd ratelende kleine vale exemplaren in Desert NP minula waren en de rest een onontwarbare kluwen van halimodendri en blythi. Ze lieten zich erg slecht zien...

Een leukere en mooiere soort dan gedacht. Ze hybridiseren massaal met wilde eend. De achterste vogel heeft groen aan zijn kop, dus waarschijnlijk een hybride.

Wanneer komt de eerste in Nederland?

Hier een Mongoolse pieper in broedkleed

Het strand bij Crandon Park is misschien wel de beste plek om deze zeldzame plevier te zien. In een groep met honderden Semi-palmated Sandplovers en Drieteenstrandlopers had ik er maar liefst 26!!

Niet echt zeldzaam, maar wel erg lastig om de vogel goed te zien.

American Bittern liet zich makkelijk fotograferen. Green Cay Wetlands is een van de betere birding hotspots in Florida.

De enige endeem van Florida was nog heel moeilijk. Op de bekende plekken van Juno Beach en Jupiter Ridge kon ik hem niet vinden. De volgende dag had ik meer succes in Dickinson Park. Ik had er minstens 3.

De enige plek om de Manenduif in Thailand te zien is op de Similan eilanden. Deze zijn alleen te bereiken middels georganiseerde snorkeltochten. De duiven foerageren 's morgens vroeg op de grote kampeerplaats en verdwijnen na ongeveer drie kwartier weer het woud in. 

Zeer fraaie maar bewegelijke zangertjes lokaal in de hooglanden.