Wereld-soorten

Topvogel. Eentje die wél in de lift zit. De zuidelijke variant is zeer waarschijnlijk al jaren uitgestorven al duiken er zo nu en dan nog claims of audiofragmenten op. Ook looft de DOC forse bedragen uit voor degene die kan aantonen dat de South Island Kokako nog in leven is.

Sinds 1850 vermeend te zijn uitgestorven maar in 2003 is de soort herontdekt. Tijdens een geniale pelagic vanuit Tutukaka zeker 18 exemplaren tegelijkertijd gezien waaronder diverse vogels met kleurringen. De (gehele) populatie broedt op het niet-toegankelijke Little Barrier Island en wordt momenteel op 1500ex geschat. Op de achtergrond een White-faced Storm Petrel ssp maoriana.

De Nieuw-Zeelandse ondersoort van de Fairy Tern. Met 40 exemplaren de zeldzaamste vogel van het land. Alle vogels zouden ringen dragen tbv monitoring. Boven de rivier zagen we zeker 2 adulte vogels vissen.

Een aangename verrassing toen er plots twee van deze dino's langs een plasje scharrelden aangezien ik niet wist dat dit eiland ook een paartje herbergde. Achteraf gezien maar goed ook dat ik ze hier zag want op Tiritiri Matangi ontbraken ze die dag.

Met nog 250 exemplaren is dit de zeldzaamste plevier ter wereld. Op o.a. Motutapu Island worden geregeld vogels bijgeplaatst en intensief gemonitord in de hoop dat ze op kleine eilandjes vrij van roofdieren voor extra broedsucces zullen gaan zorgen. Helaas blijkt de praktijk anders te werken. Het gros van de vogels verlaat de veilige eilandjes om onduidelijke redenen. Het paartje dat ik hier zag was ieder voorzien van een zender en 5 ringen. Anderhalve maand na mijn bezoek bleek ook het vrouwtje van dit paartje Motutapu te hebben verlaten en werd ze in Miranda gezien.

Mooi paartje, helaas wel erg schuwe vogels.

Deze net gebadderde natte kraai wordt veel gezocht op de Brownsville vuilnisbelt in Texas. De laatste 10+ jaar is dat erg moeilijk, maar een uurtje of vier zuidelijker zijn ze makkelijk, in kleine lokale kolonies in palmbomen. Het geluid is ook zeer kenmerkend, een soort gekwaak, op deze video van een Crane Hawk die we later zagen nabij een dergelijke kolonie goed te horen als achtergrond geluid. Mooie kleine kraai die in Sinaloa Crow in het westen van Mexico zijn westelijke tegenhanger kent.

De meest voorkomende buteo in Mongolie.

Op de foto is goed de kenmerkende donkere dijvlek te zien die deze soort direct onderscheidt van andere buteo soorten.

Gemaakt op een prive pelagic tijdens onze Ultimate BC reis afgelopen maand. Heerlijk om plots in juni de zee op te gaan, en ondanks de late periode toch nog flink wat trekkers (SP skua, verschillende kleine jagers en vorkstaartmeeuwen) en ook broedvogels tegen te komen. 

Deze jongens waren erg talrijk, en dat is ook logisch gezien ze vlakbij broeden. 

In het voorjaar word je wel eens flink achterna gezeten door deze jongens, maar om dat net tijdens het gidsen voor te hebben, is wel wat geluk hebben. Kon ik gelukkig op rekenen voor de afgelopen rondreis die ik begeleidde doorheen British Columbia, eentje met heel wat hoogtepunten! Dit was toch wel een van de top 5 van onze deelnemers. 

Deze recent afgesplitste soort stond al op basis van verspreiding op mijn lifelist maar ik vraag me achteraf af of dat wel terecht was. De linker vogel is de andere ondersoort (nominaat) gemaakt bij Chihuahua op 21-05. Dat taxon komt daar voor tussen de veel algemenere Western Meadowlarks. Herkenning is best lastig, het makkelijkste is de zang maar herkenning vereist oefening. De vogels zijn valer dan Western, hebben veel wit aan de staart zijkanten en het geel op de keel raakt niet de basis van de ondersnavel. Het was leuk om hier tijdens de Mexico reis veel aandacht aan te kunnen besteden.

Deze adulte Witband Zeearend kwam even mooi langs terwijl wij stonden te kleumen op de uitkijktoren vanwege de regen en de harde koude wind. Er waren minimaal 3 vogels aanwezig rond dit meer.

Galapagos endeem beperkt tot twee kleine rots eilanden Darwin en Wolf (hier). Als een soort 'ratten' stropen ze het eiland af opzoek naar aas tussen de zeevogels. Bloed drinken niet waargenomen, maar dat is meer frequent tijdens periodes van droogte. Foto's vanaf zodiac genomen met hoge sluitertijd.

Galapagos endeem beperkt tot twee kleine rots eilanden Darwin en Wolf (hier). Als een soort 'ratten' stropen ze het eiland af opzoek naar aas tussen de zeevogels. Bloed drinken niet waargenomen, maar dat is meer frequent tijdens periodes van droogte. Foto's vanaf zodiac genomen met hoge sluitertijd.

Galapagos endeem beperkt tot twee kleine rots eilanden Darwin en Wolf (hier). Als een soort 'ratten' stropen ze het eiland af opzoek naar aas tussen de zeevogels. Bloed drinken niet waargenomen, maar dat is meer frequent tijdens periodes van droogte. Foto's vanaf zodiac genomen met hoge sluitertijd.

Na de recente split van Long-tailed Rosefinch in Chinese Long-tailed Rosefinch en Siberian Long-tailed Rosefinch goed om deze soort hier waar te nemen.

Dit is een vrij zeldzame lokale broedvogel in Mongolie en trekt ook door in kleine aantallen.  

Een doel van mijn reis naar Mexico was ook om een aantal papegaai/parkiet soorten te zien in hun zekere natuurlijke habitat. Naast Thick-billed en Maroon-fronted in het uiterste noorden kent de aan Texas grenzende staat Tamaulipas nog zes soorten waarvan deze en Yellow-headed Parrot erg bedreigd zijn. Ik had deze en Yellow-Headed Parrot in maart 93 in Brownsville in Texas gezien. Volgens mijn gids Rene , die zijn PHd heeft behaalt op het gebied van papegaaien voorkomen in Mexico, zijn de Texas vogels afkomstig van escapes. De eerste vogels hadden nog geluiden in het repertoire van de mensen die ze gehouden hadden. Ebird volgt deze theorie inmiddels. Ik heb alle 8 soorten die ik nog miste kunnen zien en ben blij met vogels die nu tenminste niets met de mens te maken hebben op de holarctic lijst.

Dit is de meest algemene ondersoort van de Pallas's Reed Bunting in Mongolie.

Een mannetje van de lokale ondersoort sushkini, die er niet erg uitziet als afgebeeld in Ganbold & Smith's "A fieldguide to the Birds of Mongolia". Hoewel dat een bruikbare gids is, adviseer ik na een vergelijkend warenonderzoek Sundev & Leahy's "Birds of Mongolia" (Helm).

Ondanks inspanningen mijnerzijds nog wat hoger te klimmen bleef het bij één waarneming.

De variatie binnen de Asian Rosy Finches is behoorlijk groot: vooral de nominaat is compleet anders dan de rest (zwart met witte vleugels, zonder nekvlek).

Deze soort op 13 dagen tijdens onze trip waargenomen. Mongolie moet wel een van de beste landen zijn om deze soort fraai waar te nemen.

Hierbij wat oude videostills van twee vogels samen met Least Auklets op een bekende plek voor de soort. De Spaanse vogel was vandaag nog aanwezig en morgen gaat er in ieder geval een dappere Nederlander een poging wagen de vogel in Spanje te zien. Succes 👌🤞

Op de eindeloze steppes vonden we die dag, ondanks de keiharde wind,  3 exemplaren.

Dit was een geïrrigeerde plek in de droge steppe, dus aantrekkelijk voor trekvogels.

Het was leuk de variatie in de lijsters te zien: deze vogel vertoont wat mij betreft kenmerken van Naumanns en Bruine Lijster. Ik denk dat met zo'n 20% van deze beide taxa wel iets "mis" was.

In een bij uitzondering niet volledig kaalgevreten zijvallei van de Khurkh-vallei zochten we tevergeefs naar Chinese Bush Warbler. Dick Meijer vond wel deze (niet-zingende!) skulker die zich gedroeg zoals we dat van de Maasvlakte kennen.

Opname voor en na de sneeuw op de baltsplaats

Hoogtepunt van de trip was toch wel het waarnemen van Black-billed Capercaillie op een van hun baltsplaatsen.

Minimaal 6 adulte mannen baltsten daar en konden met wat geduld van zeer nabij worden bekeken. Onbekommerd liepen ze al klokkend door het vrij open bos.

Toen we op de tweede dag uit onze tenten kropen stonden we ineens in 20 centimeter diepe sneeuw maar dat gaf het tweede bezoek aan de baltsplaats een extra dimensie.

Waarom deze soort geen "Stonechat" genoemd wordt is me een diep raadsel. Net boven onze kampeerlokatie, tussen de 2900 en 3000 meter, was hij makkelijk te vinden, in tegenstelling tot bosjes.

Op de berghelling, vlakbij de locatie waar we kampeerden, vonden we maar liefst 4 tot 5 paar van deze zeldzame soort. 

Dus het is allemaal goed gekomen Max.

Deze lijster trekt met name in de tweede helft van mei door in de steppes van Mongolie en broedt in de taiga en woodlands. 

een leuke aanvulling ook voor mijn"false" WP lijst.

Een van de mooiste endemen van de Solomon Islands.

In een recent verschenen artikel wordt de split van Strandleeuwerik in minstens drie soorten ondersteund (alpestris ("Common Horned Lark"), penicillata ("Mountain Horned Lark") en longirostris ("Himalayan Horned Lark") , hoewel dit een eerder gepubliceerde terzijde is bij het leuke werk aan (vooral) Mirafra. De afgebeelde brandti is natuurlijk –je ziet het meteen– een "Common Horned Lark".

Ik heb begrepen dat er een serieus voorstel ligt om de Havik ondersoorten in noord Amerika (2) af te splitsen van de Euraziatische. De mededeling van mijn Mexicaanse vriend René dat hij een paartje wist nabij de Thick-Billed Parrot plek kwam dus als zeer onverwacht (want er zijn maar enkele paren in het noorden van Mexico) en gewenst. Ik had ooit maar een vogel in de US gezien, snel overvliegend. We zagen twee vogels erg mooi gedurende lange tijd soms roepend naar elkaar om ons heen. De weinig gebandeerde onderdelen is een van de verschillen met onze vogels.

Deze bijna-endeem liet zich met wat moeite goed zien. De Chestnut-capped Laughingthrush is op Fraser's Hill is juist erg algemeen en worden "gangsters" genoemd. 

Net terug van een dikke twee weken noord Mexico, met name met de concentratie op een noordoosten. Geweldige trip maar wel was een danige flexibiliteit vereist met dagen lang een as spuwende vulkaan die het vliegverkeer rond de hoofdstad steeds lam legde (dus alle interne vluchtten omboeken en soms snel verslechterende veiligheidssituatie (ook met name nabij Mexico stad) waardoor we back-up plekken voor soorten moesten bezoeken. We (Rene en ik) begonnen op deze plek met name voor de Thick-billed Parrot kolonie (tot 1938, nog voorkomend in Arizona) maar dit is ook DE plek in Mexico voor deze soort, we zagen en hoorde er 6 (en vonden twee boomnesten).

Voor de echte highland-soorten is Cameron Highlands nog beter maar Fraser's Hill is absoluut een bezoek waard dankzij aardig wat vaste plekken voor soorten al dan niet met behulp van een meelworm. Deze is gemiddeld nog kleiner dan een Goudhaantje. 

Misschien wel de mooiste van de familie tot nu toe. kwam na ruim 2,5 uur om ons heen cirkelend goed in beeld. 

Een hoogtepunt van een week Eaglenest was deze schitterende Blyth's Tragopan. Aanvankelijk vloog ie alleen de weg over en was ik nog net snel genoeg voor bewijsplaatjes. Gelukkig kon ik hem terugvinden en ging de vogel nog even scharrelen op een plekje waar ik 'm kon zien. Voor meer Eaglenest zie mijn website!

Op deze plek was het eerder dit jaar zo druk met fotografen voor deze en Large Frogmouth dat de grondeigenaar flink het mes in de bomen heeft gezet volgens mijn gids. De Large reageerde niet maar deze gelukkig nog wel.

Op een speciaal tripje had ik enkele droomsoorten. Dit was er 1 van, de ander was Malayan Banded Pitta. De gids had een prima schuiltentje!

Deze endemische White-eye van het eiland Ranongga, gelegen in de 'New Georgia Islands' groep van de 'Western Province' van de Salomonseilanden was nog niet vertegenwoordigd in de fotogalerij.

Ik wilde al heel lang deze soort zien maar de project vogels in Texas trokken me niet zo. De populatie in Noord-Oost Mexico nabij Gómez Farías (op ongeveer vier uur van de Texas grens) is het beste wat in de buurt komt van de ooit wilde vogels in Texas. Ik was dus erg blij op 23-05 om deze vogel te zien. Wat een gave valk. Hier een kort filmpje. De volgende dag zagen we nog twee vogels daar. Wederom een wens die in vervulling is gegaan. 

In navolging op deze foto van de vreemde 'lichtbuikige donkere Pterodroma' die we zagen tijdens WPO2023, hier een compilatie van dezelfde vogel. Hij kwam in ieder geval lekker dichtbij langs! :-)

Wbt grote, structuur en doen en laten kwam de vogel over als een Grey-faced Petrel (een algemene soort in deze regionen), maar dan met een lichte buik en lichter gezicht dan normaal. Het schijnt dat dit soort vogels vaker worden gezien, bv op pelagic trips vanuit Australie. Intrigerend!

Hoewel de reis niet geheel vlekkeloos is verlopen was de Western-Pacific Odyssey 2023 een fantastisch avontuur met vele hoogtepunten. Een aantal zijn al door mijzelf en Marc Guyt geplaatst in deze fotogalerij en er zullen vast nog wat beeldjes volgen.

Op deze reis zie je de gekste dingen, zoals onbeschreven (onder)soorten en andere rare verschijningen. Zoals bijvoorbeeld deze lichtbuikige donkere Pterodroma in een beeld gevangen met een wonderschone Black-winged Petrel. 

Wie het weet mag het zeggen (we hebben zelf wel een idee :-))!

Endemische 'white-eye' van de Salomonseilanden. Een 'twee-eiland' endeem met twee ondersoorten. Dit is ondersoort tetiparius van het eiland Tetepare. Op het eiland Rendova komt ondersoort paradoxus voor. 

Beide ooit vallend onder Solomon White-eye. 

Gemaakt tijdens de recente Western Pacific Odyssey.

Misschien is dit de beste 'soort' die ik in Senegal heb gezien vanuit world birding perspectief, met de kanttekening dat Capuchin Babbler in aanmerking kwam voor een 3-weg split, maar om (naar mijn mening) vage redenen toch gelumpt is door BOW.

Capuchin Babbler kan een lastige soort zijn om (goed) te zien, dat zullen Ghana reizigers kunnen beamen (ik weet niet hoe dat in Gambia en Uganda zit, iemand?), dus ik was reuzeblij met deze waarneming in de Casamance. Ze zitten op 1 plek in Gambia waar ze ook wel (vlot?) gezien worden, maar verder is deze ssp. beperkt tot de westelijke Casamance, Guinee, Guinee-Bissau, Liberia, Sierra Leone en Ivoorkust. Allemaal landen die weinig bezocht worden, en daarmee wordt de W-Afrika avifauna toch een beetje tekort gedaan. 

Binnenkort volgt een verslag op Cloudbirders van een (zeer) hete trip in maart 2023 naar Senegal en Gambia, waarbij we ongeveer alle uithoeken van Senegal hebben bezocht.