Jan Hein van Steenis
 ·  30 October 2018  21:13

Ik vroeg me al af hoe lang het ging duren voor we een foto zouden zien!

Rob van Bemmelen
 ·  30 October 2018  21:36

Heel erg gaaf!

Lees hier het artikel in The Auk waarin de soort wordt beschreven.

Norman Deans van Swelm
 ·  31 October 2018  00:55

nu al endangered. Geen wonder huh, de meesten liggen nu in het museum!

Dušan Brinkhuizen
 ·  1 November 2018  21:57

Gelijk heb je Norman! Zeven stuks zal zeer waarschijnlijk wetenschappelijk verdedigbaar zijn, maar mijn inziens teveel. Omani Owl approach is stukken eleganter als het om extreem bedreigde soorten gaat. Op de type locality ben ik maar één vogel tegengekomen, en dat was deze! Chuquiragua scrub en originele páramo habitat bijna nergens te vinden – wel veel getransformeerde (en verbrande) grasvelden, akkers en eindeloze dennenboom plantages. Deze soort zit helaas in echt diepe problemen. Gelukkig zijn we wel aan het proberen iets te doen. Land opkopen is lastig helaas, allemaal community-owned, maar sommige locals lijken wel geïnteresseerd te zijn in een paar extra centjes via ecotoerisme.

Arjan Dwarshuis
 ·  2 November 2018  09:27, gewijzigd 2 November 2018  09:27

Gave plaat! Maar wat treurig dat ze hier voor de optie 'verzamelen' zijn gegaan, helemaal als jij er in het hele gebied slechts eentje hebt kunnen vinden. Ik kan er bij een cryptische nieuwe soort met een omvangrijke populatie nog wel enigszins inkomen, maar met een kritiek bedreigde soort moet dit echt verboden worden. Kan de Jocotoco Foundation niet iets doen om deze soort te beschermen?? Anders wellicht goed om de Peruaanse Amazon Conservation Association in te schakelen, zij werken nauw samen met lokale gemeenschappen en hebben veel voor elkaar gekregen met lokale gemeenschappen rond de boomgrens in Peru.

Jan van der Laan
 ·  2 November 2018  10:49

Het lijkt wel of de Amerikanen er minder moeite mee hebben om er op los te verzamelen. Meest schrijnende voorbeeld wat ik ken is die van de universiteit van Cincinnatti die op Mt Katanglad, Philippijnen maar liefst 27 Goodfellow's Jungle-Flyctachers verzamelde. Een uiterst moeilijke en nog steeds weinig waargenomen soort. Ik wacht nog steeds op de publicatie die deze verzamelwoede rechtvaardigt. Anders is er gewoon een woord voor: plunderen.

In 2008 verzamelde een andere universiteit zonder toestemming van de Kaapverdische autoriteiten 2 Razo Larks op Razo. In 2009 mochten we om die reden Razo niet op. Ook nooit meer iets gelezen over maaginhoud etc. etc.

Norman Deans van Swelm
 ·  2 November 2018  13:55, gewijzigd 2 November 2018  13:58

Dušan jouw schitterende foto gekoppeld aan het uitgebreide artikel in The Auk zouden meer dan voldoende moeten zijn om deze kolibri als nieuwe soort voor de wetenschap te accepteren. Verzamelen was onnodig. Echter dan neem je wel een risico. Een paar jaar geleden ontdekte een Schotse biologe een nieuwe soort, ben haar naam en die van de vogel even vergeten, ze beschreef die uitgebreid, nam foto's en verzamelde DNA maar niet het hele dier! En dus werd de vogel niet aanvaard onder druk van museumbiologen.

Bradshaw's Warbler Hippolais magnioculi had gewoon geluk dat wij hem al losgelaten hadden toen we ons realiseerden dat het een onbeschreven soort was!

http://radioactiverobins.com/archive/bradshaw's%20warbler-tjiftjaf/Bradshaw's%20Warbler%20Hipp%20mag.htm

Jan er was ook nog een rel met een Amerikaan die zo nodig een Andaman IJsvogel wilde hebben. Overigens vrees ik dat de verzameldrang n iet beperkt is tot Amerikaanse musea.

Dušan Brinkhuizen
 ·  2 November 2018  16:34

@ Arjan; Jocotoco Foundation is zeker een voor de hand liggende route voor funding en vervolg stappen (met 12 reservaten in Ecuador zijn ze aan de top van habitat-specifieke conservation in Zuid Amerika). Binnenkort is het 20-jarige jubileum in Quito Botanische Tuin dus deze soort zal zeker ter sprake komen. Gerichte habitat bescherming en habitat restauratie (Chuquiragua!) is zeer zeker de hoogste prioriteit maar schijnbaar ook erg lastig in een páramo ecosysteem. Klimaatverandering is mijn inziens een andere zorgelijke factor die de auteurs vreemd genoeg niet genoemd hebben. Deze soort zit aan het hoogste punt van het ecosysteem dus zeker een kandidaat voor ridge top extinction.

@ Jan; we zijn het erover eens dat er vaak onnodig teveel verzameld wordt maar niet alleen door Amerikanen: dit team bestond uit een Deen, Zweed en Ecuadorianen. “Beter teveel dan te weinig” lijkt een soort wetenschappelijke trend in een vaak vervelend competitieve gemeenschap onder ornithologen. Opnieuw petje af voor Sound Approach en Omani Owl. Hier trouwens een post door Dan Lane over rechtvaardigen van collecting.

@ Norman; ik denk dat maximaal 2 paartjes (type specimens + backup) verzamelen bij een nieuwe soort voldoende moet zijn, de rest fotograferen en DNA afnemen, en weer loslaten. Bij geografische variatie is meer individuen verzamelen natuurlijk logisch maar dat was hier niet het geval; allemaal verzameld op dezelfde plek.

Norman Deans van Swelm
 ·  3 November 2018  00:58

Dušan, dat zou minimaal 4 Omani uiltjes betekenen! Wie gaat die doodmaken? Tot op heden werden nieuwe soorten maar om 1 reden verzameld namelijk om het bewijs te leveren dat het een nieuwe soort betreft, niets meer en niets minder. 1 ex is dus in principe genoeg maar vervolgens wil iedereen een ex. hebben. Waarom 4 ex? Nog even en alle kleden die een nieuwe soort heeft moeten in de collectie en die willen dan ook alle musea hebben. Wanneer het enige doel is te bewijzen dat een nieuwe soort voor de wetenschap is gevonden dan kan anno 2018 worden volstaan met foto's en DNA. Het verzamelen van de vogel zelf is dan zinloos. tenzij een heel ander wetenschappelijk doel wordt beoogd.

Dušan Brinkhuizen
 ·  3 November 2018  03:05

Norman; max 1 man en 1 vrouw (x 2), maar indien minder nog beter, het liefst nul! We zijn het duidelijk met elkaar eens (net als Arjan & Jan) maar de internationale wetenschappelijke (ongeschreven) regel lijkt vrij "rigid".

Norman Deans van Swelm
 ·  3 November 2018  13:55

Dat weet ik wel hoor. Ik kies de moderne vorm, Is jouw Blue-throated Hillstar een man of een vrouw? Ga je nog zoeken naar meer ex.? Enig idee hoe noordelijk de soort qua habitat kan voorkomen?

Wouter Halfwerk
 ·  14 November 2018  13:09

Gaaf hoor Dusan! Zit deze soort ten NW van Loja? In de buurt van onze beloved 'hilaris' woodwrens?

Ik vraag me wel vaak bij soorten in ZW Ecuador af in hoeverre we kijken naar clinal variation of zelfs hybridisatie. Zou de blue-throated hillstar niet prima een hybride tussenvorm van Ecuadorian en Andean kunnen zijn?