Wereld-soorten

Met sombere eerste berichten van de lokale ranger/parkbeheerder  : de vogels waren al weken niet gezien en na een uur wachten toch een zeer positieve ontlading en de vogels lang en prachtig gezien . 

In een klein rijstveldje bij Faranah waren 4 verschillende African crakes aanwezig die met regelmaat korte vluchten boven de rijst maakten.

Een paar jaar terug werd George hier niet blij van een foto van de toen nog onbeschreven Rinjani Scops Owl. Hij was bang dat al zijn harde werk voor niets zou zijn geweest en dat een of andere grappenmaker hem even snel zou gaan beschrijven. Dat zou inderdaad heel jammer zijn geweest, want het artikel is een schoolvoorbeeld van hoe je een nieuwe uil beschrijft.

Dat je daar toch niet zó bang voor hoeft te zijn bewijzen deze vogels wel.

De Usambara Drongo (links) is misschien gewoon een rare Fork-tailed Drongo. Nu er eindelijk werk gemaakt is van de Afrikaanse drongo's kan men hier eens aan gaan denken. Hij is zowel in de West- als Oost-Usambaras niet al te moeilijk te vinden.

De Kilombero Cisticola (rechtsboven) en White-tailed Cisticola (rechtsonder) zijn al in 1986 ontdekt, maar de vinder was duidelijk net zo geïnteresseerd in cisticola's als 99% van de vogelaars. De tegelijkertijd gevonden wever (heel algemeen, maar eind september nog niet in broedkleed) is namelijk wel beschreven. Blijkbaar is er echter eindelijk een artikel ingeleverd, dus wie zichzelf impopulair wil maken moet snel zijn!

De Kilombero Cisticola is verreweg de leukste van de twee, met een luid in duet voortgebrachte zang. De White-tailed vind ik meer een dertien in een dozijn graszanger, met een snorrende zang in een korte zangvlucht. Beide zijn eenvoudig te vinden in de nogal toegetakelde overstromingsvlakte van de Mnyera River ten zuiden van Ifakara.

Klein maar fijn. Mannetje. 

Klein vogeltje, grootste soort. Gevonden door Pieter De Groot Boersma, één van de vier Nederlanders in ons vogelgroepje van acht (waarvan twee gidsen). Een soort die geen van ons zag aankomen eerlijk gezegd! In de Arfaks wordt deze vogel niet of nauwelijks gezien, een donderslag bij heldere hemel dus en euforie alom (zacht uitgedrukt). Dat zijn natuurlijk de beste. Die onverwachte soorten die onmiskenbaar zijn maar waar je zelfs niet op durft te hopen.

Soms is een 'best bird' gewoon een bird. In dit geval een Bornean Ground Cuckoo. Ik heb er twee ochtenden naar gezocht en geprobeerd ze met playback dichterbij te lokken, maar zonder succes. Op mijn laatste middag blunderden we echter zomaar tegen eentje aan! Net op het moment dat we ook een enorme man Orang Utan zagen, keuzestress... Voor meer foto's ga naar mijn website: http://shutterednature.com/language/nl/2019/10/koekoek/.

Dit was mijn persoonlijke 'most-wanted species' ter wereld en hebben we afgelopen zomer kunnen afvinken van de bucket-list. Er zijn naar mijn bescheiden mening toch weinig vogels in de wereld die kunnen tippen aan de combinatie van gedrag, kleuren en 'fantasietjes' zoals die bijzondere staartpennen en helblauwe kale kop. Het enige 'jammere' is dat de soort (nagenoeg) gegarandeerd is waardoor de zoektocht eigenlijk niet spannend of moeilijk is. Vraag is, wat is het belangrijkste? De chase of de catch? Benieuwd naar hoe andere vogelkijkers hier tegenaan kijken.

Dwaalgast op South Georgia (komt normaliter veel zuidelijker voor), die gedurende mijn halfjarig verblijf daar slechts één avond aanwezig was in de plaatselijke kleine Koningspinguïnkolonie. Foto is van Jonas Bonnedahl, die mij met de walki-talki vanuit het veldstation naar de kolonie deed sprinten (stel dat de vogel ineens het strand af zou lopen en in de oceaan zou verdwijnen...).

Een van de mooiste vogels, naast de Silver Pheasant, die ik in Bach Mã heb gezien.

Grallaricula sp. Primeurtje voor DB. Het nieuws was uitgelekt dus vandaar dat ik hem met jullie deel. Dit is het vrouwtje. 

ff wat kleur in de gallerij tussen al die saaie spotvogels enzo... 

De soort waar mijn vrienden het meest naar uitkeken was de Uluguru Bushshrike, een van de weinige Eastern Arc-endemen die niet grijsbruin is. Maar ondanks lang zoeken vonden wij op 24/9 niet het paar dat op deze (binnen twee uur lopen te bereiken) plek een paar jaar geleden werd ontdekt.

Pas aan het eind van de dag vonden we de linker vogel. Op basis van de snavel moest dit wel een onvolwassen bushshrike zijn... Maar: "Imm plumage is unknown" volgens de Field Guide to the Birds of East Africa van Stevenson & Fanshawe! Onze gids omschreef de linker vogel overigens correct toen ik hem vroeg of hij wel eens een onvolwassen vogel had gezien ("twee keer").

Deze vogel, met grijsgroene vleugels, mantel en staart, een grijze kopkap en licht gebandeerde, lichtgrijze onderdelen is waarschijnlijk een 1e-kj vogel.

Erg tevreden waren mijn vrienden niet, dus twee dagen later nog maar eens proberen. Toen ontdekten we dat de linker vogel met de rechter vogel optrok.

Iets betere foto's hier.

Naast een tiental Ethiopian Wolfs op 4000 meter hoogte, hadden we op de schaarse plasjes ook wat Blue-winged Geese. Een van de circa 20 endemen in Ethiopie.

Een zoektocht waard in the Gambia, maar niet te missen in Senegal.

Op Pemba komen vier visueel weinig opwindende endemische vogelsoorten voor, die je binnen 24 uur allemaal gezien kan hebben. Deze nogal grijze Green Pigeon is de lastigste.

(Pemba haalde voor het eerst ooit het wereldnieuws toen ik er was omdat een Amerikaanse jongeman er zijn huwelijksaanzoek-onder-water met de dood moest bekopen).

Omdat er relatief weinig foto's van Afrikaanse soorten op de site staan.

Een van de mooiste ganzen die er zijn.

Een behoorlijk afwijkende honingzuiger om al die subtiele double-collareds even te vergeten. Goede tuin voor deze soort die liefst hoog in de bomen zit!

Gesplit van Abyssinian Thrush op basis van zijn gestreepte keel. Tsja! We vonden hem alleen in een snippertje bos boven Chome, waar de (aanzienijk leukere) South Pare White-eye niet al te lastig was.

Een kleurige introductie voor drie weken vooral grijs/groen/bruine vogels zoeken in de Eastern Arc.

Tijdens een koude, regenachtige dag in een schuiltentje in het oerwoud zitten terwijl de bloedzuiger over de grond kruipen was geen pretje. De vogels maakten echter een hoop goed. 

Even wat visuele experimentjes...

#2 Horus Swift met donker gemaakte stuit (foto geleend vanaf het grote boze internet)

Horus Swift with darkened rump (with PhotoShop) for comparison.

Er zijn 5 soorten Ground-Rollers, alle 5 prachtig gezien in november 2018 op Madagascar. Lastig kiezen welke de mooiste is...

Excuses, dit is niet de Grijskoppurperkoet... en wat betreft vagrancy potential zijn we makkelijk uitgepraat

Nog zo’n soort zoals Victoria crowned-pigeon is deze Feline owlet-nightjar. Geen verrassing maar wel standaard op deze trip naar West—Papoea. Een bijzonder boze mimiek lijkt hij te hebben. Gelukkig zijn ze erg aardig en doen geen vlieg kwaad (bij wijze van spreken).

We hadden enkele verrassende waarnemingen tijdens de tour op de boot van Sorong naar Waigeo met onder meer 4 Matsudeira’s Storm-Petrels. Je vaart hard (45 km per uur) dus veel details zie je niet. De vogels leken in het veld aardig op Bulwers en keilden als mini pijlstormvogels langs de boot. De witte basis aan de handpennen konden we in het veld niet zien. Een collage gemaakt van 3 verschillende individuen. Swinhoes komt hier overigens niet voor volgens Birds of New Guinea (Pratt et al, 2015). Matsudeira’s is een schaarse vogel aan de N-kust maar niet goed bekend in het westelijk deel van Papoea.

Dit jaar voor het eerst Malagufuk aangedaan tijdens de West-Papoea tour. Een fantastische plek met fraai laaglandregenwoud en dito soorten zoals deze Red-breasted Paradise Kingfisher 

Laatste dag, laatste ochtend, klaar voor de laatste dans van de meest algemene paradijsvogel op Irian Jaya. Tijdens onze 14-daagse reis zagen we van 7 verschillende soorten paradijsvogels de volledige dans van A tot Z. De voorbereiding, de zang, de dans en in de de meeste gevallen ook nog eens de paring.

Een goeie reis moet flexibel zijn als daar iets in verhouding tegenover staat. Op sommige bestemmingen worden nieuwe locaties aan de lopende band bij gevonden. Dan is het des te plezanter als je zo'n nieuwe locatie last-minute toch kan inplannen. Zo gezegd, zo gedaan! Het leverde ons heel wat extra vogelsoorten op door in West-Papoea Malagufuk in te plannen. We vonden er onder andere blue-black kingfisher, red-breasted paradise-kingfisher, western crowned-pigeon, pitta's, papegaaien, ... en ook deze beauty! Een waarneming tijdens een nachtwandeling vlak naast de trail. 

Een niet te missen soort in West-Papoea is deze Victoria Crowned Pigeon. De zoektocht duurde wat langer dan voorgaande jaren maar we werden uiteindelijk beloond op gepaste wijze met een langdurige knalwaarneming. Het is onwezenlijk hoe groot een duif kan zijn eigenlijk. De fijne bleke topjes aan de kruinveren zijn heerlijk subtiel en zorgen voor een fantastisch contrast. Ze maken de vogel 'af'. De waarneming eindigde uiteindelijk op de tweede plaats van onze ganse trip-list. 

IN THE WAKE OF Tim Laman - Wildlife Photojournalist: 10 jaar lang spendeerde Tim Laman in de jungle van Papoea om alle paradijsvogels ter wereld te fotograferen en te filmen. Het is dan ook een onbegonnen werk om in 14 dagen tijd ook maar in de buurt te komen van Tim's werk. Met deze soort kwamen we echter heel dichtbij. Om de dans van de black sicklebill te zien is er momenteel maar 1 hut op onze planeet bekend. En het is onder andere hier dat Tim deze soort fotografeerde. Heilige grond met andere woorden en een grote eer om er te mogen post vatten!

De vogel vervolgens is niet alleen van wereldniveau, ze is werkelijk buitenaards in al zijn facetten. In plaats van 2 vleugels heeft deze soort er schijnbaar 4. En wanneer hij begint te dansen worden alle 4 die vleugels in een soort 'UFO-schotel-achtige' vorm gezet en neemt het mannetje een futuristische houding in waar heel wat 'bling-bling' aan te pas komt. Werkelijk te gek voor woorden en zeker een plaats in de top-5 waard van deze reis!

In dezelfde boom waar gisteren een Groen Pauw zat, zat nu een juveniele Changeable Hawk Eagle van de lichte fase. Onder de boom liepen een stuk of 20 Eld's Deer en huppelde een Smooth-coated Otter. 

In Huai Kha Kaeng is de Groene Pauw redelijk goed te zien. Ik had de soort ooit eerder gezien bij het Huai Hong Krai Royal Project, maar van die populatie is het niet zeker of het recentelijk is uitgezet of dat het een wilde populatie betreft die jarenlang over het hoofd is gezien. De populatie van HKK betreft in ieder geval zeker wilde exemplaren.

Ik had mijn auto geparkeerd bij het hoofdkwartier toen een parkranger roepend en rennend naar mij toe kwam met zijn mobiel in zijn hand. "nok yuun" riep hij "reeuw reeuw". Er was blijkbaar ergens een groene Pauw gezien en ik moest opschieten. Na een snelle autorit toonde hij mij dit mannetje dat in de boom zat te rusten. Leuk begin van de dag.  

Deze volwassen Red-legged Crake neemt een dreighouding aan toen er een Greater necklaced Laughingthrush te dicht bij kwam.

Nog net voor het sluiten van het Kaeng Krachan N.P. kon ik deze juveniele Spot-bellied Eagle Owl fotograferen. Omdat het verboden is voor auto's om verder te rijden dan het hoofdkwartier moesten we naar het eerste stroompje lopen. Daarna moesten we het woud in. Om de uil goed op de foto te krijgen stond ik tot aan mijn knieën in het water. Ik heb deze uil ongeveer 4 uur gevolgd om ook andere foto's dan alleen maar een slapende uil op de foto te krijgen.

Ter inspiratie voor komend najaar. Onvolwassen is ook goed, Gijsbert of Wim :)

waarschijnlijk subspecies griseus , atlantic . Aardig artikel : Advances in the field identification of North American Dowitchers door C-T Lee en A Birch .  

Deze blue-headed pitta vond de gids tijdens een avondwandeling in Danum. En of dit nog niet genoeg was, vonden we honderd meter verder nog een slapende Bornean banded pitta. Wat een fantastische avondwandeling is dit geweest! 

Curacao leent zich prima voor een familie-vakantie met leuke ( Amerikaanse ) steltlopers en sterns : Cayenne Tern ( T.a. eurygnathus ) naast Royal Tern en de meer Grote Stern-achtige Cabot's Tern ( T.a. acuflavidus ) . Bij de Jan Thielbaai ook nog Common en Least Terns ( en Black Skimmer) . 

Met behulp van een prima gids Rob Wellens de bijzondere Kerkuil ( Tyto furcata bargei ) gezien die in het boek van Mikkola -Owls of the World wordt gesplitst als Curacao Barn Owl ( Tyto bargei ) .    

Eén van mijn eerste soorten in Costa Rica. Direct de eerste ochtend van de vakantie geprobeerd bij de verlaten tuin El Tapir, en makkelijk gevonden. 

Rond 1893 werd deze Turaco ontdekt door de Italiaanse aristocraat Prince Ruspoli VII. Voordat hij terugkeerde naar Rome, werd hij doodgetrapt door een Afrikaanse Olifant. Toen zijn baggage terugkwam in Italië, bevond zich daarin een nog niet gelabeld exemplaar van een nog onbekende Turaco. Het duurde tot de Jaren 40 van de 20e eeuw voordat de Turaco werd herontdekt in een zeer beperkt gebied in Zuid-Ethiopië. Pas toen kon de soort worden bijgeschreven als ‘nieuw voor de wetenschap’. De soort werd vernoemd naar zijn ontdekker.

Tijdens mijn trip met Teus zagen we er vijf.

Ik kwam bij het opschonen van mijn PC nog wat fotootjes tegen van soorten die nog niet op de DBA site staan. Voor mij de mooiste der parelhoenders.

Deze skulker komt voor in de droge scrub van de middle Maranon vallei.