Jan Hein van Steenis
 ·  23 August 2012  21:08

Goh, ik dacht dat die al helemaal stukgetapet was. Gefeliciteerd!

Ben Dielissen
 ·  24 August 2012  14:19

Prachtige foto van een soort die ik daar graag had gezien... helaas is het er niet van gekomen. Letta en ik zijn er tékort gebleven om er alles uit te halen ; we zijn net terug thuis van Abra Patricia en niet zonder reden! Over het algemeen is iedereen lovend over het gebied en dat zijn wij tot op de dag van vandaag ook als het om het vogelen gaat, echter een waarschuwing voor reislustige vogelaars die de Abra Particia in de toekomst willen bezoeken, kan geen kwaad. We waren aan het begin van "Valgui's Royal Sunangel-trail" aan het vogelen toen we (op klaarlichte dag) door 3 zwaarbewapende mannen werden overvallen! Met deze overval "at gunpoint", hoef je de taal niet te spreken om te begrijpen wat ze van ons wilden en wij gaven ze alles, behalve ons leven! Ik bespaar jullie verdere details van de overval en alle trammelant die we daarna nog hebben gehad, maar ik wil hiermee wel een waarschuwing afgeven dat het vogelen langs de weg daar, niet zonder gevaar is. Misschien is het slechts een incident, echter ik hoop niet dat deze overval het begin is van een reeks van gewapende overvallen op vogelaars die de Abra Patricia bezoeken.

Max Berlijn
 ·  24 August 2012  18:00

Heftig verhaal en het zoveelste geval van vogelaars die "door het oogje van de naald kruipen". Kan ook anders aflopen, denk maar aan Die vogelaar die nog vast zit op de Filippijnen en zo zijn er meer voorbeelden.

Ben Dielissen
 ·  24 August 2012  21:26

Gezien de aard van de overval(lers) hebben wij, denk ik, "geluk"gehad. Mentaal wel een flinke deuk opgelopen en materieel ook, echt ALLES wat we bij ons hadden, werd geroofd. We hadden geen gids bij ons, doen meestal alles zelf (soms bij moeilijke soorten zijn maken we gebruik van een gids) echter ook een Juve, ookal ken ik hem niet persoonlijk, zie ik niet zo gauw wat doen tegen 3 agressieve overvallers die hun geweren op je gericht houden en je dreigen dood te schieten! We liepen in een hinderlaag, er was geen ontkomen aan! We sliepen op de dag van de overval niet in de lodge, dus hebben daar ook geen hulp gevraagd, maar in hotel Brisas in Pomacochas/La Florida. Verder kwamen we dagelijks in Restaurant El Puquio... zij hebben ons in die moeilijke week na de overval echt op alle fronten geholpen! De politie deed leuk mee, zal ik maar zeggen... zo was de enige telefoon die werkte op het bureau van Naranjos, waar we aan het eind van de dag aangifte deden, mijn mobiel! Tijdens de avonduren werd er in de stromende regen door de politie gezocht naar de overvallers met, tot onze verbijstering, hulp van een legertje van een stuk of 15 zwaar bewapende jongens... die allemaal als 2 druppels water leken op de daders van de overval... kortom, ze deden ongetwijfeld allemaal hun best maar wij hadden er weinig aan. Aangezien de daders ook nog de autosleutels hadden meegenomen maar gelukkig de gehuurde auto hadden laten staan, werd die rond middernacht opengebroken met behulp van iemand uit de bush die daar verstand van had... kortom ik kan er een boek overschrijven, waarmee ik maar wil zeggen dat we aan die Sunangel (en vele andere soorten) niet meer zijn toegekomen... eh, we hadden het helemaal gehad daar! In 4 dagen terug naar Lima gereden en via de ANWB-alarmcentrale vliegtickets gekregen om naar huis te gaan. Mocht er nog iemand 3, met modder beschilderde halfnaakte mannen in de jungle van Abra Patricia tegenkomen, waarvan er 2 zijn voorzien van Swarovski'-kijkers, de derde wat aankloot met een Canon EOS60d + lenzen, of wat bladert in de Birds of Peru vol met, in het Nederlands geschreven, aantekeningen, laat het me weten! Tja... en dan heb ik het nog niet over de paspoorten, pinpassen, de euro's en de soles die we kwijt zijn! Ons zelfvertrouwen om naar hartelust te vogelen op een fraai bospaadje in de jungle (op nog geen 50 meter van de weg!) zijn we daar ook even helemaal kwijtgeraakt want, eerlijk is eerlijk, ik doe er nu op de site een beetje luchtig over, maar wat hebben we een rot tijd achter de rug! Ik wil niemand ontmoedigen om in het buitenland te vogelen en zie ons zelf dat over een tijd ook weer naar hartelust doen, maar houdt ontwikkelingen in Peru in de gaten en in het bijzonder die van de weg door de jungle van Abra Patricia.

Johan van 't Bosch
 ·  24 August 2012  23:29

Wat een verhaal, Ben en Letta. Heftig. Ik hoop dat jullie snel weer volledig van de schrik bekomen...

Diederik Kok
 ·  25 August 2012  11:32

Wat een klote verhaal Ben. Erg zuur. In 2006 heb ik, met Roland vd Vliet en Rogier Karskens, ook een vervelende beroving meegemaakt ten zuiden van Lima (Plantanas de Villa). Ondanks dat is Peru voor mij nog steeds wel het gaafste land waar ik ooit geweest ben; dat is het dubbele.

Vincent van der Spek
 ·  26 August 2012  09:35

Zo dan Ben, wat een verhaal. Ik hoop dat jullie van de schrik bekomen zijn, al zul je voorlopig niet meer blanco over een bospaadje lopen (misschien het grootste verlies?). Tja, blijft Peru - en er zijn veiliger landen, ook in Zuid-Amerika. In 2006 heb ik bijna 2 mnd door Peru getrokken. Het noorden was destijds voor vogelaars behoorlijk onontgonnen, Long-Whiskererd Owlet een onmogelijke, mythische soort (onze Cinnamon Screech Owl werd destijds al als flinke klapper beschouwd). Jelmer Poelstra, Arjan Dwarshuis en ik hebben er met taxi's, busjes en liftend rondgereisd en in de omgeving waar jullie overvallen zijn, hebben we voor een paar pesos in de woonkamer van een huisje langs de weg geslapen (hotels: "few and far between"). Overal nieuwsgierige, aardige mensen. Later die trip heb ik met mijn vriendin het "reguliere" rondje gedaan. En juist daar kwam ik schimmige, onduidelijke en onbetrouwbare figuren tegen, met als dieptepunt een achtervolging (1 van de 3 dagen dat ik een chauffeur had - een doortastende!) precies op de plek waar Diederik en Roland zijn overvallen. Destijds was mijn conclusie: off the beaten track is er niks aan de hand. Wellicht zorgt juist de toename van het aantal vogelaars voor ellende in het noorden. Er valt nu iets te halen. Maar klote blijft het.

Ben Dielissen
 ·  27 August 2012  16:07

Namens Letta en mij bedankt voor jullie reacties (én medeleven)! Momenteel zijn we blij dat we thuis zijn en vooral bezig geweest met heel veel geregel en gedoe rondom paspoorten, rijbewijzen e.d. We hebben ook maar meteen, voor "de verwerking" zal ik maar zeggen... 2 nieuwe kijkers gekocht, zodat we weer eens ontspannen naar vogels kunnen kijken. Per slot van rekening gaat het daar toch om! Verder blijft die foto van Jan een knaller natuurlijk en ik hoop het uiltje in de toekomst toch nog eens te gaan zien!

Max Berlijn
 ·  30 August 2012  15:34

He David, was Happy Island 1997 toch een stuk veiliger, daar hadden we alleen Valere om op te letten :-)

Ben Dielissen
 ·  30 August 2012  17:12

Hoi David, op 13 augustus om 16.00 werden wij overvallen. De aangifte, gevolgd door de zoektocht, het openbreken van de huurauto en het hele circus daar omheen duurde tot ruim na middernacht. We sliepen in onze auto en zijn de volgende dag teruggereden naar Pomacochas. Aangezien we helemaal geplukt waren moest er van alles geregeld worden en boften we dat we onze mobiele telefoon hadden weten te behouden. Ik vind het echt niet te geloven dat jullie al op de hoogte werden gebracht van "onze overval", terwijl wij "de plaats van het delict" nog moesten verlaten ; pas op de zestiende naar Jaen gereden. Werden onze spullen ook al aangeboden? (De laatste tijd is enig cynisme ons niet vreemd!) Hoe dan ook, zoals eerder vermeld, we zijn door deze overval niet volledig gevloerd hoor, wat betreft vogelen in den vreemde. Ook de reactie van menig Peruaan was dermate positief dat we zeker niet volledig zijn afgeknapt op Peru. In tegenstelling tot die reacties was de ontvangst op de Nederlandse Ambassade in Lima wel een koude douche! Al meteen een dag na de overval, heb ik met hun gebeld en kopieën van onze paspoorten gemail., Alle aandacht en begrip viel ons ten deel... totdat we na een lange reis naar Lima, koel en afstandelijk, letterlijk achter glas, werden ontvangen door zo'n dame die op een knopje moet drukken om wat tegen je te zeggen of je te horen. Die, of je nu helemaal leeg geroofd bent of niet... cash 100 euro eist voor je uitreispapieren en je de legendarische woorden via het speakertje inwrijft: "als jullie nu niet betalen, kunnen jullie morgen niet vliegen!" Een volmacht tekenen? Nee,neenee, betalen en nu! We hebben toen het geld maar bijelkaar geschraapt en betaald... maar wat een wantrouwen van je landgenoten! Als blijk van medeleven van wat ons overkomen was, wilde de ambassade wel een goed woordje doen bij het autoverhuurbedrijf, dat ze ons maar moesten vertrouwen en zo, ook al hadden we geen Visacard of andere pinpas meer, om hun te betalen. Nou ja, het moet niet gekker worden! Wij naar het kantoor van Sixt Rent a Car, hoeven we helemaal NIETS uit te leggen! Meer begrip kun je niet krijgen! De schade die was onstaan bij het openbreken van de auto werd door hun volledig kwijtgescholden, ze vonden het al erg genoeg wat ons overkomen was..."het verhuurbedrag komt wel als jullie thuis weer alles op een rij hebben, we hebben alle vertrouwen in jullie!" Tja... en dan wil onze ambassade een goed woordje bij Sixt doen dat we die $1600, later, heus wel vanuit Nederland zullen overmaken (terwijl ze zelf een en al wantrouwen zijn als het om 100 euro gaat!!!) Dan word je wel wat cynisch natuurlijk! Goed, nu echt genoeg hierover, ik hoop oprecht dat de Abra Patricia in de toekomst verschoond blijft van dit soort perikelen. Inmiddels heb ik wel ontdekt dat er meerdere vogelaars zijn die wel eens wat meemaken...misschien iets voor een boek?

Wim ten Have
 ·  30 August 2012  18:15

Beste Ben, Ik vind het heel vervelend voor jullie, die gewapende overval. Het is inmiddels bekend onder de meeste gidsen in Peru en ook bij enkele instanties die met toerisme hebben te maken. Veel effect zal dat overigens niet hebben, maar het is goed dat zoveel mogelijk mensen in de vogelwereld en in het toerisme op zijn minst op de hoogte zijn. Vogelaars met hun dure apparatuur trekken de aandacht - niet alleen in Peru- en lopen dus meer risico. En op plaatsen waar regelmatig vogelaars komen - Abra Patricia, Pantanos de Villa , Pisco, Paraiso en zelfs de Manu road- hebben soortgelijke overvallen plaats gevonden. Voorzover ik weet, er is overigens nooit een schot gelost.. Vogelen in een heel kleine groep zonder gids of persoon die de lokale situatie kent, is duidelijk riskanter. Een persoon als de door Jan Mulder genoemde Juve kan inderdaad ook niets uitrichten als er eenmaal 3 man met geweren voor je neus staan, maar hij zou de signalen (jullie werden al een dag (?) van te voren in de gaten gehouden) herkend hebben en geadviseerd hebben weg te gaan. Door verschillende dagen achteréén met z´n tweeën langs dezelfde weg te vogelen en met een huur-auto zichtbaar op de weg (neem ik aan) waren jullie een “gemakkelijke” prooi. Zelf ga ik ook het liefst alleen of met zijn tweeën vogelen, maar helaas is dat in heel veel landen een risico. Ik verwacht niet dat men in die landen dit soort risico´s kan elimineren, dus blijft over om zelf op je hoede te zijn. Daarbij helpt dat men geinformeerd is. Ik pleit er altijd voor dit soort zaken bekend te maken. In dat verband zou ik b.v. willen weten of vogelaars in de buurt van Rio de Janeiro (waar ik eerstdaags naar toe wil) te maken hebben gehad met overvallen. Wim ten Have (ex Tanager Tours) P.S. zojuist las ik een e-mail van Tina Aucca, de president van ECOAN (de organisatie die de lodge en veel grond in beheer heeft op Abra Patricia). Daaruit blijkt dat ECOAN er veel aan doet om ellende te voorkomen. Men werkt samen met de politie, die regelmatig op Abra Patricia surveilleert. Met groepen die in de lodge slapen, is nooit iets gebeurd. Ik raad mensen die in de toekomst op Abra Patricia zelfstandig gaan vogelen aan om op zijn minst de politie-surveillance op de hoogte te stellen van je aktiviteiten en een kleine financiële bijdrage te geven (dat is gebruikelijk in Peru)

Alex Schouten
 ·  30 August 2012  20:33

Beste Ben, Ik vogel als dat mogelijk is onafhankelijk (geen gids, geen reisorganisatie) omdat het veel meer plezier geeft om een vogel zelf te ontdekken. Ik schrik enorm van je verhaal en vind het heel knap dat je er zo open over vertelt. Ook van het verhaal van David, die het al verscheidene keren is overkomen, wordt ik niet echt vrolijk!! Ik ben geen top-vogelaar (is ook lastig als je geen diepte ziet en -10 jampotjes hebt...) en zit dus niet in jullie circuit. Om uit te zoeken hoe het met de veiligheid in gebieden zit, maakte ik altijd gebruik van travellingbirder.com. Helaas ligt die site er al langere tijd uit en kwamen er ook steeds meer verslagen van georganiseerde trips op te staan. Ik krijg steeds meer het idee dat het onafhankelijk rondreizen, waarbij met name gebruik gemaakt wordt van reisverslagen van andere vogelaars steeds lastiger wordt, mede omdat van veel where to watch gidsjes geen update meer verschijnt. Geen leuke ontwikkelingen, die bovendien niet goed zijn voor de veiligheid van de vogelaars...... Als iemand weet hoe het staat met de site travellingbirder hou ik me aanbevolen.....

Ronald Messemaker
 ·  30 August 2012  23:30

Ben en Letta, wat een klotezooi, hoop dat jullie snel weer alles op de rails hebben en weer lekker onbezonnen en relaxed in het buitenland kunnen vogelen!

Bram ter Keurs
 ·  31 August 2012  10:58

Ben en Letta, veel sterkte en laat je er niet onder krijgen hoor! Trouwens, heel goed om hier ruchtbaarheid aan te geven; voor iedereen die in den vreemde gaat vogelen, is het goed om te weten dat je ook met dit soort dingen rekening moet houden.

Ben Dielissen
 ·  3 September 2012  18:41

Letta en ik willen iedereen (nogmaals) bedanken voor alle bemoedigende woorden die in jullie reacties te lezen waren... zoiets geeft absoluut steun! Het bericht van Wim heeft me aan het denken gezet en misschien is het van belang dat ik daar nog even op reageer. Ik kijk al vanaf mijn zeventiende (ben nu 56) als een "gemakkelijke prooi" vogels! Op veel plekken geweest, meestal samen met mijn vrouw Letta (en toen mijn dochter nog klein was, namen we haar ook mee), soms reis ik zelfs alleen... bijvoorbeeld naar Ecuador, China, Australië om maar eens 3 landen te noemen. Je vraagt of iemand een negatieve ervaring heeft met een bezoek aan Rio, ik was daar met Letta in 2008 en we deden alles met een gehuurde auto: geweldige stad, aardige mensen en een fantastische (vogel) omgeving! Vijf en halve week met een gehuurde Toyota Landcruiser door zuidelijk Peru in 2010, fantastisch! De eerste 3 weken van deze vakantie in Peru? We hadden het super! Drie gewapende overvallers kunnen al die jaren van reizen niet zomaar de nek omdraaien, maar we hebben zeker mentaal (en materieel) schade opgelopen, dat staat buiten kijf! Waar komen die gasten ineens vandaan en hoe wisten ze dat ik bijvoorbeeld in een ordinaire linnen boodschappentas mijn fotospullen had? Mogelijk zijn deze bandieten op de zelfde dag getipt door iemand met een mototaxi... eerdere observaties van 2 "argeloze vogelaars" in een huurauto lijken me niet waarschijnlijk, daar zijn wij veel te voorzichtig voor, daar en overal altijd geweest! Bovendien was dit namelijk onze eerste echte volle dag langs de weg van de Abra Patricia (de eerste 2 dagen vogelden wij in de buurt van Pomacochas (Rio Chido en "Marvelous Spatuletail reservaat") en de volgende 2 dagen zijn we alleen op het terrein van de lodge geweest...). Een andere mogelijkheid is dat het mannen zijn geweest die "werken aan de weg!" Letta zag dat één van hen een gele helm droeg die hij ten tijde van de overval niet meer ophad en één van "mijn overvallers" droeg een gele broek... bovendien droegen ze alledrie geen bovenkleding... wat betekent dat? We kwamen na de overval overal deze "werkkleding" tegen bij roadworkers... tja. Nou ja, ik wil er maar mee zeggen dat Letta en ik nog wel even zullen door piekeren over wat ons overkomen is en ons zullen moeten hervinden in het reizen en vogelen in het buitenland. Nogmaals iedereen bedankt voor je bijdrage aan dit proces!

Wim ten Have
 ·  4 September 2012  02:25

Hallo Ben, Goed dat je nader op mijn reactie ingaat. Ook ik vraag mij natuurlijk af hoe de overvallers hun zaken organiseren. Omdat ik je niet persoonlijk ken, wist ik b.v. niet dat je voorzichtig te werk gaat en al een zeer ruime ervaring hebt. Ik zie vogelaars onvoorzichtig te werk gaan, d.w.z. zij lopen met kijkers, telescopen langs de weg of in de gebied waar mensen zijn op dezelfde manier zoals b.v. in Nederland en dat is in Peru niet verstandig. Deze overval is de zoveelste. Eerdere overvallen vonden altijd plaats omdat de overvallers wisten dat daar regelmatig toeristen met kijkers en foto-toestellen rondliepen, zoals in Pantanos de Villa (Lima)en el Paraiso (120 km t.N.v. Lima). Twee overvallen op een toeristen-bus op de Manu Road waren heel duidelijk van te voren gepland. Deze overval niet, denk ik. Ik denk ook dat iemand die jullie heeft gezien de overvallers getipt heeft. Als ik je verhaal goed begrijp, hebben ze daar bijna de gehele dag de tijd voor gehad om het te organiseren, aannemende dat ze niet voortdurend wapens bij zich hebben. De details die je nu noemt (en de details die je misschien nog niet genoemd hebt) kunnen van groot belang zijn om de boeven te pakken en/of herhaling te voorkomen. De ECOAN lodge zal de eerst geinteresseerde zijn om te willen dat dit zich niet herhaalt. Zij hebben ook de contacten met de politie. Als je het niet helemaal zat bent, lijkt het me goed de details aan hen door te geven. Of aan mij (wim_have@yahoo.com) en dan zorg ik er voor dat Tino Aucca de info. krijgt. Bovendien er is n.a.v. deze overval een ad hoc- groepje ontstaan, waarin Gunnar, Tino en ik zitten maar ook enkele overheidsfunctionarissen. Ik hoop dat we concrete stappen kunnen nemen. Sterkte, Wim

Ben Dielissen
 ·  1 March 2013  15:43

Op de laatste reactie van Wim ten Have (4 september 2012) ben ik destijds ingegaan en er ontstond tussen ons een meer gedetaileerde correspondentie, over wat Letta en ik zoal hadden meegemaakt tijdens- en na de overval. Wim's uitgangspunt was, om met onze informatie over hoe de overvallers te werk waren gegaan, de lokale autoriteiten in te lichten en te motiveren om het bestrijden van deze vorm van criminaliteit ook daadwerkelijk aan te pakken. Letta en ik hadden in iedergeval niet de illusie dat "onze overval" dankzij dit contact met Wim, nog een prettig vervolg zou krijgen... overigens was Wim daar ook meteen duidelijk in geweest, in al die jaren dat hij in Peru woonachtig is, had hij nog nooit meegemaakt dat de daders gepakt waren en dat de slachtoffers daarvan op de hoogte werden gesteld... en dat was nu precies wat er gebeurde! In mijn tweede commentaar van 24 augustus 2012 beschrijf ik de hulp die wij kregen van een "legertje zwaar bewapende jongens die sprekend op de overvallers leken" en na de overval in de stromende regen het gebied voor ons hadden uitgekamd. Toen helaas zonder resultaat. Van Wim begreep ik dat zij "Rondas Campesinas", simpelweg "Ronderos" worden genoemd en meestal effectiever zijn dan de politie als het gaat om het bestrijden van criminaliteit. De Ronderos vormen een soort van, door de overheid getolereerde, "burgerwacht" die bijvoorbeeld d.m.v. roadblocks "hun gebied" controleren. Eerlijk is eerlijk, als je ze tegenkomt, schrik je je dood! Ze zijn niet van "echte overvallers" te onderscheiden en bij menig roadblock hadden wij het idee dat we het wel konden schudden! Mogelijk leidt dat geringe verschil in uiterlijk tussen Ronderos en overvallers ook tot succes, want zo lazen wij half november in Wim's mail, waren de Ronderos verantwoordelijk voor het oppakken van onze overvallers! Sterker nog, men had een deel van onze spullen weten te achterhalen en men was bereid om die persoonlijk aan ons te overhandigen! Op zo'n moment woon je net even te ver weg natuurlijk... hoe dan ook, Letta en ik in jubelstemming, laat dat duidelijk zijn! Om een lang verhaal kort te maken, Wim bood meteen aan om in december naar Tarapoto te vliegen, een auto te huren en samen met Juve(nal) Ccahuana naar Afluentes te rijden om daar de (overgebleven) "buit" op te halen. De overdracht vond plaats tijdens de maandelijkse bijeenkomst van de Ronderos op 15 december 2012, notabene in het bijzijn van de 4 overvallers!!! (blijkbaar hadden we er eentje over het hoofd gezien tijden de overval) Wim wist zelfs mijn "Birds of Peru" te achterhalen, waarin de voor mij zo belangrijke aantekeningen. Ook heel blij zijn Letta en ik met het enige overgebleven geheugenkaartje met daarop "slechts" 345 foto's van onze eh... onvergetelijke vakantie in Peru! Afijn, dan was er nog de zorg om het een en ander naar Nederland te vervoeren zonder dat het onderweg opnieuw "zoek" zou raken. Helaas kon de Nederlandse Ambassade op dit gebied niks voor ons doen, maar "via via" vonden we een piloot van de KLM bereid om ons te helpen en zo geschiedde... op 23 januari 2013, ruim 5 maanden na de overval hadden Letta en ik een deel van onze spullen terug. Het zal duidelijk zijn dat zonder de inzet van Wim ten Have dit allemaal niet mogelijk was geweest!!! Aan het eind van zijn reactie van 4 september 2012 op deze site schrijft hij: "ik hoop dat we concrete stappen kunnen nemen". Je kan met recht zeggen dat die concrete stappen wat ons betreft voor 100% zijn genomen en zijn gelukt... voor Letta en mij een mentale opkikker van jewelste!!! Nogmaals, zonder hem was dit allemaal niet mogelijk geweest, sterker nog, we hadden niet eens geweten dat de overvallers waren opgepakt en dat een deel van onze spullen was terugevonden. Dankzij de Ronderos en dan met name Nelter Bernal, hoofd van de Ronderos, was het mogelijk om ons een gevoel van gerechtigheid te geven, wat dat aangaat hebben wij destijds de oprechtheid van de Ronderos verkeerd geïnterpreteerd. Verder was Juve van onschatbare waarde om Wim bij te staan tijdens de "onderhandelingen" met de Ronderos. Ook Jaap Jan, "onze" piloot voor het vervoer van "de buit" naar Nederland, willen we bedanken. Natuurlijk gaat zo'n overval je niet in de kouwe kleren zitten, maar nu we een gedeelte van onze spullen terughebben, maakt dat de "verwerking" van het verlies en de agressie waarmee dat gepaard ging, een stuk dragelijker. We krijgen zelfs weer zin in Peru!!!

Steven Wytema
 ·  1 March 2013  17:58

Wat een verhaal, en wat een opluchting Ben! Ook zeer waardevol om dit te delen overigens voor degenen die Peru in de planning hebben.